ละครจบแล้ว ขอถือโอกาสนี้เขียนถึงตัวละครในแต่ละบทหน่อยค่ะ ไม่เคยได้เขียนถึงแบบเต็มๆ ซักที
แต่ละคนเล่นได้สมบทบาทในบทของตัวเองทุกคนเลย ยอดเยี่ยมมากค่ะ
มาไล่กันไปทีละบท
บท แสงเทพ ตะวันฉาย อรทัย
3 บทนี้ เป็นบทร้ายที่ไม่ใช่ร้ายแบบเอ่ะอ่ะโวยวาย นั่นหมายความว่าจะทำให้คนอินได้ ต้องร้ายแบบมีอินเนอร์ล้วนๆ
และทั้ง คุณพลรัตน์ คุณแอนดรูว์ และ คุณแวร์ โซว ก็เล่นได้ดีมากทั้ง 3 คนเลย ทั้งแอ็คติ้ง สีหน้าสีตา อารมณ์ ดูเข้าถึงตัวละครดีมาก
แต่ละคนนี่ฉายประกายความเลวความชั่วออกมาอย่างเต็มเปี่ยม เชื่อว่ามีหลายคนเกลียด 3 ตัวละครนี้แน่ๆ
เพิ่มเติมส่วนของคุณแอนดรูว์หน่อย เพราะเค้าเล่นสองคาแรคเตอร์ในตัวละครตัวนี้ ซึ่งทั้งในบทดี ในครึ่งแรกของละคร และบทร้าย ในครึ่งหลัง ก็แสดงได้แตกต่างอย่างชัดเจน และโดยเฉพาะตอนจบ โห ร้ายแบบจิตๆ อีกด้วยแน่ะ ดูแล้ว แทบไม่อยากมองหน้าไอ้ตะวันฉายนี่เลย
(ปล. ฉันเกลียดเสียงหัวเราะของ 3 ตัวร้ายนี้มาก ฮ่าๆๆ)
บท บารมี
บทนี้ เราว่าเป็นตัวละครที่น่าสงสารนะ คาแรคเตอร์เค้าเหมือนจะดูร้าย แต่ถ้าดูลึกๆ แล้ว เค้าไม่ได้ร้ายโดยสันดาน ตัวละครตัวนี้เหมือนมีปมในใจ คิดว่าญาติพี่น้องไม่รัก จึงเกิดความน้อยเนื้อต่ำใจ แล้วยิ่งเมื่อมีคนชักจูงความคิดไปในทางที่ผิด ก็ยิ่งเตลิดกันไปใหญ่
และสำหรับบทนี้ คุณบิ๊ก ศรุต ก็เล่นได้ดีมาก จริงๆ แล้วเรานึกชมคุณบิ๊กตั้งแต่ฉากแรกที่เค้าออกแล้วล่ะ เป็นคนที่มีอินเนอร์ทางการแสดงที่ดีมากอีกคน โดยเฉพาะแววตา มองปุ๊บรู้ปั๊บเลยถึงความรู้สึกภายใน
บท บารมี มีพัฒนาการในตัวบท จากร้ายจนมาถึงช่วงสำนึกตัว ซีนตอนสำนึกผิดต่อหน้าโลงศพเผ่าลาภ กับฉากจบตอนใกล้ตาย แสดงได้ดีมาก อินตาม
บท เผ่าลาภ
บทนี้เป็นบทที่มีบทบาทมากกับละครเรื่องนี้ คาแรคเตอร์นิ่ง สุขุมนุ่มลึก มีความเป็นผู้นำ เด็ดขาด แต่ก็แฝงด้วยความอบอุ่น และมีเมตตาอยู่ในที ซึ่ง คุณตฤณ ก็แสดงได้ดี แม้อาจจะดูเหมือนว่าพลังจากอินเนอร์ภายในอาจจะไม่เท่าอาหนิง นิรุตน์ (ในเวอร์ชั่นที่แล้ว) กับฉากที่ต้องแสดงอารมณ์เกรี้ยวกราด แต่พาร์ทหลังๆ มาก็ทำได้ดีขึ้น และขอชมกับอินเนอร์ในเรื่องความอบอุ่น ความอ่อนโยน ของเผ่าลาภ อันนี้เราให้เต็ม ทั้งฉากระหว่างเผ่าลาภกับหรั่ง เผ่าลาภกับรำไพ และแพรวา ดูอบอุ่นมากครอบครัวนี้
บท คุณรำไพ กันทิมา ลินจง
3 บทนี้ เป็นบทที่มีคาแรคเตอร์ที่ดูเรียบๆ ซึ่งเราว่าเป็นบทที่เล่นยากนะ เราว่ายากกว่าบทที่ต้องกรี้ดกร๊าดโวยวายซะด้วยซ้ำ
