ว่าไปแล้ว การเผชิญหน้าทางการเมืองกรณี "กฎหมายนิรโทษกรรม" รอบนี้ ถือเป็น "พัฒนาการ" หรือ "จุดผกผัน" ระดับยุทธศาสตร์ ซึ่งมีผลสะท้อน (repercussions) ทั้งในด้านกว้างและด้านลึก
โดย "เนื้อหา" การนิรโทษกรรมแบบ "ยกเข่ง" คือการแลกเปลี่ยน (exchange) ระหว่าง การล้าง "มลทินทางกฎหมาย" ให้แก่มวลชนเสื้อแดงระดับปฏิบัติการ และที่สำคัญคือให้ทักษิณ "กลับบ้าน" ได้ กับ การล้าง "ความผิดทางกฎหมาย" ให้แก่มวลชนเสื้อเหลืองระดับปฏิบัติการ เช่น พันธมิตร ฯลฯ และที่สำคัญคือให้อภิสิทธิ์-เทือกและฝ่ายทหาร "ลอยตัว" ได้
สาเหตุที่ทำให้มวลชนฝั่งที่สนับสนุน "วิถึทางประชาธิปไตย" บางส่วน เช่น กลุ่มเสื้อแดง กลุ่มที่ไม่มีสี ฯลฯ เกิด "ความไม่เห็นพ้อง" ก็เพราะ "ปัญหามุมมอง" (perspective) กล่าวคือ
ถ้ามอง "การแลกเปลี่ยน" ดังกล่าวเพียงแค่ "ระดับปฏิบัติการ" เช่น อยากเห็น "ผู้สั่งการกรณี 90 ศพ" ถูกดำเนินคดี ก็จะรู้สึกรับไม่ได้ที่จะเห็น "คนสั่งการ" ได้รับการลอยตัวทางกฎหมาย
แต่คงลืมไปว่า อย่าว่าแต่สังคมไทยเลย แม้กระทั่งในต่างประเทศที่มีการติดตาม "เอาผิด" โดยองค์กรทีมีความเชี่ยวชาญด้านกฎหมายระดับโลก ก็ยังไม่สามารถเอาผิด "อาชญากรการเมือง" ได้โดยง่าย หรือถ้าจะทำได้ก็อาจต้องใช้เวลาเป้นสิบ ๆ ปี จนคนพวกนี้แก่หง่อมหมดสภาพทางการเมืองไปแล้ว จึงไม่ควรเอา "อนาคตการเมืองไทย" (social opportunity cost) ไป "แลกกับ" แค่ "การดำเนินคดีต่อกลุ่มบุคคลดังกล่าว" (personal criminal cost)
ในทางกลับกัน ถ้ามอง "การแลกเปลี่ยน" ดังกล่าว "ระดับยุทธศาสตร์" หรือ "ระดับการวางแผน" ก็จะพบว่า "การกลับมาของทักษิณ" หรือถ้าพูดให้ถูกคือ "การปลอดจากพันธนาการด้วยข้อกล่าวหาทางกฎหมายต่อทักษิณ" ย่อมหมายถึง "ชัยชนะ" หรือ "จุดรุ่ง" (reflexion) ของฝ่ายประชาชนที่สนับสนุนวิถีประชาธิปไตย ในขณะที่ฝ่ายอำมาตยาธิปไตยที่แฝงตัวและกำหนดให้คนของตัวเองมาเป็นรัฐบาลจะ "พ่ายแพ้" และถึง "จุดเสื่อม" ลงทันที
เพราะคนพวกนี้คือคนที่ "จัดการให้ทักษิณออกนอกประเทศ (รัฐประหารสด)" "จัดการให้ คมช.มาเป็นนายกฯ (แค่ก็มีผลงานล้มเหลว)" "ยุบรัฐาลและพรรคการเมืองที่ประชาชนเป็นผู้เลือกให้เป็นรัฐบาล (จนเป็นที่ฉาวโฉ่) ฯลฯ ซึ่งมาวันนี้ น้องทักษิณได้เป็นนายกฯ หญิงคนแรกจากการเลือกตั้งภายใต้กฎกติการที่กลุ่มอำมาตย์เป็นผู้เขียนขึ้น และในอนาคตอันใกล้ ตัวทักษิณเองก็จะกลับคืน "โดยปราศจากพันธนาการทางกฏหมาย"
ถ้าไม่เรียกว่า ระบอบอำมาตยาธิปไตย "เสื่อม" จะให้เรียกว่าอะไร
เมื่อได้ทบทวนความแตกต่างของมุมมอง 2 ระดับแล้ว จึงขอถาม "คนที่ไม่เห็นพ้อง" กับการนิรโทษกรรม "แบบยกเข่ง" ว่า ถ้าให้แลกเปลี่ยน (exchange) ระหว่าง "การที่ทักษิณได้กินนอนขี้ปี้ในเมืองไทย" บวกกับ "ความเพ้อฝันว่าผู้สั่งการจะมีอันเป็นไป" กับ "ความเป็นจริงที่ว่าระบอบอำมาตยาธิปไตยเสื่อมลงแบบเห็น ๆ .. คุณจะเอาแบบไหน
