สวัสดีค่ะแม่ๆทุกคนที่เคยเข้ามาอ่านกระทู้เรา 5555+
คือเราอยากจะเล่าประสบการณ์ตอนคลอดให้ฟังหลังจากรอมา 9 เดือน ก็ได้เห็นน่าลูกชาย >.<
เข้าเรื่องเลยนะค่ะ เราเคยบอกว่ากลัว รพ.พระนั้งเกล้าเพราะฟังจากที่คนอื่นพูดมา...และบางครั้งก็เจอกับตัวเอง 😄
เราเริ่มเจ็บท้องวันที่ 21 ตุลาคม ค่ะ ตอนนั้นยังไปเที่ยวกันกับครอบครัวแฟนอยู่เลย ไปไกลถึงชะอำทั้งที่จะครบกำหนดคลอดอยู่แล้ว 55555
แล้วเราก็คุยกับลูกค่ะว่าอย่าพึ่งออกนะลูกกลับไปคลอดบ้าน แม่กลัว
คือต่างจังหวัดอ่ะนะค่ะยังไงคลอดที่บ้านก็อุ่นใจกว่า 5555
พอวันที่ 22 ตุลาคม เราเริ่มเจ็บหน่วงๆค่ะ รึที่เรียกว่าเจ็บเตือนน่ะค่ะเลยลองไป รพ.ดู สรุปคือปากมดลูกเราเริ่มเปิดแล้วค่ะ 1 เซน 50 ค่ะหมอเลยจับน้องเราบวชซะเร่ย 555+ แล้วถามว่าเราจะนอนรพ.ไหม คือ...โกนเสร็จถึงถาม - - เราก้เลยบอกว่าบ้านเราอยู่ใกล้แค่นี้เองเอาไว้เจ็บไม่ไหวแล้วค่อยมาดีกว่า ยังไม่อยากนอน สรุปเราก็กลับบ้านไปพร้อมอาการตื่นเต้นค่ะว่าจะได้เจอ ตัวจิ๋วแล้ว ❤
หลังจากนั้นวันที่ 23 ตุลาคม เราลุ้นมากค่ะอยากให้ออกวันนี้เพราะเป็นวันพุธ ซึ่งเรากับแฟนเกิดวันพุธทั้งคู่ค่ะ แต่กลับไม่มีอาการอะไรเลย เราเลยแอบบ่นๆไปหน่อย ว่าไม่ออกก็สร้างบ้านอยู่ในนั้นไปเลยไม่ต้องออกร่ะ 5555 แอบนอยย์ลูกค่ะ เท่านั้นแร่ะค่ะเริ่มปวดท้องเลย ปวดแบบห่างกัน 7 นาที 10 นาที ไม่สม่ำเสมอเราเลยกะไว้ว่าเด่วพรุ่งนี้เช้าค่อยไปเพราะปวดแบบทนไหวอยู่ค่ะ แต่พอเลยเที่ยงคืนเข้าวันที่ 24 ตุลาคม. เท่านั้นร่ะเอาร่ะ เริ่มปวดทรมานปวดแบบต้องลุกเดินให้หายปวดค่ะ ไม่รู้สึกเจ็บเลยซักนิดนะค่ะ แต่ปวดแบบเอาเรื่องสุดๆค่ะ ลูกดิ้นเก่งมากถีบจุกไปหมดค่ะ ตอนตี 3 เราปวดมากค่ะแต่ยังเดินไหวอยู่เลยลองไปตรวจก่อนเพราะเราอยู่กับแฟนแค่ 2 คน เดี๊ยวเพื่อปวดมากๆเดินไม่ไหว สงสารแฟนค่ะรอดูอาการเราตลอดยังไม่ได้นอนเลย >< สรุปพอไป เปิดเท่าเดิมค่ะ 1 เซน 50 ไม่ขยับเลยแต่เราคิดในใจนะ ( อะไรว่ะปวดขนาดนี้ยังไม่เปิดอิก ถ้ารอเปิด 10 เซนไม่ปวดตายเร่อะอ่อว่ะ 😡 สรุปเราก็เลยปรึกษากับแฟนค่ะว่าขอกลับบ้านดีกว่า แต่ระหว่างเดินทางกลับนี้สิ่ค่ะ ตอนที่หมอตรวจภายในมันจะต้องมีมูกเลือดออกน่ะค่ะ ซึ่งครั้งแรกมีนิดนึง มองแทบไม่เห็นเลย แต่ครั้งนี้เรารู้สึกเหมือนเป็นประจำเดือนไหลเลยอ่ะค่ะ แต่ก็ไม่เอะใจนะค่ะ คิดว่าคงไม่มีอะไรหร่อกน่าขนาดรอมา 3 วันยังไม่เปิดเพิ่มเร่อะ แต่ที่น่าตกใจคือพอเราเข้าห้องน้ำนี้เลือดไหลเต็มตามขาเลยค่ะ เลยลองโทถามพยาบาลเวรดู
