ตัวเราทำงานประจำ จ-ศ หยุด ส- อา เราอยู่กทม. สามีอยู่ขอนแก่น สามีไม่ได้ทำงานค่ะ เราอยู่กะแม่ แม่เราก้ทำงานค่ะอีก 3 ปีถึงเกษียณ ค่าใช้จ่ายทุกอย่างของลูกเรารับผิดชอบหมดตั้งแต่ตั้งท้องจนปัจจุบันค่ะ หลังคลอดลูกเราไปอยู่บ้านสามี 3 เดือน หลังจากนั้นกลับมาทำงานโดยที่ย่ามาช่วยเลี้ยงให้ที่ กทม. เพราะคุนย่าตั้งใจว่าจะให้ลูกเรากินนมแม่แค่ 6 เดือน ตอนนี้เหลือเวลาอีก 2 เดือน และจะเอากลับไปเลี้ยงเองที่ขอนแก่น เราเคยบอกว่าจะให้แม่เราลาออกจากงานมาเลี้ยง ปู่ย่าก้ไม่เหนด้วย แต่สำหรับเราเราอยากอยู่กับลูกตลอดเวลา อยากเปนคนเลี้ยงลูกเอง เราเครียดและทรมานใจมากว่าอีกไม่นานลูกต้องไปอยู่กับปู่ย่าจริงหรือ เพราะปู่ย่าและญาติพี่น้องของสามีคงไม่เหนด้วยแน่ถ้าเราจะไว้เนอสเซอรี่ ฐานะเราแค่มนุษย์เงินเดือนน่ะค่ะ เรายังหางานที่ขอนแก่นไม่ได้ จะไปเปิดธุรกิจก้ยังไม่กล้าและไม่มีทุน จึงไม่กล้าทิ้งงานที่นี่ เพราะเราต้องเตรียมทุกอย่างให้ลูก หรือเราควรเสียสละยอมทนคิดถึงลูกและไปหาทุกอาทิตย์เอาคะ แต่ในอนาคตถ้าพร้อมเมื่อไหร่ก้จะต้องไปใช้ชีวิตครอบครัวที่สมบูรณ์ขอนแก่นแน่ๆ เราอยากฝากให้เพื่อนๆช่วยแนะนำเราด้วยค่ะ 2 ทางเลือกนี้ ค่ะ
1.เราไม่ให้ปู่ย่าเอาไปเลี้ยง เราเลี้ยงเองที่กทม. ที่ทำงานเรามีเนอสเซอรี่ห่างแค่ 5 ก้าวก้เดินถึงไม่ไกลเลย เราจะเอามาเลี้ยงที่นี่ทุกวัน แบบนี้เราจะได้อยู่กับลูกตลอด เราจะได้ใกล้ชิดเค้า ใช้ความรักของแม่ดูแลเค้า เราจะต้องกล้าพูดกับสามี ปู่ย่า และครอบครัวสามี ซึ่งนี่แหละคือสิ่งที่เรากลัว

2.เราให้ปู่ย่าเอาลูกเราไปเลี้ยงที่ขอนแก่น โดยที่เราทำงาน จ - ศ และกลับไปหาลูกทุกเยนวันศุกร์ - อาิทิตย์  เพราะอย่างน้อยเค้าก็คือปู่ย่า เค้าจะรักหลานมากกว่าเนอสเซอรี่ แต่เรากลัวลูกติดปู่ย่า ลูกจะไม่ติดเรา ลูกจะลืมเราไม๊ แล้วการเลี้ยงดูของปู่ย่า ก้คงไม่ใช่อย่างที่เราต้องการซักเท่าไหร่

ฝากเพื่อนๆแนะนำด้วยนะคะ ขอบคุนมากๆค่ะ