เรื่อง : ปกรณัมของตำหนิ 「傷物語」
ผู้แต่ง : นิชิโอะอิชิน 「西尾維新」
ภาพประกอบ : VOFAN
ผู้แปล : MASTER ASIA
นิยายเรื่องปกรณัมของตำหนิเป็นหนึ่งในนิยายซีรี่ย์ปกรณัมที่กำลังโด่งดังในญี่ปุ่นและเริ่มมีกระแสในไทยอยู่ในขณะนี้
ตัวหนังสือเองเป็นเล่นที่ 3 ในซีรี่ย์แต่จะพูดถึงเรื่องราวแรกสุดที่ได้"ละใว้"ในสองเล่มก่อนหน้า
สำหรับซีรี่ย์นี้อาจจะมีหลายคนเข้าใจผิดคิดว่าเป็นไลท์โนเวล แต่จริงๆแล้วไม่ใช่ครับ เพราะซีรี่ย์นี้เป็นนิยายจริงๆ แต่เนื่องจากทางพันทิปไม่มี tag นิยายในห้องการ์ตูนผู้รีวิวจึงขอวิสาสะใช้คำว่าไลท์โนเวลไปก่อน
นิยายชุดนี้จัดเป็นซีรี่ย์โคดันฉะบ็อกซ์ซึ่งราคาแพงกว่าไลท์โนเวล(รวมถึงโนเวล)ทั่วไปและถูกจัดให้อยู่ในหมวดวรรณกรรม มีความหนาต่อเล่มอยู่ที่ ประมาณ 250 - 350 หน้า อีกทั้งคันจิและไวยากรณ์ที่ใช้ในเรื่องก็ค่อนข้างสูงกว่าไลท์โนเวลโดยทั่วไป(สำหรับผู้ที่ได้รับข้อมูลมา"ผิดๆ"ว่ามี 700-800 หน้าหรือการพร่ำพรรณาฉากใดฉากหนึ่งว่าเป็นหนึ่งบทกรุณาทำความเข้าใจใหม่ด้วยครับ) ราคาโดยเฉลี่ยจะอยู่ที่ประมาณ 1300+ เยนต่อเล่ม ปัจจุบันมีกำหนดบทที่จะเป็นจุดจบของซีรี่ย์แล้วแต่ยังไม่กำหนดจำนวนเล่ม ซึ่งก็ไม่อาจทราบได้ว่าทางผู้แต่งจะมีการพลิกแพลงหรือเติมเนื้อหาอะไรอีกหรือไม่
ในส่วนของเล่มแปลไทยนั้นอยู่ภายใต้ลิขสิทธิ์ของบริษัทดรีม เอ็กซ์เพรส [DEX] ราคาตามปกตกอยู่ที่เล่มละ 279 บาท มีขนาดเล่มที่ใหญ่กว่าฉบับญี่ปุ่นพอสมควรและหนากว่ากันเกือบเท่าตัว ซึ่งเมื่อเทียบขนาดเล่มและจำนวนหน้ารวมไปถึงเนื้อหาการแปลแล้วถือว่าราคาค่อนข้างต่ำสำหรับนิยายระดับนี้ ในจุดนี้ตัวผู้รีวิวเข้าใจว่าเป็นนโยบายของเด็กซ์ที่ตั้งใจกำหนดราคานี้มาเพื่อหวังจะต่อยอดไปหาสื่ออื่นๆที่กำลังจะทยอยออกตามมา(ฮา)
สำหรับเนื้อเรื่องในเล่มนี้จะเป็นการกล่าวถึงเหตุการณ์ในระหว่างช่วงปิดเทอมของตัวเอกอารารากิ โคโยมิที่ได้พบกับแวมไพร์หญิงผู้เป็นที่สุดแห่งไคอิ(ภูตผี) โดยการเดินเรื่องจะถูกเล่าผ่านมุมมองของตัวเอกซึ่งเป็นชายหนุ่มสุขภาพดีอายุ 17 ปีจึงมีความทะลึ่งตึงตังแทรกอยู่บ้างเล็กน้อยซึ่งผู้แปลก็สามารถถอดความมาได้แบบไม่ติดขัด อีกทั้งในเรื่องของสรรพนามแทนตัว จุดนี้จัดเป็นจุดที่ผมค่อนข้างชื่นชมผู้แปลเลยทีเดียวที่เลือกใช้สรรพนามแทนตัวโดยไม่ยึดติดกับความเคยชินรวมไปถึงฉายาที่เหมือนเป็นปัญหาโลกแตกของนักแปลหลายๆท่านได้อย่างลงตัว
