ผมไม่ใช่ผู้ชายที่ดีถูกเลี้ยงมาแบบผู้หญิง ดูไม่แมนแต่ชอบผู้หญิง แต่แฟนเก่าผมคบกันมา2ปี เค้าบอกว่าผมเป็นเกย์

ผมเลิกกับแฟนได้ 3 เดือนแล้วครับ วันนั้นผมงอลที่เค้าไปเอาผมไปต่างจังหวัดด้วยปากไว้พูดว่าเลิกไปแต่เค้าไปแบบไม่แคร์เลย ผมพยายามจะหาวิธีให้อะไรมันดีขึ้นแต่ผมก็ดูเลวไปทุกอย่าง ผมรอเค้ามาตลอด 3 เดือนแต่วันนี้เค้าบอกว่าหมดรักผมมาตั้งนานแล้วแค่ทนอยู่ แต่ผมรักเธอมากเหลือเกิน คุนลองคิดภาพผู้ชายที่นิสัยแบบผู้หญิงคบกับแฟนสาว มันเหมือนผู้หญิง2คน ทำอะไรก็ไม่ใช่แบบผู้ชายในฝันของเธอ ตอนี้เธอมีคนใหม่แล้วแต่ผมกับยังรักได้แค่เธอ เธอเกลียจผมแต่ผมรักเธอ เธอว่าผมเป็นเกย์แต่ถ้าเป็นจริงๆผมก็รักแค่เธอ ผมก็อยากจะเกิดมาแมนๆครับไม่ชอบแบบนี้เลย ไม่ว่ายังไงเธอก็ยืนยันว่าไม่ได้รักผม เขียนกระทู้ว่าผมเป็นเกย์ แต่ทำยังไงผมก็ไม่มีทางตัดใจได้เลย ไม่มีสักวันที่ผมจะรักเธอน้อยลง ผมนอนกอดเสื้อผ้าของเธอทุกคืน ชอบฝันมาเธอกับมาแต่ตื่นมาหาเธอไม่เจอก็นั่งร้องไห้เป็นแบบนี้แทบทุกเช้ามา 3 เดือน ผมรู้เธอไม่มีวันกลับมาไม่มีทางรักคนอย่างผม แต่ผมก็รู้อีกอย่างคือผมไม่มีทางรักใครได้อีกนอกจากเธอ เราเคยสันยาสาบานว่าจะรักกันมีแค่กันตลอดไปจนอยู่ด้วยกันจนแก่ตาย เรียนจบเราจะแต่งงานกัน แต่หลังผมรู้เธฮเดินข้างผมเธออายที่มีแฟนแบบผม หน้าผมหวานจนเหมือนกระเทยลองนึกภาพดู ผมแค่อยากจะบอกว่าผมไม่สามารถร็ว่าทำอะไรเธอถึงจะรักผมและผมเลือกเกิดไม่ได้ แต่ผมก็พยายามที่จะเป็นหัวหน้าครอบครัวแล้ว อายุ20ก็ออกมาอยู่กินกันแล้วเด็กทั้งคู่ จะให้มันดีไปทุกอย่างคงเป็นไปไม่ได้ แต่ทำไมถึงหมดรักกัน ตัวผมกับคิดว่าเมื่อรักเธอผมจะรักแม้กระทั่งข้อเสียของเธอเพราะมันคือตัวตนของเค้า ผมจะปรับปรุงตัวให้ดีเลิกทำอะไรที่เลวๆแต่ของเวลากำลังใจบ้างได้ไม เปลี่ยนเท่าไรก็ไม่เคยดีพอ ผมรู้ว่าตัวเองไม่คู่ควรเธอสวยมาก แต่ผมก็รักเธอเท่ากับชีวิตของตัวเอง ผมสาบาน คำสันยาสาบานมันเลิกง่ายแบบนี้เลยหรอ ความดีผมไม่มีบ้างเลยใช่ไม ทำไมต้องเกลียดกัน ผมทรมาน