คือผมชอบเพื่อนที่อยู่ห้องเดียวกัน เราเรียนด้วยมาตั้งแต่ป.4(ตอนนี้อยู่ม.4) แล้วเพื่อนคนนั้น เค้าก็เป็นคนที่เรียนเก่งที่สุดในระดับชั้นเสมอ
ผิดกับผมที่เรียนไม่ค่อยจะได้เรื่องเท่าไร ทั้งๆที่ผมชอบเค้า แต่ก็ไม่กล้าจะพูดความในใจ เพราะกลัวเค้าจะเกลียดเรา เค้าจะไม่คุยกับเราอีก
จนขึ้นม.ต้น เราไปสอบเข้าโรงเรียนใหม่ ดันได้เจอกันอีก ได้เรียนห้องเดียวกันอีก แล้วเค้าก็เริ่มคุยกับผมมากขึ้น เราเริ่มสนิทกัน นั่งกินข้าวด้วยกัน2คน จนมีอยู่วันนึง มีเพื่อนผู้หญิงในห้องมาชวนผมไปนั่งกินข้าว แล้วบอกว่าให้ช่วยติวภาษาอังกฤษให้ ผมก็ไม่ได้คิดอะไร ก็ไปจริงๆ
พอเธอคนนั้นมาเห็นเข้า เ้ธอก็โกรธผมซะงั้น? ไม่ยอมคุยกับผมไปซักพัก แล้วเค้าคนนั้นก็มีเพื่อนใหม่ กลายเป็นว่าผมก็เลยนั่งกินข้าวคนเดียว
ผมก็ชอบแอบมองเธอบ่อยๆ พอเธอหันมาผมก็หลบตา ผมส่งข้อความคุยกับเธอทุกคืน จนวันหนึ่ง เธอก็ถามว่า(ถามในmsn) ผมชอบเธอใช่ไหม ผมก็ตอบไปว่าใช่ แล้วเธอก็ถามผมว่า
แล้วจะเอายังไงต่อ ผมก็ตอบไปว่า ไม่รู้เหมือนกัน วันต่อมา มีเพื่อนมาถามผมว่า ผมได้ส่งข้อความคุยกับเธอคนนั้นจริงรึเปล่า
ผมก็ดันโง่ไปตอบว่า เปล่าซะหน่อย ดูเหมือนว่าเธอคนนั้นจะได้ยินสิ่งที่ผมพูด หลังจากวันนั้น เธอก็เย็นชาใส่ผมตลอด แต่ถึงเธอจะเกลียดผมผมก็ไม่ได้เกลียดเธอหรอก เวลาเธอขาดเรียน ผมก็ชอบถ่ายเอกสารแล้วแอบเอาไปใส่ไ้ว้กระเป๋า วันเกิดเธอทุกปี ผมก็ส่งของขวัญไปให้ที่บ้าน หลังจากนั้นก็มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีกหลายๆอย่าง
ถ้านับตามปีการศึกษานี่ก็เข้าปีที่7แล้ว พอเวลาผ่านไปนานๆเข้า ทำให้ผมมั่นใจ ว่าสำหรับผมแล้วเธอคนนั้นมันไม่ใช่แค่ชอบ แต่มันอาจจะเป็นรัก ตอนจะจบม.3 เธอไปสอบโรงเรียนอื่นแล้วสอบติด เธอก็มาเล่าให้ผมฟัง(ในเฟส) คืนนั้นผมร้องไห้ เพราะคิดว่าอีกไม่นาน ก็ต้องจากกันแล้ว
เหลือเวลาอีกไม่มาก ผมไม่อยากให้เธอไป แต่ผมก็ได้แต่คิด พอวันเปิดเทอม สรุปแล้วเธอก็ยังอยู่ 555+ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงยังอยู่ แต่ผมก็ดีใจ ที่เธอยังไม่ได้ไปไหนไกล เราก็ได้อยู่ห้องเดียวกันอีก แต่นั่งห่างกันมาก ผมนั่งหน้าสุด เธออยู่หลังสุด
