เริ่มมาฉากเป็นสีซีเปีย นางเอกของเรื่องสมมุติว่าชื่อ Aโกะ ในวัยเด็ก
กำลังถูกแกล้งขณะที่กำลังเล่นตุ๊กตาคนเดียวในสนามเด็กเล่นใกล้บ้าน
โดยเด็กเกเรสองสามคน ก่อนจะมีเด็กผู้ชายสวมหมวกคนหนึ่งเข้ามาช่วยไว้
Aโกะ ขอบใจเด็กผู้ชายคนนั้น ก่อนที่ทั้งคู่จะนั่งคุยเล่นกันจนทราบว่าเด็กผู้ชายคนนั้น
มาเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัดซึ่งเย็นวันนี้จะต้องกลับแล้ว ซึ่งในจังหวะนั้นเองแม่ของนางเอก
ก็ได้มารับกลับบ้าน Aโกะ จึงได้ถามชื่อเด็กผู้ชายคนนั้นไว้ เขาทำท่าลังเลนิดหน่อยก่อนจะ
ตอบไปว่าชื่อ Cคุง แล้วทั้งคู่ก็ได้ร่ำลากัน
ห้าปีต่อมา นางเอกก็ขึ้น ม.ปลายและต้องย้ายเมืองและโรงเรียนเนื่องจากงานของผู้ปกครอง
โดยหลังจากที่แนะนำตัวกับคนทั้งห้องแล้ว Aโกะ ก็ต้องมานั่งโต๊ะริมหน้าต่างแถวหลังสุด
ก่อนจะฟังอาจาร์เรียกขานเช็คชื่อ โดยเธอสังเกตุเห็นว่าที่นั่งทางขวามือของเธอยังว่าง
ซึ่งเจ้าของโต๊ะคนนี้คงมาสายไม่ก็ขาดเรียนเป็นแน่
ขณะนั้นเอง อาจารย์ก็ขานชื่อเด็กผู้ชายที่เธอเคยเล่นด้วยเมื่อห้าปีก่อนขึ้นมา ทำให้Aโกะ
หันไปมองหาคนที่ขานรับ ก่อนจะพบว่าถัดจากโต๊ะตัวที่ว่างอยู่ไปได้มีชายหนุ่มหล่อผิวขาว
รูปร่างสูงโปร่ง ขานรับชื่อนั้น ความรู้สึกแรกที่ A โกะได้พบกันคนในความทรงจำอีกครั้ง
ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงจนเหมือนจะระเบิดออกมา
ระหว่างที่หัวใจกำลังเต้นไม่เป็นส่ำอยู่นั้นเองประตูห้องก็เปิดออกพร้อมกับการปรากฏตัว
ของหญิงสาวผู้หนึ่ง เธอสวยมากจนไม่อยากจะเชื่อว่าเป็นคนในวัยเดียวกัน โดยหลังจากที่
ถูกอาจารย์ว่าตักเตือน เธอคนนั้นก็เดินมายังโต๊ะที่ว่างอยู่ข้างๆนางเอก ซึ่งเธอคนนั้น
ได้ชะงักค้างไปครู่หนึ่งเมื่อได้สบตากับนักเรียนที่เพิ่งย้ายมาใหม่ ก่อนที่จะนั่งขั้นกลาง
ระหว่างคนทั้งสอง
ทันใดนั้น หลังจากออดพักเที่ยงดังขึ้น หญิงสาวที่สวยจนไม่น่าเชื่อคนดังกล่าว
ก็ได้ชวนนางเอกไปทานข้าวด้วยทั้งยังอาสาจะพาชมรอบโรงเรียนโดยเธอแนะนำตัวเองว่าชื่อ Bโกะ
โดยเมื่อหลังจากได้ทำความรู้จักเพียงแค่ช่วงพักเที่ยงเดียว ภาพลักษณ์ที่คิดไว้เกี่ยวกับ Bโกะ
ก็ถูกเปลี่ยนไปจนหมดสิ้น ทั้งๆที่คิดว่าเธอจะเป็นคนสวยและหยิ่ง แต่กลับกลายเป็นว่าเธอออกจะ
ไฮเปอร์นิดๆ ห้าวหน่อยๆ ไม่ถือตัว ทั้งยังมีเพื่อนมากมาย มีคนทักทายเธอตลอดทาง ทั้งจาก
คนต่างห้องหรือแม้กระทั้งรุ่นพี่ชั้นปีสูงกว่า
