ประสบการณ์เฉียดตาย

วันอาทิตย์ที่ผ่านมาได้เดินทางไปซื้อของที่ตลาดโรงเกลือ อ.อรัญประเทศ จ.สระแก้ว  ผมเองอยู่อุบลครับ โดยคืนวันเสาร์ขายของเสร็จก็ประมาณ 5ทุ่มได้นอนตอน เที่ยงคืน แล้วตื่นตี 2 เพื่ออกเดินทางไปให้ทัน 8 โมงเช้า ซื้อเสร็จเพื่อให้กลับมาอุบลก่อน 6โมงเย็น  การเดินทางไปกับแฟนครับ แฟนผมจองนอนเบาะหลังเลย ( รถเก๋ง ) ผมก็ขับคนเดียวมาเรื่อยๆง่วงก็จอดปั๊มล้างหน้า ขับมาถึง อ.นางรอง เลี้ยวซ้ายไป ทาง อ.โนนดินแดง ระหว่างขับไปถึง เลยอ.ปะคำไปนิดเดียว  รู้สึกว่าตัวเองง่วงมากเลยก็เลยจอดข้างทาง แวะเอาผ้าเย็นที่เตรียมมาเช็ดหน้า  ขับไปได้ซัก5 นาทีได้รู้สึกตัวอีกที รถผมวิ่งด้วยความเร็ว 120 กม/ชม. กำลังไถลลงข้างทางครูดไปกับต้นไม้ข้างทาง เป็นทางยาวกระจกมองข้างพับเลย ทั้งต้นไม้ใบหญ้าอยู่ตรงหน้าผมเลยครับ ก็เลยตกใจหักออกขวาด้วยความเร็วของรถทำให้รถส่ายไปส่ายมาเบรคดังเอี๊ยดๆๆๆ ผมใจหายมากนึกในใจไม่รอดแล้ว  แต่พอดีก็บังคับรถจนไปต่อได้ซักพักไปจอดปั๊ม ปตท .  ตรง อ.โนนดินแดง  สำรวจดูสภาพรถรอยครูดกับต้นไม้ข้างซ้ายยาวเลยหญ้าติดมาเต็มกระจกมีแต่ใบไม้  ก็เลยมาคิดว่า
1.ถ้ามีรถใหญ่สวนมาตอนนั้นผมทำไง
2.ถ้าในช่วงที่รถเสียหลักเป็นแหล่งชุมชนผมจะทำไง
3.ถ้าผมไม่รู้สึกตัวเลยจะเป็นยังงัย
***คำถามเหล่านี้ ทำให้ผมคิดได้เลยว่า การพักผ่อนไม่เพียงพอไม่ควรขับรถทางไกล ถ้าเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นผู้อื่นจะลำบากไปด้วยไหนจะเพื่อนร่วมทาง ครอบครัว **แฟนผมตื่นมาแล้วถามว่ารถตกหลุมเหรอ  ผมเลยเปิดภาพที่ติดอยู่ในกล้องหน้ารถให้ดูแฟนใจเสียเลย  สรุปวันนั้นผมไม่เป็นไรครับ  ตั้งสติซื้อของเสร็จขับกลับอุบลอย่างระวัง โดยมีแฟนนั่งไปเป็นเพื่อนตลอดทางไม่หลับเลย