สองก๊อก คือ ทางออก นิรโทษกรรม

นิรโทษกรรม
หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะ ระบุใน กฏหมายว่า ช่วยคนใดคนหนึ่ง ไม่ช่วยคนใดคนหนึ่ง
เพราะถึงแม้ผ่านสภาร่างไปได้ แต่ก็ไปถูก ตลก ตีตกอยู่ดี
นั้นถึงเป็นเหตุผลให้ ทำไมต้องเหมาเข่ง

เมื่อเขียนกฏหมาย ให้ระเว้น หรือไม่ระเว้นให้กับใครคนใดคนหนึ่งไม่ได้
วิธีเดียวคือ การระบุช่วงเวลาของการนิรโทษ
เมื่อแบ่งออกเป็นสองช่วงเวลาแล้ว
จะเห็นภาพความขัดแย่ง เป็นสองเข่งใหญ่ๆ
นั้นคือช่วง ปี47-53 ความขัดแย่งกันระหว่าง พันธมิตร ทักษิณ คมช สมัคร สมชาย  เหล่านี้ คือ 1เข่งใหญ่ๆที่ปราศจากคนเสื้อแดง
อีก ช่วงคือ ปี53-55 ความขัดแย่งกันระหว่างคนเสื้อแดง อภิสิทธิ์ นี่ก็อีก 1 เข่ง

ถ้าจะแก้นิรโทษกรรมแบบเหมาเข่ง ที่ติดกฏหมายว่า ต้องระเว้นและยกโทษให้ทุกคน ก็ขอให้แก้เพียง ระยะเวลาที่จะนิรโทษให้อยู่ในเพียงปี47-ปลายปี52 คนในเข่งแรก ก็จะหลุดทันที เหลือไว้เพียงเข่ง ของ คนเสื้อแดงกับอภิสิทธิ์  ที่จะมาต่อสู้กัน

แต่ปัญหาคือ คนเสื้อแดงไม่ได้ออกจากคุก แต่ทักษิณได้กลับบ้าน และสุดท้าย อภิสิทธิ์ก็รอดพ้นเงื้อมมือกฏหมายตามเคย เพราะมีอำนาจที่เรียกว่ามือที่มองไม่เห็นคอยช่วยเอาไว้เรื่อยมานั้นเอง

สองเข่งใหญ่ๆ จึงถูกมัดเข้ารวมกันในที่สุด

แต่หากคนเสื้อแดงรอได้
ก๊อกแรก อาจจะนิรโทษช่วงเวลาที่ทักษิณโดนรัฐประหารเสียก่อน
และก๊อกสอง ถึงมาช่วยคนเสื้อแดง

จะยอมหรือไม่