กระทู้นี้ หนูขอแสดงความชื่นชมให้กับพี่ผู้ชายกับคุณป้าคนหนึ่ง
ในวันที่ 31 ตค เวลาประมาน 2-3 ทุ่ม (จำเวลาแน่ชัดไม่ได้)
(หนูพึ่งสอบเสร็จ พึ่งมีเวลาว่างมาตั้ง)
กระทู้นี้จะเป็นอุทาหรณ์สอนคุณแม่ทุกคนนะคะ
เรื่องมันมีอยู่ว่า ใต้ดิน สถานีอะไรจำไม่ได้แต่ปลายสายมุ่งสู่หัวลำโพง
มีคุณแม่ท่านหนึ่งมากับลูก ซึ่งไม่ทราบว่า คุณแม่ท่านนั้น มีลูกกี่คน
กำลังจะเดินขึ้นมาในขบวน ซึ่งตอนนั้น ประตูยังไม่ปิด แต่ทว่า
พอลูกชายของเค้ากระโดดขึ้นมา เสียงกริ่งปิดประตูดัง และประตูก็ปิดลง!!!
( แบบปิดเร็วมาก)
แม่กับเด็กผู้ชายคนนั้น พลัดจากกัน แน่นอนค่ะว่า เด็กผู้ชายร้องไห้ เกาะประตู
แต่ในความเศร้าก็มีคุณป้าคนนึงเดินมาปลอบ
พร้อมกับพี่ชายคนนึง พี่ชายคนนี้ โทรไปหาแม่ของเด็ก
ซึ่งได้บอกกับแม่ของเด็กว่า จะพาลูกชายลงรอในสถานีถัดไป
ณ ตอนนั้น หนูเห็นพี่ หนูชอบพี่มาก ชอบในสิ่งที่พี่แสดงออกมา
พี่ไม่รู้จักน้อง พี่ช่วย พี่ลงไปยืนรอคุณแม่ของน้องกับน้อง
หนูไม่รู้ว่าพี่จะมีธุระอะไรอีกรึเปล่า แต่พี่สละเวลาของพี่เพื่อช่วยเหลือน้องเค้า
พี่ขา หนูไม่ทันได้ปรบมือชื่นชมพี่เพราะขบวนรถออกไปก่อน
หนูไม่ทราบว่าพี่จะเห็นกระทู้นี้มั้ย แต่หนูอยากบอกพี่ว่า
"พี่เป็นผู้ชายที่ไม่หล่อมากแต่นิสัยของพี่กินใจของหนูมาก"
หนูอยากจะบอกคุณแม่ว่า ไม่ว่าจะเป็นใต้ดิน บีทีเอส หรือยานพาหนะใดๆ
คุณแม่ได้โปรดอย่าให้น้องวิ่งมาก่อน เพราะเราไม่สามารถรู้ได้ว่าประตูจะปิดตอนไหน
สิ่งที่หนูบอกเพื่อคุณแม่และเด็กๆอีกหลายคน ถ้าลูกของคุณเป็นเหมือนกับเด็กคนนี้แล้วไม่มีพลเมิองดีช่วย จะเป็นอย่างไร
ปล. หนูอยากทราบว่าระยะเวลาจากเสียงติ้ดๆๆ บอกประตูจะปิดถึงปิด ห่างกันกี่วิ
เพราะเหตุการณ์มันเร็วมากแบบกระพริบตาแล้วปิดเลย
อีก สิ่งคือ การกดกริ่งเรียกคนขับ คือ หนูกดกริ่งนะคะตั้งแต่ตอนที่ประตูปิด แต่บอกเจ้าหน้าที่เหมือนเจ้าหน้าที่บอกแค่ว่า จะบอกนายสถานีให้แนวๆนี้ ซึ่งกว่าหนูจะลงก็สามย่าน ห่างจากสถานีที่เกิดเหตุ 3-4 สถานี หนูไม่เห็นว่าจะมีเจ้าหน้าที่เดินมาถามอะไรเลย งงมาก ว่าเค้าประสานงานกันแบบไหน --"
ขอบคุณค่ะ
อุทาหรณ์สำหรับคุณแม่และผู้ใช้บริการใต้ดินพร้อมชื่มบุรุษใจงาม
ในวันที่ 31 ตค เวลาประมาน 2-3 ทุ่ม (จำเวลาแน่ชัดไม่ได้)
(หนูพึ่งสอบเสร็จ พึ่งมีเวลาว่างมาตั้ง)
กระทู้นี้จะเป็นอุทาหรณ์สอนคุณแม่ทุกคนนะคะ
เรื่องมันมีอยู่ว่า ใต้ดิน สถานีอะไรจำไม่ได้แต่ปลายสายมุ่งสู่หัวลำโพง
มีคุณแม่ท่านหนึ่งมากับลูก ซึ่งไม่ทราบว่า คุณแม่ท่านนั้น มีลูกกี่คน
กำลังจะเดินขึ้นมาในขบวน ซึ่งตอนนั้น ประตูยังไม่ปิด แต่ทว่า
พอลูกชายของเค้ากระโดดขึ้นมา เสียงกริ่งปิดประตูดัง และประตูก็ปิดลง!!!
