ออกตัวก่อนเลยค่ะ ว่าเราเป็นคนที่ไม่ค่อยมีอะไรดี หน้าตาก็พื้นๆ ทำอะไรไม่ค่อยเป็น งานบ้านนี้ไม่ต้องพูดถึงทำอะไรไม่เป็นเลยค่ะ เรียนก็ไม่เก่ง ตอนนี้อายุ 22 เพิ่งลงเรียนปี 1 ใหม่ค่ะ ส่วนนิสัยส่วนตัวก็ประมาณผู้หญิงทั่วไป ขี้น้อยใจ งอลบ้างบางครั้ง สิ่งที่คิดว่าเป็นข้อดีของเราในยุคปัจจุบันคือ ที่บ้านค่อนข้างมีกินค่ะ ทุกวันนี้มีเงินฝากกินดอกเบี้ยฟรีๆ เดือนละ 2 หมื่นค่ะ แล้วก็ เราเป็นคนที่ไม่ค่อยตามกระแสค่ะ เรื่องเสื้อผ้า โทรศัพท์ เครื่องสำอาง นี้ใช้ตามมีตามเกิด (โทรศัพท์ใช้เครื่องละ 3 พัน) ค่อนข้างติดดินค่ะ
เข้าประเด็นค่ะ รู้จักและคบกับแฟนคนนี้มาได้ 4 ปีแล้วค่ะ (ตอนเราเข้ามหาลัยใหม่ๆ) แฟนเราอายุ 24 มากกว่าเรา 2 ปีค่ะ หน้าตาค่อนข้างไปทางดี เป็นคนที่นิสัยดีมากค่ะ น่าจะเป็นคนที่นิสัยดีที่สุดตั้งแต่เรารู้จักในชีวิตเลยก็ว่าได้ค่ะ เป็นคนที่มีศีลธรรมสูงมากค่ะ ยุงกัดไม่ตบ เห็นเงินหล่นไม่เก็บ เหล้า บุหรี่ ผู้หญิง การพนัน อบายขุมขทั้งหลายไม่ข้องแวะเลยค่ะ ทำงานบ้านเก่งมาก กวาดบ้าน ล้างจาน ทำกับข้าว ซักเสื้อผ้า (ชุดชั้นในเรายังซักให้ค่ะ) ทำไฟ เดินท่อน้ำ ซ่อมคอมพ์ ขับรถ เลี้ยงแมว ฯลฯ ส่วนนิสัยก็เป็นคนมารยาทดีค่ะ มือไม้อ่อน รู้จักไหว้เคารพผู้ใหญ่ ไปเที่ยวบ้านเราไหว้ตั้งแต่คนงานยันคุณพ่อเลยค่ะ วางตัวในสังคมดี มีสัมมาคาราวะ แล้วก็เฮฮาค่ะ เป็นคนที่คุยอะไรได้หลายเรื่อง เข้ากับคนง่าย อยู่ด้วยแล้วสบายใจค่ะ เราสามารถเป็นตัวของตัวเองได้เต็มที่ค่ะ มีความเป็นผู้นำสูง บุคลิกภาพดี หัวไวค่อนข้างฉลาด ดูแลเอาใจใส่เราตลอด ที่สำคัญคือนิสัยตั้งแต่วันแรกที่เจอกันจนถึงวันนี้ไม่เปลี่ยนไปเลยค่ะ
แต่...แฟนเราฐานะไม่ดีเลยค่ะ เรียนจบแค่ ปวช. ไม่มีบ้านเป็นของตัวเองค่ะ มีแม่กับน้องเช่าบ้านอยู่ที่ต่างจังหวัด พอเรียนจบก็บวชเป็นพระ 1 ปีค่ะ แล้วก็มาเช่าหอหางานทำอยู่ กทม. ทุกวันนี้ทำงานฟรีแลนซ์ค่ะ รายได้ต่อเดือน 6-7 พันเองค่ะ หักค่าหอค่ากิน เหลือเงินเก็บแค่เดือนละไม่ถึงพัน บางเดือนก็ไม่เหลือค่ะ เคยไปสมัครเป็นพนักงงานบริษัทก็ทำไม่ทนค่ะ บอกว่าไม่ชอบเป็นลูกน้องใคร ทุกวันนี้ก็ยังทำฟรีแลนซ์เหมือนเดิมค่ะ ดีหน่อยตรงที่งานสบายและส่วนใหญ่ไม่ต้องออกไปทำนอกบ้านค่ะ แต่ดูยังไงก็ไม่มีอนาคตเลยค่ะ เข้าใจว่าสมัยนี้วุฒิแค่ ปวช. จะให้หางานที่เงินเดือนสูงๆ ก็คงยากค่ะ
