ผมหดหู่ใจ...เข้าไปทุกทีกับประเทศนี้แล้วคับ

ไม่รู้มีใครจะรู้สึกเหมือนอย่างผมบ้างไหมคับ..

มันเบื่อไปทุกสิ่งทุกอย่าง จนชาชินไปซะทั้งหมด แต่ก็ต้องอยู่ๆกับมันไป..

      ตื่นมาแต่เช้าดูข่าว ก็ต้องดูแต่ข่าวเดิมๆ ว่าเช้านี้เมื่อคืนนี้มีทหาร หรือ คนทางใต้ตายกี่ศพ

      ข่าวสังคม ที่มันเหมือนเดิมอยู่ทุกเมื่อชั่ววัน อินกับข่าวไปก็เท่านั้น ก็ได้แค่ไปคุยกับคนอื่นให้รู้เรื่องเท่านั้น

      บางทีก็ทำเหมือนตัวเอง รู้เรื่องนั้นดีมากกว่าคนอื่น ที่คุยด้วยไปวันๆ..

      ยิ่งช่วงนี้ข่าวอะไรต่อมิอะไร เยอะแยะไปหมด มันทำให้ผมยิ่งทึ่งกับกฎหมายในประเทศนี้

      ที่ตัวเองรู้สึกว่ามันไม่มีที่ไหนในโลก เหมือนกับประเทศนี้..เพราะแต่ล่ะท่านก็ได้ติดตามข่าวกันอยู่แล้ว

-คนเก็บขยะเอาแผ่นซีดีไปขาย โดนจับติดคุก 2 ปีไม่ลงอาญา "Jet..Do" โชคดีข่าวดังเลยรอด

-ผัวเมียไปเก็บของป่ามาขาย โดนจับติดคุก 15 ปี ตอนนี้ติดไป 2 ปีแล้ว "Jettt" ก็โชคดี มั้งนะแต่ติดมา 2 ปีแล้ว

แต่กับ..

-ลูกคนรวยขับรถชนรถตู้ ตาย 9 ศพ ไม่ติดคุกแม้แต่วันเดียว ห้องขังก็ไม่ได้แอ้มกู

-ลูกคนรวยขับรถชนตำรวจ ตาย ก็ไม่ติดแม้แต่วันเดียว ห้องขังก็ไม่ได้แอ้มกู

และอีก บลาๆๆๆ

ล่าสุด วางแผนฆ่าคน คือถ้า หลักฐานไม่มัดกูก็จะหน้ามึนไปเรื่อยมีไรป่ะล่ะ ก็เหมือนเดิม

ประกันตัวสบายอุรา เดี๋ยวศาลตัดสิน กูค่อยบินหนีไปต่างประเทศ ประมาณว่ากูรวย มีไรป่ะล่ะ..

มันทำให้ผมสะท้อนตัวเองขึ้นมาเลย คือถ้าตัวกูเองไม่รวย พ่อแม่ไม่รวย ไม่มีเส้นมีสาย อย่าเผือกทำผิดกฎหมายเลยทีเดียว ติดคุกหัวโตแน่นอน

ผมเคยคิดเล่นๆนะ ถ้าพ่อแม่กูรวย มียศตำแหน่งใหญ่โตนะ อยากจะทำอย่างนี้กับไอ้พวกคนพวกนี้มากเลย

แล้วก็จะพูดกับพวกมันว่า "บ้านกูรวย มีไรป่ะล่ะ" (เสียงกะแดะๆหน่อย) จบคับ