คือเราคบกันมา 3 ปีกว่าแล้วค่ะ พอจบ ปวช.3 เราก็ตั้งใจอ่านหนังสือเพื่อจะได้มาเรียนใกล้ ๆเค้าค่ะ แล้วก็แอดมิดชั่นติด มช. เราดีใจมาก และเราก็ขึ้นมาอยู่เชียงใหม่ซึ่งไกลจากบ้านเรามากพอสมควร (บ้านอยู่นครสวรรค์) และอยู่หอกับเค้า คือตอนนั้นเค้ายังเรียนอยู่ ปี 3 ส่วนฉันก็อยู่ปี 1 ค่ะ เราก็อยู่ด้วยกัน มีอะไรที่ดิฉันไม่สบายใจเค้าก็คอยปลอบใจ เวลาใครไม่สบายเราก็ดูแลกัน เคยอดด้วยกัน เคยมีความสุขทุกข์ด้วยกัน และเค้าเป็นทั้งเพื่อนที่ฉันรัก เพื่อนรู้ใจ มันก็คงเป็นความผูกพันธ์ไปแล้ว พอเค้าเรียนจบเราก็ช่วยเค้าเดินหางาน แอบโพสประวัติการทำงาน ไปเป็นเพื่อนเพื่อให้กำลังใจเค้า เพราะเค้าเครียดมากเลยค่ะช่วงนั้น พอเห็นเค้าเครียดเราก็เครียดเหมือนกันค่ะอยากให้เค้ามีกำลังใจ เลยทำอะไรไปไม่ได้มากกว่านี้เพราะฉันก็ยังเรียนหนังสืออยู่ แต่เรากับเค้าก็ผ่านจุดนี้มาด้วยกันค่ะ พอเค้าเริ่มทำงานดิฉันก็แบ่งเบาภาระเค้ามากขึ้นไม่ว่าจะเป็นงานบ้าน หรืออะไรก็ตามที่พอจะช่วยเค้าได้ เราทำแทนได้ ไม่อยากให้เค้าเหนื่อยนะค่ะ ผ่านไป 2 ปีกว่าแล้วค่ะที่อยู่ด้วยกัน แต่พอวันนี้เรากลับมาจากเรียนตอนเย็น เค้าก็บอกเราว่าอยากกลับไปทำธุรกิจที่บ้าน (บ้านเค้าอยู่ลำพูน) และเค้าพึ่งทำงานยังไม่ถึงปีเลยค่ะ ก่อนหน้านี้เค้าก็บ่นว่าปวดหลัง ปวดหัว ปวดตาจากงานประจำ เลยคิดอยากทำธุรกิจโดยให้แม่ลงทุนให้และตัวเองบริหารเอง และเค้าก็บอกว่าแต่เราไม่ได้เลิกกันนะ เค้าก็ยังมาหาเราได้ตลอด และดิฉันก็ร้องไห้ค่ะ มันอาจดูเด็กนะค่ะ แต่ความรู้สึกแรกที่รู้สึกได้คือ ทำไมมาปล่อยเราไว้ให้อยู่คนเดียวแบบนี้ละ คือถ้าเค้าไปแล้วเราก็อยู่หอคนเดียว คือเรารู้สึกเสียใจมากอ่ะค่ะ คือที่ผ่านมาเราไม่เคยทิ้งเค้าเลยค่ะ ไม่ว่าจะตอนเรียนหรือเค้าจะตกงาน ตอนเรียนเราก็ให้กำลังใจกันตลอดจนเรียนจบทำงาน ดิฉันเลยพูดทั้งน้ำตาเลยค่ะ ว่า "ทำไมตัวเองจะทิ้งเค้าและเค้าจะไปอยู่กับใคร " และยังมีหมาอีก 1 ตัว เค้าก็ตอบเราเจ็บที่สุดคือ ก็ไปอยู่กับเพื่อนดิ๊ ฉันไม่แน่ใจว่าการที่ฉันไม่อยากให้เค้าไปจากฉัน มันเป็นสิ่งที่ฉันเห็นแก่ตัวหรือไม่ และฉันทำตัวไม่ถูก และจะทำยังไงต่อไปดีค่ะ อีกประเด็นคือเค้าคงเบื่องานและดิฉันด้วยรึเปล่าค่ะ (เป็นคู่รักเลสเบี้ยนนะค่ะ)
อยู่กับแฟน 2 ปีกว่าแล้วค่ะ แต่แฟนอยากกลับไปเพื่อไปทำธุรกิจและคงอยากอยู่กับครอบครัวของเค้านะค่ะ