เคยถามแฟนเราว่า "ไม่อยากมีเงินเยอะๆ บ้างเหรอ"
เขาก็บอกว่า "จะมีไปทำไมเยอะๆ แค่นี้ก็พอกินพอใช้" จะเรียกว่าพอเพียงหรือไม่ค่อยข่วนขวายหาเงินดี
ที่สำคัญฐานะทางบ้านนี้ของเราสองคนนี้ต่างกับลิบลับเลยค่ะ คือคุณพ่อเราบ่นเรื่องงานเขามากอยู่เหมือนกันค่ะ พยายามพูดแบบว่าจะพามาเกาะเรากิน ดึงลงเหว ฯลฯ เหมือนไม่ค่อยยอมรับแฟนเราเลยค่ะ คุณพ่อเราเป็นคนที่มีคนรู้จักในสังคมเยอะด้วยค่ะ คงกลัวคนอื่นจะมองลูกสาวตัวเองแย่ๆ แต่คุณแม่เราไม่ค่อยบ่นเท่าไหร่ ออกแนวชอบใจ ชอบนิสัยแฟนเราด้วยซ้ำค่ะ แต่ยังไงในบ้านคุณพ่อก็เป็นใหญ่อยู่ดีค่ะ แต่ถึงแฟนเราจะไม่ค่อยมีเงิน แต่เวลาไปเที่ยวหรือไปกินข้าวดูหนัง แฟนเราก็ช่วยเราออกตลอดค่ะ บางทีก็ออกให้เราหมดเลยก็มีค่ะ ซึ่งส่วนมากจะเป็นแบบหลังมากกว่าค่ะ เวลากลับบ้านตจว. ก็ซื้อกับข้าวไปเลี้ยงแม่เลี้ยงน้อง ไม่ก็พาไปกินข้าวนอกบ้านกันค่ะ และก็ชอบทำบุญทำทานค่ะ ไปวัดทุกวันพระสำคัญ จากแต่ก่อนเราไม่เคยเข้าวัดเลย ก็ได้ไปทำบุญตักบาตรเพราะแฟนเรานี้แหละค่ะ
เห็นบรรทัดฐานผู้หญิงเดี่ยวนี้อยากได้สามีรวยและมีอนาคตเป็นส่วนใหญ่ซึ่งไม่ค่อยเกี่ยงนิสัยกัน ก็เลยอยากทราบความคิดเห็นหน่อยค่ะถ้าเจอผู้ชายนิสัยแบบนี้แต่จนและไม่ค่อยอนาคต ควรทำยังไงดีคะ จะคบต่อดีไหมคะ ตอนนี้กลับบ้านเจอหน้าพ่อทีไร รู้สึกตัดสินใจลำบากเหลือเกินค่ะ
แฟนนิสัยดีมาก แต่ดูไม่ค่อยมีอนาคตเลย จะทำยังไงดีคะ ?
เข้าประเด็นค่ะ รู้จักและคบกับแฟนคนนี้มาได้ 4 ปีแล้วค่ะ (ตอนเราเข้ามหาลัยใหม่ๆ) แฟนเราอายุ 24 มากกว่าเรา 2 ปีค่ะ หน้าตาค่อนข้างไปทางดี เป็นคนที่นิสัยดีมากค่ะ น่าจะเป็นคนที่นิสัยดีที่สุดตั้งแต่เรารู้จักในชีวิตเลยก็ว่าได้ค่ะ เป็นคนที่มีศีลธรรมสูงมากค่ะ ยุงกัดไม่ตบ เห็นเงินหล่นไม่เก็บ เหล้า บุหรี่ ผู้หญิง การพนัน อบายขุมขทั้งหลายไม่ข้องแวะเลยค่ะ ทำงานบ้านเก่งมาก กวาดบ้าน ล้างจาน ทำกับข้าว ซักเสื้อผ้า (ชุดชั้นในเรายังซักให้ค่ะ) ทำไฟ เดินท่อน้ำ ซ่อมคอมพ์ ขับรถ เลี้ยงแมว ฯลฯ ส่วนนิสัยก็เป็นคนมารยาทดีค่ะ มือไม้อ่อน รู้จักไหว้เคารพผู้ใหญ่ ไปเที่ยวบ้านเราไหว้ตั้งแต่คนงานยันคุณพ่อเลยค่ะ วางตัวในสังคมดี มีสัมมาคาราวะ แล้วก็เฮฮาค่ะ เป็นคนที่คุยอะไรได้หลายเรื่อง เข้ากับคนง่าย อยู่ด้วยแล้วสบายใจค่ะ เราสามารถเป็นตัวของตัวเองได้เต็มที่ค่ะ มีความเป็นผู้นำสูง บุคลิกภาพดี หัวไวค่อนข้างฉลาด ดูแลเอาใจใส่เราตลอด ที่สำคัญคือนิสัยตั้งแต่วันแรกที่เจอกันจนถึงวันนี้ไม่เปลี่ยนไปเลยค่ะ
