[กินทามะ Vs. หงสา] ลองมาโหวตกันดูครับ เรื่องใหนที่ท่านว่าคมบาดใจกว่ากัน

ที่สุดแห่งการ์ตูนแฝงปรัชญาและข้อคิด จาก 2 ประเทศระหว่าง
กินทามะ ที่จะเน้นข้อคิด ปรัชญาการใช้ชีวิต ของชายหนุ่มผู้ที่เคย
ยืนอยู่บนซากศพของพวกพ้อง และพลันได้คิดถึงบางสิ่งบางอย่าง
จากช่วงเวลานั้น มุ่งใช้ชีวิตใหม่โดยไม่หวังทำในสิ่งที่ยิ่งใหญ่ หากแต่คิด
เพียงจะปกป้องดินแดนที่ดาบของตนกวัดแกว่งไปถึงเท่านั้น  ทว่า..อีกเรื่องนั้น
หงสาจอมราชันย์ กลับเน้นการชิงใหวชิงพริบการมุ่งแสวงหาความยิ่งใหญ่
การครอบครองอำนาจและดินแดน คำพูดและการกระทำของตัวละครแต่ละตัว
มิใช่เพียงตกหน้าขงจื้อเท่านั้น เรียกได้ว่ากระโดดขาคู่ใส่เลยดีกว่า
2 เรื่อง 2 สไตล์ที่แตกต่างกัน แต่ให้และให้ข้อคิดในมุมที่ต่างกัน คุณชอบ
เรื่องใหนมากกว่ากัน...


ส่วนตัวแล้วผมชอบทั้งคู่นะครับ ให้ตอบเองก็ตอบไม่ได้หรอก
แต่อยากเอามาถามดู เชิญตอบกันได้ตามความอวยครับ

ตัวอย่างจากกินทามะ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
มีบางอย่างที่ดาบฟันไม่เข้าอยู่
มนุษย์เราและดอกไม้ไฟเป็นบุปผาที่เบ่งบานในชั่วพริบตาและโรยราในเสี้ยววินาที
ถ้ามีเวลาขนาดมาพร่ำพรรณาถึงวาระสุดท้ายที่งดงามแล้วล่ะก็ สู้มีชีวิตอยู่ต่อไปอย่างสวยงามจนสิ้น อายุขัยไม่ดีกว่าเรอะ
ชีวิตคนเราก็ไหลไปเรื่อย เหมือนกับสายพานนั้นล่ะ
ฉันไม่ได้ต่อสู้เพื่อประเทศนี้เลยฉันไม่เคยสนประเทศนี้อยู่แล้ว สิ่งที่ฉันสนและปกป้องมีเพียงอย่างเดียวไม่เคยเปลี่ยนแปลง!
การที่ลูกปกป้องสิ่งสำคัญที่สุดของพ่อเอาไว้ ต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ
ชีวิตคนเรามันจะ50ปีหรือ1นาทีมันก็ไม่ต่างกันหรอกถ้าเราไม่ได้พยายามทำสิ่งที่ทำให้ดีที่สุดน่ะ
พวกเเกน่ะ เวลาล้มลงเเล้วลุกจะลุกขึ้นมายังไง คนเราน่ะถ้าดูจากลุกเเล้วก็เเยกออกได้เป็น 2 ประเภท ประเภทเเรกจะมองสิ่งที่เล็กกว่าตัวเอง เเล้วปลอบตัวเองว่า "เราก็ยังดีกว่า"ส่วนพวกที่ 2 จะเเหงนมองสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าตัวเองเเล้วบอกกับตัวเองว่า "ยังใช้ไม่ได้" จากนั้นก็ก้าวต่อไป
เมื่อสัญญาไปสักครั้ง แม้ตายก็ต้องรักษาให้ได้
ความทรงจำที่จารึกอยู่ในวิญญาณหน่ะไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ไม่หายไปหรอก
ดาบที่ช่วงชิงมาจากผู้อื่นเพื่อนำมาปกป้องเพียงแค่ตนเองน่ะทิ้งมันไปซะ หากมิใช่เพื่อฟาดฟันศัตรูแต่เอาไว้ฟาดฟันความอ่อนแอของตน มิใช่เพื่อการปกป้องตน แต่เพื่อปกป้องจิตวิญญาณของตนเอง
หนึ่งเสียงเห่าบางครั้งก็มีความหมายยิ่งกว่าล้านบทประพันธ์เพลง
เหตุที่ฉันสามารถบินไปบนท้องฟ้าได้อย่างอิสระ ก็เพราะรู้ว่าบนพื้นดินยังมีนายอยู่ไง


ตัวอย่างจากหงสา

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
คุณธรรมและความภักดีเป็นกลยุทธ์ประการหนึ่ง มันมีไว้ส่งคนโง่ไปตาย แลเป็นอกุศโลบายอันต่ำช้าสำหรับรักษาผลประโยชน์ของผู้เป็นนาย
ลักลั่นย้อนแย้ง
ชู้รักย่อมเหนือกว่าเจ้าสาวใหม่
ผู้ไร้จิตบาปช้า ไม่ใช่คน ผู้ไร้จิตแอบแฝง ไม่ใช่คน ผู้ไร้จิตโอนอ่อน ไม่ใช่คน
ขึ้นชื่อว่าบุรุษมันมีโรคเดียวกัน ไม่ละโมบในอำนาจก็มักมากในกาม
ขึ้นชื่อว่าจอมคน ไม่มีทางสายไหน โรยด้วยกลีบกุหลาบ
ชีวิตมีคุณค่า ควรหวงแหนหรือควรใช้อย่างสะใจ?
การมีชีวิตอยู่ของบุรุษเพศเพียงเพื่อความภักดีต่อชาติ นี่หรือ คือชะตาของบ้านเมือง
การมีชีวิตอยู่ของสตรีเพศเพียงเพื่อความซื่อสัตย์ต่อสามีและเลี้ยงดูบุตร นี่หรือ คือชะตาของครอบครัว
การมีชีวิตอยู่ของขุนพลเพียงเพื่อบรรลุคำสั่งผู้เป็นนาย นี่หรือ คือชะตาผู้ใต้บังคับบัญชา
บางคนยอมปล่อยชีวิตให้สูญสิ้นเพียงเพื่อรักษาหน้าตาหรือศักดิ์ศรี แต่พวกเขาหารู้ไม่ว่าหากมีชีวิตอยู่ต่อไปจะทำเรื่องที่ยิ่งใหญ่กว่าได้อีกมากหลาย
เหตุที่กังฉินมีอยู่ทั่วแผ่นดินเพราะเหล่าตงฉินไม่แสวงหาอำนาจมากดข่มเหล่ากังฉินไว้ เอาแต่พร่ำเพ้อถึงอุดมการณ์แต่มิลงมือทำ ก็ไม่ต่างจากผายลม
จุดหมายของชีวิต คือการมุ่งไปสู้ความตาย หากแต่ว่าระหว่างความเป็นตายนั้น ท่านได้กระทำสิ่งใดไว้บ้าง