โดยระหว่างที่ทานอาหารด้วยกัน Bโกะก็ได้ซักถามนางเอกว่าเธอเป็นใคร โรงเรียนเดิมอยู่ที่ไหน
ก่อนที่จะกลายเป็นพูดจาเรื่อยเปื่อยอย่างเมนูเด็ดประจำโรงอาหาร ซึ่งนางเอกก็ได้พูดชมเรื่องที่
ว่า Bโกะ สวยอย่างกับนางแบบไม่มีผิด ทำให้อีกฝ่ายพูดจาถ่อมตัวและเปลี่ยนเรื่องคุยอีกครั้ง
โดยภายในวันเดียวทั้งสองคนก็ได้กลายเป็นเพื่อนกันอย่างง่ายดาย และระหว่างทางกลับบ้าน
นั้นเอง Aโกะ ก็ได้แวะร้านสะดวกซื้อ จนได้เห็นนิยสารแฟชั่นวัยรุ่นออกใหม่ ซึ่งมี Bโกะอยู่บนปก
เพียงไม่นานหลังจากที่ทั้งคู่สนิทกัน นางเอกก็ได้เล่าเรื่องความลับในอดีตระหว่างเธอกับ Cคุง
ให้ Bโกะฟัง ทำให้สาวนางแบบถามนางเอกกลับอย่างจริงจังว่า ชอบ Cคุงที่นั่งข้างเธอจริงๆ
หรือว่าแค่ฝังใจกับอดีต เพราะถ้าเป็นอย่างหลังเธอจะไม่แนะนำ แต่ถ้าเป็นอย่างแรก เธอจะช่วย
เหลือเต็มที่ เพราะเธอกับ Cคุงเป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยเด็ก
ต่อมาในที่สุด Aโกะ และ Cคุง ก็ได้ออกเดทกัน ด้วยการจัดแจงของ Bโกะ ทุกอย่างไปไปอย่าง
ราบลื่น จนกระทั้งถึงตอนจบที่นางเอกกล่าวคำสารภาพรักกับคนที่เธอเฝ้าคิดถึงมานาน
แต่แล้ว ทุกอย่างกลับไม่เป็นไปดังคาด Cคุงได้ตอบปฏิเสท โดยอ้างว่าเข้ามีคนที่ชอบอยู่แล้ว
และด้วยความผลั้งเผลอ ทำให้เธอพูดถึงเรื่องในอดีตระหว่างเธอกับเด็กชายสวมหมวกที่ช่วย
เธอไว้ในอดีต ทว่าคำตอบกลับกลายเป็นว่าอีกฝ่ายไม่เพียงจำไม่ได้ แต่ยังไม่รู้ด้วยว่าเธอพูด
ถึงเรื่องอะไรอยู่
ทันใดนั้นเองฝนก็เกิดตกหนักขึ้นมา จนในที่สุด Cคุงก็ขอตัวกลับบ้านก่อนโดยทิ้งให้นางเอก
ยืนช็อคค้างอยู่อย่างนั้น ต่อมาระหว่างที่กำลังเดินใจลอยกลับ นางเอกก็คิดไปว่าคนที่ Cคุงแอบชอบ
จะใช่เพื่อนนางแบบสาวของเธอรึเปล่านะซึ่งทันใดนั้นเอง พอรู้ตัวอีกทีก็มีผู้ชายสองคนเข้ามา
พยายามพูดคุยกับเธอ ทว่า Aโกะไม่มีอารมณ์ที่จะพูดคุยกับใครจึง เดินหลบมาโดยไม่พูดอะไร
ทำให้ชายสองคนดังกล่าวรู้สึกเหมือนถูกหยามหน้า โดยการทำเมิน จึงเอื้อมมือไปความจับแขน
ของนางเอกดึงเข้ามาในตรอกขณะที่ฝนกำลังตกหนักโดยล้อมเธอไว้กับกำแพง
นางเอกหวาดกลัวมากจนไม่กล้าร้องหรือขยับอะไร ชั่วขณะนั้นเองเธอได้นึกไปถึง
เรื่องเด็กผู้ชายที่เคยช่วยเธอไว้สมัยเด็กอีกครั้ง
ทันใดนั้นเอง หนึ่งในชายสองคนที่ล้อมเธอไว้ก็วูบลงไป โดยปรากฏร่างของ B โกะที่ยืนในท่า
