(ทองเนื้อเก้า)วันเฉลิมไม่รักพ่อ ปู่ย่า ญาติคนอื่นที่เขาช่วยเหลือตัวเองหรือไง

ไปอ่านเรื่องย่อในเว็บผู้จัดการ ก็ลองอ่านคอมเม้นท์ในเรื่องย่อทองเนื้อเก้า มีคนคุยกันเรื่องประเด็นว่า ชักไม่ชอบที่วันเฉลิมกตัญญูผิดๆ แบบโง่ๆแบบนี้เลย โดยเฉพาะตอนที่ไม่รู้จักเม้มเงินที่สันต์ให้มาเพื่อเก็บเอาไว้เป็นค่ากับข้าวน้อง(ทั้งที่วันเฉลิมก็รู้อยู่แล้วว่า ถ้าให้เงินแม่ไป แม่ก็ต้องเอาไปกินเหล้าเล่นเข้าบ่อน) หรือตอนที่ลำยองใช้ให้ไปหลอกเอาเงินปู่ย่า ถึงวันเฉลิมจะไม่โกหก แต่ก็ปิดบังไม่พูด ทำงานบ้านช่วยปู่ย่า เพราะหวังลึกๆว่าเดี๋ยวปู่ย่าก็จะให้เงินเอง เรามองดูแล้วเห็นว่า วันเฉลิมเลี่ยงบาลีหรือแอบแผนการเล็กๆนะ คือทำแบบนี้เหมือนจะฉลาด แต่ทำไมไม่ฉลาดคิดบ้างว่า ถ้าเอาเงินให้แม่มาไถ่หมด ตัวเองก็ต้องบากหน้าไปขอเงินจากลำยงมาซื้อข้าวซื้อน้ำให้น้องให้แม่อยู่ดี

มีบางคนให้ความเห็นว่า วันเฉลิมพยายามไม่ทำให้แม่ลำบาก แต่ตัวเองกลับไปเบียดเบียนญาติคนอื่น เช่น ไปขอให้ลำยงประกันตัวลำยองออกมา เอาน้องอ้อยไปฝากหลวงตาไว้ที่วัด ทั้งที่รู้ว่าหลวงตาถูกตัวเด็กผู้หญิงไม่ได้ หรือ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้หรือเอาน้องไปไว้บ้านปู่ย่า เพราะบ้านตัวเองโดนกำนันเสือยึดไป จากสาเหตุที่ลำยองไปมั่วว่าท้องกับกำนันเสือ หรือตอนปู่ตายไปแล้ว สันต์อยากให้ลูกบวชหน้าไฟให้ แต่วันเฉลิมปฏิเสธ อ้างว่าถ้าบวชใครจะดูแลน้องกับแม่

บางความเห็นบอกสงสารสันต์มาก คือพยายามทำดีกับลูกแค่ไหนก็ตาม แต่เหมือนวันเฉลิมมองว่าพ่อเป็นคนร้าย พ่อทิ้งแม่ พ่อเป็นสาเหตุให้แม่ต้องกลายมาเป็นแบบนี้ ทำไมพ่อไม่ให้อภัยแม่ ทำไมพ่อต้องไปแต่งงานกับคนอื่น ทำไมพ่อไม่รักแม่ของเค้า...ไม่ว่าสันต์จะหวังดี ปรารถนาดี ให้ของขวัญอะไรวันเฉลิมมากมาย วันเฉลิมกลับมองว่าพ่อไม่มีค่าแม้แต่ที่เขาจะยิ้ม จะกอด จะถามไถ่ด้วยความเป็นห่วงเหมือนที่เคยถามลำยองว่าจะกลับเมื่อไหร่ จะกินข้าวไหมเลยสักนิด... ขนาดพ่อมีลูกใหม่ ไม่เห็นวันเฉลิมดีใจเลยที่จะมีน้อง แต่พอแม่มีน้องที่หาพ่อไม่ได้ กลับดีใจมากซะงั้น ทั้งที่ลำยองไม่เคยแสดงออกทางความรักให้วันเฉลิมเท่าสันต์เลย

บางความเห็นแย้งว่า วันเฉลิมฝังใจกับเรื่องพญาช้างเผือก ทำให้ฝังใจว่าถ้าไม่ดูแลแม่ วันเฉลิมจะเป็นบาปที่ไม่กตัญญู...บ้างว่า เพราะวันเฉลิมผูกพันกับแม่มาก สงสารที่ใครก็ไม่เอาแม่ ถ้าตนทิ้งแม่ไปอีก แม่จะอยู่ยังไง...บ้างก็ว่าวันเฉลิมยังเด็กไป เด็กก็คิดได้เท่านี้ เด็กก็คิดได้แค่ว่าต้องทำทุกอย่างเพื่อให้แม่รัก แต่กลับมองข้ามหมางเมินต่อความรักของพ่อและญาติคนอื่นๆ จะเห็นได้ว่าวันเฉลิมมึนตึงใส่ทุกคนหมด ไม่แสดงอาการดีใจต่อความรักที่ญาติคนอื่นหยิบยื่นให้เลย (อาจจะพอมีคุณยายวิมล ที่วันเฉลิมแสดงอาการยินดีบ้าง)

บ้างความเห็นว่า การกตัญญูไม่มีผิดถูก พ่อแม่จะไม่ดียังไงก็ช่าง ลูกมีหน้าที่ต้องตอบแทนบุญคุณที่ทำให้เกิดมาโดยไม่มีเหตุผลและข้อสงสัยทั้งนั้น ไม่งั้นจะเป็นบาปติดตัวไปชั่วชีวิต

ถึงแม้จะเข้าใจบทประพันธ์ว่า วันเฉลิมเกิดมาเพื่อให้บาปของลำยองเบาบางลง (บวชให้แม่เห็นชายผ้าเหลือง แม้ลำยองจะไม่สำนึกตลอดรอดฝั่งก็ตาม) ถ้าหากวันเฉลิมทิ้งแม่ไป จะไม่มีบทที่แสดงความกตัญญูและให้อภัยให้เห็น

เพื่อนๆมีความเห็นอย่างไรบ้างค่ะ เราว่าเป็นเรื่องย้อนแย้งที่น่าสนใจเหมือนกันนะว่า การกระทำของวันเฉลิมเป็นการกตัญญูที่ผิดๆหรือเปล่า