ยาวหน่อยนะคะ คือเราช่วยเพื่อนเราเลี้ยงลูกทุกวันพุธ น้องไม่ใช่คนไทยค่ะเป็นเด็กผู้หญิงฝรั่งอายุ 3 ขวบครึ่ง หน้าตาน่ารัก ผมสีทอง ตาสีฟ้าแล้วก็ฉลาดเกินวัย นิสัยก็ผู้หญิงมากๆ เหมือนเรา เราเลยถูกชะตาแล้วก็เลยอาสาช่วยเพื่อนเลี้ยงเวลาเพื่อนทำงานค่ะ

ต้องบอกก่อนว่าน้องติดเรามาก เวลาไปไหนด้วยกันถึงแม้ว่าแม่น้องจะไปด้วย น้องจะไม่อยู่กับแม่เลย คือคนอื่นคิดว่าน้องเป็นลูกเรา น้องนั่งนับวันมาหาเราที่บ้านทุกอาทิตย์ กิจกรรมที่ทำกันตลอดคือ ทำขนม,ทำเล็บ,ไปซื้อของทำกับข้าว, เวลาเค้าอยากกินอะไรเราจะไปเอามาให้เค้า ตลอดเวลาที่ผ่านมาน้องก็ดื้อบ้างอะไรบ้างแต่พอสอนน้องจะเข้าใจ แต่เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมาเหมือนผีเข้าสิงน้อง กลายเป็นเด็กดื้อ(มาก) พูดอะไรไม่ฟัง เอาแต่ใจตัวเอง นึกอยากทำไรก็ทำ ทำลายของพัง แล้วก็โกหกเราซึ่งเราไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

พอเค้ามาถึงบ้านเราตอนเช้า เค้าบอกว่าเค้าแพคกระเป๋าเสื้อผ้ามาเผื่อเค้าทำเสื้อผ้าเปียก พอซักพักเค้ามาบอกเราว่าเค้าฉี่ราดกางเกง เราก็รีบวิ่งมาดูจะได้เช็ด แต่ไม่มีรอยฉี่ที่ไหนเลย เราก็ถามเค้าว่าไหนล่ะฉี่ เค้าบอกในกางเกงใน กางเกงในเปียก เราเลยบอกเค้าให้ไปฉี่ให้หมด แต่เค้าบอกว่าเค้าไม่ปวด เราก็งงเลย ไม่ปวดแล้วฉี่ราดได้ไง คือเด็กจะอั้นได้หรอคะ คือถ้าบอกฉี่ราดแล้วมันจะออกมานิดเดียวแล้วไม่อยากฉี่ต่อนี่มันเป็นไปได้หรอ เข้าใจเรามั๊ยคะ เราเลยถามเค้าว่าโกหกเราใช่มั๊ย เค้าบอกเปล่า เราถอดกางเกงในเค้าออกมาก็แห้งสนิทเลยค่ะ ทีนี้เราเลยคิดแน่ๆว่าโกหกจริง พอถามอีกครั้งเค้าบอกว่าใช่เค้าโกหก คือโกหกเพราะอยากเปลี่ยนกางเกงในที่เอามา

ต่อมาเค้าหิวข้าวเราก็ทำแซนวิชให้กิน 2 ชิ้นไม่ใหญ่ เพราะปกติเค้ากิน 2 ชิ้นทุกครั้ง ครั้งนี้ชิ้นสุดท้ายเค้าเหลือนิดหน่อย ทีนี้ก็ลีลา กว่าจะกินทีนึงต้องเดินไปโน่นมานี่ จะขึ้นข้างบนบ้านซึ่งเราห้ามขึ้น ทีนี้ก็ไปนั่งกินที่บันได พอบอกให้ลงมาไม่ยอมลง ซักพักมาบอกเราว่าปวดอึ แซนวิชเหลือคำเดียว เราเลยบอกกินให้หมดแล้วไปอึ เพราะเราเชื่อว่าเค้าไม่ได้ปวดอึแต่เค้าอยากถ่วงเวลามากกว่า พอเค้ากินหมดแปปเดียว ก็เข้าไปอึซึ่งแน่นอนอึไม่ออก แต่อ้างว่าปวดอึเพราะขี้เกียจกินแต่ก็บอกว่าหิว