เหมือนเพิ่งใช้สองมือกำประสานฟ้าดทุบไปที่ท้ายทอยคนที่สลบไปอย่างเต็มแรง ทำให้เพื่อนของ
คนที่สลบไปชักมีดพับออกมาขู่ทว่า สาวนางแบบกลับไม่แสดงอาการหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย
ก่อนจะหยิบเอาขวดเหล้าในถังขยะข้างๆขึ้นมาสองขวด ก่อนจะทุบทำเป็นปากฉลามเตรียม
เป็นอาวุธไว้ในมือทั้งสองข้าง ระหว่างที่จดๆจ้องๆกันอยู่นั้น นางเอกจึงได้เข้าไปหยิบขวดขึ้นมา
ทุบทำเป็นอาวุธพร้อมจับไว้ด้วยสองมืออันสั่นเทา และพร้อมจะแทงทุกเมื่อที่ตกใจ
เมื่อถูกปากขวดแก้วแหลมๆสามอันเล็งใส่ ชายผู้ชักมีดผับก็เผ่นไปอย่างรวดเร็วโดยลืมกระทั่ง
เก็บเพื่อนตัวเองกลับไปด้วย พอเห็นว่าปลอดภัยแล้ว Bโกะ ก็ได้จับมือนางเอกก่อนจะแกะอาวุธ
ในมือเธอโยนทิ้งไป ก่อนจะจับมือเธอวิ่งหนีออกมาจากที่เกิดเหตุ เพียงไม่นาน สองสาวผู้เปียกโชก
ก็ได้มาถึงหน้าคอนโดหรูแห่งหนึ่ง ซึ่งBโกะ ได้พานางเอกขึ้นลิฟท์ไป ยังห้องของเธอ ซึ่งเมื่อ
เปิดประตูเข้าไปก็พบสาวสวยอีกคนหนึ่ง ที่หน้าตาคล้ายBโกะ ซึ่งทีแรกนึกว่าเป็นพี่สาว
แต่มารู้ทีหลังว่าเป็นคูณแม่
สองสาวได้รีบแยกกันไปอาบน้ำคนล่ะห้อง โดยนางเอกได้อาบเสร็จก่อน และมานั่งคุยกับคุณแม่
พร้อมกับทานขนมบนโซฟารับแขก ซึ่งระหว่างที่คุยกันจึงได้ทราบว่าคอนโดห้องนี้มี Bโกะอาศัย
อยู่กับแม่เพียงสองคน ส่วนคุณพ่อนั้นไปทำงานที่ต่างประเทศกลับบ้านเพียงปีล่ะไม่กี่ครั้ง
นางเอกยังได้กล่าวชมเพื่อนสาวของเธอ แต่ไม่ได้เล่าถึงวีรกรรมบ้าบิ่นที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่
เพราะถูกขอไว้ระหว่างที่ขึ้นลิฟท์ขึ้นมาให้คุณแม่ฟัง คุณแม่จึงนึกขำ ทั้งยังอมยิ้มก่อนจะไป
หยิบของสิ่งหนึ่งออกมา มันคืออัลบั้มรูปภาพสมัยเด็กของ Bโกะ ที่สมัยก่อนนิสัย และการแต่งตัว
ดูห้าวอย่างกับเด็กผู้ชายไม่มีผิด
นางเอกไล่ดูมาถึงรูปหนึ่งที่ Bโกะ ใส่หมวกใบหนึ่ง ทำให้เธอนิ่งค้างไป ก่อนจะถามว่าสมัยเด็ก
เพื่อนสาวของเธอ ประมาณห้าปีที่แล้ว ได้ไปเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัดรึเปล่า ทำเอาคุณแม่ประหลาดใจ
ทั้งยังถามกลับอีกว่ารู้ได้ยังไง
เสียงประตูห้องน้ำในห้องส่วนตัวของสาวนางแบบถูกเปิดออก นางเอกจึงขอร้องคุณแม่
ให้เก็บอัลบั้มไว้ก่อน ที่Bโกะจะแต่งตัวเสร็จและเปิดประตูออกมา เห็นเพื่อนของเธอ
นั่งดูทีวีกับคุณแม่ของตัวเอง โดยไม่เอะใจอะไร
ในที่สุดเนื่องจากฝนที่ตกหนักเป็นพายุเข้า นางเอกจึงได้โทรไปขอที่บ้านนอนค้างกับเพื่อนที่