ปัจจุบัน เธอคนนั้นก็มีแฟนแล้ว เป็นเพื่อนที่อยู่อีกห้อง เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรผมเท่าไร นานๆจะได้คุยกันบ้าง เพราะผมก็คอยช่วยเธอทำงาน(เธอคนนั้นเป็นรองหัวหน้าห้อง) นานๆทีเธอก็จะพูดกับผมบ้าง 2อาทิตย์ก่อนเปิดเทอม ผมไปเรียนรด. แล้วระหว่างทางกลับบ้าน ไปเจอเพื่อนเก่าที่เคยเรียนด้วยกันตอนประถม(ตอนป.4-ป.6) เพื่อนเก่าก็ชวนผมไปกิน ปังเย็น แถวโรงเรียนผม แต่ผมบอกว่ารีบกลับบ้านแล้วเพื่อนเก่าผมก็โทรชวนเธอคนนั้นมาด้วย แล้วเพื่อนเก่าผมก็ส่งโทรศัพท์มาให้ บอกว่าเธออยากคุยด้วย ผมก็คุย เธอก็ถามผมประมาณว่าไปไหนมา แล้วเธอก็ชวนให้ผมไปกินด้วย ผมก็เลยไป แล้วเราก็นั่งกินปังเย็นกัน วันนั้นผมรู้สึกได้ ว่าเธอไม่ได้เย็นชาใส่ผมแล้ว แต่กลับมาคุยกันเหมือนเมื่อก่อน ผมก็ดีใจที่ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเมื่อก่อน แต่ในใจก็รู้สึกแปลกๆว่า ทำไมเธอถึงชวนผมมาด้วย (เพื่อนเก่าที่ผมเจอ เป็นคนที่เธอเคยชอบแต่ถูกปฏิเสธ) เค้าก็น่าจะอยากอยู่กัน2คน จะชวนผมมาทำไม
พอเปิดเทอม เราก็ไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไร สัปดาห์ที่แล้วผมไม่สบาย ไม่ได้ไปโรงเรียนหลายวัน แต่ก็ไม่ได้มีเพื่อนคนไหน ติดต่อมา เท่าไร
แต่จู่ๆเธอคนนั้นก็ทักเฟสมา ว่าเป็นอะไรหรอ วินาทีนั้น ผมดีใจมาก ไม่คิดว่ามันจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น ละเธอก็บอกว่า หายไวๆนะ
จริงๆแล้วเหตุผลที่ผม ชอบ เธอคนนั้น เป็นเพราะ สมัยเด็กตอนป.4 ผมย้ายมาจากที่อื่น ทำให้มีแต่เพื่อนคอยรังแกตลอด แต่เธอคนนั้นก็ใ
ปกป้องและให้กำลังใจผมเสมอ ตั้งแต่นั้นผมก็รู้สึกว่า เธอเป็นเพื่อนคนที่สำคัญที่สุด นานๆเข้า ความรู้สึกมันก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
แต่ผมเป็นพวกขี้อายมาก (เนื่องมาจากเัธอคนนั้น น่ารักมาก และเป็นคนที่สอบได้ที่1ของระดับชั้นตลอด) ผมก็ไม่ค่อยกล้าคุยกับเธอเท่าไร
สิ่งที่ประหลาดมาก จนถึงตอนนี้ ผมเคยเรียกชื่อเล่นของเธอต่อหน้า แค่ครั้งเดียวนั้น(ประมาณว่ารวบรวมความกล้าสุดๆ) แต่เธอก็ไม่ไ้ด้ยินT_T
สิ่งที่อยากจะปรึกษาก็คือ ตั้งแต่แรกถึงตอนนี้ ผมยังไม่เคยบอกความในใจ ให้เธอได้รู้ (ต่อหน้าเลย) ถึงเธอจะรู้อยู่แล้ว
เพราะเคยถามผม(ผ่านmsn) หรือคนอื่นจะบอกก็ตาม ผมอยากจะพูด อยากจะสารภาพด้วยตัวเอง อยากจะเลิกปอดแหกเสียที
แต่ไ่ม่รู้ว่าควรจะทำดีรึเปล่า เพราะ เค้ามีแฟนแล้ว แล้วเค้าก็รู้อยู่แล้วว่าผมคิดยังไง
จริงๆเรื่องยังมีอีกหลายอย่าง แต่เรื่องมันยาวมาก(ประมาณว่าเขียนเป็นเรื่องได้เลยครับ)
ปล.ขออภัยถ้าใช้ภาษาไม่เหมาะสมหรือไม่ถูกต้องนะครับ เพิ่งเึคยตั้งกระทู้ที่นี่ครั้งแรก เรื่องแบบนี้ ไม่ค่อยอยากปรึกษาเพื่อนที่โรงเรียน กลัวความลับรั่วไหล ยังไงก็ รบกวน ให้คำแนะนำด้วยครับ
