เห็นคำสอนส่วนใหญ่มักจะบอกว่าวิธีตั้งจิตอยู่กับปัจจุบันได้ดีที่สุดคือให้ติดตามดูลมหายใจของตัวเอง
แต่เราไม่เคยทำได้เลยค่ะ คือ มันจะมีอาการแปลกๆ
ทุกครั้งที่พยายามจดจ่อกับลมหายใจ จะรู้สึกหายใจขัด หายใจไม่สุด ไม่สะดวก รู้สึกเหมือนเหนื่อยๆ หายใจไม่โล่ง
ซึ่งเวลาปกติไม่เป็น เป็นเฉพาะเวลาพยายามตั้งสติไว้ที่ลมหายใจ
พอเป็นขึ้นมาก็ต้องหันเหความสนใจไปที่อื่นแทน อาการถึงจะดีขึ้น
ส่วนใหญ่ของเราต้องใช้วิธีเพ่งที่กลางกระหม่อม หรือใช้คำภาวนาพุทธ-โธ จิตถึงจะนิ่งได้มาก
ไม่ทราบมีใครเคยเป็นแบบนี้บ้างคะ
มีใครรู้บ้างไหมว่าเป็นเพราะอะไร แล้วจะแก้ไขอย่างไร
ทำจิตให้จดจ่อกับลมหายใจไม่ได้เลยค่ะ เป็นเพราะอะไรคะ
แต่เราไม่เคยทำได้เลยค่ะ คือ มันจะมีอาการแปลกๆ
ทุกครั้งที่พยายามจดจ่อกับลมหายใจ จะรู้สึกหายใจขัด หายใจไม่สุด ไม่สะดวก รู้สึกเหมือนเหนื่อยๆ หายใจไม่โล่ง
ซึ่งเวลาปกติไม่เป็น เป็นเฉพาะเวลาพยายามตั้งสติไว้ที่ลมหายใจ
พอเป็นขึ้นมาก็ต้องหันเหความสนใจไปที่อื่นแทน อาการถึงจะดีขึ้น
ส่วนใหญ่ของเราต้องใช้วิธีเพ่งที่กลางกระหม่อม หรือใช้คำภาวนาพุทธ-โธ จิตถึงจะนิ่งได้มาก
ไม่ทราบมีใครเคยเป็นแบบนี้บ้างคะ
มีใครรู้บ้างไหมว่าเป็นเพราะอะไร แล้วจะแก้ไขอย่างไร