เพิ่งจะช่วยเธอเอาไว้ โดยหลังจากปิดไฟ และมีร่างของสองสาวนอนอยู่บนเตียงเดียวกัน
หนึ่งคนได้หลับไปก่อนโดยไม่คิดอะไร ขณะที่อีกคนยังคงตื่น ด้วยใจสับสนที่รู้ความจริงทั้งหมด
คนที่ช่วยเธอไว้ในอดีต เด็กชายในความทรงจำของเธอ คือ สาวสวยแสนดี เพื่อนของเธอผู้นอน
หลับอยู่ข้างๆ แต่นั้นยังไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกสับสนกระวันกระวายเท่า เมื่อลึกๆแท้จริงแล้ว
สิ่งที่อยู่ภายในใจ หลังจากที่รู้ความจริง กลับไม่ใช่ความเสียใจ ผิดหวัง หรือโกรธ
แต่กลับเป็นความรู้สึก "ดีใจ"
"ทำไมเราต้องดีใจด้วยนะ" หญิงสาวคิดกับตัวเองอย่างสับสนก่อนที่จะหลับไปในที่สุด
------------------------------------------------------------------------------------
คิดเอาไว้ประมาณนี้อ่ะครับ เลยมีคำถาม 2 ข้อสำหรับผู้ที่อ่านจบ
1. พล็อตนี้เฝื้อไปไหม เอียนไปรึเปล่า
2. ถ้าผมเขียน ก็คงจะจบแบบที่รู้ๆกันอยู่ อยากทราบว่าคนอ่านจะอินไหมครับ
กับแนวความรักแบบนี้
3.ถ้าใครเคยดูหรืออ่านเรื่อง ชมรมคนไรเพื่อน จะรู้ว่าผมเอาไอเดียมาดัดแปลง
เรื่องเพื่อนสมัยเด็กเป็นผู้หญิง แต่เนื้อเรื่องโดยรวม คนล่ะแบบกัน แบบนี้ถือว้าลอกไหม
ขอถามเกี่ยวกับพล็อตนิยายที่คิดขึ้นมาได้
กำลังถูกแกล้งขณะที่กำลังเล่นตุ๊กตาคนเดียวในสนามเด็กเล่นใกล้บ้าน
โดยเด็กเกเรสองสามคน ก่อนจะมีเด็กผู้ชายสวมหมวกคนหนึ่งเข้ามาช่วยไว้
Aโกะ ขอบใจเด็กผู้ชายคนนั้น ก่อนที่ทั้งคู่จะนั่งคุยเล่นกันจนทราบว่าเด็กผู้ชายคนนั้น
มาเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัดซึ่งเย็นวันนี้จะต้องกลับแล้ว ซึ่งในจังหวะนั้นเองแม่ของนางเอก
ก็ได้มารับกลับบ้าน Aโกะ จึงได้ถามชื่อเด็กผู้ชายคนนั้นไว้ เขาทำท่าลังเลนิดหน่อยก่อนจะ
ตอบไปว่าชื่อ Cคุง แล้วทั้งคู่ก็ได้ร่ำลากัน
ห้าปีต่อมา นางเอกก็ขึ้น ม.ปลายและต้องย้ายเมืองและโรงเรียนเนื่องจากงานของผู้ปกครอง
โดยหลังจากที่แนะนำตัวกับคนทั้งห้องแล้ว Aโกะ ก็ต้องมานั่งโต๊ะริมหน้าต่างแถวหลังสุด
ก่อนจะฟังอาจาร์เรียกขานเช็คชื่อ โดยเธอสังเกตุเห็นว่าที่นั่งทางขวามือของเธอยังว่าง
ซึ่งเจ้าของโต๊ะคนนี้คงมาสายไม่ก็ขาดเรียนเป็นแน่
ขณะนั้นเอง อาจารย์ก็ขานชื่อเด็กผู้ชายที่เธอเคยเล่นด้วยเมื่อห้าปีก่อนขึ้นมา ทำให้Aโกะ
หันไปมองหาคนที่ขานรับ ก่อนจะพบว่าถัดจากโต๊ะตัวที่ว่างอยู่ไปได้มีชายหนุ่มหล่อผิวขาว