พยาบาล :: ปกตินะคุนแม่ หลังจากตรวจภายในอาจมีมูกเลือดไหลเป็นธรรมดาค่ะ ไม่มีอะไรน่าห่วง
เรา :: อ่อ ค่ะแต่เป็นเลือดสดนะค่ะ ไม่ใช่มูกๆ
พยบาล :: นั้นแร่ะค่ะ ปกติ รึถ้ามีอาการเจ็บถี่ทุก 5 นาที จะลองมาตรวจดูใหม่ก็ได้นะค่ะ
เราเลยบอกขอบคุณแล้วก็วางสายค่ะ เพราะถ้าเค้าบอกปกติคงไม่มีอะไรน่าห่วง เราเลยชวนแฟนไปนอนแต่พอเรานอนปุ๊ป อาการปวดท้องก็กลับมาอิกค่ะ ปวดเหมือนจะถ่ายท้องเสียน่ะค่ะแต่ไปเข้าห้องน้ำกลับไม่ถ่ายค่ะ 3 รอบเปลี่ยนแผ่นอนามัยทุกรอบค่ะ รอบสุดท้ายนี้คือออกมาเป็นมูกๆ สีน้ำตาลค่ะเราก็ว่าเอาว่ะ เคยอ่านเจอเค้าบอกตอนจะคลอดจะมีมูกสีน้ำตาลออก เราก็เลยไปบอกแฟนว่านอนเอาแรงกันก่อนดีกว่า เดี๊ยวถ้าเจ็บถี่จริงๆ ค่อยไปตอนเช้าก็ได้ เค้ายังเดินไหวอยู่ หลังจากนั้นเราก็เตรียมตัวจะเข้านอนค่ะ แต่เรานี้กลับนอนไม่ได้เลยค่ะ ทรมานมากเริ่มเจ็บท้องค่ะ
06.00 น. - ปวดท้องถี่ขึ้นๆ หลังจากหลับไปแบบไม่รู้ตัว แต่ต้องสะดุ้งเพราะปวดมากค่ะ
07.00 น. - เริ่มถี่ขึ้นที่นี้นอนไม่ได้แร่ะ ปวดแบบทรมานมาก แต่เห็นว่าท้องไม่แข็งคงไม่มีอะไร น่าจะเจ็บเตือนมั้ง !
08.00 น. - ปวดจนต้องลุกเดิน... นอนร้องให้ แต่ยังไม่กล้าเรียกแฟนค่ะ กลัวไปแล้วต้องรอนุ้นนี้อิก
09.00 น. - เริ่มทนไม่ไหว โทรไปที่ รพ. เค้าก็บอกว่าให้จับเวลาดูสิ่ว่ากี่นาที เราก็ปวดอ่ะนะค่ะ ไม่มีอารมณ์จับเวลาหร่อก ได้แต่นอนร้องให้บีบมือแฟน เพราะทรมานจิงๆ
10.00 น. - เราเรียกแฟนร่ะ ว่าไม่ไหวเรียกทั้งน้ำตาเลย บอกไป รพ.เหอะ จะยืนไม่ไหวแล้ว ปวดมาก แฟนเราเลยลุกไปเตรียมของอาบน้ำ แต่เรากับนอนร้องให้อยู่เพราะจะเดินไม่ไหวจิงๆ
10.30 น. - ล้อเลื่อนค่ะ แฟนขับเร็วมากเพราะเห็นเราไม่ไหวแล้ว ร้องให้น้ำตาไหลทรมานสุดๆ
10.50 น. - ถึงน่ารพ.ค่ะ รถติดมากแฟนเรางี้โมโหยาม บอกเมียผมจะคลอดแล้วจอดตรงไหน โบกให้หยุดอยู่นั้นร่ะ พอจอดรถได้ลงน่าตึกฉุกเฉินเรางี้เดินลงจากรถแทบไม่ไหวแล้วค่ะ ขอรถเข็นอย่างเด่ว เราปวดจนน่านี้เขียวแล้ว เค้าก็เข็นพาเราไปสูติ สูติบอกปวดมากไม่ไหวแล้วใช่ม่ะ ไปห้องคลอดเลย
