แรงบันดาลใจนิยายเรื่องล่าสุด มาจากบันทึกหน้าหนึ่งซึ่งจั่วหัวไว้ว่าเป็นพล็อต"จากความทรงจำ"
พร้อมตั้งชื่อไว้เสร็จสรรพเรียบร้อย อ่านๆพล็อตที่ตัวเองเขียนไว้แล้วงงๆ
งงว่า...ตอนนั้นคิดอะไรอยู่
งงว่า...ควรจะเขียนดีไหม
งงว่า...ทำไมจึงตั้งชื่อว่า "ลวง" (จากในพล็อต)
เมื่องง จึงต้องหาคำตอบ ก็คิดไปเรื่อยๆ แต่หาบุคลิกตัวละครไม่เจอ
จึงหันหาเพลงร็อคยุค 80 ที่ตัวเองโปรดปรานเป็นพิเศษ (นอกเหนือจากยุค 60's )
ชอบ 80's เพราะเราเติบโตเป็นวัยรุ่นในช่วงนั้นนี่นา แต่ชอบ 50's 60's เพราะเป็น modern classic
เหมือนทุกครั้งที่ฟังเพลงร็อคทีไรได้เรื่องทุกที แฮ่ แฮ่
แล้วก็เริ่มลงมือเขียน ปล่อยลงในเพจแบบสดออนไลน์เหมือนทุกเรื่อง
และจึงนำมาเผยแพร่ที่พันทิป...เพราะไม่ได้มานานมากแล้ว คล้ายอยากระลึกบางอย่าง
เรื่องนี้ออนไลน์ในเวลาใกล้เคียงกับเพจค่ะ
ขอบพระคุณทุกการติดตามค่ะ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
นิยายล่าสุดมาจาก...
บางอย่างนานมาแล้ว
"ได้โปรดเถิดที่รัก หากไม่สามารถฝืนใจหยุดทำร้ายความรู้สึกของฉัน
จงทำสิ่งที่ง่ายกว่านั้น นั่นคือเราอย่าหวนหากันอีกเลย...
หากยังเหลือความปราณีอยู่บ้าง...ลืมเสียเถิดไม่ว่าเธอจะรู้สึกกับฉันเช่นใด
ลืมให้สิ้นฉันรักเธอมากขนาดไหน ลืมให้หมดเพราะเราปลดพันธนาการความรู้สึกจบแล้ว"
Just enjoy the show...
ปล.เรื่องนี้ระบุว่าเป็นนิยาย แต่ในใจลึกๆคิดว่าเป็นเรื่องสั้นขนาดยาวน่าจะเหมาะกว่า
ทั้งนี้มันก็ไม่แน่ เพราะเราไม่ถนัดในการวางกรอบจำกัดเลยค่ะ
นิยายเรื่อง "ลวง" โดย มิ้ว ณ ชมวิว
พร้อมตั้งชื่อไว้เสร็จสรรพเรียบร้อย อ่านๆพล็อตที่ตัวเองเขียนไว้แล้วงงๆ
งงว่า...ตอนนั้นคิดอะไรอยู่
งงว่า...ควรจะเขียนดีไหม
งงว่า...ทำไมจึงตั้งชื่อว่า "ลวง" (จากในพล็อต)
เมื่องง จึงต้องหาคำตอบ ก็คิดไปเรื่อยๆ แต่หาบุคลิกตัวละครไม่เจอ
จึงหันหาเพลงร็อคยุค 80 ที่ตัวเองโปรดปรานเป็นพิเศษ (นอกเหนือจากยุค 60's )
ชอบ 80's เพราะเราเติบโตเป็นวัยรุ่นในช่วงนั้นนี่นา แต่ชอบ 50's 60's เพราะเป็น modern classic
เหมือนทุกครั้งที่ฟังเพลงร็อคทีไรได้เรื่องทุกที แฮ่ แฮ่
แล้วก็เริ่มลงมือเขียน ปล่อยลงในเพจแบบสดออนไลน์เหมือนทุกเรื่อง
และจึงนำมาเผยแพร่ที่พันทิป...เพราะไม่ได้มานานมากแล้ว คล้ายอยากระลึกบางอย่าง
เรื่องนี้ออนไลน์ในเวลาใกล้เคียงกับเพจค่ะ
ขอบพระคุณทุกการติดตามค่ะ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
นิยายล่าสุดมาจาก...
บางอย่างนานมาแล้ว
"ได้โปรดเถิดที่รัก หากไม่สามารถฝืนใจหยุดทำร้ายความรู้สึกของฉัน
จงทำสิ่งที่ง่ายกว่านั้น นั่นคือเราอย่าหวนหากันอีกเลย...
หากยังเหลือความปราณีอยู่บ้าง...ลืมเสียเถิดไม่ว่าเธอจะรู้สึกกับฉันเช่นใด
ลืมให้สิ้นฉันรักเธอมากขนาดไหน ลืมให้หมดเพราะเราปลดพันธนาการความรู้สึกจบแล้ว"
Just enjoy the show...
ปล.เรื่องนี้ระบุว่าเป็นนิยาย แต่ในใจลึกๆคิดว่าเป็นเรื่องสั้นขนาดยาวน่าจะเหมาะกว่า
ทั้งนี้มันก็ไม่แน่ เพราะเราไม่ถนัดในการวางกรอบจำกัดเลยค่ะ