ผู้รีวิวเชื่อว่าหลายท่านคงเคยดูอนิเมชั่นเรื่องนี้มาบ้างแล้ว และคงมีไม่น้อยที่ได้ดูในรูปแบบของแฟนซับภาษาไทย และตัวละครทีเป็นแวมไพร์สาวจะถูกแปลคำแทนตัวของเธอจาก”วาชิ”เป็นคำว่า”ข้า”ซึ่งผู้รีวิวมองว่าค่อนข้างขัดกับภาพลักษณ์ของเธอที่จะถูกกล่าวถึงในภายหลังพอสมควร ซึ่งในนิยายเล่มนี้ทางผู้แปลได้กำหนดให้ตัวละครนี้ใช้คำว่า”เรา”แทน
ทำไมสรรพนามแทนตัวจึงมีความสำคัญน่ะหรือ? เนื่องด้วยซีรี่ย์นี้หรือจะกล่าวว่าเป็นรูปแบบการวางตัวละครของผู้แต่งก็ตามแต่ ตัวละครแต่ละตัวนั้นจะมีเอกลักษณ์การพูดค่อนข้างต่างกัน ซึ่งเป็นเหมือนมุกที่ผู้แต่งใส่มาเพื่อจะโยงไปหาเนื้อเรื่องอื่นๆหรือมุกอื่นๆในภายหลัง
หากจะให้ยกตัวอย่างแล้วก็เช่นตัวละครที่ถูกกล่าวขวัญถึงเป็นวงกว้างอย่างเซนโกคุ นาเดโกะที่ใช้สรรพนามแทนตัวเองด้วยชื่อ”นาเดโกะ”แทน”ฉัน”ซึ่งจะค่อยๆเฉลยปมในบทต่อๆไปว่าทำไมจึงเป็นเช่นนั้น
ในเรื่องของมุกทางภาษายิบย่อยอื่นๆทางผู้รีวิวเองก็เคยอ่านในฉบับภาษาญี่ปุ่นมาแล้ว เมื่อได้มาอ่านในฉบับภาษาไทยก็พบว่าบางมุกที่เป็นมุกคำพ้องนั้นถูกแทนที่ได้อย่างแนบเนียนจนแม้แต่ผู้รีวิวที่ตั้งใจอ่านแบบจับผิดด้วยความหมั่นใส้ก็ยังเผลออ่านผ่านไปเสียอย่างนั้น(ฮา)
กลับมาต่อในส่วนของการรีวิว ดังที่กล่าวไปข้างต้น นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายที่กล่าวถึงตัวละครเอกที่ชื่ออารารากิ โคโยมิผู้ไม่ประสงค์ที่จะมีเพื่อนแต่ด้วยความที่บังเอิญไปเห็นกางเกงในของสาวสวยนิสัยดีอย่างฮาเนะคาว่า สึบาสะ อารารากิ โคโยมิจึงจับผลัดจับผลูเป็นเพื่อนกับเธอไปในที่สุด และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวนี้ รวมไปถึงตัวละครต่างๆอย่างแวมไพร์สาวแสนสวยคิสช็อต อาเซโรร่าโอไรออน ฮาร์ตอันเดอร์เบลดผู้ถูกไล่ล่า โอชิโนะ เมเมะ ชายวัยกลางคนที่เตรียมภาพลักษณ์ของตัวเองให้เป็นอนิเมชั่นตั้งแต่ยังไม่ได้ประกาศทำ(ฮา) สามบุรุษนักล่าผู้มีแนวคิดคนละแบบ รวมไปถึงฉากจบที่เป็นราวกับฝันร้ายและการหักมุมจบอย่างไม่คาดฝัน ทั้งหมดนี้ถูกกวนรวมกันโดยฝีมือของผู้แต่งชั้นเยี่ยมนิสัยโทรลจนตกผลึกออกมาเป็นนิยายเรียล-แฟนตาซีที่แหกกฏแทบจะทุกข้อของนิยายสมัยใหม่
หากคุณเบื่อกับแวมไพร์ที่ไม่กลัวกางเขน กินกระเทียมได้ เดินกลางแดดได้ อัดพลังล้างภูเขาเผากระท่อม ควงดาบปล่อยแสงยิงบีมพ่นไฟได้ “อ่านเสีย”
