เหตุเกิดที่ตรงข้ามจามจุรีสแควร์ฝั่งที่มีหอยูอะครับ เวลาประมาณสามทุ่มกว่า ๆ
ผมเรียนมหาลัยอยู่แถวนั้นครับ พอดีวันนี้มีเหตุให้กลับดึก
ผมก็เดิน ๆ ไป จะข้ามถนนไปจามสแควร์ จะกลับทาง MRT น่ะครับ
ก่อนที่จะถึงทางม้าลายก็จะมีป้ายรถเมล์ ซึ่งที่ป้ายรถเมล์นั้นผมก็ได้เจอกับป้าคนนึง
ป้าเค้าก็แต่งตัวดูดีนะครับ ใส่เสื้อสีขาวลายดอกเล็ก กางเกงขายาว หน้าก็ทาแป้ง ปากทาสีแดงเข้ม ๆ
ป้ายืนอยู่คนเดียวที่ป้ายรถเมล์ คนอื่นที่รอรถเมล์เค้าไปยืนตรงที่ก่อนจะถึงป้ายอะครับ
ตอนผมจะเดินผ่าน ป้าเค้าก็เรียก เค้าถามผมก่อนเลยว่าหนูเรียนอยู่ที่นี่ใช่มั้ย มือชี้ไปทางมหาลัย
ผมก็บอกว่าใช่ครับ ๆ ทีนี้เค้าก็เข้าเรื่อง คือป้ามีอะไรจะปรึกษาหน่อย เค้าใช้คำว่าปรึกษานะครับ
ในใจผมเลยคิดว่าป้าเค้าคงจะถามทางอะไรอย่างนี้รึเปล่า ป้าเค้าก็อธิบายว่าเค้ามาจากตจว. มาลงที่สายใต้ จะไปรังสิต
เค้าอธิบายเลยว่าเนี่ย ป้าต้องไปต่อรถที่ฟิวเจอร์ปาร์ค เค้าบอกเลยว่าบ้านเค้าอยู่ตรงไหน ซอยไหนหลังไหน
แต่ตอนนั้นผมก็ไม่ได้ฟังปนกับฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง ป้าบอกว่าป้ามีเงินเหลือติดตัวแค่ยี่สิบบาท ป้าถามผมด้วยว่าหนูกินข้าวมารึยัง
ผมก็บอกว่ากินแล้วครับ (ไม่ทราบครับว่าถามทำไม แต่อาจถามเฉย ๆ กลัวผมไม่มีเงินกินข้าวก็ได้)
ป้าก็ถามอีกว่าแล้วหนูกลับบ้านยังไง รถเมล์ รถส่วนตัว หรือว่ารถใต้ดิน ผมก็บอกรถใต้ดินไป
ป้าบอกว่าป้ารบกวนอะไรหนูได้มั้ย ตอนนี้หนูมีเงินติดตัวประมาณเท่าไหร่ ป้าขอยืมไปต่อรถตู้หน่อย เอาให้หนูมีพอกลับบ้านนะ
ป้าบอกว่าขอยืม ป้าบอกว่าเอาเบอร์ป้าไปก็ได้นะ เดี๋ยวป้าจะให้คืนทีหลัง
ผมเลยบอกว่าผมมีแค่ร้อยกว่าบาทอะครับ (ที่จริงคือมีมากกว่านั้น) ป้าเลยบอกว่างั้นป้าขอร้อยนึงได้มั้ย ผมก็คิดว่าร้อยนึงมันก็เยอะสำหรับผม ผมเลยบอกว่าไปว่ามันเยอะไปอะครับ ป้าบอกงั้นสามสิบสี่สิบก็ได้ ผมหยิบกระเป๋าตังค์ออกมา มีแบงค์ห้าสิบพอดี ผมก็หยิบออกมา บอกป้าว่าผมให้ห้าสิบนะครับ ป้าเค้าก็บอกว่าได้ลูก ได้ ๆ ผมก็ถามป้าอีกว่าป้าไม่หลอกผมนะครับ ป้าบอกไม่หลอกลูก ป้าก็หยิบกระเป๋าตังค์ป้าพลางพูดอะไรไปด้วย ผมจับใจความไม่ได้ เปิดซิปออก มีแค่แบงค์ยี่สิบกับเศษเหรียญอีกนิดหน่อยแค่นั้น ผมก็ถามอีกว่าป้ามาจากจังหวัดไหนนะครับ ป้าบอกป้ามาจากจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ที่จริงป้าบอกมาตั้งแต่แรกแล้วแต่ผมไม่ทันฟังอย่างที่บอก ผมก็ยื่นแบงค์ห้าสิบให้ป้าไป ป้าบอกหนูใจดีมาก ๆ เลย ผมก็ถามป้าว่าแล้วป้าจะไปยังไงต่อครับ ป้าบอกป้าจะไปรถเมล์ไปต่อรถตู้ที่ฟิวเจอร์ สาย29กับ34อะไรนี่แหละ ผมจำไม่ค่อยได้ ป้าเค้าก็อวยพรผมต่อ ขอให้เรียนได้เอทุกตัวนะหนู คิดอะไรก็ขอให้สมปรารถนา ผมก็ขอบคุณครับ ๆ ไป ป้าพยายามจะให้เบอร์แกอีกแต่ผมบอกว่าไม่เป็นไรครับ แต่หน้าตอนที่ป้าได้เงินจากผมเค้าดูดีใจมากเลย แต่ไม่ใช่หน้าดีใจของการหลอกเงินได้ ดูเป็นหน้าดีใจของคนที่ลำบากแล้วได้รับการช่วยเหลือ ในความคิดผมอะนะ แต่ป้าบอกว่าหนูใจดีจัง ๆ หลายรอบมาก ๆ พอเสร็จผมก็เดินไปข้ามทางม้าลายที่อยู่ข้างหน้า ข้ามไปอยู่เกาะกลางถนนแล้วก็มองกลับมาแต่ก็ไม่เห็นป้าแล้ว ผมก็งง ๆ แต่บางทีเค้าอาจจะไปรวมกับคนที่รอรถเมล์อยู่ก็ได้
เงินห้าสิบบาทสำหรับผมถามว่าเยอะมั้ย ก็เยอนะครับ ผมยังเรียนอยู่ เงินก็เป็นของพ่อแม่ แต่มาอย่างนี้พอรู้ว่าป้าจะขอเงินผมก็คิดไว้แล้วว่าต้องให้แน่ ๆ เพราะเหมือนป้าเค้าชวนคุยด้วยก่อน แบบนี้มันปฏิเสธยากกว่ามาขอกันโต้ง ๆ เลยใช่มั้ยหละ แต่ก็ยอมรับว่าที่ให้ไม่ใช่เพราะสงสารเท่าไหร่ที่ให้ก็เพราะปฏิเสธยากอย่างที่บอก แต่พอเห็นหน้าป้าแล้ว ป้าเค้าก็อาจจะลำบากจริง ๆ ก็ได้ ไอตัวผมก็ไม่ได้มีโอกาสจะได้ทำบุญสักเท่าไหร่ ถือโอกาสนี้ก็แล้วกัน ยังไงผมก็ว่าน่าจะเป็นเรื่องจริงอยู่บ้าง ตีไปซัก 60%
ทุกคนที่อ่านมาดูแล้วคิดว่ายังไงกันครับ หรือมีคนเคยเจอกรณีแบบนี้แล้ว
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ ขอโทษที่อาจทำให้เรื่องเล็ก ๆ ของผมดูวุ่นวายเกิน แต่อยากขอความคิดเห็นที่หลากหลาย ขอบคุณครับ
ขอแท็กสยามสแควร์ด้วยนะครับ เผื่อมีคนเคยเจอในกรณีทีผมโดนหลอก TT