11.00 น. - ถึงห้องคลอดเปลี่ยนเสื้อผ้า เราจะล้มค่ะขายืนไม่ไหวแล้ว เค้าให้เรานอนเตียงตรวจปากมดลูก ทีนี้เพิ่มเป็น 3 เซนค่ะ เราก็บอกหมอค่ะไม่ไหวแล้วปวดมากค่ะ ช่วยหน่อยค่ะ ทรมานนนนนนน น้ำตาก็จะไหล เป็นอะไรที่ทรมานที่สุดในชีวิตแล้วค่ะ เค้าก็ถามเราว่าฝากท้องที่ไหน เราบอกพระนั่งเกล้านี้แร่ะค่ะ เค้าเลยถามหาสมุดสีชมพู แต่ว่าตอนที่เราลงจากรถน่ะค่ะ เราลืมหยิบมาเลยต้องรอแฟนให้เอาขึ้นมา แล้วกว่าแฟนจะขึ้นมาก็เกือบครึ่งชั่วโมงเรานี้บิดไปมา ร้องอย่างดังทรมานมากไม่ไหวแล้ว เราเลยบอกว่า ช่วยหนูก่อนพี่ ไม่ไหวแล้ว สมุดอ่ะมีเดี๊ยวแฟนตามเอาขึ้นมาให้ ที่นี้เต็มเตียงเลยค่ะช่วยกันสอนเราเบ่ง สอนวิธีหายใจ พวกพี่ๆ นักศึกษาแพทย์น่ารักมาก คอยอยู่ข้างเราตลอด สักพักแฟนเรามาเค้าก้สวนก้นให้เราไปอึค่ะ แล้วเลือดเรานี้ไหลเยอะมากค่ะ ต้องเปลี่ยนผ้าใหม่ตลอด แฟนเราก็รออยู่ข้างนอก ไม่ต่อยรู้เรื่องแต่ดีที่เราโทหาน้าให้มาทำเรื่องด้วยนะ เด๊ียวเราจะไปคลอดแล้ว
12.00 น. - รู้สึกว่าหมอใหญ่จะเข้ามาค่ะ มาถึงถามพวกพี่ๆนักศึกษาแพทย์ แล้วก็เดินตรงมาเจาะถุงน้ำคล่ำเราเลยค่ะ มดลูกเปิด 4 เซนแล้ว อาจารย์พยาบาลก็มาเจาะๆสายน้ำเกลือ และบอกกับเราว่าเดี๊ยวจะปวดถี่ขึ้นเรื่อยๆนะ ชม.หนึ่งมดลูกจะเปิดถี่ระเซนนี้ 4 เซนแล้วคงอิก 6-7 ชม.แร่ะ เราฟังๆอยู่เท่านั้นแร่ะ ตัวเราชา มือหงิกสติไม่รุเรื่องจนพวกพี่ๆ นศ.แพทย์ต้องมารุม 5-6 คนกลัวเราช็อก เพราะเลือดจางค่ะ เสียเลือดเยอะจะช็อก ยาบำรุงที่หมอให้เรานี้นานๆ กินทีค่ะ พวกพี่ๆนศ.แพทย์นิสัยดีสุดๆไม่ดุเราเลยแถมให้กำลังใจเราเต็มที่ เราปลื้มมากเลยค่ะถ้าไม่เจอชุดพวกพี่เค้าจะเป็นยังไงก็ไม่รู้ 55555 พวกพี่ๆเค้าคอยเรียกเราตอยถามคอยสอนเราหายใจค่ะ เราหายใจไม่ค่อยเป็นจะตายให้ได้เลยวินาที และความรู้สึกตอนนั้นเราอึนไปหมดค่ะ
13.00 น. - อาจารณ์พยาบาลเดินมาดูถามเรามีแรงเบ่งยัง ลมเบ่งมารึยัง เราก็ยังตัวชาอยู่ได้แต่พยักน่าหงึกๆ เค้าเลยลองตรวจปากมดลูกดูอิก ที่นี้วุ่นวายเลย บอกว่าเราคลอดง่ายนะเนี้ยชม.เด่วเปิดเพิ่มมาอิก 5เซนค่ะเป็น 9 เซนแล้วจ้า เตรียมเข็นเข้าห้องคลอดเลย เราแอบเห็นเตียงข้างๆมานอน 2 วันแล้วยังไม่คลอดเลย แต่เรานี้มาถคงคลอดเลยรอแปปเดียวเอง