เพราะต้องแสดงให้คนดูรู้สึกให้ได้ว่าตัวละครนั้นกำลังคิดหรือรู้สึกอย่างไรอยู่ ผ่านการแสดงที่ดูเรียบๆ นั้น
และทั้ง 3 คนก็แสดงในบทของตัวเองได้ดีเช่นกัน
คุณอุ๋ม อาภาศิริ
เป็นคุณรำไพที่ดูดีมาก ในเรื่องของการแสดง ด้วยคาแรคเตอร์ของบทนี้ ถ้าแสดงไม่ถึง ผู้ชมอาจจะมองผ่านบทนี้ไปเลย
แต่คุณอุ๋มแสดงไห้บทที่เรียบๆ นี้ดูมีอะไร และทำให้ผู้ชมหันไปมองคุณรำไพได้ ถือว่าเยี่ยมมากค่ะ
โดยเฉพาะฉากร้องให้ที่โรงพยาบาลตอนที่คุณเผ่าลาภป่วย อินมาก
คุณพิมพ์พรรณ
ตอนแรกเลยเรารู้สึกขัดๆ กับคาแรคเตอร์ของกันทิมากับภาพในชีวิตจริงของคุณพิมพ์พรรณ ที่ออกจะเป็นผู้หญิงที่เปิดเผย ร่าเริง แต่บทกันทิมาคือมันตรงข้ามเลย บทนี้มันดูมีอะไรในใจเต็มไปหมด ยากมากกับการทำความเข้าใจในตัวละครตัวนี้ แต่..มาวันนี้ เธอก็ทำให้เราลืมภาพชีวิตจริงของเธอได้ และมองเธอเป็นกันทิมาได้ในที่สุด กับฉากอารมณ์ก็ทำได้ดีมาก โดยเฉพาะในตอนจบที่บารมีกำลังจะตาย
คุณขวัญฤดี
อาจจะมีบทน้อยหน่อย แต่มีฉากนึงที่เราอินมาก คือฉากที่โรงพยาบาล ตอนที่เผ่าลาภตกบันได คุณขวัญฤดีร้องไห้ได้อินมาก
และเราก็ร้องไห้ตามด้วยอ่ะในฉากนั้น
บท กัมปนาท
ฮ่าๆๆ บทนี้ คุณอั๋น ศราวุธ เล่นได้เนี๊ยนนนเนียนเหลือเกิน ไม่มีหลุดซักฉาก อยู่ในคาแรคเตอร์ตลอดเวลา ขอชมค่ะ
บท ชาติชาย (อากู๋เหลียง)
พี่แมน กับบทผู้ชายมาดนิ่ง แมนๆ เซอร์ๆ ที่ดูเหมือนจะไม่มีอะไรเร้าใจสำหรับผู้หญิง แต่อินเนอร์ความอบอุ่นของผู้ชายคนนี้มันแผ่ซ่านออกมาจนคนดูสัมผัสได้อย่างชัดเจนเลย (เหมือนที่แก้มพูดนั่นล่ะ อานี่เป็นผู้ชายที่อบอุ่นที่สุดเลย)
และเป็นบทที่เราชอบมากเลย (อันนี้เป็นความชอบส่วนตัว เราชอบผู้ชายมาดแบบนี้แหล่ะ ฮ่าๆๆ)
ขอชมพี่ตั้วด้วยที่เลือกพี่แมนมารับบทนี้ พี่ตั้วดูขาดมากเลยอ่ะ (เพราะตอนแรกที่เรารู้ตัวนักแสดง ยังคิดเลยว่าพี่แมนดูไม่เซอร์พอกับบทนี้เท่าไหร่ เพราะตัวละครนี้ในเวอร์ชั่นเก่า เซอร์ และเท่มาก ซึ่งเวอร์ชั่นนั้นเราก็ชอบบทนี้เหมือนกัน ทั้งที่เป็นนักแสดงที่ไม่รู้จักด้วยซ้ำ)
บท แก้ม
เป็นอีกคนที่ขอชมเลย เล่นได้เป็นธรรมชาติมาก ดูทุกครั้งก็ไม่เหมือนเป็นตัวละครเลย เหมือนเป็นเด็กวัยรุ่นที่แวดล้อมอยู่รอบตัวเราๆ นี่ล่ะ
ซีนดราม่าระหว่างแก้มกับแม่ ก็แสดงได้ดี อินตาม แม้บทแก้มจะไม่มากนัก แต่ก็โดนใจคนดูทุกซีนเลย
บท เท่ เช็ง
