เราอยากจะรู้ว่า มีใครเคยเหนื่อยกับความรักแบบเรามั้ย ?
ปล. อาจยาวหน่อยนะ แต่ทนอ่านหน่อยนะ
ชีวิตเราตั้งแต่เด็กพ่อแม่แยกทางกัน แม่เราจึงพาเราย้ายกลับไทยเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ (ครอบครัวเราย้ายไปอยู่อังกฤษก่อนเราเกิด) ตั้งแต่เด็กจนโตเราเห็นคนที่เข้ามาในชีวิตแม่ก็ต้องจากไปทุกราย เราเลยคิดว่าไม่มีใครรักแม่เราจริงๆเลยหรอ แม่เราดีออกขนาดนี้ มันเลยทำให้เราฝังใจและเริ่มกลัวความรัก เราเห็นทุกครั้งที่แม่เลิกกับแฟนแล้วร้องไห้ เราเห็นแม่เสียใจแต่ก็กลับมาเข้มแข็งได้เหมือนเดิมจนเราโตขึ้น
พอเราโตขึ้นเราเริ่มชอบใครเป็น เราก็ได้แต่เก็บเอาไว้ไม่กล้าบอก กลัวเขาจะเกลียดเรา จนวันนึงมีคนมาชอบเราเป็น First Love เลยล่ะ เขาดีกับเรามากๆ เราขาดความรักจากพ่อเราอยากหาส่วนเติมเต็ม(ตอนนั้นเราคิดแบบนี้) แต่เรากับเขาอยู่คนละที่ นานๆทีจะเจอกัน เราคุย MSN กันทุกวัน เชื่อมั้ยเราคุยไปยิ้มไป ทั้งๆที่เห็นแค่ตัวอักษรไม่รู้ว่าเขาแอบมีใครมั้ย เราคบเขาได้ปีกว่าๆเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป โมโหเราง่ายขึ้น มีเวลาให้น้อยลง ติดเหล้า เราทะเลาะกันบ่อยมากจนสุดท้าย เรารู้ว่าเขาแอบชอบใครอีกคน(แต่ไม่ได้แอบคบกัน) เขารักผัหญิงคนนั้นข้างเดียว เราเครียดมาก เสียใจ ภาพที่แม่โดนแฟนแม่ทิ้งกลับเข้ามาในหัว ตั้งแต่วันนั้นเราก็เริ่มทำใจว่าเขาคงไม่กลับมาผ่านไปปีกว่าๆ
เราแอบชอบรุ่นพี่คนนึง เขานิสัยดีมาก เท่ เรียนเก่ง แต่เราก็ต้องผิดหวังเพราะพี่เขามีคนที่แอบชอบอยู่แล้ว เราคุยกับพี่เขาแบบพี่น้อง แต่ใจเรามันเกินพี่น้องไปละ ครั้งสุดท้ายพี่เขาบอกเราว่า "อย่าพยายามเลยครับ ไม่รักก็คือไม่รักละครับ" เหมือนใจเราหยุดเต้น เราได้แต่เงียบไมทพูดอะไร ก็มีเพื่อนผู้ชายคนนึงเข้ามาปลอบ มาอยู่เป็นเพื่อนทุกวัน (เพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนในกลุ่มแต่เราไม่ค่อยสนิท) เราทำดีกับเราทุกอย่างทั้งๆที่ตอนนั้นเรายังรักรุ่นพี่อยู่ เขาเป็นเพื่อนที่ดีจนเราหวั่นไหวและชอบในที่สุด พอเขารู้ว่าเราชอบ เขาก็เริ่มห่าง ไม่คุยไม่พูดไม่มอง เปลี่ยนไปเป็นคนละคน แต่ที่แย่ที่สุดคือ เขาเป็นแฟนเก่าของเพื่อนรักเรา(เพื่อนอยู่คนละรร) เราไม่เคยรู้มาก่อน เหมือนโลกมันผลิก