13.30 น. - หมอบอกเปิด 9 เซนอยู่รออิกแปปนะคุนแม่จะได้คลอดแล้วอย่าพึ่งเบ่งนะเก็บแรงไว้ก่อน แต่ไม่ทันแล้วค่ะเราเบ่งใหญ่เลย อั้นไม่เป็น พวกพี่ๆนศ.แพทย์ก็ชวนเราคุยให้เรามีสติตลอดเวลา เราเลยถาม 9 เซนแล้วตัดเลยไม่ได้หร๋อค่ะ ที่นี้หัวเราะกันใหญ่เลยบอกอิกนิดเดียวเองคุณแม่ จะเปิดหมดแล้วค่ะ มาๆหัดเบ่งกัน เราก้เบ่งใหญ่เลยค่ะ ปวดตุงๆที่ตรงนั้น เหมือนจะมีอะไรไหลออกมาแต่ออกไม่ได้อ่ะค่ะ
14.00 น. - หมอบอกมาคุณแม่เบ่งจิงแล้วนะ ช่วยกันหน่อยเร็วลูกจะได้ออกแล้ว แต่เรานี้กลับตอบไปว่าไม่มีแรงเบ่งแล้วค่ะ พยาบาลเลยมาช่วยเชียร์กันใหญ่เลย เราก็นะ ฮึ๊บบ.....เพื่อลูกๆ จะได้ออกมาแล้ว ลมเฮือกสุดท้ายเรานะเบ่งสุดกำลังแอบหยุดเลยหนีบหัวลูกไปหน่อยแต่รีบเบ่งต่อค่ะ
14.13 น. - หมอขานเวลาคลอด...ออกมาแล้วววววนร๊า ^^ หมอบอกหยุดเบ่งได้แล้วคุณแม่ลูกออกมาแล้วค่ะ... เรานี้หมดแรงเลยตัวซีดเหลือง แต่ยังถามหมอต่ออยู่นะว่า ผู้ชายรึเปล่าค่ะ ครบ 32 ไหม ? หมอเอาลูกเช็ดตัวแล้วมาวางให้เราดู โอโห....ตัวสีชมพูเลยนะ หน้าถอดพ่อมาเลยเจรงๆ... หนัก 3045 กก.ทั้งที่เราคิดว่าไม่เกิน 2500 กก.หร่อกเราท้องเล็กจนแทบมองไม่เห็นสรุปคือเราได้หอมไปทีนึงก่อนแล้วก้นอน คลอดรก ทำแผลต่อเลย เรางี้ถามแต่ว่าเอาลูกเราไปไหน เอามาให้ตอนไหน ถามหาแต่ลูกค่ะ ตื่นเต้นสุดๆ
15.00 น. - เข็นเรามาไว้ห้องรอคลอด แต่รอบนี้รอดูอาการเพื่อเราจะตกเลือด ซักพักก็อุ้มลูกมาให้เรา มีแต่คนบอกน่าเกลียดน่าชัง ตัวสีชมพูเลยนะ 5555 เรานี้กอดไม่ปล่อยเลย กลัวไปสลับกับคนอื่น ตอนนั้นแฟนรู้แค่ว่าคลอดแล้วแต่ยังไม่เห็นลูกเพราะเข้ามาไม่ได้ เราเลยรีบทำเรื่องห้องพิเศษ กินข้าว เรียบร้อยกะว่าอยากให้พ่อเห็นน่าลูกเร็วๆ
16.00 น. - ได้เจอน่ากันแล้วพอหมอเข็นรถเราออกมารีบวิ่งมาดูลูกเลย คุ้มค่าที่รอคอยมาตั้งแต่ เมื่อคืน วิ่งเรื่องคนเดียวเพราะน้าเรามาไม่ทัน เดินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ตามรถเข็นเรากับลูกมา 5555 เอาไว้เด้วเราจะมาเล่าต่อนะลูกตื่นแล้ว ^^
ประสบการณ์คลอดที่ รพ.พระนั้งเกล้า
คือเราอยากจะเล่าประสบการณ์ตอนคลอดให้ฟังหลังจากรอมา 9 เดือน ก็ได้เห็นน่าลูกชาย >.<