สองคนนี้ก็เล่นได้ธรรมชาติมาก ยังกับเป็นตัวเองยังไงยังงั้น ไม่รู้ว่าแคสนักแสดงได้ตรงบท หรือเอาคาแรคเตอร์จริงๆ ของทั้งสองคนมาเขียนเป็น เท่ กับ เช็ง ก็ไม่รู้ ฮ่าๆๆ
บท โบ้
น้องบูมบอกว่า บทนี้ถูกตีความว่าเป็นคนซื่อๆ เชื่อคนง่าย เราดูแล้วก็เออ เค้าเป็นแบบนั้นจริงๆ นะ ฮ่าๆๆ
บทโบ้อาจจะดูเรียบๆ หน่อยเมื่อเทียบกับคาแรคเตอร์อื่นๆ ในแก๊งค์ลำใย แต่เราว่าน้องเค้ามีเสน่ห์นะ โดยเฉพาะเวลายิ้ม
ฉากดราม่าช่วงที่ทะเลาะกับหรั่งเรื่องก้อย ทำได้ดีนะ แววตาที่ฉายออกมาตอนนั้นมันได้เลย ดูแล้วน่าจะเล่นดราม่าได้ดี
บท ก้อย
บทก้อย โดดเด่นในช่วงแรกของละคร ซึ่งน้องแนทก็ทำได้ดีมากทีเดียว ทั้งท่าทาง น้ำเสียง อารมณ์ ดูน่าสงสารกับบทคนตาบอด ฉากดราม่า ฉากร้องไห้ ดูแล้วอินและร้องไห้ตามเหมือนกัน
เราไม่เคยดูละครของแนทมาก่อน ก็ไม่รู้เรื่องพัฒนาการนะว่ามีมากแค่ไหน แต่สำหรับเรื่องนี้ แสดงได้ดีเลยค่ะ
บท แพรวา
คนนี้โดนคอมเม้นท์เยอะในช่วงแรกๆ เราก็เห็นด้วยกับหลายคนที่โบยังไม่สามารถทำให้คนดูอินไปกับบทแพรวาได้ การแสดงยังเป็นการแสดงที่มาจากภายนอก ไม่ได้มาจากอินเนอร์ และดูจะตั้งใจมากไปจนล้น และดูไม่เป็นธรรมชาติ แต่..ในที่สุด โบก็พัฒนาฝีมือจนทำให้คนดูอินกับบทแพรวาได้ เราไม่ได้ดูละครเรื่องก่อนของโบ วัดกันแค่ตอนแรกจนถึงตอนสุดท้ายของละคร เราว่าโบมีพัฒนาการทางการแสดงเยอะมาก อาจจะยังไม่ดีที่สุด อันนี้ก็คงต้องหาประสบการณ์ไปอีกเรื่อยๆ เอาใจช่วยค่ะ แต่จากกราฟพัฒนาการที่พุ่งขึ้นอย่างมากนี้ ถ้าได้รับโอกาสดีๆ อีก เชื่อว่าจะไปได้ไกลอีกคน
บท หรั่ง
เขียนถึงคนสุดท้ายเลย และเป็นบทที่เราประทับใจที่สุด พอร์ชเป็นหรั่งในแบบของพอร์ช และเป็นได้สมบูรณ์แบบมาก
อย่างน้อยพอร์ชก็ทำให้เราเชื่อว่า หรั่ง เป็น สุภาพบุรุษลูกผู้ชาย จริงๆ
สำหรับการแสดง อย่างที่เราเคยบอกไปในกระทู้ก่อนๆ แล้วว่า พอร์ช เป็นนักแสดงที่มีอินเนอร์ทางการแสดงดีมาก และแสดงได้เป็นธรรมชาติมากด้วย ซึ่งเราเชื่อว่า ถ้านักแสดงมีสองสิ่งนี้ในตัว เชื่อได้เลยไม่ว่าจะเล่นบทไหน ก็จะทำให้คนดูอินตามไปกับตัวละครนั้นได้อย่างแน่นอน
และสำหรับเรื่องนี้พอร์ชก็แสดงได้อย่างยอดเยี่ยมมากค่ะ ฉากดราม่าในตอนจบ อันนี้เห็นกันชัดๆ อยู่แล้วว่าอินเนอร์มาเต็ม แต่ที่เราจะชมเพิ่มอยู่ที่ฉากก่อนๆ บท หรั่ง ก็เป็นอีกบทที่ไม่ได้ใช้การแสดงที่โอเวอร์ ดูเป็นคนมีอะไรในใจ มีความคิดอยู่ข้างในเยอะเหมือนกัน การแสดงอารมณ์จึงออกมาทางสีหน้า และสายตามากกว่า ซึ่งพอร์ชทำให้เรามีอารมณ์ร่วมไปกับความรู้สึกของหรั่ง ในทุกๆ ตอนเลย ตรงจุดนี้แหล่ะที่เราขอชม
