คุยกับใจตัวเอง

ในแต่ละวัน
เรามักมีสิ่งแปลกใหม่เข้ามาให้ชีวิตได้เรียนรู้เยอะแยะ
จากที่ดิ้นรนแสวงหาตัวเอง หรือจากสิ่งที่เข้ามาทั้งที่ไม่ได้รับเชิญ
แต่ละสิ่ง มักทิ้งร่องรอยให้เป้ยภาระทั้งสิ้น
ไม่ต่างจากงานเลี้ยง
เมื่อสิ้นสุดความสนุกสนานอย่างสึดเหวี่ยง ต่างตนต่างแยกย้าย
คนที่เป็นเจ้าภาพก็ต้องรับภาระเครลียรืพื้นที่ให้พร้อใใช้งานต่อ
ซึ่งไม่ต่างจากใจเราที่เหนื่อยกับการใช้ชีวิตของเราในทุกๆวัน
การได้มอบ พื้นที่ว่างในใจ ให้กับตัวเองได้นอนเล่น
คุยกับใจเบาๆไต่ถามสารทุกข์สุขดิบดูดีบ้างไใาน้อย
เพราะตราบใดที่ชีวิตยังมีกิจกรรมให้วุ่นวาย
เพราจะไม่มีโอกาสได้ยินเสียงหัวใจที่อ่อนล้าของตัวเองเลย
พูดให้น้อยลง ฟังให้มากขึ้น เปิดตา...เพื่อมองสิ่งรอบตัวบ้างบางอย่างก็ต้องเก็บมาใส่ใจ บางอย่างก็ต้องทิ้งไปอย่าเสียดาย
เมื่อพร้อม...เราก็เดินต่อไปด้วยหัวใจทีฟูฟ่อง
ในแยยที่เป็นตัวเอง