หากคุณเบื่อกับพระเอกที่แมนเหลือแสน หรือหวังจะแก้แค้นให้คนนั้นคนนี้ “อ่านเสีย”
หากคุณเบื่อกับฉากจบที่เป็นไปตามที่คาดตลอดเวลา “อ่านเสีย”
หากคุณเบื่อกับการพรรณาที่แสนยืดยาวแต่หาสาระไม่ได้จากไลท์โนเวลบางเรื่อง “อ่านเสีย”
หากคุณเบื่อกับคำแปลที่อ่านสามรอบก็ยังจับใจความไม่ได้ “อ่านเสีย”
หากคุณเบื่อส้ม “อ่านเถิด”
เรื่องนี้ไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่
ความคุ้มค่าจากผู้รีวิว
เนื้อหา : 5 – ไม่ทำให้ผิดหวังแม้จะเคยอ่านมาแล้ว
การแปล : 5 – ดีกว่าปกรณัมของเหล่าภูติเล่ม 2 แบบก้าวกระโดด คาดว่ากองบรรณาธิการน่าจะเข้ามาดูแลเป็นพิเศษ
พิสูจน์อักษร : 4 – อ่านลวกๆเจอคำผิด 2 คำ อ่านแบบตั้งใจเจอ 4 คำ ผิดที่คำว่า”ผีดูเลือด”เป็นส่วนมาก
รูปเล่ม : 4 – เล่มค่อนข้างใหญ่ พกไปอ่านไม่สะดวก แต่ถ้าเป็นคนที่อ่านอยู่กับบ้านอยู่แล้วเพิ่มให้ 0.25 แต้ม
ความคิดเห็นอื่นๆ : โม่งส่วนใหญ่หมั่นใส้คนแปล(ฮา)แต่ราวกับฟ้าเป็นใจ นิยายเรื่องนี้ถูกวางขายโดยไม่มีเทพองค์ใดมาดิสเครดิตราวกับเตรียมการมาล่วงหน้า
[CR] รีวิวและชวนอ่าน"ปกรณัมของตำหนิ"ไม่มีการสปอยล์
ผู้แต่ง : นิชิโอะอิชิน 「西尾維新」
ภาพประกอบ : VOFAN
ผู้แปล : MASTER ASIA
นิยายเรื่องปกรณัมของตำหนิเป็นหนึ่งในนิยายซีรี่ย์ปกรณัมที่กำลังโด่งดังในญี่ปุ่นและเริ่มมีกระแสในไทยอยู่ในขณะนี้
ตัวหนังสือเองเป็นเล่นที่ 3 ในซีรี่ย์แต่จะพูดถึงเรื่องราวแรกสุดที่ได้"ละใว้"ในสองเล่มก่อนหน้า
สำหรับซีรี่ย์นี้อาจจะมีหลายคนเข้าใจผิดคิดว่าเป็นไลท์โนเวล แต่จริงๆแล้วไม่ใช่ครับ เพราะซีรี่ย์นี้เป็นนิยายจริงๆ แต่เนื่องจากทางพันทิปไม่มี tag นิยายในห้องการ์ตูนผู้รีวิวจึงขอวิสาสะใช้คำว่าไลท์โนเวลไปก่อน
นิยายชุดนี้จัดเป็นซีรี่ย์โคดันฉะบ็อกซ์ซึ่งราคาแพงกว่าไลท์โนเวล(รวมถึงโนเวล)ทั่วไปและถูกจัดให้อยู่ในหมวดวรรณกรรม มีความหนาต่อเล่มอยู่ที่ ประมาณ 250 - 350 หน้า อีกทั้งคันจิและไวยากรณ์ที่ใช้ในเรื่องก็ค่อนข้างสูงกว่าไลท์โนเวลโดยทั่วไป(สำหรับผู้ที่ได้รับข้อมูลมา"ผิดๆ"ว่ามี 700-800 หน้าหรือการพร่ำพรรณาฉากใดฉากหนึ่งว่าเป็นหนึ่งบทกรุณาทำความเข้าใจใหม่ด้วยครับ) ราคาโดยเฉลี่ยจะอยู่ที่ประมาณ 1300+ เยนต่อเล่ม ปัจจุบันมีกำหนดบทที่จะเป็นจุดจบของซีรี่ย์แล้วแต่ยังไม่กำหนดจำนวนเล่ม ซึ่งก็ไม่อาจทราบได้ว่าทางผู้แต่งจะมีการพลิกแพลงหรือเติมเนื้อหาอะไรอีกหรือไม่
