เราเพิ่งได้อ่นกระทู้แนะนำกระทู้หนึ่ง ที่โดนแย่งแฟน เราเห็นใจเค้ามากเลยค่ะเพราะเราก็โดนมาแบบนี้เหมือนกัน เข้าใจหัวอกเลย ทุกวันนี้ก็เลิกกับอดีตแฟนเด็ดขาดแล้ว ไม่ยื้อ ไม่รั้งไว้เหมือนกัน ถามว่าเจ็บไหม ก็เจ็บค่ะ แค้นไหมก็แค้นค่ะ คิดตลอดว่าทำไมคนเลวทั้งสองคนนั้นถึงไม่ได้รับกรรม ผู้หญิงที่มาแย่งแฟนเราก็อายุเยอะกว่าเรา เป็นแม่หม้าย มีลูกติดเหมือนกัน แต่แทนที่เธอจะเอาเวลาไปดูแลใส่ใจลูกตัวเอง กลับทุ่มเทเวลาในการแย่งผู้ชาย บอกตรงๆเราสมเพชเธอเหมือนกัน
แต่เราไม่โทษผู้หญิงฝ่ายเดียว เราโทษทั้งสองฝ่ายค่ะ ตบมือข้างเดียวมันคงไม่ดัง คนหนึ่งชั่ว อีกคนก็ต้องชั่วด้วย ถึงจะมาชอบกันได้
เรื่องของเราเริ่มต้นที่เรากับแฟนคบกันมา ปีนี้ก็เป็นปีที่ 11 ใน 11 ปีที่ผ่านมา ชีวิตรักของเราทั้งสอง ผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะมาก ทั้งสุขและทุกข์ แต่เราไม่เคยทิ้งกัน ฝ่าฟันกันมามาก แม้ในยามลำบากที่สุด (ขนาดมีไข่ฟองเดียวต้องแบ่งกันกิน) เรายังไม่เคยทิ้งเค้าเลยค่ะ ไม่มีความคิดว่าจะทิ้ง หรือไปมีคนใหม่ ด้วยความที่แฟนเราหน้าตาดี(ถึงดีมาก) เลยมีเรื่องนอกใจเรามาแล้วสองครั้ง แต่เราก็ให้อภัยได้ ส่วนหนึ่ง อาจจะเป้นเพราะฝ่ายผู้หญิงไม่ได้จริงจังอะไรกับแฟนเรา หรือจะเพราะอะไรก็ตามแต่ผู้หญิงพวกนั้นก็ยอมจบแต่โดยดีไม่ยืดเยื้อ แฟนเราเองมีข้อเสีย แต่ก็มีข้อดีมาก เค้าใส่ใจเรามาก เสียสละหลายๆอย่างเพื่อเรา ตัวอย่างที่เราประทับใจในตัวเค้าเช่น เค้ามักจะให้ของที่เราต้องการก่อนของที่ตัวเองต้องการ ,เป็นห่วงเรามากๆเวลาเราป่วย หรือไม่สบาย แทบอยากจะเจ็บแทนเราเวลาเห็นเราเจ็บป่วย อีกหลายๆอย่าง เรียกว่าเราสองคน(หรือตัวเราฝ่ายเดียว) เกินจุดที่เรียกว่ารักไปมากแล้ว มันยิ่งกว่าความผูกพัน เพราะเราสามารถเสียสละอะไรๆให้กันและกันได้มากมาย
จนเมื่อปีที่แล้ว อยู่ๆเกิดอะไรขึ้นไม่ทราบ แฟนเราก็ให้เราย้ายกลับมาอยู่บ้าน (เราคิดว่าน่าจะเกิดจากครอบครัวเค้าเพราะเรากับครอบครัวเค้าไม่ค่อยลงรอยกัน) เราก็ งงๆแต่ก็กลับ ไม่ได้ทะเลาะกัน อยู่ดีดีแฟนเราก็หมางเมินเรา เราก็กลับ เพราะไม่อยากเจออาการหมางเมินเย็นชาของเค้า แต่ผ่านไปเดือนเดียวเค้าก็มาง้อเรา และมาหาเราบ่อยๆ เราก็ใจอ่อนแต่ก็ยังไม่ได้กลับมาอยู่ด้วยกันเพราะเหตุผลบางอย่าง แต่แฟนเรามาหาเราบ่อยมากเดือนละสองครั้ง ครั้งละหลายๆวัน จนเมื่อเดือนเม.ย ปีนี้เราไปเที่ยวต่างประเทศกลับมา ซึ่งตอนไปเค้าก็เป็นคนไปส่งเราที่สนามบิน ตอนกลับก็ไปรับที่สนามบิน เราก็มาพักที่บ้านเค้าตามปกติ เค้าก็ขอร้องเราว่าอย่าเพิ่งกลับบ้าน ให้อยู่เป็นเพื่อนเค้าก่อน ทำไปทำมาเราอยู่เป็นเพื่อนเค้าสองเดือนกว่าค่ะ ในสองเดือนนี้เค้าปกติทุกอย่าง เราอยู่ด้วยกันเกือบ 24 ชั่วโมง ยกเว้นตอนเค้าไปเปิดร้านไม่กี่ชั่วโมง ซึ่งขนาดตอนเปิดร้านเราสองคนก็ยังโทรหากันเพื่อบอกกันเป็นระยะว่าทำอะไรอยู่ที่ไหน?