ไม่รู้ว่าถูกหลอกเอาเงินหรือเปล่า
ผมเรียนมหาลัยอยู่แถวนั้นครับ พอดีวันนี้มีเหตุให้กลับดึก
ผมก็เดิน ๆ ไป จะข้ามถนนไปจามสแควร์ จะกลับทาง MRT น่ะครับ
ก่อนที่จะถึงทางม้าลายก็จะมีป้ายรถเมล์ ซึ่งที่ป้ายรถเมล์นั้นผมก็ได้เจอกับป้าคนนึง
ป้าเค้าก็แต่งตัวดูดีนะครับ ใส่เสื้อสีขาวลายดอกเล็ก กางเกงขายาว หน้าก็ทาแป้ง ปากทาสีแดงเข้ม ๆ
ป้ายืนอยู่คนเดียวที่ป้ายรถเมล์ คนอื่นที่รอรถเมล์เค้าไปยืนตรงที่ก่อนจะถึงป้ายอะครับ
ตอนผมจะเดินผ่าน ป้าเค้าก็เรียก เค้าถามผมก่อนเลยว่าหนูเรียนอยู่ที่นี่ใช่มั้ย มือชี้ไปทางมหาลัย
ผมก็บอกว่าใช่ครับ ๆ ทีนี้เค้าก็เข้าเรื่อง คือป้ามีอะไรจะปรึกษาหน่อย เค้าใช้คำว่าปรึกษานะครับ
ในใจผมเลยคิดว่าป้าเค้าคงจะถามทางอะไรอย่างนี้รึเปล่า ป้าเค้าก็อธิบายว่าเค้ามาจากตจว. มาลงที่สายใต้ จะไปรังสิต
เค้าอธิบายเลยว่าเนี่ย ป้าต้องไปต่อรถที่ฟิวเจอร์ปาร์ค เค้าบอกเลยว่าบ้านเค้าอยู่ตรงไหน ซอยไหนหลังไหน
แต่ตอนนั้นผมก็ไม่ได้ฟังปนกับฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง ป้าบอกว่าป้ามีเงินเหลือติดตัวแค่ยี่สิบบาท ป้าถามผมด้วยว่าหนูกินข้าวมารึยัง
ผมก็บอกว่ากินแล้วครับ (ไม่ทราบครับว่าถามทำไม แต่อาจถามเฉย ๆ กลัวผมไม่มีเงินกินข้าวก็ได้)
ป้าก็ถามอีกว่าแล้วหนูกลับบ้านยังไง รถเมล์ รถส่วนตัว หรือว่ารถใต้ดิน ผมก็บอกรถใต้ดินไป
ป้าบอกว่าป้ารบกวนอะไรหนูได้มั้ย ตอนนี้หนูมีเงินติดตัวประมาณเท่าไหร่ ป้าขอยืมไปต่อรถตู้หน่อย เอาให้หนูมีพอกลับบ้านนะ
ป้าบอกว่าขอยืม ป้าบอกว่าเอาเบอร์ป้าไปก็ได้นะ เดี๋ยวป้าจะให้คืนทีหลัง
ผมเลยบอกว่าผมมีแค่ร้อยกว่าบาทอะครับ (ที่จริงคือมีมากกว่านั้น) ป้าเลยบอกว่างั้นป้าขอร้อยนึงได้มั้ย ผมก็คิดว่าร้อยนึงมันก็เยอะสำหรับผม ผมเลยบอกว่าไปว่ามันเยอะไปอะครับ ป้าบอกงั้นสามสิบสี่สิบก็ได้ ผมหยิบกระเป๋าตังค์ออกมา มีแบงค์ห้าสิบพอดี ผมก็หยิบออกมา บอกป้าว่าผมให้ห้าสิบนะครับ ป้าเค้าก็บอกว่าได้ลูก ได้ ๆ ผมก็ถามป้าอีกว่าป้าไม่หลอกผมนะครับ ป้าบอกไม่หลอกลูก