แฟนเราเค้าเป็นคนซื่อ ๆ เรื่องเรียน เรื่องงานฉลาดค่ะ
แต่เรื่องส่วนตัว เรื่องความรักนี่ยังกับเตรียมอนุบาล
แฟนแทบไม่เคยมีแฟนเท่าไหร่ ทำให้บางทีอาจจะไม่โรแมนติกเลย
ที่สำคัญ แฟนเป็นคนแบบไม่ค่อยมีสังคม เพื่อนน้อยมาก
แล้วพอเพื่อนน้อยก็มักจะใช้ชีวิตคนเดียว
พอมีเรา เราพยายามเข้าใจเค้า มองธรรมชาติของเค้า
ว่าเค้าเป็นคนงี้ ๆ ๆ เราก็จะคอยบอกเค้าว่าอันนี้ไม่ดีนะ
อันนี้ใช้ไม่ได้นะ ต้องเปลี่ยนนะ ไรงี้ตลอด
ซึ่งเค้าก็ยอมรับในความคิดเห็นคำแนะนำของเรา
เราคบกับแฟนมา 2 ปีกว่า ๆ ค่ะตอนเริ่มคบกันก็ตกลงเป็นแฟนกัน
แต่แฟนก็บอกว่ายังไม่ถึงขั้นรักนะ เราก็ ok เข้าใจพึ่งรู้จักกันไม่ถึงปี
ตลอดระยะเวลาปีแรก แฟนย้ำเสมอว่าไม่ได้รัก เราก็อดทนแล้วผ่านมันมา
เพราะเรารู้สึกว่าเรารักเค้า เค้าเป็นคนดีที่ซื่อ ๆ ก็จะพูดอะไรตรง ๆ
โดยที่บางครั้งไม่รู้ว่าคำพูดหลายอย่างทำร้ายความรู้สึกของเรา
จนเริ่มเข้ากลางปีที่ 2 หลาย ๆ อย่างเริ่มดีขึ้นเค้าดูใส่ใจเรามากขึ้น
ดูมีอะไรที่เรียกว่า "ความรู้สึก" กับเราบ้าง ระหว่างนั้นเราก็เคยคุยทำนองว่า
คบกันไม่รักกันบ้างเลยเหรอ แฟนก็ตอบว่ายังไม่รู้สึกอะไรขนาดนั้น
รู้สึกเหมือนเราจะถาม 2 ครั้งแต่ระยะเวลาห่างกันพอสมควร
เรารู้สึกท้อแท้ใจ แล้วก็เลือกที่จะไม่ถามอะไรอีกเพราะเราไม่อยากรู้คำตอบ
แต่เราก็บอกเค้าทำนองว่าหากไม่รักกันจะอยู่ด้วยกันทำไม
เค้าก็มีอายุวัยกลางคนแล้ว หากไม่ได้รักเราก็เลิกกัน
แล้วลองไปหาใครคนใหม่ที่เค้าอาจจะรักได้ เค้าก็ไม่เลิก
เค้าบอกมันก็ไม่ได้ไม่รักเลย มันก็มีความรู้สึกแต่ไม่มากขนาดรัก
หลังจากนั้นเค้าก็มีพูดทำนองว่า ความรู้สึกเค้าใกล้คำว่ารักแล้วนะ
แต่เค้าขอให้มันชัวร์กว่านี้แล้วจะบอกนะ อย่าตกใจนะ
เพราะเค้ารู้ว่าเรารู้และปักใจเชื่อมาตลอดว่าเค้าไม่ได้รักเรา
การที่อยู่ ๆ จะมาบอกว่ารักเราเราต้องไม่เชื่อแน่ ๆ
แล้วเค้าคิดว่าหากเค้าตั้งใจบอกความรู้สึกเค้า
แล้วเราไม่เชื่อเค้าคงเสียความรู้สึกมาก ๆ แน่นอน
(แต่ที่เราเสียความรู้สึกมาตลอดตรงนี้เค้าก็คงไม่คิด)
เค้าเคยช่วยเหลือเราด้วยเงินหลักแสนเราก็ตั้งใจว่า
อืมหากเค้าอยากให้เราอยู่ด้วยกัน เราก็จะอยู่ ไม่รักก็ไม่เป็นไร
เพราะยังไงเราก็รักเค้า และเค้าก็ดีกับเราก็น่าจะ ok
แต่พอเอาเข้าจริง อยู่ ๆ ไปเราก็รู้สึกบ้าง
แต่บางเวลาที่ลืม ๆ มันไปมันก็อยู่กันได้ปกติ
จนตอนนี้. . . เราเริ่มมองอนาคตร่วมกัน