สำหรับเรา การแสดงที่ดี ไม่จำเป็นต้องออกท่าออกทางเยอะๆ หรือแสดงแบบโอเวอร์นะ ต่อให้แสดงเยอะแค่ไหน ถ้าแสดงแล้วคนดูไม่อินตามตัวละคร เราก็ว่างั้นๆ แหล่ะ แต่กลับกัน ถ้าแสดงให้เราอินในตัวละคร และเชื่อในบทละครนั้นได้ แม้เพียงแสดงแค่น้อยนิด เรายกให้เลยว่าคนนั้นแสดงได้ดี
และเรื่องนี้ เราคิดว่าผู้กำกับไม่ต้องการให้นักแสดงแสดงแบบโอเวอร์แอคติ้งนะ แต่ให้แสดงออกมาจากอินเนอร์ภายใน ซึ่งการแสดงแบบนี้จะทำให้คนดูอิน และมีความรู้สึกคล้อยตามไปกับตัวละครได้ง่าย มันอาจจะไม่หรือหวา ไม่แรง แต่ว่ามันตรึงใจคนดูมาก
สำหรับนักแสดงสมทบ เยอะมากเกินจะกล่าวถึงได้หมด ขอกล่าวชมแบบรวบยอดนะคะ
แสดงได้ดีมาก บทมาก บทน้อย หรือออกมาเพียงไม่กี่นาที ต่างก็ทำหน้าที่ของตัวเองได้ดีมาก แสดงดีเหลือเกินกันทุกคนเลย
ชอบเป็นพิเศษ ผู้จัดการธนาคาร ที่น่ารักและใจดีกับหรั่งเสมอ
ผู้ใหญ่เงาะ เล่นทั้งเวอร์ชั่นที่แล้ว และเวอร์ชั่นนี้ ชอบคาแรคเตอร์ผู้ใหญ่มาก
ลุงนุ้ย นาคำ ออกมาตอนสุดท้าย ฉากที่นั่งคุยกับหรั่ง เราชอบมาก การแสดง อารมณ์ บทสนทนา มันได้หมด เยี่ยมมาก
เขียนร่ายยาวมาเยอะมาก เพราะประทับใจในละครเรื่องนี้มาก ประทับใจในบทละคร ประทับใจในตัวนักแสดง
จึงอยากเขียนถึงความรู้สึกที่เรามีต่อตัวละครต่างๆ ออกมา
และทั้งหมดทั้งมวลนี้จะออกมาสมบูรณ์แบบแบบนี้ไม่ได้ ถ้าขาดผู้กำกับ และบทละครที่ยอดเยี่ยม
ขอยกนิ้วให้เลย คุณตั้ว ศรัณยู คุณเยี่ยมมาก ชื่นชมจากใจค่ะ
(ปล. ดีใจ ได้ยินเสียงคุณตั้วในละครด้วย แม้มาแค่เสียง แต่อินเนอร์และพลังทางการแสดงยังมาเต็มขนาดนี้ คิดถึงการแสดงของพี่จริงๆ ค่ะ)
สุดท้าย ขอขอบคุณอีกครั้ง ทั้งทีมงานผู้อยู่เบื้องหลังทุกคน นักแสดงทุกคน
กับความตั้งใจ ความทุ่มเท เพื่อสร้างละครที่มีคุณภาพเรื่องนี้ให้ได้ชม
สำหรับเรา เป็นละครที่เราประทับใจมาก และจะอยู่ในใจของเราตลอดไป ขอบคุณค่ะ
และขอขอบคุณเพื่อนๆ ผู้ร่วมชมละคร สุภาพบุรุษลูกผู้ชาย ทุกคนด้วยค่ะ
เราไม่ค่อยได้ดูละคร ไม่ค่อยได้เข้ามาร่วมสนทนาในพันทิป ละครเรื่องนี้จบ ก็อาจไม่ได้เข้ามาคุย หรือแสดงความคิดเห็นอะไรอีก
จึงขอกล่าวขอบคุณทุกคน ที่ช่วยสร้างสีสันกับการชมละครเรื่องนี้ของเราเป็นอย่างมาก ขอบคุณค่ะ
