..........โดยร้อยละ 90% ของคนทำงานโรงงาน เมื่อมีลูกจะส่งกลับไปเลี้ยงต่างจังหวัด หรือ ให้ปู่ย่าตายายมาช่วยอยู่เลี้ยง เมื่อพื้นฐานของเราสองคน เป็นหนุ่มสาวโรงงานกันทั้งคู่ ชีวิตตื่นกันแต่เช้า ถึงบ้านเร็วสุดๆคือ หนึ่งทุ่ม และช้าสุด สามทุ่มครึ่ง
เมื่อวันหนึ่งที่มีคำถามก็เกิดขึ้น เราควรจะมีลูกกันดีไหม? เมื่อตารางชีวิตการทำงานเป็นแบบนี้
ด้วยแฟนอยากมีลูกมาก จึงหาทางออกโดยการต่อรองกับปู่และย่าจากต่างจังหวัดให้มาช่วยเลี้ยงจนกว่าจะเข้าโรงเรียน แล้วเราก็มีลูกสาว
“เจ้าเอย” ผ่านไปเก้าเดือน เหตุการณ์กับผลิกผัน ย่าไม่สบายต้องกับไปรักษาตัวที่บ้าน คงไม่สามารถกับมาได้เลี้ยงหลานสาวได้อีก ช่วงเวลานั้น เราและแฟน ความรู้สึกแย่มาก กับการหาทางออก ระหว่าง
- อาม่า กับ ก๋ง ที่แก่มากแล้ว -------) และต้องไปจ้างเค้าเลี้ยงอีกที แบบกินนอน ลูกต้องอยู่ห่างจากเราไป เจอกันสัปดาห์ละ 1 ครั้ง
- เนิสฯที่ไหน -----) ที่ไว้ใจได้ ทั้งสถานที่ , การเลี้ยง , ความปลอดภัย
..........สุดท้ายเราสองคนก็เลือกที่จะให้ลูกอยู่กับเรา โดยการส่งลูกไปเนิสฯ ตั้งแต่อายุเก้าเดือน โดยพ่อไปส่งทุกเช้า เดือนแรกพ่อตาแดงทุกวัน สงสารลูก ส่วนเราก็จิตตก อยู่พักใหญ่ ต้องคอยแว็บๆ ไปดูตลอด เห็นพัฒนาการลูกดีขึ้น และสภาพแวดล้อมที่เนิสฯไว้ใจได้ แล้วกาลเวลาก็สอนเราให้เรียนรู้จักการยอมรับความเป็นจริง
........ตอนนี้เจ้าเอยอายุ 2.1 ปีแล้ว ทุกวันนี้ก็ยังเหนื่อยอยู่ ถึงแม้เราจะมีเวลาให้เค้าก่อนนอนไม่ถึง 2 ชั่วโมงสำหรับ (จ-ศ) และ เต็มวันเสาร์ – อาทิตย์ ได้เห็นพัฒนาการของเจ้าเอยทุกวัน ด้วยมือของเรา ถึงแม้จะเป็นเรื่องเล็กๆ ธรรมดาสำหรับพัฒนาการของเด็ก แต่อะไรที่เค้าทำได้ ครั้งแรก มันดูยิ่งใหญ่และน่าประหลาดใจสำหรับครอบครัวเราทุกครั้ง และ
***ด้วยแรงบัลดาลใจ จากคุณแม่หลายๆท่าน (แม่เอ้ & น้องเพ้นท์) , แม่น้อง Fino ,แม่น้อง Risa,แม่น้อง Bhoom) เป็นแรงขับเคลื่อน ให้สาวโรงงานอย่างเราอยากทำสื่อเล่นกับลูก***
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้Idol ในดวงใจ
รบกวนหน่อยค่ะ เรากดกระทู้ชื่อผิดเป็น (SR) จะแก้ให้เป็นแค่การรีวิว แก้อย่างไรค่ะ
[SR] ของเล่นของลูก & สื่อการสอน (Pay & DIY) by สาวฉันทนา (โรงงาน)
เมื่อวันหนึ่งที่มีคำถามก็เกิดขึ้น เราควรจะมีลูกกันดีไหม? เมื่อตารางชีวิตการทำงานเป็นแบบนี้
ด้วยแฟนอยากมีลูกมาก จึงหาทางออกโดยการต่อรองกับปู่และย่าจากต่างจังหวัดให้มาช่วยเลี้ยงจนกว่าจะเข้าโรงเรียน แล้วเราก็มีลูกสาว
“เจ้าเอย” ผ่านไปเก้าเดือน เหตุการณ์กับผลิกผัน ย่าไม่สบายต้องกับไปรักษาตัวที่บ้าน คงไม่สามารถกับมาได้เลี้ยงหลานสาวได้อีก ช่วงเวลานั้น เราและแฟน ความรู้สึกแย่มาก กับการหาทางออก ระหว่าง
- อาม่า กับ ก๋ง ที่แก่มากแล้ว -------) และต้องไปจ้างเค้าเลี้ยงอีกที แบบกินนอน ลูกต้องอยู่ห่างจากเราไป เจอกันสัปดาห์ละ 1 ครั้ง
- เนิสฯที่ไหน -----) ที่ไว้ใจได้ ทั้งสถานที่ , การเลี้ยง , ความปลอดภัย
..........สุดท้ายเราสองคนก็เลือกที่จะให้ลูกอยู่กับเรา โดยการส่งลูกไปเนิสฯ ตั้งแต่อายุเก้าเดือน โดยพ่อไปส่งทุกเช้า เดือนแรกพ่อตาแดงทุกวัน สงสารลูก ส่วนเราก็จิตตก อยู่พักใหญ่ ต้องคอยแว็บๆ ไปดูตลอด เห็นพัฒนาการลูกดีขึ้น และสภาพแวดล้อมที่เนิสฯไว้ใจได้ แล้วกาลเวลาก็สอนเราให้เรียนรู้จักการยอมรับความเป็นจริง
........ตอนนี้เจ้าเอยอายุ 2.1 ปีแล้ว ทุกวันนี้ก็ยังเหนื่อยอยู่ ถึงแม้เราจะมีเวลาให้เค้าก่อนนอนไม่ถึง 2 ชั่วโมงสำหรับ (จ-ศ) และ เต็มวันเสาร์ – อาทิตย์ ได้เห็นพัฒนาการของเจ้าเอยทุกวัน ด้วยมือของเรา ถึงแม้จะเป็นเรื่องเล็กๆ ธรรมดาสำหรับพัฒนาการของเด็ก แต่อะไรที่เค้าทำได้ ครั้งแรก มันดูยิ่งใหญ่และน่าประหลาดใจสำหรับครอบครัวเราทุกครั้ง และ
***ด้วยแรงบัลดาลใจ จากคุณแม่หลายๆท่าน (แม่เอ้ & น้องเพ้นท์) , แม่น้อง Fino ,แม่น้อง Risa,แม่น้อง Bhoom) เป็นแรงขับเคลื่อน ให้สาวโรงงานอย่างเราอยากทำสื่อเล่นกับลูก***
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
รบกวนหน่อยค่ะ เรากดกระทู้ชื่อผิดเป็น (SR) จะแก้ให้เป็นแค่การรีวิว แก้อย่างไรค่ะ