ฉากวันเฉลิมนั่งม้าโยก.. แล้วพ่อหันไปมองแล้วกลับไปคิดถึงวันเฉลิมตอนเด็กแล้วน้ำตาไหลออกมา..บอกตรงๆจุกอก

ดูเรื่องนี้เมื่อคืนรู้สึกอินกับฉากนี้มาก คุณ.ณัฐวุฒิสกิดใจแสดงได้สุดยอดมาก บ่งบอกถึงความเจ็บใจความปวดร้าวความภูมิใจที่เห็นลูกเป็นคนดีแต่ตัวพ่อเองไม่สามารถทำอะไรไปได้มากกว่า นั่งดูฉากนี้น้ำตาผมไหลไม่รู้ตัวเลยครับ ปรบมือให้จริงๆทั้งคุณ.ณัฐวุฒิ และ วันเฉลิมทั้ง 3 รุ่นด้วยครับละครเรื่องนี้คงเป็นละครเรื่องที่ 2 ที่ผมจะเก็บความประทับใจไว้ตลอด หลังจากเก็บอาญารักฉบับ (กวาง.กมลชนก.ไว้ในใจเป็นเรื่องแรก)

ใครมีคลิปฉากนี้ช่วยแปะให้หน่อยครับ ผมแปะไม่เป็น

ขออภัยครับตั้งกระทู้ซ้ำกัน  รบกวนช่วยกดลบให้ด้วยครับ