ความรู้สึกถึงตัวละคร… สุภาพบุรุษลูกผู้ชาย
แต่ละคนเล่นได้สมบทบาทในบทของตัวเองทุกคนเลย ยอดเยี่ยมมากค่ะ
มาไล่กันไปทีละบท
บท แสงเทพ ตะวันฉาย อรทัย
3 บทนี้ เป็นบทร้ายที่ไม่ใช่ร้ายแบบเอ่ะอ่ะโวยวาย นั่นหมายความว่าจะทำให้คนอินได้ ต้องร้ายแบบมีอินเนอร์ล้วนๆ
และทั้ง คุณพลรัตน์ คุณแอนดรูว์ และ คุณแวร์ โซว ก็เล่นได้ดีมากทั้ง 3 คนเลย ทั้งแอ็คติ้ง สีหน้าสีตา อารมณ์ ดูเข้าถึงตัวละครดีมาก
แต่ละคนนี่ฉายประกายความเลวความชั่วออกมาอย่างเต็มเปี่ยม เชื่อว่ามีหลายคนเกลียด 3 ตัวละครนี้แน่ๆ
เพิ่มเติมส่วนของคุณแอนดรูว์หน่อย เพราะเค้าเล่นสองคาแรคเตอร์ในตัวละครตัวนี้ ซึ่งทั้งในบทดี ในครึ่งแรกของละคร และบทร้าย ในครึ่งหลัง ก็แสดงได้แตกต่างอย่างชัดเจน และโดยเฉพาะตอนจบ โห ร้ายแบบจิตๆ อีกด้วยแน่ะ ดูแล้ว แทบไม่อยากมองหน้าไอ้ตะวันฉายนี่เลย
(ปล. ฉันเกลียดเสียงหัวเราะของ 3 ตัวร้ายนี้มาก ฮ่าๆๆ)
บท บารมี
บทนี้ เราว่าเป็นตัวละครที่น่าสงสารนะ คาแรคเตอร์เค้าเหมือนจะดูร้าย แต่ถ้าดูลึกๆ แล้ว เค้าไม่ได้ร้ายโดยสันดาน ตัวละครตัวนี้เหมือนมีปมในใจ คิดว่าญาติพี่น้องไม่รัก จึงเกิดความน้อยเนื้อต่ำใจ แล้วยิ่งเมื่อมีคนชักจูงความคิดไปในทางที่ผิด ก็ยิ่งเตลิดกันไปใหญ่
และสำหรับบทนี้ คุณบิ๊ก ศรุต ก็เล่นได้ดีมาก จริงๆ แล้วเรานึกชมคุณบิ๊กตั้งแต่ฉากแรกที่เค้าออกแล้วล่ะ เป็นคนที่มีอินเนอร์ทางการแสดงที่ดีมากอีกคน โดยเฉพาะแววตา มองปุ๊บรู้ปั๊บเลยถึงความรู้สึกภายใน
บท บารมี มีพัฒนาการในตัวบท จากร้ายจนมาถึงช่วงสำนึกตัว ซีนตอนสำนึกผิดต่อหน้าโลงศพเผ่าลาภ กับฉากจบตอนใกล้ตาย แสดงได้ดีมาก อินตาม
บท เผ่าลาภ
บทนี้เป็นบทที่มีบทบาทมากกับละครเรื่องนี้ คาแรคเตอร์นิ่ง สุขุมนุ่มลึก มีความเป็นผู้นำ เด็ดขาด แต่ก็แฝงด้วยความอบอุ่น และมีเมตตาอยู่ในที ซึ่ง คุณตฤณ ก็แสดงได้ดี แม้อาจจะดูเหมือนว่าพลังจากอินเนอร์ภายในอาจจะไม่เท่าอาหนิง นิรุตน์ (ในเวอร์ชั่นที่แล้ว) กับฉากที่ต้องแสดงอารมณ์เกรี้ยวกราด แต่พาร์ทหลังๆ มาก็ทำได้ดีขึ้น และขอชมกับอินเนอร์ในเรื่องความอบอุ่น ความอ่อนโยน ของเผ่าลาภ อันนี้เราให้เต็ม ทั้งฉากระหว่างเผ่าลาภกับหรั่ง เผ่าลาภกับรำไพ และแพรวา ดูอบอุ่นมากครอบครัวนี้
บท คุณรำไพ กันทิมา ลินจง
3 บทนี้ เป็นบทที่มีคาแรคเตอร์ที่ดูเรียบๆ ซึ่งเราว่าเป็นบทที่เล่นยากนะ เราว่ายากกว่าบทที่ต้องกรี้ดกร๊าดโวยวายซะด้วยซ้ำ