ขอคำปรึกษาเรื่องความรักหน่อยครับ
ผิดกับผมที่เรียนไม่ค่อยจะได้เรื่องเท่าไร ทั้งๆที่ผมชอบเค้า แต่ก็ไม่กล้าจะพูดความในใจ เพราะกลัวเค้าจะเกลียดเรา เค้าจะไม่คุยกับเราอีก
จนขึ้นม.ต้น เราไปสอบเข้าโรงเรียนใหม่ ดันได้เจอกันอีก ได้เรียนห้องเดียวกันอีก แล้วเค้าก็เริ่มคุยกับผมมากขึ้น เราเริ่มสนิทกัน นั่งกินข้าวด้วยกัน2คน จนมีอยู่วันนึง มีเพื่อนผู้หญิงในห้องมาชวนผมไปนั่งกินข้าว แล้วบอกว่าให้ช่วยติวภาษาอังกฤษให้ ผมก็ไม่ได้คิดอะไร ก็ไปจริงๆ
พอเธอคนนั้นมาเห็นเข้า เ้ธอก็โกรธผมซะงั้น? ไม่ยอมคุยกับผมไปซักพัก แล้วเค้าคนนั้นก็มีเพื่อนใหม่ กลายเป็นว่าผมก็เลยนั่งกินข้าวคนเดียว
ผมก็ชอบแอบมองเธอบ่อยๆ พอเธอหันมาผมก็หลบตา ผมส่งข้อความคุยกับเธอทุกคืน จนวันหนึ่ง เธอก็ถามว่า(ถามในmsn) ผมชอบเธอใช่ไหม ผมก็ตอบไปว่าใช่ แล้วเธอก็ถามผมว่า
แล้วจะเอายังไงต่อ ผมก็ตอบไปว่า ไม่รู้เหมือนกัน วันต่อมา มีเพื่อนมาถามผมว่า ผมได้ส่งข้อความคุยกับเธอคนนั้นจริงรึเปล่า
ผมก็ดันโง่ไปตอบว่า เปล่าซะหน่อย ดูเหมือนว่าเธอคนนั้นจะได้ยินสิ่งที่ผมพูด หลังจากวันนั้น เธอก็เย็นชาใส่ผมตลอด แต่ถึงเธอจะเกลียดผมผมก็ไม่ได้เกลียดเธอหรอก เวลาเธอขาดเรียน ผมก็ชอบถ่ายเอกสารแล้วแอบเอาไปใส่ไ้ว้กระเป๋า วันเกิดเธอทุกปี ผมก็ส่งของขวัญไปให้ที่บ้าน หลังจากนั้นก็มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีกหลายๆอย่าง
ถ้านับตามปีการศึกษานี่ก็เข้าปีที่7แล้ว พอเวลาผ่านไปนานๆเข้า ทำให้ผมมั่นใจ ว่าสำหรับผมแล้วเธอคนนั้นมันไม่ใช่แค่ชอบ แต่มันอาจจะเป็นรัก ตอนจะจบม.3 เธอไปสอบโรงเรียนอื่นแล้วสอบติด เธอก็มาเล่าให้ผมฟัง(ในเฟส) คืนนั้นผมร้องไห้ เพราะคิดว่าอีกไม่นาน ก็ต้องจากกันแล้ว
เหลือเวลาอีกไม่มาก ผมไม่อยากให้เธอไป แต่ผมก็ได้แต่คิด พอวันเปิดเทอม สรุปแล้วเธอก็ยังอยู่ 555+ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงยังอยู่ แต่ผมก็ดีใจ ที่เธอยังไม่ได้ไปไหนไกล เราก็ได้อยู่ห้องเดียวกันอีก แต่นั่งห่างกันมาก ผมนั่งหน้าสุด เธออยู่หลังสุด