เข้าเรื่องเลยนะค่ะ เราเคยบอกว่ากลัว รพ.พระนั้งเกล้าเพราะฟังจากที่คนอื่นพูดมา...และบางครั้งก็เจอกับตัวเอง 😄
เราเริ่มเจ็บท้องวันที่ 21 ตุลาคม ค่ะ ตอนนั้นยังไปเที่ยวกันกับครอบครัวแฟนอยู่เลย ไปไกลถึงชะอำทั้งที่จะครบกำหนดคลอดอยู่แล้ว 55555
แล้วเราก็คุยกับลูกค่ะว่าอย่าพึ่งออกนะลูกกลับไปคลอดบ้าน แม่กลัว
พอวันที่ 22 ตุลาคม เราเริ่มเจ็บหน่วงๆค่ะ รึที่เรียกว่าเจ็บเตือนน่ะค่ะเลยลองไป รพ.ดู สรุปคือปากมดลูกเราเริ่มเปิดแล้วค่ะ 1 เซน 50 ค่ะหมอเลยจับน้องเราบวชซะเร่ย 555+ แล้วถามว่าเราจะนอนรพ.ไหม คือ...โกนเสร็จถึงถาม - - เราก้เลยบอกว่าบ้านเราอยู่ใกล้แค่นี้เองเอาไว้เจ็บไม่ไหวแล้วค่อยมาดีกว่า ยังไม่อยากนอน สรุปเราก็กลับบ้านไปพร้อมอาการตื่นเต้นค่ะว่าจะได้เจอ ตัวจิ๋วแล้ว ❤
หลังจากนั้นวันที่ 23 ตุลาคม เราลุ้นมากค่ะอยากให้ออกวันนี้เพราะเป็นวันพุธ ซึ่งเรากับแฟนเกิดวันพุธทั้งคู่ค่ะ แต่กลับไม่มีอาการอะไรเลย เราเลยแอบบ่นๆไปหน่อย ว่าไม่ออกก็สร้างบ้านอยู่ในนั้นไปเลยไม่ต้องออกร่ะ 5555 แอบนอยย์ลูกค่ะ เท่านั้นแร่ะค่ะเริ่มปวดท้องเลย ปวดแบบห่างกัน 7 นาที 10 นาที ไม่สม่ำเสมอเราเลยกะไว้ว่าเด่วพรุ่งนี้เช้าค่อยไปเพราะปวดแบบทนไหวอยู่ค่ะ แต่พอเลยเที่ยงคืนเข้าวันที่ 24 ตุลาคม. เท่านั้นร่ะเอาร่ะ เริ่มปวดทรมานปวดแบบต้องลุกเดินให้หายปวดค่ะ ไม่รู้สึกเจ็บเลยซักนิดนะค่ะ แต่ปวดแบบเอาเรื่องสุดๆค่ะ ลูกดิ้นเก่งมากถีบจุกไปหมดค่ะ ตอนตี 3 เราปวดมากค่ะแต่ยังเดินไหวอยู่เลยลองไปตรวจก่อนเพราะเราอยู่กับแฟนแค่ 2 คน เดี๊ยวเพื่อปวดมากๆเดินไม่ไหว สงสารแฟนค่ะรอดูอาการเราตลอดยังไม่ได้นอนเลย >< สรุปพอไป เปิดเท่าเดิมค่ะ 1 เซน 50 ไม่ขยับเลยแต่เราคิดในใจนะ ( อะไรว่ะปวดขนาดนี้ยังไม่เปิดอิก ถ้ารอเปิด 10 เซนไม่ปวดตายเร่อะอ่อว่ะ 😡 สรุปเราก็เลยปรึกษากับแฟนค่ะว่าขอกลับบ้านดีกว่า แต่ระหว่างเดินทางกลับนี้สิ่ค่ะ ตอนที่หมอตรวจภายในมันจะต้องมีมูกเลือดออกน่ะค่ะ ซึ่งครั้งแรกมีนิดนึง มองแทบไม่เห็นเลย แต่ครั้งนี้เรารู้สึกเหมือนเป็นประจำเดือนไหลเลยอ่ะค่ะ แต่ก็ไม่เอะใจนะค่ะ คิดว่าคงไม่มีอะไรหร่อกน่าขนาดรอมา 3 วันยังไม่เปิดเพิ่มเร่อะ แต่ที่น่าตกใจคือพอเราเข้าห้องน้ำนี้เลือดไหลเต็มตามขาเลยค่ะ เลยลองโทถามพยาบาลเวรดู