( แบบปิดเร็วมาก)
แม่กับเด็กผู้ชายคนนั้น พลัดจากกัน แน่นอนค่ะว่า เด็กผู้ชายร้องไห้ เกาะประตู
แต่ในความเศร้าก็มีคุณป้าคนนึงเดินมาปลอบ
พร้อมกับพี่ชายคนนึง พี่ชายคนนี้ โทรไปหาแม่ของเด็ก
ซึ่งได้บอกกับแม่ของเด็กว่า จะพาลูกชายลงรอในสถานีถัดไป
ณ ตอนนั้น หนูเห็นพี่ หนูชอบพี่มาก ชอบในสิ่งที่พี่แสดงออกมา
พี่ไม่รู้จักน้อง พี่ช่วย พี่ลงไปยืนรอคุณแม่ของน้องกับน้อง
หนูไม่รู้ว่าพี่จะมีธุระอะไรอีกรึเปล่า แต่พี่สละเวลาของพี่เพื่อช่วยเหลือน้องเค้า
พี่ขา หนูไม่ทันได้ปรบมือชื่นชมพี่เพราะขบวนรถออกไปก่อน
หนูไม่ทราบว่าพี่จะเห็นกระทู้นี้มั้ย แต่หนูอยากบอกพี่ว่า
"พี่เป็นผู้ชายที่ไม่หล่อมากแต่นิสัยของพี่กินใจของหนูมาก"
หนูอยากจะบอกคุณแม่ว่า ไม่ว่าจะเป็นใต้ดิน บีทีเอส หรือยานพาหนะใดๆ
คุณแม่ได้โปรดอย่าให้น้องวิ่งมาก่อน เพราะเราไม่สามารถรู้ได้ว่าประตูจะปิดตอนไหน
สิ่งที่หนูบอกเพื่อคุณแม่และเด็กๆอีกหลายคน ถ้าลูกของคุณเป็นเหมือนกับเด็กคนนี้แล้วไม่มีพลเมิองดีช่วย จะเป็นอย่างไร
ปล. หนูอยากทราบว่าระยะเวลาจากเสียงติ้ดๆๆ บอกประตูจะปิดถึงปิด ห่างกันกี่วิ
เพราะเหตุการณ์มันเร็วมากแบบกระพริบตาแล้วปิดเลย
อีก สิ่งคือ การกดกริ่งเรียกคนขับ คือ หนูกดกริ่งนะคะตั้งแต่ตอนที่ประตูปิด แต่บอกเจ้าหน้าที่เหมือนเจ้าหน้าที่บอกแค่ว่า จะบอกนายสถานีให้แนวๆนี้ ซึ่งกว่าหนูจะลงก็สามย่าน ห่างจากสถานีที่เกิดเหตุ 3-4 สถานี หนูไม่เห็นว่าจะมีเจ้าหน้าที่เดินมาถามอะไรเลย งงมาก ว่าเค้าประสานงานกันแบบไหน --"
ขอบคุณค่ะ