เรากลายเป็นคนเย็นชาโดยไม่รู้ตัว มันเหมือนว่าเรารักใครคนไหนครั้งไหนก็ตาม เราได้แต่ความเสียใจกลับมา เราร้องไห้ทุกครั้ง เราไม่เข้าใจชีวิต เราไม่ได้ปิดกั้นรักใคร แต่ใจเราเองที่ไม่รักใครได้อีก เราไม่ได้จดจำกับคนเก่านะ ลืมได้แล้วมันผ่านมาเป็นปี แต่เมื่อมีคนใหม่ๆเข้ามา มารักเรา มาดีกับเรา มักจะมีคำถามเหล่านี้เกิดมาเสมอ 1. เขารักเราจริงๆหรอ 2. สักวันเขาก็ต้องทิ้งเราไป 3. คบไปนานๆเดี๋ยวก็แอบมีคนอื่น 4. คบไปสักวันเราก็ได้แต่ร้องไห้เสีวใจ 5. เขารักเดียวใจเดียวกับเรามั้ย 6. เขาจริงจังกับเราหรือคบเราเล่นๆ คำถามหลายๆคำถามเกิดขึ้นในหัวเรา เรามีความสุขบ้างไม่มีความสุขบ้าง เหมือนชีวิตขาดอะไร เราฟังเพลงรักเรามักจะน้ำตาคลอ ไม่รู้ทำไม
มีใครเหนื่อยกับความรักแบบเรามั้ย มีใครท้อรึเปล่า เราไม่รู้จะพูดยังไงต่อ เราเหนื่อยล้าไปหมด ความรักมันทำใหืเราเจ็บปวดมาก เจ็บปวดจนเราไม่อยากรักใครอีก ทุกครั้งที่เรารักใคร เราจะทุ่มเทให้คนๆนั้นมากพอควร บางทีก็มากเกินไปกว่าที่เขาจะได้รับ ทุกวันนี้มีคนเข้ามาแต่เราเองกลับปิดกั้น บางทีดีกับเราจนเราอยากรัก แต่เราก็ไม่รัก บางคนทำเพื่อเราทุกอย่างจนเราอยากตอบแทน แต่เราก็ไม่ได้ทำอะไรมากกว่าพูดว่าขอบคุณ บางคนตามจีบเรามาเป็นปี เขาบอกเขารอเราได้ เรายังไม่พร้อมไม่เป็นไร เขาดีมากจนใครๆก็อิจฉา แต่เราไม่เคยรักเขาเลย.. ช่วยตอบเราที เราเป็นอะไร เราไม่ได้เข็ดกับความรัก เราอยากมีคนรัก แต่ทำไม..เรารักใครไม่ได้อีกแล้ว..
ปล1. อาจยาวไปนะคะ ขอโทษคะ
ปล2. ครอบครัวเรามีความสุขดี เราไม่เคยขาดความรักจากครอบครัว
ปล3. เรารักแม่ที่สุด แม่คือผู้หญิงที่เก่งที่สุดในโลก
ช่วยตอบทีนะ
ปล. อาจยาวหน่อยนะ แต่ทนอ่านหน่อยนะ
ชีวิตเราตั้งแต่เด็กพ่อแม่แยกทางกัน แม่เราจึงพาเราย้ายกลับไทยเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ (ครอบครัวเราย้ายไปอยู่อังกฤษก่อนเราเกิด) ตั้งแต่เด็กจนโตเราเห็นคนที่เข้ามาในชีวิตแม่ก็ต้องจากไปทุกราย เราเลยคิดว่าไม่มีใครรักแม่เราจริงๆเลยหรอ แม่เราดีออกขนาดนี้ มันเลยทำให้เราฝังใจและเริ่มกลัวความรัก เราเห็นทุกครั้งที่แม่เลิกกับแฟนแล้วร้องไห้ เราเห็นแม่เสียใจแต่ก็กลับมาเข้มแข็งได้เหมือนเดิมจนเราโตขึ้น
พอเราโตขึ้นเราเริ่มชอบใครเป็น เราก็ได้แต่เก็บเอาไว้ไม่กล้าบอก กลัวเขาจะเกลียดเรา จนวันนึงมีคนมาชอบเราเป็น First Love เลยล่ะ เขาดีกับเรามากๆ เราขาดความรักจากพ่อเราอยากหาส่วนเติมเต็ม(ตอนนั้นเราคิดแบบนี้) แต่เรากับเขาอยู่คนละที่ นานๆทีจะเจอกัน เราคุย MSN กันทุกวัน เชื่อมั้ยเราคุยไปยิ้มไป ทั้งๆที่เห็นแค่ตัวอักษรไม่รู้ว่าเขาแอบมีใครมั้ย เราคบเขาได้ปีกว่าๆเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป โมโหเราง่ายขึ้น มีเวลาให้น้อยลง ติดเหล้า เราทะเลาะกันบ่อยมากจนสุดท้าย เรารู้ว่าเขาแอบชอบใครอีกคน(แต่ไม่ได้แอบคบกัน) เขารักผัหญิงคนนั้นข้างเดียว เราเครียดมาก เสียใจ ภาพที่แม่โดนแฟนแม่ทิ้งกลับเข้ามาในหัว ตั้งแต่วันนั้นเราก็เริ่มทำใจว่าเขาคงไม่กลับมาผ่านไปปีกว่าๆ
