ขอดราม่า ด้วยน้ำตาเพราะการจากไปไกล

เคยคิดไหมคะว่าชีวิตหนึ่งๆ จะมีคนที่เรา(คิด)ว่าดีเข้ามาในชีวิตได้บ่อยครั้งแค่ไหม ... ที่ผ่านมาศรีได้เจอกับคนดีๆ ที่เขาเปิดใจและยอมรับในตัวตนความเป็นเรา (เป็นห่วงเกินเหตุ วีน จิกกัด Frank (มารยาบ้างๆ) OCD และคิดอะไรอยู่ในกรอบ ในตรรกที่เราวางไว้เสมอ และนิสัยแย่อีกมากมาย) และก็อีกคนที่กำลังจะลาไกลในวันนี้ เราเจอกันด้วยความประทับใจ ทำความรู้จักกันด้วยความจริงใจ (งานนี้ไม่มีเรื่องกินไก่นะคะ ศรีถือพรหมจรรย์) ตลอดระยะเวลาที่เป็นเพื่อนกับเขารู้เลยว่าเขาคือคนที่ใช่ แต่เป้าหมายที่ศรีวางไว้มันยิ่งใหญ่เกินกว่าจะละทิ้งไปเพื่อเป็นแม่บ้านกับใครสักคน

ใช่ นายนั้นทั้งหล่อล่ำ สูงใหญ่
ใช่ สายตานายมันช่างสวยใส
ใช่ นายชอบดูแลชอบเอาใจ
แต่เธอรู้ไหมเธอทำให้ฉันจิตใจกระเจิง

วันนี้เขาต้องบินกลับไปแล้ว ถามว่าเสียใจไหมก็เสียใจ ร้องให้แต่ไม่ให้ใครเห็น ศรีไม่น่าไปดินเนอร์กับนาย ไม่น่าพานายไปวัดพระแก้ว ไม่น่าพานายไป Asiatique ไม่น่าพานายไปสถานทูต ไม่นายตะลอนทัวร์ กทม และนายไม่น่าพูดคำนี้เพราะมันทำให้ศรีละลาย
"เธอคือคนที่ทำให้ฉันรู้สึกอุ่นใจที่สุด ยามที่ฉันต้องเจอกับสิ่งที่ฉันกลัวที่สุด (เข็มฉีดยา- -") "

ขอโทษนะที่ไม่ได้ไปส่ง เพราะยังไม่เข้มแข็งพอที่จะให้ใครเห็นน้ำตา
อย่าโกรธศรีเลยนะเพราะมีคนดีๆอีกเยอะที่นายควรจะได้เจอ

จะด่าอะไรศรีก็ได้นะคะ แค่อยากระบาย ถึงจะทำใจยากแต่ก็ต้องทำใจที่จะปฏิเสธเขาไป ถ้ารอศรีได้ก็รอ
แต่ถ้าอยากให้กำลังใจก็ขอเพลงซึ้งๆ สากลเพราะๆให้พอน้ำตาไหลเบาๆ

อารมณ์ตอนนี้