คือได้อ่านมาหลายๆ กระทู้ จนเกิดอารมณ์ (อารมณ์อยากเล่านะฮะ) ...
อยากจะแชร์บ้างอะไรบ้าง ซึ่งเรื่องราวก็เกิดมาเนิ่นนานมากละ
แต่ประสบการณ์(ในหัว) ไม่เค้ยยย ไม่เคยลืมได้สักที ก็ขอเล่า ไว้แชร์ๆ ประสบการณ์กันนะฮ้าาา เผื่อใครเจอเหตุการณ์คล้ายๆ กันจะได้เอามาประยุกต์ใช้ (ใครเค้าอยากเจอเหตุการณ์แบบนี้หรอออ?) กับตัวเองนะคร่าา
ขอบอกไว้ก่อนว่านี้คือเหตุการณ์ที่ "มันเคยมีจริง และเกิดขึ้นขึ้นจริง และไม่มีการปรุงแต่งใดๆ !"
ขอใช้นามสมมุติ แฟนเก่าเราว่า อ. นะคะ …....
ขอเกริ่นเรื่องราวก่อน เรากับ อ. คบกันมาตั้งแต่เรายังอยู่ ม.4 ( แก่แดดเนอะ 5555)
ก็คบกันมาเรื่อยๆๆๆๆ จนถึงมหาลัย ณ ตอนนั้นยังไม่ได้เรียน มหาลัยเดียวกัน เค้าเรียนที่ ม แห่งหนึ่ง แต่พอเรียนไปได้สักพัก ทางบ้านเค้าเกิดปันหาสักอย่าง จนต้องพักการเรียน แล้วหางานทำ แล้วได้งานแถวบ้านเรา
จึงทำให้ อ.ก็เริ่มเข้ามาอยู่บ้านเรา (ณ ตอนนั่นเรา กับบ้าน อ.ก็รู้จัก และเข้ากันได้ดีพอสมควร เค้าเลยขอที่บ้านมาอยู่กับเรา)
พอทำงานไปได้ปีกว่าๆ เค้าก็เก็บตังค์ได้บ้าง บวกกับที่บ้าน อ.โอเคขึ้น จึงทำให้เค้าได้กลับมาเรียนต่อ แล้ว อ. ก็เลือกที่จะเรียนที่ ม. เดียวกับเรา ซึ่ง ณ ตอนนั่น เราก็ อยู่ ปี 3 อ. เป็นเฟรชชี่ ( แหมม แลดูเหมือนได้กินเด็ก - -“)
เวลาก็ผ่านไป จนเราเรียน ปี4 ระหว่างนั่นก็ยังไม่มีปันหาอะไร มีทะเลาะกันนิดๆ หน่อยๆ ตามประสา ปันหาทั่วๆ ไป ไม่มีรุนแรง ไม่มีทะเลาะเรื่อง ผญ คนอื่นใดๆ เวลาพักกลางวัน เราก็จะกินข้าวด้วยกันบ้าง กลับบ้านพร้อมกัน ไปเรียนพร้อมกัน ก็เราอยู่บ้านเดียวกัน - -“ เหมือนสามี ภรรยา ( เด็กๆ ไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง อย่างยิ่งยวดนะคะ ! บอกเลย!)
ขอ ปล. นิดนุง เผื่อมีคนอยากทราบว่า ที่บ้านไม่ว่าหรอค่ะ? พ่อ- แม่ รับได้หรอ ออกตัวเลยว่าคุณพ่อเป็นทหารด้วยคะ ด่าคะ เช้า เย็น ช่วงแรกๆ แทบจะเอาปืนมายิง ( เว่อร์ไปๆ
)
แต่ ณ ตอนนั่น ถามว่า สนไหม? ก็เหมือนยังเด็ก ไม่ได้คิดไรมาก คิดแค่ว่ารักกัน ก็อยากอยู่ด้วยกัน และแม่ก็ไม่ได้ชอบนะคะ แต่ “จำยอม” ด้วยเหตุผลที่ว่า “ ความสุขของลูก”
พ่อแม่ก็ต้องยอมคะ และอีกเหตุผลที่แม่ได้บอกไว้คือ อย่างน้อยก็ยังอยู่ในสายตาพ่อและแม่....
จนถึงเราได้ฝึกงาน และทำงาน ณ ที่แห่งหนึ่ง ( ฝึกงานและได้เริ่มทำงานเลย และยังไม่ได้รับปริญญา ) และ อ.ก็เริ่มเอาบ้างอยากทำงานขึ้นมา เหมือนจะแสดงภาวะของผู้นำ จึงหางานทำงานบ้าง! แล้วเรื่องราวก็เริ่มเกิดขึ้นคะ ……
นับสิๆ จาก ม.4 จนเราปี 4 ก็เดินย่างเข้าสู่ปีที่ 7
ตามอ่านกันต่อได้น๊าาา ยังไม่จบๆๆๆ พยายามจะย่อ แต่จะสรุปเรื่องราวให้ครบที่สุดค่าาาา
Ps. กดไลท์กันบ้างสิคะ (เอะ มีไหมหว่า - -") หากเรื่องตรงกับประสบการณ์ใคร หรือโดนใจ เป็นกำลังใจให้นู๋เล็กๆ บ้างงง
อาถรรพ์ปีที่ 7 ???