พูดเรื่องจะอยู่ด้วยกันยังไง คิดวิธีจะพาเราเข้าไปเจอครอบครัวเค้ายังไง
ล่าสุดเริ่มซื้อคอนโดที่คิดว่าจะเอาไว้อยู่ด้วยกัน
ตอนแรกเรารู้สึกดีมาก ๆ ที่เค้ามองอนาคตของเค้ามีเราอยู่ด้วย
แต่อยู่ ๆ เราก็รู้สึกว่า เฮ้ย อยู่ ๆ กันมาไม่ัรักกันจะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันยังไงฟระ
เราต้องอยู่กับความรู้สึกน้อยใจ อึดอัดใจไปตลอดชีวิต เลยเหรอ
ล่าสุดก็มีคนมาถาม ๆ ว่าจะมีอนาคตด้วยกันรักกันแล้วเหรอ
ที่เค้าอยู่กับเราเพราะเค้าอยู่กับเราได้ เพราะเราเข้าใจเค้า
และยอมรับเค้าได้มากกว่าคนอื่นหรือเปล่า
มันมีนะคนที่รู้ว่าอยู่กับคนนี้ได้ เข้าใจเราก็อยู่โดยที่ไม่ได้รักหรอก
บอกตรง ๆ ตอนนี้ก็กลับมาคิดอีกแล้วค่ะว่าเราจะปล่อยให้ชีวิต
เราดำเนินไปข้างหน้าเรื่อย ๆ โดยที่ไม่มีความรัก ไม่มีความมั่นคง
แต่มีเงินทอง มีบ้านอยู่ มีความดูแลเอาใจใส่ตามสมควร
ตอนนี้เราไม่รู้เลยว่าควรจะทำยังไง จะหยุดที่ตรงนี้หรือจะเดินไปต่อ
แต่เราไม่อยากแต่งงานกับคนที่เค้าไม่ได้รักเรา
เราควรจะทำยังไงดี ใจนึงก็คิดว่าเค้าอาจจะรักเราแต่ไม่รู้ตัวหรือเปล่า
แต่จากคนนิสัยแบบเค้าก็ยากที่จะคิดแบบนี้ได้มันดูหลงตัวเองเกินไป
หากไม่ต้องการถามเค้า เราควรทำยังไงดีคะ
ไกลแค่ไหนคือใกล้
แต่เรื่องส่วนตัว เรื่องความรักนี่ยังกับเตรียมอนุบาล
แฟนแทบไม่เคยมีแฟนเท่าไหร่ ทำให้บางทีอาจจะไม่โรแมนติกเลย
ที่สำคัญ แฟนเป็นคนแบบไม่ค่อยมีสังคม เพื่อนน้อยมาก
แล้วพอเพื่อนน้อยก็มักจะใช้ชีวิตคนเดียว
พอมีเรา เราพยายามเข้าใจเค้า มองธรรมชาติของเค้า
ว่าเค้าเป็นคนงี้ ๆ ๆ เราก็จะคอยบอกเค้าว่าอันนี้ไม่ดีนะ
อันนี้ใช้ไม่ได้นะ ต้องเปลี่ยนนะ ไรงี้ตลอด
ซึ่งเค้าก็ยอมรับในความคิดเห็นคำแนะนำของเรา
เราคบกับแฟนมา 2 ปีกว่า ๆ ค่ะตอนเริ่มคบกันก็ตกลงเป็นแฟนกัน
แต่แฟนก็บอกว่ายังไม่ถึงขั้นรักนะ เราก็ ok เข้าใจพึ่งรู้จักกันไม่ถึงปี
ตลอดระยะเวลาปีแรก แฟนย้ำเสมอว่าไม่ได้รัก เราก็อดทนแล้วผ่านมันมา
เพราะเรารู้สึกว่าเรารักเค้า เค้าเป็นคนดีที่ซื่อ ๆ ก็จะพูดอะไรตรง ๆ
โดยที่บางครั้งไม่รู้ว่าคำพูดหลายอย่างทำร้ายความรู้สึกของเรา
จนเริ่มเข้ากลางปีที่ 2 หลาย ๆ อย่างเริ่มดีขึ้นเค้าดูใส่ใจเรามากขึ้น
ดูมีอะไรที่เรียกว่า "ความรู้สึก" กับเราบ้าง ระหว่างนั้นเราก็เคยคุยทำนองว่า
คบกันไม่รักกันบ้างเลยเหรอ แฟนก็ตอบว่ายังไม่รู้สึกอะไรขนาดนั้น
รู้สึกเหมือนเราจะถาม 2 ครั้งแต่ระยะเวลาห่างกันพอสมควร
