สักวา ย้อนกลับไป ในยุทธจักร มีสำนัก เยี่ยมยุทธอยู่ บนภูเขา
เพลงหมัดมวย สวยเยี่ยม เหี้ยมไม่เบา บู๊ตึ๊ง,เต๋า หรือเส้าหลิน ยังยินยอม
สองหนุ่มงาม ดูสง่า มาสมัคร เจ้าสำนัก จักฝึกเจ้า เข้าเบ้าหลอม
เจ้าทั้งสอง ต้องฝึกหนัก สะบักสะบอม ศิษย์นอบน้อม ยอมรับได้ ให้สอนมา
ศิษย์ผู้พี่ บอกอาจารย์ ต้องการเก่ง อยากจะเจ๋ง ไม่เร่งร้อน สอนด้วยหนา
งั้นแบบนี้ ปูพื้นฐาน นานหน่อยนา อาจารย์ว่า ถ้าฐานดี จะมีชัย
ศิษย์ผู้น้อง ร่ำร้อง ต้องการเร่ง อยากจะเก่ง แต่ร้อนรน ทนไม่ไหว
พื้นฐานข้า น่าจะดี กว่าพี่ไง ขอข้ามไป ฝึกเพลงหมัด จัดเลย ’จารย์
ศิษย์ผู้พี่ มีถังข้าว อยู่หนึ่งใบ อาจารย์ให้ ใช้ตะเกียบ คีบข้าวสาร
คีบข้าวนี้ ทีละเม็ด จนเสร็จงาน ถ้าไม่หมด จะอดทาน อาหารเย็น
ศิษย์ผู้น้อง อาจารย์ให้ ได้ฝึกหัด สอนเพลงหมัด สนุกดี ศิษย์พี่เห็น
แต่ศิษย์พี่ คีบข้าวไป ให้ลำเค็ญ เช้าถึงเย็น เป็นแบบนี้ ทุกวี่วัน
ได้เดือนหนึ่ง พี่จึงบ่น ทนไม่ไหว ไม่ไปไหน ได้แต่คีบ หนีบอยู่นั่น
ปูพื้นฐาน ’จารย์อ้างได้ อย่างไรกัน ตัดสินใจ ในฉับพลัน ฉันจะลา
เดินลงเขา เปล่าเปลี่ยว เหี่ยวใจจริง ศิษย์น้องวิ่ง ลงมาตาม ’จารย์ถามหา
ณ บัดนั้น พลันเห็นไร ให้สงกา อาวุธลับ นับสิบมา ท่าไม่ดี !!!
つ つ ぐ 
To be continued

โปรดติดตามตอนต่อไป



พล็อตเรื่องในหัวมันก็ไม่ยาวหรอกครับ
แต่เผอิญแต่งเป็นกลอนออกมาแล้วมันยาวอะ
ถ้ายาวเกินไป เด๋วจะเบื่อกันน่ะครับ เลยตัดตอนซะก่อน
ตัดเป็นสองตอน อาจไม่เบื่อ แต่กลายเป็นอึดอัด เหมือนขี้ไม่สุด
ต้องขอโทษด้วย...อย่าโกรธกันเลยนะครับ ความจริงก็คือ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ยังแต่งไม่เสร็จเลย 555

ขอให้มีความสุขกันถ้วนหน้าในวันเสาร์อาทิตย์กันนะครับ
สักวา ย้อนกลับไป ในยุทธจักร.....มีสำนัก เยี่ยมยุทธอยู่ บนภูเขา
เพลงหมัดมวย สวยเยี่ยม เหี้ยมไม่เบา บู๊ตึ๊ง,เต๋า หรือเส้าหลิน ยังยินยอม
สองหนุ่มงาม ดูสง่า มาสมัคร เจ้าสำนัก จักฝึกเจ้า เข้าเบ้าหลอม
เจ้าทั้งสอง ต้องฝึกหนัก สะบักสะบอม ศิษย์นอบน้อม ยอมรับได้ ให้สอนมา
ศิษย์ผู้พี่ บอกอาจารย์ ต้องการเก่ง อยากจะเจ๋ง ไม่เร่งร้อน สอนด้วยหนา
งั้นแบบนี้ ปูพื้นฐาน นานหน่อยนา อาจารย์ว่า ถ้าฐานดี จะมีชัย
ศิษย์ผู้น้อง ร่ำร้อง ต้องการเร่ง อยากจะเก่ง แต่ร้อนรน ทนไม่ไหว
พื้นฐานข้า น่าจะดี กว่าพี่ไง ขอข้ามไป ฝึกเพลงหมัด จัดเลย ’จารย์
ศิษย์ผู้พี่ มีถังข้าว อยู่หนึ่งใบ อาจารย์ให้ ใช้ตะเกียบ คีบข้าวสาร
คีบข้าวนี้ ทีละเม็ด จนเสร็จงาน ถ้าไม่หมด จะอดทาน อาหารเย็น
ศิษย์ผู้น้อง อาจารย์ให้ ได้ฝึกหัด สอนเพลงหมัด สนุกดี ศิษย์พี่เห็น
แต่ศิษย์พี่ คีบข้าวไป ให้ลำเค็ญ เช้าถึงเย็น เป็นแบบนี้ ทุกวี่วัน
ได้เดือนหนึ่ง พี่จึงบ่น ทนไม่ไหว ไม่ไปไหน ได้แต่คีบ หนีบอยู่นั่น
ปูพื้นฐาน ’จารย์อ้างได้ อย่างไรกัน ตัดสินใจ ในฉับพลัน ฉันจะลา
เดินลงเขา เปล่าเปลี่ยว เหี่ยวใจจริง ศิษย์น้องวิ่ง ลงมาตาม ’จารย์ถามหา
ณ บัดนั้น พลันเห็นไร ให้สงกา อาวุธลับ นับสิบมา ท่าไม่ดี !!!
つ つ ぐ
พล็อตเรื่องในหัวมันก็ไม่ยาวหรอกครับ
แต่เผอิญแต่งเป็นกลอนออกมาแล้วมันยาวอะ
ถ้ายาวเกินไป เด๋วจะเบื่อกันน่ะครับ เลยตัดตอนซะก่อน
ตัดเป็นสองตอน อาจไม่เบื่อ แต่กลายเป็นอึดอัด เหมือนขี้ไม่สุด
ต้องขอโทษด้วย...อย่าโกรธกันเลยนะครับ ความจริงก็คือ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้