เพราะต้องแสดงให้คนดูรู้สึกให้ได้ว่าตัวละครนั้นกำลังคิดหรือรู้สึกอย่างไรอยู่ ผ่านการแสดงที่ดูเรียบๆ นั้น
และทั้ง 3 คนก็แสดงในบทของตัวเองได้ดีเช่นกัน
คุณอุ๋ม อาภาศิริ
เป็นคุณรำไพที่ดูดีมาก ในเรื่องของการแสดง ด้วยคาแรคเตอร์ของบทนี้ ถ้าแสดงไม่ถึง ผู้ชมอาจจะมองผ่านบทนี้ไปเลย
แต่คุณอุ๋มแสดงไห้บทที่เรียบๆ นี้ดูมีอะไร และทำให้ผู้ชมหันไปมองคุณรำไพได้ ถือว่าเยี่ยมมากค่ะ
โดยเฉพาะฉากร้องให้ที่โรงพยาบาลตอนที่คุณเผ่าลาภป่วย อินมาก
คุณพิมพ์พรรณ
ตอนแรกเลยเรารู้สึกขัดๆ กับคาแรคเตอร์ของกันทิมากับภาพในชีวิตจริงของคุณพิมพ์พรรณ ที่ออกจะเป็นผู้หญิงที่เปิดเผย ร่าเริง แต่บทกันทิมาคือมันตรงข้ามเลย บทนี้มันดูมีอะไรในใจเต็มไปหมด ยากมากกับการทำความเข้าใจในตัวละครตัวนี้ แต่..มาวันนี้ เธอก็ทำให้เราลืมภาพชีวิตจริงของเธอได้ และมองเธอเป็นกันทิมาได้ในที่สุด กับฉากอารมณ์ก็ทำได้ดีมาก โดยเฉพาะในตอนจบที่บารมีกำลังจะตาย
คุณขวัญฤดี
อาจจะมีบทน้อยหน่อย แต่มีฉากนึงที่เราอินมาก คือฉากที่โรงพยาบาล ตอนที่เผ่าลาภตกบันได คุณขวัญฤดีร้องไห้ได้อินมาก
และเราก็ร้องไห้ตามด้วยอ่ะในฉากนั้น
บท กัมปนาท
ฮ่าๆๆ บทนี้ คุณอั๋น ศราวุธ เล่นได้เนี๊ยนนนเนียนเหลือเกิน ไม่มีหลุดซักฉาก อยู่ในคาแรคเตอร์ตลอดเวลา ขอชมค่ะ
บท ชาติชาย (อากู๋เหลียง)
พี่แมน กับบทผู้ชายมาดนิ่ง แมนๆ เซอร์ๆ ที่ดูเหมือนจะไม่มีอะไรเร้าใจสำหรับผู้หญิง แต่อินเนอร์ความอบอุ่นของผู้ชายคนนี้มันแผ่ซ่านออกมาจนคนดูสัมผัสได้อย่างชัดเจนเลย (เหมือนที่แก้มพูดนั่นล่ะ อานี่เป็นผู้ชายที่อบอุ่นที่สุดเลย)
และเป็นบทที่เราชอบมากเลย (อันนี้เป็นความชอบส่วนตัว เราชอบผู้ชายมาดแบบนี้แหล่ะ ฮ่าๆๆ)
ขอชมพี่ตั้วด้วยที่เลือกพี่แมนมารับบทนี้ พี่ตั้วดูขาดมากเลยอ่ะ (เพราะตอนแรกที่เรารู้ตัวนักแสดง ยังคิดเลยว่าพี่แมนดูไม่เซอร์พอกับบทนี้เท่าไหร่ เพราะตัวละครนี้ในเวอร์ชั่นเก่า เซอร์ และเท่มาก ซึ่งเวอร์ชั่นนั้นเราก็ชอบบทนี้เหมือนกัน ทั้งที่เป็นนักแสดงที่ไม่รู้จักด้วยซ้ำ)
บท แก้ม
เป็นอีกคนที่ขอชมเลย เล่นได้เป็นธรรมชาติมาก ดูทุกครั้งก็ไม่เหมือนเป็นตัวละครเลย เหมือนเป็นเด็กวัยรุ่นที่แวดล้อมอยู่รอบตัวเราๆ นี่ล่ะ
ซีนดราม่าระหว่างแก้มกับแม่ ก็แสดงได้ดี อินตาม แม้บทแก้มจะไม่มากนัก แต่ก็โดนใจคนดูทุกซีนเลย
บท เท่ เช็ง
