แฟนบอกเลิกแบบไม่ทันตั้งตัว งงมากค่ะ

คบกันมา5ปี และเพิ่งเลิกกับแฟนมาได้จะ2เดือนแล้วค่ะ เค้าเป็นคนบอกเลิก นี่เป็นครั้งที่3แล้ว สองครั้งแรกที่เค้าบอกเลิกเพราะมีคนเข้ามาคุยด้วย(ยอมรับค่ะว่าสวยกว่า จขกท) แต่หลังจากนั้นไม่ถึงเดือนก็กลับมาง้อขอคืนดี และเราก็ให้โอกาสตลอด โดยครั้งล่าสุดที่กลับมาคบกัน เป็นเวลา2ปี ทุกอย่างไปได้ด้วยดีมาก เข้าใจกันมาก  คุยเรื่องอนาคต  แต่หลังจากที่เค้าเริ่มเรียนป.โท(อินเตอร์ สาวเยอะค่ะ มีผช.แค่3-4 คน) มันก็ยังไม่เห็นผิดปกติอะไรช่วงเดือนแรกๆ(เริ่มเรียนเดือนกรกฎา) เพราะเรียนแค่วันอาทิตย์ วันธรรมดาทำงานค่ะ  เราไม่ได้สงสัยอะไรเลย จนมาต้นเดือนกันยา(7-8 ก.ย) เค้าต้องไปเที่ยวทำกิจกรรมที่ชะอำกับที่เรียนโทด้วยกัน  ปกติจะโทรมาหา แต่ไปไม่โทรมาเลย พอโทรไปก็ไม่รับแล้วโทรกลับ บอกล้างแก้วอยู่ห้องเพื่อน ไม่ว่างรับ เราก็ไม่ได้คิดอะไร นี่โทรไปประมาณ3ทุ่มได้ เพราะเค้าไม่โทรมาเลยทั้งวัน แล้วเราไม่เคยโทรจิกอยู่แล้ว คือเรารู้สึกได้ค่ะว่าหลังจากที่เค้ากลับมาจากชะอำ เค้าแปลกๆไป หงุดหงิดเราง่ายมาก ไม่มาหาเลย แล้วช่วงอาทิตย์นั้นเรากำลังเครียดเรื่องงาน บางครั้งก็ทำตัวไม่น่ารักใส่บ้างแต่ไม่เยอะ ช่วงนั้นเครียดจริงๆค่ะ เลยตัดสินใจบอกแฟนว่าตอนนี้เรารู้สึกแบบนี้ เบื่อ ไม่อยากเจอใคร เครียด เค้าก็พูดๆๆเหมือนจะให้กำลังใจแต่ดูเหมือนเค้าหงุดหงิดกับความอ่อนแอในตอนนั้นของเรา แต่วันนั้นไม่มีอะไร ไม่ได้ทะเลาะกัน อีกวันเราบอกเค้าว่าขอคิดอะไรคนเดียวหน่อย คือเครียดอยากสงบอารมณ์ตัวเองเฉยๆ เราหายไปวันเดียว. สิ่งที่ได้รับจากคนที่เราไว้ใจอีกวันคือ เค้าบอกว่า เค้าสับสนที่ผ่านมาคิดกับเราเป็นน้อง แล้วอยู่ๆข้ออ้างมาอีกหนึ่งคือ ราไม่ใช่ เราเหยาะแหยะ เค้าไม่ต้องการผญ.แบบนี้  คือไม่ทันตั้งตัวเลย งงมาก แต่เข้าใจค่ะคนจะไปก็ไป แต่มาทิ้งกันในเวลาแบบนี้เจ็บและเสียใจมากค่ะ เค้าเลือกจังหวะบอกได้แบบที่เค้าดูไม่ผิดเลยค่ะ และทุกครั้งที่บอกเลิก ไม่เคยบอกต่อหน้าและไม่เคยพูดว่าเลิก เงียบหายไป และเราโทรไปเคลียร์ทุกครั้ง แต่ไม่เคยรั้งเลยสักครั้งน่ะค่ะ

ก็แค่คนที่ไม่ได้รักเราจริง เสียใจค่ะ ที่ให้โอกาสกับคนที่ไม่เคยเห็นค่า แต่ไม่เสียดายเค้าเลย สันดานคนมันเปลี่ยนกันยาก หวั่นไหว โลเล จิตใจไม่มั่นคงพอ ต่อให้จะแต่งงานกันไปก็คงนอกใจกันง่ายๆ ดีแล้วที่เดินออกไปจากชีวิต ทำให้รู้ว่าใครที่รักเราจริงในวันที่เราท้อแท้ ใครยืนอยู่ข้างเรา ถึงแม้ยังลืมไม่ได้ ทำใจยังไม่ได้ สักวันจะก้าวข้ามผ่านมันไปได้,,,