เครดิตรางวัลออสการ์สาขาเขียนบทยอดเยี่ยมจาก Gosford Park (2002) บวกการเป็นผู้ให้กำเนิดซีรีส์ย้อนยุคสุดดังกล่าว Downton Abbey  ทำให้ชื่อ จูเลียน เฟลโลว์ส เป็นที่ยอมรับในฐานะขาเก๋าแงงานพีเรียดดรามา และแน่นอนว่าพลอยทำให้ผลงานการดัดแปลงโศกนาฏกรรมรักข้ามตระกูลจากบทประพันธ์เชคสเปียร์ของเขาเรื่องนี้ถูกจับตาใกล้ชิดไปด้วย (ชนิดที่แทบไม่มีใครสังเกตว่า อันที่จริงเขาเป็นคนเขียนบท ส่วนผู้กำกับคือ การ์โล การ์เลย์) โดยเฉพาะเมื่อมันประกาศตัวว่าจะไม่เลียนแบบสิ่งที่ แบซ เลอห์มันน์ ทำไว้ใน Romeo and Juliet เวอร์ชันปี 1996 แต่เลือกจะกลับไปเดินตามรอยเดียวกับฉบับคลาสสิกปี 1968 ของ ฟรังโก เซฟฟิเรลลีแทน นั่นคือ การเล่าเรื่องโรมิโอกับจูเลียตในบุคศตวรรษที่ 14 จริงๆ, เล่าด้วยแนวโรแมนติกตามขนบเดิมจริงๆ, ถ่ายทำกันในเวโรนา ประเทศอิตาลี จริงๆ และใช้นักแสดงนำที่อายุใกล้เคียงกับตัวละครทั้งสองในต้นฉบับจริงๆ
          ทว่าแม้จะพยายามเสียขนาดนี้ Romeo and Juliet ก็โดนถล่มตรงสิ่งที่ถือเป็นหัวใจที่สุด นั่นคือการประกบคู่ของสไตน์เฟลด์กับบูธซึ่งเคมีมิได้เข้ากันเท่าที่ควรจะเป็น (แถมงานกำกับภาพของเดวิด แท็ตเทอร์ซอลล์ ยังขยันโชว์ความหล่อของพระเอกแบบไม่ไว้หน้านางเอกเลย) ขณะที่ลีลาการเล่าเรื่องรวมถึงงานโปรดักชันดีไซน์ของ โตนิโน เซรา ก็ช่างสุภาพเรียบร้อยจนถูกวิจารณ์ว่าไม่อาจถ่ายทอดความเร่าร้อนรวดร้าวของตัวละครออกมาได้ หนักกว่านั้นคือการเขียนบทของเฟลโลว์สสเองที่ปรับเปลี่ยนต้นฉบับของเชคสเปียร์เสียหลายจุด ทั้งแก้ภาษากวีซับซ้อนให้ง่ายลง, เพิ่มประโยคพูดใหม่ หรือสลับโครงสร้างของบทสนทนา ซึ่งแม้ว่าความจริงแล้วนั่นล้วนเป็นสิทธิที่ทำได้ในนามของ “การดัดแปลง” แต่มันก็หนีไม่พ้นถูกโจมตีว่า “การโฆษณาป่าวประกาศความเป็นหนังฉบับซึ่งแสนจะเคารพบทประพันธ์นั้นอาจทำให้คนดูทั่วๆไปเข้าใจผิดว่าสิ่งที่ได้ยินทั้งหมดในหนังถอดมาจากภาษาของเชคสเปียร์ล้วนๆ
       แน่นอนที่เฟลโลว์ปฏิเสธข้อโจมตีนี้ โดยให้เหตุผลว่า “ผมไม่ว่าอะไรหรอกที่มีคนบ่นว่าเราควรทำหนังให้ตรงตามต้นฉบับ แต่การจะดูหนังเรื่องนี้ในแบบเชคสเปียร์แท้ๆน่ะ คุณต้องมีความรู้เกี่ยวกับเชคสเปียร์ค่อนข้างดี ถึงขั้นเข้าใจภาที่เขาใช้และวิเคราะห์ได้เลยนะ ซึ่งตัวผมอาจจะทำให้เพราะผมเรียนจบแพงๆ มาจากเคมบริดจ์ แต่ไม่ใช่ทุกคนที่นี่เป็นเหมือนผมและยังคนฉลาดๆอีกตั้งเยอะแยะที่ไม่ได้ร่ำเรียนภาษาเชคสเปียร์มา!" (ปากจัดนะ)