เมื่อเราโดนแม่หม้ายแย่งแฟนสำเร็จภายในเจ็ดวัน
แต่เราไม่โทษผู้หญิงฝ่ายเดียว เราโทษทั้งสองฝ่ายค่ะ ตบมือข้างเดียวมันคงไม่ดัง คนหนึ่งชั่ว อีกคนก็ต้องชั่วด้วย ถึงจะมาชอบกันได้
เรื่องของเราเริ่มต้นที่เรากับแฟนคบกันมา ปีนี้ก็เป็นปีที่ 11 ใน 11 ปีที่ผ่านมา ชีวิตรักของเราทั้งสอง ผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะมาก ทั้งสุขและทุกข์ แต่เราไม่เคยทิ้งกัน ฝ่าฟันกันมามาก แม้ในยามลำบากที่สุด (ขนาดมีไข่ฟองเดียวต้องแบ่งกันกิน) เรายังไม่เคยทิ้งเค้าเลยค่ะ ไม่มีความคิดว่าจะทิ้ง หรือไปมีคนใหม่ ด้วยความที่แฟนเราหน้าตาดี(ถึงดีมาก) เลยมีเรื่องนอกใจเรามาแล้วสองครั้ง แต่เราก็ให้อภัยได้ ส่วนหนึ่ง อาจจะเป้นเพราะฝ่ายผู้หญิงไม่ได้จริงจังอะไรกับแฟนเรา หรือจะเพราะอะไรก็ตามแต่ผู้หญิงพวกนั้นก็ยอมจบแต่โดยดีไม่ยืดเยื้อ แฟนเราเองมีข้อเสีย แต่ก็มีข้อดีมาก เค้าใส่ใจเรามาก เสียสละหลายๆอย่างเพื่อเรา ตัวอย่างที่เราประทับใจในตัวเค้าเช่น เค้ามักจะให้ของที่เราต้องการก่อนของที่ตัวเองต้องการ ,เป็นห่วงเรามากๆเวลาเราป่วย หรือไม่สบาย แทบอยากจะเจ็บแทนเราเวลาเห็นเราเจ็บป่วย อีกหลายๆอย่าง เรียกว่าเราสองคน(หรือตัวเราฝ่ายเดียว) เกินจุดที่เรียกว่ารักไปมากแล้ว มันยิ่งกว่าความผูกพัน เพราะเราสามารถเสียสละอะไรๆให้กันและกันได้มากมาย
จนเมื่อปีที่แล้ว อยู่ๆเกิดอะไรขึ้นไม่ทราบ แฟนเราก็ให้เราย้ายกลับมาอยู่บ้าน (เราคิดว่าน่าจะเกิดจากครอบครัวเค้าเพราะเรากับครอบครัวเค้าไม่ค่อยลงรอยกัน) เราก็ งงๆแต่ก็กลับ ไม่ได้ทะเลาะกัน อยู่ดีดีแฟนเราก็หมางเมินเรา เราก็กลับ เพราะไม่อยากเจออาการหมางเมินเย็นชาของเค้า แต่ผ่านไปเดือนเดียวเค้าก็มาง้อเรา และมาหาเราบ่อยๆ เราก็ใจอ่อนแต่ก็ยังไม่ได้กลับมาอยู่ด้วยกันเพราะเหตุผลบางอย่าง แต่แฟนเรามาหาเราบ่อยมากเดือนละสองครั้ง ครั้งละหลายๆวัน จนเมื่อเดือนเม.ย ปีนี้เราไปเที่ยวต่างประเทศกลับมา ซึ่งตอนไปเค้าก็เป็นคนไปส่งเราที่สนามบิน ตอนกลับก็ไปรับที่สนามบิน เราก็มาพักที่บ้านเค้าตามปกติ เค้าก็ขอร้องเราว่าอย่าเพิ่งกลับบ้าน ให้อยู่เป็นเพื่อนเค้าก่อน ทำไปทำมาเราอยู่เป็นเพื่อนเค้าสองเดือนกว่าค่ะ ในสองเดือนนี้เค้าปกติทุกอย่าง เราอยู่ด้วยกันเกือบ 24 ชั่วโมง ยกเว้นตอนเค้าไปเปิดร้านไม่กี่ชั่วโมง ซึ่งขนาดตอนเปิดร้านเราสองคนก็ยังโทรหากันเพื่อบอกกันเป็นระยะว่าทำอะไรอยู่ที่ไหน?