สองคนนี้ก็เล่นได้ธรรมชาติมาก ยังกับเป็นตัวเองยังไงยังงั้น ไม่รู้ว่าแคสนักแสดงได้ตรงบท หรือเอาคาแรคเตอร์จริงๆ ของทั้งสองคนมาเขียนเป็น เท่ กับ เช็ง ก็ไม่รู้ ฮ่าๆๆ
บท โบ้
น้องบูมบอกว่า บทนี้ถูกตีความว่าเป็นคนซื่อๆ เชื่อคนง่าย เราดูแล้วก็เออ เค้าเป็นแบบนั้นจริงๆ นะ ฮ่าๆๆ
บทโบ้อาจจะดูเรียบๆ หน่อยเมื่อเทียบกับคาแรคเตอร์อื่นๆ ในแก๊งค์ลำใย แต่เราว่าน้องเค้ามีเสน่ห์นะ โดยเฉพาะเวลายิ้ม
ฉากดราม่าช่วงที่ทะเลาะกับหรั่งเรื่องก้อย ทำได้ดีนะ แววตาที่ฉายออกมาตอนนั้นมันได้เลย ดูแล้วน่าจะเล่นดราม่าได้ดี
บท ก้อย
บทก้อย โดดเด่นในช่วงแรกของละคร ซึ่งน้องแนทก็ทำได้ดีมากทีเดียว ทั้งท่าทาง น้ำเสียง อารมณ์ ดูน่าสงสารกับบทคนตาบอด ฉากดราม่า ฉากร้องไห้ ดูแล้วอินและร้องไห้ตามเหมือนกัน
เราไม่เคยดูละครของแนทมาก่อน ก็ไม่รู้เรื่องพัฒนาการนะว่ามีมากแค่ไหน แต่สำหรับเรื่องนี้ แสดงได้ดีเลยค่ะ
บท แพรวา
คนนี้โดนคอมเม้นท์เยอะในช่วงแรกๆ เราก็เห็นด้วยกับหลายคนที่โบยังไม่สามารถทำให้คนดูอินไปกับบทแพรวาได้ การแสดงยังเป็นการแสดงที่มาจากภายนอก ไม่ได้มาจากอินเนอร์ และดูจะตั้งใจมากไปจนล้น และดูไม่เป็นธรรมชาติ แต่..ในที่สุด โบก็พัฒนาฝีมือจนทำให้คนดูอินกับบทแพรวาได้ เราไม่ได้ดูละครเรื่องก่อนของโบ วัดกันแค่ตอนแรกจนถึงตอนสุดท้ายของละคร เราว่าโบมีพัฒนาการทางการแสดงเยอะมาก อาจจะยังไม่ดีที่สุด อันนี้ก็คงต้องหาประสบการณ์ไปอีกเรื่อยๆ เอาใจช่วยค่ะ แต่จากกราฟพัฒนาการที่พุ่งขึ้นอย่างมากนี้ ถ้าได้รับโอกาสดีๆ อีก เชื่อว่าจะไปได้ไกลอีกคน
บท หรั่ง
เขียนถึงคนสุดท้ายเลย และเป็นบทที่เราประทับใจที่สุด พอร์ชเป็นหรั่งในแบบของพอร์ช และเป็นได้สมบูรณ์แบบมาก
อย่างน้อยพอร์ชก็ทำให้เราเชื่อว่า หรั่ง เป็น สุภาพบุรุษลูกผู้ชาย จริงๆ
สำหรับการแสดง อย่างที่เราเคยบอกไปในกระทู้ก่อนๆ แล้วว่า พอร์ช เป็นนักแสดงที่มีอินเนอร์ทางการแสดงดีมาก และแสดงได้เป็นธรรมชาติมากด้วย ซึ่งเราเชื่อว่า ถ้านักแสดงมีสองสิ่งนี้ในตัว เชื่อได้เลยไม่ว่าจะเล่นบทไหน ก็จะทำให้คนดูอินตามไปกับตัวละครนั้นได้อย่างแน่นอน
และสำหรับเรื่องนี้พอร์ชก็แสดงได้อย่างยอดเยี่ยมมากค่ะ ฉากดราม่าในตอนจบ อันนี้เห็นกันชัดๆ อยู่แล้วว่าอินเนอร์มาเต็ม แต่ที่เราจะชมเพิ่มอยู่ที่ฉากก่อนๆ บท หรั่ง ก็เป็นอีกบทที่ไม่ได้ใช้การแสดงที่โอเวอร์ ดูเป็นคนมีอะไรในใจ มีความคิดอยู่ข้างในเยอะเหมือนกัน การแสดงอารมณ์จึงออกมาทางสีหน้า และสายตามากกว่า ซึ่งพอร์ชทำให้เรามีอารมณ์ร่วมไปกับความรู้สึกของหรั่ง ในทุกๆ ตอนเลย ตรงจุดนี้แหล่ะที่เราขอชม