รูปร่างสูงโปร่ง ขานรับชื่อนั้น ความรู้สึกแรกที่ A โกะได้พบกันคนในความทรงจำอีกครั้ง
ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงจนเหมือนจะระเบิดออกมา
ระหว่างที่หัวใจกำลังเต้นไม่เป็นส่ำอยู่นั้นเองประตูห้องก็เปิดออกพร้อมกับการปรากฏตัว
ของหญิงสาวผู้หนึ่ง เธอสวยมากจนไม่อยากจะเชื่อว่าเป็นคนในวัยเดียวกัน โดยหลังจากที่
ถูกอาจารย์ว่าตักเตือน เธอคนนั้นก็เดินมายังโต๊ะที่ว่างอยู่ข้างๆนางเอก ซึ่งเธอคนนั้น
ได้ชะงักค้างไปครู่หนึ่งเมื่อได้สบตากับนักเรียนที่เพิ่งย้ายมาใหม่ ก่อนที่จะนั่งขั้นกลาง
ระหว่างคนทั้งสอง
ทันใดนั้น หลังจากออดพักเที่ยงดังขึ้น หญิงสาวที่สวยจนไม่น่าเชื่อคนดังกล่าว
ก็ได้ชวนนางเอกไปทานข้าวด้วยทั้งยังอาสาจะพาชมรอบโรงเรียนโดยเธอแนะนำตัวเองว่าชื่อ Bโกะ
โดยเมื่อหลังจากได้ทำความรู้จักเพียงแค่ช่วงพักเที่ยงเดียว ภาพลักษณ์ที่คิดไว้เกี่ยวกับ Bโกะ
ก็ถูกเปลี่ยนไปจนหมดสิ้น ทั้งๆที่คิดว่าเธอจะเป็นคนสวยและหยิ่ง แต่กลับกลายเป็นว่าเธอออกจะ
ไฮเปอร์นิดๆ ห้าวหน่อยๆ ไม่ถือตัว ทั้งยังมีเพื่อนมากมาย มีคนทักทายเธอตลอดทาง ทั้งจาก
คนต่างห้องหรือแม้กระทั้งรุ่นพี่ชั้นปีสูงกว่า
โดยระหว่างที่ทานอาหารด้วยกัน Bโกะก็ได้ซักถามนางเอกว่าเธอเป็นใคร โรงเรียนเดิมอยู่ที่ไหน
ก่อนที่จะกลายเป็นพูดจาเรื่อยเปื่อยอย่างเมนูเด็ดประจำโรงอาหาร ซึ่งนางเอกก็ได้พูดชมเรื่องที่
ว่า Bโกะ สวยอย่างกับนางแบบไม่มีผิด ทำให้อีกฝ่ายพูดจาถ่อมตัวและเปลี่ยนเรื่องคุยอีกครั้ง
โดยภายในวันเดียวทั้งสองคนก็ได้กลายเป็นเพื่อนกันอย่างง่ายดาย และระหว่างทางกลับบ้าน
นั้นเอง Aโกะ ก็ได้แวะร้านสะดวกซื้อ จนได้เห็นนิยสารแฟชั่นวัยรุ่นออกใหม่ ซึ่งมี Bโกะอยู่บนปก
เพียงไม่นานหลังจากที่ทั้งคู่สนิทกัน นางเอกก็ได้เล่าเรื่องความลับในอดีตระหว่างเธอกับ Cคุง
ให้ Bโกะฟัง ทำให้สาวนางแบบถามนางเอกกลับอย่างจริงจังว่า ชอบ Cคุงที่นั่งข้างเธอจริงๆ
หรือว่าแค่ฝังใจกับอดีต เพราะถ้าเป็นอย่างหลังเธอจะไม่แนะนำ แต่ถ้าเป็นอย่างแรก เธอจะช่วย
เหลือเต็มที่ เพราะเธอกับ Cคุงเป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยเด็ก
ต่อมาในที่สุด Aโกะ และ Cคุง ก็ได้ออกเดทกัน ด้วยการจัดแจงของ Bโกะ ทุกอย่างไปไปอย่าง
ราบลื่น จนกระทั้งถึงตอนจบที่นางเอกกล่าวคำสารภาพรักกับคนที่เธอเฝ้าคิดถึงมานาน
แต่แล้ว ทุกอย่างกลับไม่เป็นไปดังคาด Cคุงได้ตอบปฏิเสท โดยอ้างว่าเข้ามีคนที่ชอบอยู่แล้ว