ปัจจุบัน เธอคนนั้นก็มีแฟนแล้ว เป็นเพื่อนที่อยู่อีกห้อง เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรผมเท่าไร นานๆจะได้คุยกันบ้าง เพราะผมก็คอยช่วยเธอทำงาน(เธอคนนั้นเป็นรองหัวหน้าห้อง) นานๆทีเธอก็จะพูดกับผมบ้าง 2อาทิตย์ก่อนเปิดเทอม ผมไปเรียนรด. แล้วระหว่างทางกลับบ้าน ไปเจอเพื่อนเก่าที่เคยเรียนด้วยกันตอนประถม(ตอนป.4-ป.6) เพื่อนเก่าก็ชวนผมไปกิน ปังเย็น แถวโรงเรียนผม แต่ผมบอกว่ารีบกลับบ้านแล้วเพื่อนเก่าผมก็โทรชวนเธอคนนั้นมาด้วย แล้วเพื่อนเก่าผมก็ส่งโทรศัพท์มาให้ บอกว่าเธออยากคุยด้วย ผมก็คุย เธอก็ถามผมประมาณว่าไปไหนมา แล้วเธอก็ชวนให้ผมไปกินด้วย ผมก็เลยไป แล้วเราก็นั่งกินปังเย็นกัน วันนั้นผมรู้สึกได้ ว่าเธอไม่ได้เย็นชาใส่ผมแล้ว แต่กลับมาคุยกันเหมือนเมื่อก่อน ผมก็ดีใจที่ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเมื่อก่อน แต่ในใจก็รู้สึกแปลกๆว่า ทำไมเธอถึงชวนผมมาด้วย (เพื่อนเก่าที่ผมเจอ เป็นคนที่เธอเคยชอบแต่ถูกปฏิเสธ) เค้าก็น่าจะอยากอยู่กัน2คน จะชวนผมมาทำไม
พอเปิดเทอม เราก็ไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไร สัปดาห์ที่แล้วผมไม่สบาย ไม่ได้ไปโรงเรียนหลายวัน แต่ก็ไม่ได้มีเพื่อนคนไหน ติดต่อมา เท่าไร
แต่จู่ๆเธอคนนั้นก็ทักเฟสมา ว่าเป็นอะไรหรอ วินาทีนั้น ผมดีใจมาก ไม่คิดว่ามันจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น ละเธอก็บอกว่า หายไวๆนะ
จริงๆแล้วเหตุผลที่ผม ชอบ เธอคนนั้น เป็นเพราะ สมัยเด็กตอนป.4 ผมย้ายมาจากที่อื่น ทำให้มีแต่เพื่อนคอยรังแกตลอด แต่เธอคนนั้นก็ใ
ปกป้องและให้กำลังใจผมเสมอ ตั้งแต่นั้นผมก็รู้สึกว่า เธอเป็นเพื่อนคนที่สำคัญที่สุด นานๆเข้า ความรู้สึกมันก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
แต่ผมเป็นพวกขี้อายมาก (เนื่องมาจากเัธอคนนั้น น่ารักมาก และเป็นคนที่สอบได้ที่1ของระดับชั้นตลอด) ผมก็ไม่ค่อยกล้าคุยกับเธอเท่าไร
สิ่งที่ประหลาดมาก จนถึงตอนนี้ ผมเคยเรียกชื่อเล่นของเธอต่อหน้า แค่ครั้งเดียวนั้น(ประมาณว่ารวบรวมความกล้าสุดๆ) แต่เธอก็ไม่ไ้ด้ยินT_T
สิ่งที่อยากจะปรึกษาก็คือ ตั้งแต่แรกถึงตอนนี้ ผมยังไม่เคยบอกความในใจ ให้เธอได้รู้ (ต่อหน้าเลย) ถึงเธอจะรู้อยู่แล้ว
เพราะเคยถามผม(ผ่านmsn) หรือคนอื่นจะบอกก็ตาม ผมอยากจะพูด อยากจะสารภาพด้วยตัวเอง อยากจะเลิกปอดแหกเสียที
แต่ไ่ม่รู้ว่าควรจะทำดีรึเปล่า เพราะ เค้ามีแฟนแล้ว แล้วเค้าก็รู้อยู่แล้วว่าผมคิดยังไง
จริงๆเรื่องยังมีอีกหลายอย่าง แต่เรื่องมันยาวมาก(ประมาณว่าเขียนเป็นเรื่องได้เลยครับ)
ปล.ขออภัยถ้าใช้ภาษาไม่เหมาะสมหรือไม่ถูกต้องนะครับ เพิ่งเึคยตั้งกระทู้ที่นี่ครั้งแรก เรื่องแบบนี้ ไม่ค่อยอยากปรึกษาเพื่อนที่โรงเรียน กลัวความลับรั่วไหล ยังไงก็ รบกวน ให้คำแนะนำด้วยครับ