ป้าก็หยิบกระเป๋าตังค์ป้าพลางพูดอะไรไปด้วย ผมจับใจความไม่ได้ เปิดซิปออก มีแค่แบงค์ยี่สิบกับเศษเหรียญอีกนิดหน่อยแค่นั้น ผมก็ถามอีกว่าป้ามาจากจังหวัดไหนนะครับ ป้าบอกป้ามาจากจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ที่จริงป้าบอกมาตั้งแต่แรกแล้วแต่ผมไม่ทันฟังอย่างที่บอก ผมก็ยื่นแบงค์ห้าสิบให้ป้าไป ป้าบอกหนูใจดีมาก ๆ เลย ผมก็ถามป้าว่าแล้วป้าจะไปยังไงต่อครับ ป้าบอกป้าจะไปรถเมล์ไปต่อรถตู้ที่ฟิวเจอร์ สาย29กับ34อะไรนี่แหละ ผมจำไม่ค่อยได้ ป้าเค้าก็อวยพรผมต่อ ขอให้เรียนได้เอทุกตัวนะหนู คิดอะไรก็ขอให้สมปรารถนา ผมก็ขอบคุณครับ ๆ ไป ป้าพยายามจะให้เบอร์แกอีกแต่ผมบอกว่าไม่เป็นไรครับ แต่หน้าตอนที่ป้าได้เงินจากผมเค้าดูดีใจมากเลย แต่ไม่ใช่หน้าดีใจของการหลอกเงินได้ ดูเป็นหน้าดีใจของคนที่ลำบากแล้วได้รับการช่วยเหลือ ในความคิดผมอะนะ แต่ป้าบอกว่าหนูใจดีจัง ๆ หลายรอบมาก ๆ พอเสร็จผมก็เดินไปข้ามทางม้าลายที่อยู่ข้างหน้า ข้ามไปอยู่เกาะกลางถนนแล้วก็มองกลับมาแต่ก็ไม่เห็นป้าแล้ว ผมก็งง ๆ แต่บางทีเค้าอาจจะไปรวมกับคนที่รอรถเมล์อยู่ก็ได้
เงินห้าสิบบาทสำหรับผมถามว่าเยอะมั้ย ก็เยอนะครับ ผมยังเรียนอยู่ เงินก็เป็นของพ่อแม่ แต่มาอย่างนี้พอรู้ว่าป้าจะขอเงินผมก็คิดไว้แล้วว่าต้องให้แน่ ๆ เพราะเหมือนป้าเค้าชวนคุยด้วยก่อน แบบนี้มันปฏิเสธยากกว่ามาขอกันโต้ง ๆ เลยใช่มั้ยหละ แต่ก็ยอมรับว่าที่ให้ไม่ใช่เพราะสงสารเท่าไหร่ที่ให้ก็เพราะปฏิเสธยากอย่างที่บอก แต่พอเห็นหน้าป้าแล้ว ป้าเค้าก็อาจจะลำบากจริง ๆ ก็ได้ ไอตัวผมก็ไม่ได้มีโอกาสจะได้ทำบุญสักเท่าไหร่ ถือโอกาสนี้ก็แล้วกัน ยังไงผมก็ว่าน่าจะเป็นเรื่องจริงอยู่บ้าง ตีไปซัก 60%
ทุกคนที่อ่านมาดูแล้วคิดว่ายังไงกันครับ หรือมีคนเคยเจอกรณีแบบนี้แล้ว
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ ขอโทษที่อาจทำให้เรื่องเล็ก ๆ ของผมดูวุ่นวายเกิน แต่อยากขอความคิดเห็นที่หลากหลาย ขอบคุณครับ
ขอแท็กสยามสแควร์ด้วยนะครับ เผื่อมีคนเคยเจอในกรณีทีผมโดนหลอก TT