อยากจะแชร์บ้างอะไรบ้าง ซึ่งเรื่องราวก็เกิดมาเนิ่นนานมากละ
แต่ประสบการณ์(ในหัว) ไม่เค้ยยย ไม่เคยลืมได้สักที ก็ขอเล่า ไว้แชร์ๆ ประสบการณ์กันนะฮ้าาา เผื่อใครเจอเหตุการณ์คล้ายๆ กันจะได้เอามาประยุกต์ใช้ (ใครเค้าอยากเจอเหตุการณ์แบบนี้หรอออ?) กับตัวเองนะคร่าา
ขอบอกไว้ก่อนว่านี้คือเหตุการณ์ที่ "มันเคยมีจริง และเกิดขึ้นขึ้นจริง และไม่มีการปรุงแต่งใดๆ !"
ขอใช้นามสมมุติ แฟนเก่าเราว่า อ. นะคะ …....
ขอเกริ่นเรื่องราวก่อน เรากับ อ. คบกันมาตั้งแต่เรายังอยู่ ม.4 ( แก่แดดเนอะ 5555)
ก็คบกันมาเรื่อยๆๆๆๆ จนถึงมหาลัย ณ ตอนนั้นยังไม่ได้เรียน มหาลัยเดียวกัน เค้าเรียนที่ ม แห่งหนึ่ง แต่พอเรียนไปได้สักพัก ทางบ้านเค้าเกิดปันหาสักอย่าง จนต้องพักการเรียน แล้วหางานทำ แล้วได้งานแถวบ้านเรา
จึงทำให้ อ.ก็เริ่มเข้ามาอยู่บ้านเรา (ณ ตอนนั่นเรา กับบ้าน อ.ก็รู้จัก และเข้ากันได้ดีพอสมควร เค้าเลยขอที่บ้านมาอยู่กับเรา)
พอทำงานไปได้ปีกว่าๆ เค้าก็เก็บตังค์ได้บ้าง บวกกับที่บ้าน อ.โอเคขึ้น จึงทำให้เค้าได้กลับมาเรียนต่อ แล้ว อ. ก็เลือกที่จะเรียนที่ ม. เดียวกับเรา ซึ่ง ณ ตอนนั่น เราก็ อยู่ ปี 3 อ. เป็นเฟรชชี่ ( แหมม แลดูเหมือนได้กินเด็ก - -“)
เวลาก็ผ่านไป จนเราเรียน ปี4 ระหว่างนั่นก็ยังไม่มีปันหาอะไร มีทะเลาะกันนิดๆ หน่อยๆ ตามประสา ปันหาทั่วๆ ไป ไม่มีรุนแรง ไม่มีทะเลาะเรื่อง ผญ คนอื่นใดๆ เวลาพักกลางวัน เราก็จะกินข้าวด้วยกันบ้าง กลับบ้านพร้อมกัน ไปเรียนพร้อมกัน ก็เราอยู่บ้านเดียวกัน - -“ เหมือนสามี ภรรยา ( เด็กๆ ไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง อย่างยิ่งยวดนะคะ ! บอกเลย!)
ขอ ปล. นิดนุง เผื่อมีคนอยากทราบว่า ที่บ้านไม่ว่าหรอค่ะ? พ่อ- แม่ รับได้หรอ ออกตัวเลยว่าคุณพ่อเป็นทหารด้วยคะ ด่าคะ เช้า เย็น ช่วงแรกๆ แทบจะเอาปืนมายิง ( เว่อร์ไปๆ
แต่ ณ ตอนนั่น ถามว่า สนไหม? ก็เหมือนยังเด็ก ไม่ได้คิดไรมาก คิดแค่ว่ารักกัน ก็อยากอยู่ด้วยกัน และแม่ก็ไม่ได้ชอบนะคะ แต่ “จำยอม” ด้วยเหตุผลที่ว่า “ ความสุขของลูก”
พ่อแม่ก็ต้องยอมคะ และอีกเหตุผลที่แม่ได้บอกไว้คือ อย่างน้อยก็ยังอยู่ในสายตาพ่อและแม่....
จนถึงเราได้ฝึกงาน และทำงาน ณ ที่แห่งหนึ่ง ( ฝึกงานและได้เริ่มทำงานเลย และยังไม่ได้รับปริญญา ) และ อ.ก็เริ่มเอาบ้างอยากทำงานขึ้นมา เหมือนจะแสดงภาวะของผู้นำ จึงหางานทำงานบ้าง! แล้วเรื่องราวก็เริ่มเกิดขึ้นคะ ……
นับสิๆ จาก ม.4 จนเราปี 4 ก็เดินย่างเข้าสู่ปีที่ 7
ตามอ่านกันต่อได้น๊าาา ยังไม่จบๆๆๆ พยายามจะย่อ แต่จะสรุปเรื่องราวให้ครบที่สุดค่าาาา
Ps. กดไลท์กันบ้างสิคะ (เอะ มีไหมหว่า - -") หากเรื่องตรงกับประสบการณ์ใคร หรือโดนใจ เป็นกำลังใจให้นู๋เล็กๆ บ้างงง