รำพึงรำพัน

อย่างว่าวันก่อนที่เคยเห็นไม่เป็นอย่างนี้
ดวงอาทิตย์ที่มีเคยแจ่มใสกลับหม่นหมอง
ลอยล่องเคว้งคว้างหลุดลอยหมองหม่น
รวมทั้งควันรถยนต์ปะปนกันไป
มองไม่เห็นแม้แสงเดือนดาวเคยสกาวบนท้องฟ้า
ลอยคว้างอยู่กลางนภาเงานกน้อยกางปีกโบยบิน
แต่เดียวนี้ไม่มีแม้สักตัวเดียว หรือหลายตัว
เห็นสลัวนึกว่าใช่กลับไช่เป็นตุ๊กตาไม้
มีทั้งตัวเป็นยางเหนียวหนืดน่าฉงนนัก
ถุงพลาสติกลอยละล่องมาตามสายน้ำที่วกวน
ทั้งปะปนขมขื่นสุดฝืนคลื่นใส้จะอาเจียน
วกวนว่ายเวียนตามลำคลองก่อนเคยเล่น
เป็ดน้อยก่อนเคยเห็นดำเล่นเชิดหางใส่
ปลาช่อนปลาหมอพลางหยอกล้อปลาสลิด
มีเบ็ดสักอันคันบิดพอได้จิบน้ำพริกแดง
ปลานิลตัวใหญ่จับมาย่างไฟเกลือทาหอม
กลิ่นตะไคร้ดมดอมผสมเกสรดอกบัว
พระเณรบิณฑบาตรผ่านเอาน้ำมนต์มาใส่หัว
ยกมือข้ามลำตัวแดงสลัวเทียนส่องใจ
หลวงพ่อบอกออกจากปากยังจำได้ทุกวันนี้
ทุกสิ่งที่เกิดมีย่อมลาลับดับทุกวัน...ไม่แน่นอน

< TASAKO >