ต่อมาพาไปห้างเรามาซื้อของทำกับข้าวแล้วว่าจะดูของอย่างอื่น เดินผ่านร้านนึงมีของเล่นใส่ถุงแขวนไว้ เค้าเดินเข้าไปดึงจนถุงขาดบอกว่าอยากได้ เราต้องรีบพาเดินออกมา ต้องขอโทษจริงๆเพราะเราไม่มีปัญญาจ่ายค่าของเล่นชิ้นนั้น พอพาไปอีกร้านนึงก่อนเดินเข้าร้านกำชับแล้วว่าอย่าจับอะไร อย่าวิ่งเล่น สรุปเค้าจับทุกอย่าง แถมเขย่าชั้นวางของ จนของเกือบตกมาแตก ยังไม่พอเค้าจะเล่นซ่อนหาในร้าน เราเดินไปหาไม่เจอคิดว่าเค้าเดินตามหลังเรามา แต่ไม่มี เราใจหายวาบเลย กลัวเค้าโดนลักพาตัว พอเราเจอเค้า เราเลยพาเค้าเดินออกมาบอกว่า ถ้าเป็นแบบนี้จะกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย แล้วเราก็เดินไป เค้าก็ร้องเสียงดัง ไม่กลับๆๆ เราก็อธิบายให้ฟังว่า ที่นี่ไม่ใช่ที่บ้าน จะมาวิ่งเล่น เล่นซ่อนแอบ จับของเล่นทุกอย่างไม่ได้ ถ้าอยากเล่นแบบนี้จะพากลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย เค้าก็จะร้องไห้ สุดท้ายเราบอกถ้าเป็นแบบนี้อีกจะทำจริงๆ เค้าพยักหน้าเข้าใจ เราก็พาเข้าอีกร้านนึง

พอมาถึงอีกร้านนึง แรกๆก็ดี พอจะเดินออกมีตุ๊กตาตกอยู่ จู่ๆเค้าเดินเข้าไปกระทืบตุ๊กตาค่ะ เราตกใจมาก มองหน้าเค้าแบบ เฮ๊ยยยยยย....ทำไปเพื่ออะไร เราก็ถามเลยทำไปทำไม ถ้ามีคนไปกระทืบตุ๊กตาเธอบ้าง เธอจะชอบมั๊ย แล้วตุ๊กตาตัวนี้ของเธอหรอ ถึงทำกับมันได้ เค้าบอกไม่ใช่ของเค้าแต่มันตกอยู่ แล้วเค้าบอกเค้าไม่อยากให้ใครมาทำของเค้า เราเลยบอก ถ้าไม่อยากให้ใครมาทำของเธอ ก็อย่าไปทำของคนอื่น คือเค้าเข้าใจที่เราพูดทุกอย่างอะค่ะ แต่เค้าไม่ทำตาม วันนั้นทั้งวันอะเราปวดหัวมาก รู้สึกแย่ เราบอกเค้าไปว่าถ้าเป็นแบบนี้อีกจะไม่ให้มาที่บ้าน เค้าก็พยักหน้าเข้าใจ เราอยากทำจริงจังนะคะ เค้าจะได้รู้ว่าถ้าเค้าทำไม่ดีจะโดนลงโทษ แต่มานั่งคิดดูเหมือนใจร้าย เรากลัวแม่เค้าไม่เข้าใจ แต่ถ้าพูดออกไปแล้ว แล้วไม่ทำตาม เค้าก็จะคิดว่าเราทำไม่จริง แล้วเค้าจะไม่จำ คิดว่าไงคะ เราควรทำยังไง เราปวดหัวจริงนะคะคือรู้สึกเพลีย รู้สึกไม่ดี อารมณ์เสีย ทั้งๆที่อีกวันต้องเลี้ยงอีกคนนึงกลายเป็นต้องปฎิเสธไป เพราะเรื่องเนี้ยค่ะ