การนิรโทษกรรม "แบบยกเข่ง"
โดย "เนื้อหา" การนิรโทษกรรมแบบ "ยกเข่ง" คือการแลกเปลี่ยน (exchange) ระหว่าง การล้าง "มลทินทางกฎหมาย" ให้แก่มวลชนเสื้อแดงระดับปฏิบัติการ และที่สำคัญคือให้ทักษิณ "กลับบ้าน" ได้ กับ การล้าง "ความผิดทางกฎหมาย" ให้แก่มวลชนเสื้อเหลืองระดับปฏิบัติการ เช่น พันธมิตร ฯลฯ และที่สำคัญคือให้อภิสิทธิ์-เทือกและฝ่ายทหาร "ลอยตัว" ได้
สาเหตุที่ทำให้มวลชนฝั่งที่สนับสนุน "วิถึทางประชาธิปไตย" บางส่วน เช่น กลุ่มเสื้อแดง กลุ่มที่ไม่มีสี ฯลฯ เกิด "ความไม่เห็นพ้อง" ก็เพราะ "ปัญหามุมมอง" (perspective) กล่าวคือ
ถ้ามอง "การแลกเปลี่ยน" ดังกล่าวเพียงแค่ "ระดับปฏิบัติการ" เช่น อยากเห็น "ผู้สั่งการกรณี 90 ศพ" ถูกดำเนินคดี ก็จะรู้สึกรับไม่ได้ที่จะเห็น "คนสั่งการ" ได้รับการลอยตัวทางกฎหมาย
แต่คงลืมไปว่า อย่าว่าแต่สังคมไทยเลย แม้กระทั่งในต่างประเทศที่มีการติดตาม "เอาผิด" โดยองค์กรทีมีความเชี่ยวชาญด้านกฎหมายระดับโลก ก็ยังไม่สามารถเอาผิด "อาชญากรการเมือง" ได้โดยง่าย หรือถ้าจะทำได้ก็อาจต้องใช้เวลาเป้นสิบ ๆ ปี จนคนพวกนี้แก่หง่อมหมดสภาพทางการเมืองไปแล้ว จึงไม่ควรเอา "อนาคตการเมืองไทย" (social opportunity cost) ไป "แลกกับ" แค่ "การดำเนินคดีต่อกลุ่มบุคคลดังกล่าว" (personal criminal cost)
ในทางกลับกัน ถ้ามอง "การแลกเปลี่ยน" ดังกล่าว "ระดับยุทธศาสตร์" หรือ "ระดับการวางแผน" ก็จะพบว่า "การกลับมาของทักษิณ" หรือถ้าพูดให้ถูกคือ "การปลอดจากพันธนาการด้วยข้อกล่าวหาทางกฎหมายต่อทักษิณ" ย่อมหมายถึง "ชัยชนะ" หรือ "จุดรุ่ง" (reflexion) ของฝ่ายประชาชนที่สนับสนุนวิถีประชาธิปไตย ในขณะที่ฝ่ายอำมาตยาธิปไตยที่แฝงตัวและกำหนดให้คนของตัวเองมาเป็นรัฐบาลจะ "พ่ายแพ้" และถึง "จุดเสื่อม" ลงทันที
เพราะคนพวกนี้คือคนที่ "จัดการให้ทักษิณออกนอกประเทศ (รัฐประหารสด)" "จัดการให้ คมช.มาเป็นนายกฯ (แค่ก็มีผลงานล้มเหลว)" "ยุบรัฐาลและพรรคการเมืองที่ประชาชนเป็นผู้เลือกให้เป็นรัฐบาล (จนเป็นที่ฉาวโฉ่) ฯลฯ ซึ่งมาวันนี้ น้องทักษิณได้เป็นนายกฯ หญิงคนแรกจากการเลือกตั้งภายใต้กฎกติการที่กลุ่มอำมาตย์เป็นผู้เขียนขึ้น และในอนาคตอันใกล้ ตัวทักษิณเองก็จะกลับคืน "โดยปราศจากพันธนาการทางกฏหมาย"
ถ้าไม่เรียกว่า ระบอบอำมาตยาธิปไตย "เสื่อม" จะให้เรียกว่าอะไร
เมื่อได้ทบทวนความแตกต่างของมุมมอง 2 ระดับแล้ว จึงขอถาม "คนที่ไม่เห็นพ้อง" กับการนิรโทษกรรม "แบบยกเข่ง" ว่า ถ้าให้แลกเปลี่ยน (exchange) ระหว่าง "การที่ทักษิณได้กินนอนขี้ปี้ในเมืองไทย" บวกกับ "ความเพ้อฝันว่าผู้สั่งการจะมีอันเป็นไป" กับ "ความเป็นจริงที่ว่าระบอบอำมาตยาธิปไตยเสื่อมลงแบบเห็น ๆ .. คุณจะเอาแบบไหน