ปีนี้เราอายุยี่สิบค่ะ ที่เคยเจอและเป็นเพื่อนสนิทกันตอนนี้เลยเป็นรุ่นพี่โตกว่าประมาณ 17 ปี

เจอกันครั้งแรกเมื่อสองปีก่อน เนื่องจากบินมาเรียนต่อเมืองนอกเอเจนซี่เดียวกัน
โดยที่พี่แกพักงานมาเรียนขำๆ พร้อมเราที่มาเรียนต่อปอตรี

ก็รู้มาว่าเจ๊แกเป็นอาจารย์พิเศษสอนมหาวิทยาลัยด้วยยิ่งเกร็งเข้าไปใหญ่ ไม่ค่อยกล้าคุยอะไรเท่าไหร่
เพราะทุกครั้งที่เจอเจ๊แกจะมาแนวเรียน ไปสมัครเรียนนู่นสิ ไปสมัครสอบวัดระดับนี่สิ

จนผ่านมาสองปีเพื่อนๆ พี่ๆ ที่เขามาแค่เรียนภาษาที่เคยอยู่ด้วยกันบินหายกลับไทยกันหมด
สุดท้ายมองไปมองมาเหลือกันอยู่ไม่เท่าไหร่ เหลือแค่เราที่อยู่ปีสามแล้วและเจ๊แกสมัครเรียนโทต่ออีกมหาลัยนึง
เลยเริ่มชวนไปกินข้าวกัน ซักอาทิตย์ละสองสามครั้งแล้วแต่โอกาส  กินไปกินมาเลยคุยกันเริ่มถูกคอเริ่มรู้จักกันมากขึ้น
จนสนิทกันขึ้นมากภายในเวลาไม่กี่เดือน


สำหรับตัวเราที่นิสัยค่อนข้างจะโคตรเด็ก(ถ้าเทียบกับเพื่อนรุ่นเดียวกัน) พอได้มาคุยกับเจ๊แก ได้รู้ ได้ฟัง
รู้สึกว่าได้เข้าใจอะไรหลายอย่างมากขึ้นมาก โดยเฉพาะบางมุมมองที่ตอนนี้เราอาจจะยังคิดไม่ถึง

อาจจะเข้าใจแต่ไม่อินกับอะไรหลายอย่างมากนัก เพราะช่วงเวลาเรายังเดินไปไม่ถึงตรงนั้น
แต่เราเชื่อว่าถ้าวันนึงเราเดินไปถึงจุดจุดนั้นเมื่อไหร่ เราคงนึกถึงคำพูดอะไรหลายอย่างของพี่เขาเป็นคนแรกแน่^^