และด้วยความผลั้งเผลอ ทำให้เธอพูดถึงเรื่องในอดีตระหว่างเธอกับเด็กชายสวมหมวกที่ช่วย
เธอไว้ในอดีต ทว่าคำตอบกลับกลายเป็นว่าอีกฝ่ายไม่เพียงจำไม่ได้ แต่ยังไม่รู้ด้วยว่าเธอพูด
ถึงเรื่องอะไรอยู่
ทันใดนั้นเองฝนก็เกิดตกหนักขึ้นมา จนในที่สุด Cคุงก็ขอตัวกลับบ้านก่อนโดยทิ้งให้นางเอก
ยืนช็อคค้างอยู่อย่างนั้น ต่อมาระหว่างที่กำลังเดินใจลอยกลับ นางเอกก็คิดไปว่าคนที่ Cคุงแอบชอบ
จะใช่เพื่อนนางแบบสาวของเธอรึเปล่านะซึ่งทันใดนั้นเอง พอรู้ตัวอีกทีก็มีผู้ชายสองคนเข้ามา
พยายามพูดคุยกับเธอ ทว่า Aโกะไม่มีอารมณ์ที่จะพูดคุยกับใครจึง เดินหลบมาโดยไม่พูดอะไร
ทำให้ชายสองคนดังกล่าวรู้สึกเหมือนถูกหยามหน้า โดยการทำเมิน จึงเอื้อมมือไปความจับแขน
ของนางเอกดึงเข้ามาในตรอกขณะที่ฝนกำลังตกหนักโดยล้อมเธอไว้กับกำแพง
นางเอกหวาดกลัวมากจนไม่กล้าร้องหรือขยับอะไร ชั่วขณะนั้นเองเธอได้นึกไปถึง
เรื่องเด็กผู้ชายที่เคยช่วยเธอไว้สมัยเด็กอีกครั้ง
ทันใดนั้นเอง หนึ่งในชายสองคนที่ล้อมเธอไว้ก็วูบลงไป โดยปรากฏร่างของ B โกะที่ยืนในท่า
เหมือนเพิ่งใช้สองมือกำประสานฟ้าดทุบไปที่ท้ายทอยคนที่สลบไปอย่างเต็มแรง ทำให้เพื่อนของ
คนที่สลบไปชักมีดพับออกมาขู่ทว่า สาวนางแบบกลับไม่แสดงอาการหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย
ก่อนจะหยิบเอาขวดเหล้าในถังขยะข้างๆขึ้นมาสองขวด ก่อนจะทุบทำเป็นปากฉลามเตรียม
เป็นอาวุธไว้ในมือทั้งสองข้าง ระหว่างที่จดๆจ้องๆกันอยู่นั้น นางเอกจึงได้เข้าไปหยิบขวดขึ้นมา
ทุบทำเป็นอาวุธพร้อมจับไว้ด้วยสองมืออันสั่นเทา และพร้อมจะแทงทุกเมื่อที่ตกใจ
เมื่อถูกปากขวดแก้วแหลมๆสามอันเล็งใส่ ชายผู้ชักมีดผับก็เผ่นไปอย่างรวดเร็วโดยลืมกระทั่ง
เก็บเพื่อนตัวเองกลับไปด้วย พอเห็นว่าปลอดภัยแล้ว Bโกะ ก็ได้จับมือนางเอกก่อนจะแกะอาวุธ
ในมือเธอโยนทิ้งไป ก่อนจะจับมือเธอวิ่งหนีออกมาจากที่เกิดเหตุ เพียงไม่นาน สองสาวผู้เปียกโชก
ก็ได้มาถึงหน้าคอนโดหรูแห่งหนึ่ง ซึ่งBโกะ ได้พานางเอกขึ้นลิฟท์ไป ยังห้องของเธอ ซึ่งเมื่อ
เปิดประตูเข้าไปก็พบสาวสวยอีกคนหนึ่ง ที่หน้าตาคล้ายBโกะ ซึ่งทีแรกนึกว่าเป็นพี่สาว
แต่มารู้ทีหลังว่าเป็นคูณแม่
สองสาวได้รีบแยกกันไปอาบน้ำคนล่ะห้อง โดยนางเอกได้อาบเสร็จก่อน และมานั่งคุยกับคุณแม่
พร้อมกับทานขนมบนโซฟารับแขก ซึ่งระหว่างที่คุยกันจึงได้ทราบว่าคอนโดห้องนี้มี Bโกะอาศัย