เรารู้สึกท้อแท้ใจ แล้วก็เลือกที่จะไม่ถามอะไรอีกเพราะเราไม่อยากรู้คำตอบ
แต่เราก็บอกเค้าทำนองว่าหากไม่รักกันจะอยู่ด้วยกันทำไม
เค้าก็มีอายุวัยกลางคนแล้ว หากไม่ได้รักเราก็เลิกกัน
แล้วลองไปหาใครคนใหม่ที่เค้าอาจจะรักได้ เค้าก็ไม่เลิก
เค้าบอกมันก็ไม่ได้ไม่รักเลย มันก็มีความรู้สึกแต่ไม่มากขนาดรัก
หลังจากนั้นเค้าก็มีพูดทำนองว่า ความรู้สึกเค้าใกล้คำว่ารักแล้วนะ
แต่เค้าขอให้มันชัวร์กว่านี้แล้วจะบอกนะ อย่าตกใจนะ
เพราะเค้ารู้ว่าเรารู้และปักใจเชื่อมาตลอดว่าเค้าไม่ได้รักเรา
การที่อยู่ ๆ จะมาบอกว่ารักเราเราต้องไม่เชื่อแน่ ๆ
แล้วเค้าคิดว่าหากเค้าตั้งใจบอกความรู้สึกเค้า
แล้วเราไม่เชื่อเค้าคงเสียความรู้สึกมาก ๆ แน่นอน
(แต่ที่เราเสียความรู้สึกมาตลอดตรงนี้เค้าก็คงไม่คิด)
เค้าเคยช่วยเหลือเราด้วยเงินหลักแสนเราก็ตั้งใจว่า
อืมหากเค้าอยากให้เราอยู่ด้วยกัน เราก็จะอยู่ ไม่รักก็ไม่เป็นไร
เพราะยังไงเราก็รักเค้า และเค้าก็ดีกับเราก็น่าจะ ok
แต่พอเอาเข้าจริง อยู่ ๆ ไปเราก็รู้สึกบ้าง
แต่บางเวลาที่ลืม ๆ มันไปมันก็อยู่กันได้ปกติ
จนตอนนี้. . . เราเริ่มมองอนาคตร่วมกัน
พูดเรื่องจะอยู่ด้วยกันยังไง คิดวิธีจะพาเราเข้าไปเจอครอบครัวเค้ายังไง
ล่าสุดเริ่มซื้อคอนโดที่คิดว่าจะเอาไว้อยู่ด้วยกัน
ตอนแรกเรารู้สึกดีมาก ๆ ที่เค้ามองอนาคตของเค้ามีเราอยู่ด้วย
แต่อยู่ ๆ เราก็รู้สึกว่า เฮ้ย อยู่ ๆ กันมาไม่ัรักกันจะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันยังไงฟระ
เราต้องอยู่กับความรู้สึกน้อยใจ อึดอัดใจไปตลอดชีวิต เลยเหรอ
ล่าสุดก็มีคนมาถาม ๆ ว่าจะมีอนาคตด้วยกันรักกันแล้วเหรอ
ที่เค้าอยู่กับเราเพราะเค้าอยู่กับเราได้ เพราะเราเข้าใจเค้า
และยอมรับเค้าได้มากกว่าคนอื่นหรือเปล่า
มันมีนะคนที่รู้ว่าอยู่กับคนนี้ได้ เข้าใจเราก็อยู่โดยที่ไม่ได้รักหรอก
บอกตรง ๆ ตอนนี้ก็กลับมาคิดอีกแล้วค่ะว่าเราจะปล่อยให้ชีวิต
เราดำเนินไปข้างหน้าเรื่อย ๆ โดยที่ไม่มีความรัก ไม่มีความมั่นคง
แต่มีเงินทอง มีบ้านอยู่ มีความดูแลเอาใจใส่ตามสมควร
ตอนนี้เราไม่รู้เลยว่าควรจะทำยังไง จะหยุดที่ตรงนี้หรือจะเดินไปต่อ
แต่เราไม่อยากแต่งงานกับคนที่เค้าไม่ได้รักเรา
เราควรจะทำยังไงดี ใจนึงก็คิดว่าเค้าอาจจะรักเราแต่ไม่รู้ตัวหรือเปล่า
แต่จากคนนิสัยแบบเค้าก็ยากที่จะคิดแบบนี้ได้มันดูหลงตัวเองเกินไป
หากไม่ต้องการถามเค้า เราควรทำยังไงดีคะ