แต่...แฟนเราฐานะไม่ดีเลยค่ะ เรียนจบแค่ ปวช. ไม่มีบ้านเป็นของตัวเองค่ะ มีแม่กับน้องเช่าบ้านอยู่ที่ต่างจังหวัด พอเรียนจบก็บวชเป็นพระ 1 ปีค่ะ แล้วก็มาเช่าหอหางานทำอยู่ กทม. ทุกวันนี้ทำงานฟรีแลนซ์ค่ะ รายได้ต่อเดือน 6-7 พันเองค่ะ หักค่าหอค่ากิน เหลือเงินเก็บแค่เดือนละไม่ถึงพัน บางเดือนก็ไม่เหลือค่ะ เคยไปสมัครเป็นพนักงงานบริษัทก็ทำไม่ทนค่ะ บอกว่าไม่ชอบเป็นลูกน้องใคร ทุกวันนี้ก็ยังทำฟรีแลนซ์เหมือนเดิมค่ะ ดีหน่อยตรงที่งานสบายและส่วนใหญ่ไม่ต้องออกไปทำนอกบ้านค่ะ แต่ดูยังไงก็ไม่มีอนาคตเลยค่ะ เข้าใจว่าสมัยนี้วุฒิแค่ ปวช. จะให้หางานที่เงินเดือนสูงๆ ก็คงยากค่ะ
เคยถามแฟนเราว่า "ไม่อยากมีเงินเยอะๆ บ้างเหรอ"
เขาก็บอกว่า "จะมีไปทำไมเยอะๆ แค่นี้ก็พอกินพอใช้" จะเรียกว่าพอเพียงหรือไม่ค่อยข่วนขวายหาเงินดี
ที่สำคัญฐานะทางบ้านนี้ของเราสองคนนี้ต่างกับลิบลับเลยค่ะ คือคุณพ่อเราบ่นเรื่องงานเขามากอยู่เหมือนกันค่ะ พยายามพูดแบบว่าจะพามาเกาะเรากิน ดึงลงเหว ฯลฯ เหมือนไม่ค่อยยอมรับแฟนเราเลยค่ะ คุณพ่อเราเป็นคนที่มีคนรู้จักในสังคมเยอะด้วยค่ะ คงกลัวคนอื่นจะมองลูกสาวตัวเองแย่ๆ แต่คุณแม่เราไม่ค่อยบ่นเท่าไหร่ ออกแนวชอบใจ ชอบนิสัยแฟนเราด้วยซ้ำค่ะ แต่ยังไงในบ้านคุณพ่อก็เป็นใหญ่อยู่ดีค่ะ แต่ถึงแฟนเราจะไม่ค่อยมีเงิน แต่เวลาไปเที่ยวหรือไปกินข้าวดูหนัง แฟนเราก็ช่วยเราออกตลอดค่ะ บางทีก็ออกให้เราหมดเลยก็มีค่ะ ซึ่งส่วนมากจะเป็นแบบหลังมากกว่าค่ะ เวลากลับบ้านตจว. ก็ซื้อกับข้าวไปเลี้ยงแม่เลี้ยงน้อง ไม่ก็พาไปกินข้าวนอกบ้านกันค่ะ และก็ชอบทำบุญทำทานค่ะ ไปวัดทุกวันพระสำคัญ จากแต่ก่อนเราไม่เคยเข้าวัดเลย ก็ได้ไปทำบุญตักบาตรเพราะแฟนเรานี้แหละค่ะ
เห็นบรรทัดฐานผู้หญิงเดี่ยวนี้อยากได้สามีรวยและมีอนาคตเป็นส่วนใหญ่ซึ่งไม่ค่อยเกี่ยงนิสัยกัน ก็เลยอยากทราบความคิดเห็นหน่อยค่ะถ้าเจอผู้ชายนิสัยแบบนี้แต่จนและไม่ค่อยอนาคต ควรทำยังไงดีคะ จะคบต่อดีไหมคะ ตอนนี้กลับบ้านเจอหน้าพ่อทีไร รู้สึกตัดสินใจลำบากเหลือเกินค่ะ