ในส่วนของเล่มแปลไทยนั้นอยู่ภายใต้ลิขสิทธิ์ของบริษัทดรีม เอ็กซ์เพรส [DEX] ราคาตามปกตกอยู่ที่เล่มละ 279 บาท มีขนาดเล่มที่ใหญ่กว่าฉบับญี่ปุ่นพอสมควรและหนากว่ากันเกือบเท่าตัว ซึ่งเมื่อเทียบขนาดเล่มและจำนวนหน้ารวมไปถึงเนื้อหาการแปลแล้วถือว่าราคาค่อนข้างต่ำสำหรับนิยายระดับนี้ ในจุดนี้ตัวผู้รีวิวเข้าใจว่าเป็นนโยบายของเด็กซ์ที่ตั้งใจกำหนดราคานี้มาเพื่อหวังจะต่อยอดไปหาสื่ออื่นๆที่กำลังจะทยอยออกตามมา(ฮา)
สำหรับเนื้อเรื่องในเล่มนี้จะเป็นการกล่าวถึงเหตุการณ์ในระหว่างช่วงปิดเทอมของตัวเอกอารารากิ โคโยมิที่ได้พบกับแวมไพร์หญิงผู้เป็นที่สุดแห่งไคอิ(ภูตผี) โดยการเดินเรื่องจะถูกเล่าผ่านมุมมองของตัวเอกซึ่งเป็นชายหนุ่มสุขภาพดีอายุ 17 ปีจึงมีความทะลึ่งตึงตังแทรกอยู่บ้างเล็กน้อยซึ่งผู้แปลก็สามารถถอดความมาได้แบบไม่ติดขัด อีกทั้งในเรื่องของสรรพนามแทนตัว จุดนี้จัดเป็นจุดที่ผมค่อนข้างชื่นชมผู้แปลเลยทีเดียวที่เลือกใช้สรรพนามแทนตัวโดยไม่ยึดติดกับความเคยชินรวมไปถึงฉายาที่เหมือนเป็นปัญหาโลกแตกของนักแปลหลายๆท่านได้อย่างลงตัว
ผู้รีวิวเชื่อว่าหลายท่านคงเคยดูอนิเมชั่นเรื่องนี้มาบ้างแล้ว และคงมีไม่น้อยที่ได้ดูในรูปแบบของแฟนซับภาษาไทย และตัวละครทีเป็นแวมไพร์สาวจะถูกแปลคำแทนตัวของเธอจาก”วาชิ”เป็นคำว่า”ข้า”ซึ่งผู้รีวิวมองว่าค่อนข้างขัดกับภาพลักษณ์ของเธอที่จะถูกกล่าวถึงในภายหลังพอสมควร ซึ่งในนิยายเล่มนี้ทางผู้แปลได้กำหนดให้ตัวละครนี้ใช้คำว่า”เรา”แทน
ทำไมสรรพนามแทนตัวจึงมีความสำคัญน่ะหรือ? เนื่องด้วยซีรี่ย์นี้หรือจะกล่าวว่าเป็นรูปแบบการวางตัวละครของผู้แต่งก็ตามแต่ ตัวละครแต่ละตัวนั้นจะมีเอกลักษณ์การพูดค่อนข้างต่างกัน ซึ่งเป็นเหมือนมุกที่ผู้แต่งใส่มาเพื่อจะโยงไปหาเนื้อเรื่องอื่นๆหรือมุกอื่นๆในภายหลัง
หากจะให้ยกตัวอย่างแล้วก็เช่นตัวละครที่ถูกกล่าวขวัญถึงเป็นวงกว้างอย่างเซนโกคุ นาเดโกะที่ใช้สรรพนามแทนตัวเองด้วยชื่อ”นาเดโกะ”แทน”ฉัน”ซึ่งจะค่อยๆเฉลยปมในบทต่อๆไปว่าทำไมจึงเป็นเช่นนั้น
ในเรื่องของมุกทางภาษายิบย่อยอื่นๆทางผู้รีวิวเองก็เคยอ่านในฉบับภาษาญี่ปุ่นมาแล้ว เมื่อได้มาอ่านในฉบับภาษาไทยก็พบว่าบางมุกที่เป็นมุกคำพ้องนั้นถูกแทนที่ได้อย่างแนบเนียนจนแม้แต่ผู้รีวิวที่ตั้งใจอ่านแบบจับผิดด้วยความหมั่นใส้ก็ยังเผลออ่านผ่านไปเสียอย่างนั้น(ฮา)