สำหรับเรา การแสดงที่ดี ไม่จำเป็นต้องออกท่าออกทางเยอะๆ หรือแสดงแบบโอเวอร์นะ ต่อให้แสดงเยอะแค่ไหน ถ้าแสดงแล้วคนดูไม่อินตามตัวละคร เราก็ว่างั้นๆ แหล่ะ แต่กลับกัน ถ้าแสดงให้เราอินในตัวละคร และเชื่อในบทละครนั้นได้ แม้เพียงแสดงแค่น้อยนิด เรายกให้เลยว่าคนนั้นแสดงได้ดี
และเรื่องนี้ เราคิดว่าผู้กำกับไม่ต้องการให้นักแสดงแสดงแบบโอเวอร์แอคติ้งนะ แต่ให้แสดงออกมาจากอินเนอร์ภายใน ซึ่งการแสดงแบบนี้จะทำให้คนดูอิน และมีความรู้สึกคล้อยตามไปกับตัวละครได้ง่าย มันอาจจะไม่หรือหวา ไม่แรง แต่ว่ามันตรึงใจคนดูมาก
สำหรับนักแสดงสมทบ เยอะมากเกินจะกล่าวถึงได้หมด ขอกล่าวชมแบบรวบยอดนะคะ
แสดงได้ดีมาก บทมาก บทน้อย หรือออกมาเพียงไม่กี่นาที ต่างก็ทำหน้าที่ของตัวเองได้ดีมาก แสดงดีเหลือเกินกันทุกคนเลย
ชอบเป็นพิเศษ ผู้จัดการธนาคาร ที่น่ารักและใจดีกับหรั่งเสมอ
ผู้ใหญ่เงาะ เล่นทั้งเวอร์ชั่นที่แล้ว และเวอร์ชั่นนี้ ชอบคาแรคเตอร์ผู้ใหญ่มาก
ลุงนุ้ย นาคำ ออกมาตอนสุดท้าย ฉากที่นั่งคุยกับหรั่ง เราชอบมาก การแสดง อารมณ์ บทสนทนา มันได้หมด เยี่ยมมาก
เขียนร่ายยาวมาเยอะมาก เพราะประทับใจในละครเรื่องนี้มาก ประทับใจในบทละคร ประทับใจในตัวนักแสดง
จึงอยากเขียนถึงความรู้สึกที่เรามีต่อตัวละครต่างๆ ออกมา
และทั้งหมดทั้งมวลนี้จะออกมาสมบูรณ์แบบแบบนี้ไม่ได้ ถ้าขาดผู้กำกับ และบทละครที่ยอดเยี่ยม
ขอยกนิ้วให้เลย คุณตั้ว ศรัณยู คุณเยี่ยมมาก ชื่นชมจากใจค่ะ
(ปล. ดีใจ ได้ยินเสียงคุณตั้วในละครด้วย แม้มาแค่เสียง แต่อินเนอร์และพลังทางการแสดงยังมาเต็มขนาดนี้ คิดถึงการแสดงของพี่จริงๆ ค่ะ)
สุดท้าย ขอขอบคุณอีกครั้ง ทั้งทีมงานผู้อยู่เบื้องหลังทุกคน นักแสดงทุกคน
กับความตั้งใจ ความทุ่มเท เพื่อสร้างละครที่มีคุณภาพเรื่องนี้ให้ได้ชม
สำหรับเรา เป็นละครที่เราประทับใจมาก และจะอยู่ในใจของเราตลอดไป ขอบคุณค่ะ
และขอขอบคุณเพื่อนๆ ผู้ร่วมชมละคร สุภาพบุรุษลูกผู้ชาย ทุกคนด้วยค่ะ
เราไม่ค่อยได้ดูละคร ไม่ค่อยได้เข้ามาร่วมสนทนาในพันทิป ละครเรื่องนี้จบ ก็อาจไม่ได้เข้ามาคุย หรือแสดงความคิดเห็นอะไรอีก
จึงขอกล่าวขอบคุณทุกคน ที่ช่วยสร้างสีสันกับการชมละครเรื่องนี้ของเราเป็นอย่างมาก ขอบคุณค่ะ