อยู่กับแม่เพียงสองคน ส่วนคุณพ่อนั้นไปทำงานที่ต่างประเทศกลับบ้านเพียงปีล่ะไม่กี่ครั้ง
นางเอกยังได้กล่าวชมเพื่อนสาวของเธอ แต่ไม่ได้เล่าถึงวีรกรรมบ้าบิ่นที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่
เพราะถูกขอไว้ระหว่างที่ขึ้นลิฟท์ขึ้นมาให้คุณแม่ฟัง คุณแม่จึงนึกขำ ทั้งยังอมยิ้มก่อนจะไป
หยิบของสิ่งหนึ่งออกมา มันคืออัลบั้มรูปภาพสมัยเด็กของ Bโกะ ที่สมัยก่อนนิสัย และการแต่งตัว
ดูห้าวอย่างกับเด็กผู้ชายไม่มีผิด
นางเอกไล่ดูมาถึงรูปหนึ่งที่ Bโกะ ใส่หมวกใบหนึ่ง ทำให้เธอนิ่งค้างไป ก่อนจะถามว่าสมัยเด็ก
เพื่อนสาวของเธอ ประมาณห้าปีที่แล้ว ได้ไปเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัดรึเปล่า ทำเอาคุณแม่ประหลาดใจ
ทั้งยังถามกลับอีกว่ารู้ได้ยังไง
เสียงประตูห้องน้ำในห้องส่วนตัวของสาวนางแบบถูกเปิดออก นางเอกจึงขอร้องคุณแม่
ให้เก็บอัลบั้มไว้ก่อน ที่Bโกะจะแต่งตัวเสร็จและเปิดประตูออกมา เห็นเพื่อนของเธอ
นั่งดูทีวีกับคุณแม่ของตัวเอง โดยไม่เอะใจอะไร
ในที่สุดเนื่องจากฝนที่ตกหนักเป็นพายุเข้า นางเอกจึงได้โทรไปขอที่บ้านนอนค้างกับเพื่อนที่
เพิ่งจะช่วยเธอเอาไว้ โดยหลังจากปิดไฟ และมีร่างของสองสาวนอนอยู่บนเตียงเดียวกัน
หนึ่งคนได้หลับไปก่อนโดยไม่คิดอะไร ขณะที่อีกคนยังคงตื่น ด้วยใจสับสนที่รู้ความจริงทั้งหมด
คนที่ช่วยเธอไว้ในอดีต เด็กชายในความทรงจำของเธอ คือ สาวสวยแสนดี เพื่อนของเธอผู้นอน
หลับอยู่ข้างๆ แต่นั้นยังไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกสับสนกระวันกระวายเท่า เมื่อลึกๆแท้จริงแล้ว
สิ่งที่อยู่ภายในใจ หลังจากที่รู้ความจริง กลับไม่ใช่ความเสียใจ ผิดหวัง หรือโกรธ
แต่กลับเป็นความรู้สึก "ดีใจ"
"ทำไมเราต้องดีใจด้วยนะ" หญิงสาวคิดกับตัวเองอย่างสับสนก่อนที่จะหลับไปในที่สุด
------------------------------------------------------------------------------------
คิดเอาไว้ประมาณนี้อ่ะครับ เลยมีคำถาม 2 ข้อสำหรับผู้ที่อ่านจบ
1. พล็อตนี้เฝื้อไปไหม เอียนไปรึเปล่า
2. ถ้าผมเขียน ก็คงจะจบแบบที่รู้ๆกันอยู่ อยากทราบว่าคนอ่านจะอินไหมครับ
กับแนวความรักแบบนี้
3.ถ้าใครเคยดูหรืออ่านเรื่อง ชมรมคนไรเพื่อน จะรู้ว่าผมเอาไอเดียมาดัดแปลง
เรื่องเพื่อนสมัยเด็กเป็นผู้หญิง แต่เนื้อเรื่องโดยรวม คนล่ะแบบกัน แบบนี้ถือว้าลอกไหม