เราแอบชอบรุ่นพี่คนนึง เขานิสัยดีมาก เท่ เรียนเก่ง แต่เราก็ต้องผิดหวังเพราะพี่เขามีคนที่แอบชอบอยู่แล้ว เราคุยกับพี่เขาแบบพี่น้อง แต่ใจเรามันเกินพี่น้องไปละ ครั้งสุดท้ายพี่เขาบอกเราว่า "อย่าพยายามเลยครับ ไม่รักก็คือไม่รักละครับ" เหมือนใจเราหยุดเต้น เราได้แต่เงียบไมทพูดอะไร ก็มีเพื่อนผู้ชายคนนึงเข้ามาปลอบ มาอยู่เป็นเพื่อนทุกวัน (เพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนในกลุ่มแต่เราไม่ค่อยสนิท) เราทำดีกับเราทุกอย่างทั้งๆที่ตอนนั้นเรายังรักรุ่นพี่อยู่ เขาเป็นเพื่อนที่ดีจนเราหวั่นไหวและชอบในที่สุด พอเขารู้ว่าเราชอบ เขาก็เริ่มห่าง ไม่คุยไม่พูดไม่มอง เปลี่ยนไปเป็นคนละคน แต่ที่แย่ที่สุดคือ เขาเป็นแฟนเก่าของเพื่อนรักเรา(เพื่อนอยู่คนละรร) เราไม่เคยรู้มาก่อน เหมือนโลกมันผลิก
เรากลายเป็นคนเย็นชาโดยไม่รู้ตัว มันเหมือนว่าเรารักใครคนไหนครั้งไหนก็ตาม เราได้แต่ความเสียใจกลับมา เราร้องไห้ทุกครั้ง เราไม่เข้าใจชีวิต เราไม่ได้ปิดกั้นรักใคร แต่ใจเราเองที่ไม่รักใครได้อีก เราไม่ได้จดจำกับคนเก่านะ ลืมได้แล้วมันผ่านมาเป็นปี แต่เมื่อมีคนใหม่ๆเข้ามา มารักเรา มาดีกับเรา มักจะมีคำถามเหล่านี้เกิดมาเสมอ 1. เขารักเราจริงๆหรอ 2. สักวันเขาก็ต้องทิ้งเราไป 3. คบไปนานๆเดี๋ยวก็แอบมีคนอื่น 4. คบไปสักวันเราก็ได้แต่ร้องไห้เสีวใจ 5. เขารักเดียวใจเดียวกับเรามั้ย 6. เขาจริงจังกับเราหรือคบเราเล่นๆ คำถามหลายๆคำถามเกิดขึ้นในหัวเรา เรามีความสุขบ้างไม่มีความสุขบ้าง เหมือนชีวิตขาดอะไร เราฟังเพลงรักเรามักจะน้ำตาคลอ ไม่รู้ทำไม
มีใครเหนื่อยกับความรักแบบเรามั้ย มีใครท้อรึเปล่า เราไม่รู้จะพูดยังไงต่อ เราเหนื่อยล้าไปหมด ความรักมันทำใหืเราเจ็บปวดมาก เจ็บปวดจนเราไม่อยากรักใครอีก ทุกครั้งที่เรารักใคร เราจะทุ่มเทให้คนๆนั้นมากพอควร บางทีก็มากเกินไปกว่าที่เขาจะได้รับ ทุกวันนี้มีคนเข้ามาแต่เราเองกลับปิดกั้น บางทีดีกับเราจนเราอยากรัก แต่เราก็ไม่รัก บางคนทำเพื่อเราทุกอย่างจนเราอยากตอบแทน แต่เราก็ไม่ได้ทำอะไรมากกว่าพูดว่าขอบคุณ บางคนตามจีบเรามาเป็นปี เขาบอกเขารอเราได้ เรายังไม่พร้อมไม่เป็นไร เขาดีมากจนใครๆก็อิจฉา แต่เราไม่เคยรักเขาเลย.. ช่วยตอบเราที เราเป็นอะไร เราไม่ได้เข็ดกับความรัก เราอยากมีคนรัก แต่ทำไม..เรารักใครไม่ได้อีกแล้ว..
ปล1. อาจยาวไปนะคะ ขอโทษคะ
ปล2. ครอบครัวเรามีความสุขดี เราไม่เคยขาดความรักจากครอบครัว
ปล3. เรารักแม่ที่สุด แม่คือผู้หญิงที่เก่งที่สุดในโลก