กลับมาต่อในส่วนของการรีวิว ดังที่กล่าวไปข้างต้น นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายที่กล่าวถึงตัวละครเอกที่ชื่ออารารากิ โคโยมิผู้ไม่ประสงค์ที่จะมีเพื่อนแต่ด้วยความที่บังเอิญไปเห็นกางเกงในของสาวสวยนิสัยดีอย่างฮาเนะคาว่า สึบาสะ อารารากิ โคโยมิจึงจับผลัดจับผลูเป็นเพื่อนกับเธอไปในที่สุด และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวนี้ รวมไปถึงตัวละครต่างๆอย่างแวมไพร์สาวแสนสวยคิสช็อต อาเซโรร่าโอไรออน ฮาร์ตอันเดอร์เบลดผู้ถูกไล่ล่า โอชิโนะ เมเมะ ชายวัยกลางคนที่เตรียมภาพลักษณ์ของตัวเองให้เป็นอนิเมชั่นตั้งแต่ยังไม่ได้ประกาศทำ(ฮา) สามบุรุษนักล่าผู้มีแนวคิดคนละแบบ รวมไปถึงฉากจบที่เป็นราวกับฝันร้ายและการหักมุมจบอย่างไม่คาดฝัน ทั้งหมดนี้ถูกกวนรวมกันโดยฝีมือของผู้แต่งชั้นเยี่ยมนิสัยโทรลจนตกผลึกออกมาเป็นนิยายเรียล-แฟนตาซีที่แหกกฏแทบจะทุกข้อของนิยายสมัยใหม่
หากคุณเบื่อกับแวมไพร์ที่ไม่กลัวกางเขน กินกระเทียมได้ เดินกลางแดดได้ อัดพลังล้างภูเขาเผากระท่อม ควงดาบปล่อยแสงยิงบีมพ่นไฟได้ “อ่านเสีย”
หากคุณเบื่อกับพระเอกที่แมนเหลือแสน หรือหวังจะแก้แค้นให้คนนั้นคนนี้ “อ่านเสีย”
หากคุณเบื่อกับฉากจบที่เป็นไปตามที่คาดตลอดเวลา “อ่านเสีย”
หากคุณเบื่อกับการพรรณาที่แสนยืดยาวแต่หาสาระไม่ได้จากไลท์โนเวลบางเรื่อง “อ่านเสีย”
หากคุณเบื่อกับคำแปลที่อ่านสามรอบก็ยังจับใจความไม่ได้ “อ่านเสีย”
หากคุณเบื่อส้ม “อ่านเถิด”
เรื่องนี้ไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่
ความคุ้มค่าจากผู้รีวิว
เนื้อหา : 5 – ไม่ทำให้ผิดหวังแม้จะเคยอ่านมาแล้ว
การแปล : 5 – ดีกว่าปกรณัมของเหล่าภูติเล่ม 2 แบบก้าวกระโดด คาดว่ากองบรรณาธิการน่าจะเข้ามาดูแลเป็นพิเศษ
พิสูจน์อักษร : 4 – อ่านลวกๆเจอคำผิด 2 คำ อ่านแบบตั้งใจเจอ 4 คำ ผิดที่คำว่า”ผีดูเลือด”เป็นส่วนมาก
รูปเล่ม : 4 – เล่มค่อนข้างใหญ่ พกไปอ่านไม่สะดวก แต่ถ้าเป็นคนที่อ่านอยู่กับบ้านอยู่แล้วเพิ่มให้ 0.25 แต้ม
ความคิดเห็นอื่นๆ : โม่งส่วนใหญ่หมั่นใส้คนแปล(ฮา)แต่ราวกับฟ้าเป็นใจ นิยายเรื่องนี้ถูกวางขายโดยไม่มีเทพองค์ใดมาดิสเครดิตราวกับเตรียมการมาล่วงหน้า