พยาบาล :: ปกตินะคุนแม่ หลังจากตรวจภายในอาจมีมูกเลือดไหลเป็นธรรมดาค่ะ ไม่มีอะไรน่าห่วง
เรา :: อ่อ ค่ะแต่เป็นเลือดสดนะค่ะ ไม่ใช่มูกๆ
พยบาล :: นั้นแร่ะค่ะ ปกติ รึถ้ามีอาการเจ็บถี่ทุก 5 นาที จะลองมาตรวจดูใหม่ก็ได้นะค่ะ
เราเลยบอกขอบคุณแล้วก็วางสายค่ะ เพราะถ้าเค้าบอกปกติคงไม่มีอะไรน่าห่วง เราเลยชวนแฟนไปนอนแต่พอเรานอนปุ๊ป อาการปวดท้องก็กลับมาอิกค่ะ ปวดเหมือนจะถ่ายท้องเสียน่ะค่ะแต่ไปเข้าห้องน้ำกลับไม่ถ่ายค่ะ 3 รอบเปลี่ยนแผ่นอนามัยทุกรอบค่ะ รอบสุดท้ายนี้คือออกมาเป็นมูกๆ สีน้ำตาลค่ะเราก็ว่าเอาว่ะ เคยอ่านเจอเค้าบอกตอนจะคลอดจะมีมูกสีน้ำตาลออก เราก็เลยไปบอกแฟนว่านอนเอาแรงกันก่อนดีกว่า เดี๊ยวถ้าเจ็บถี่จริงๆ ค่อยไปตอนเช้าก็ได้ เค้ายังเดินไหวอยู่ หลังจากนั้นเราก็เตรียมตัวจะเข้านอนค่ะ แต่เรานี้กลับนอนไม่ได้เลยค่ะ ทรมานมากเริ่มเจ็บท้องค่ะ
06.00 น. - ปวดท้องถี่ขึ้นๆ หลังจากหลับไปแบบไม่รู้ตัว แต่ต้องสะดุ้งเพราะปวดมากค่ะ
07.00 น. - เริ่มถี่ขึ้นที่นี้นอนไม่ได้แร่ะ ปวดแบบทรมานมาก แต่เห็นว่าท้องไม่แข็งคงไม่มีอะไร น่าจะเจ็บเตือนมั้ง !
08.00 น. - ปวดจนต้องลุกเดิน... นอนร้องให้ แต่ยังไม่กล้าเรียกแฟนค่ะ กลัวไปแล้วต้องรอนุ้นนี้อิก
09.00 น. - เริ่มทนไม่ไหว โทรไปที่ รพ. เค้าก็บอกว่าให้จับเวลาดูสิ่ว่ากี่นาที เราก็ปวดอ่ะนะค่ะ ไม่มีอารมณ์จับเวลาหร่อก ได้แต่นอนร้องให้บีบมือแฟน เพราะทรมานจิงๆ
10.00 น. - เราเรียกแฟนร่ะ ว่าไม่ไหวเรียกทั้งน้ำตาเลย บอกไป รพ.เหอะ จะยืนไม่ไหวแล้ว ปวดมาก แฟนเราเลยลุกไปเตรียมของอาบน้ำ แต่เรากับนอนร้องให้อยู่เพราะจะเดินไม่ไหวจิงๆ
10.30 น. - ล้อเลื่อนค่ะ แฟนขับเร็วมากเพราะเห็นเราไม่ไหวแล้ว ร้องให้น้ำตาไหลทรมานสุดๆ
10.50 น. - ถึงน่ารพ.ค่ะ รถติดมากแฟนเรางี้โมโหยาม บอกเมียผมจะคลอดแล้วจอดตรงไหน โบกให้หยุดอยู่นั้นร่ะ พอจอดรถได้ลงน่าตึกฉุกเฉินเรางี้เดินลงจากรถแทบไม่ไหวแล้วค่ะ ขอรถเข็นอย่างเด่ว เราปวดจนน่านี้เขียวแล้ว เค้าก็เข็นพาเราไปสูติ สูติบอกปวดมากไม่ไหวแล้วใช่ม่ะ ไปห้องคลอดเลย
11.00 น. - ถึงห้องคลอดเปลี่ยนเสื้อผ้า เราจะล้มค่ะขายืนไม่ไหวแล้ว เค้าให้เรานอนเตียงตรวจปากมดลูก ทีนี้เพิ่มเป็น 3 เซนค่ะ เราก็บอกหมอค่ะไม่ไหวแล้วปวดมากค่ะ ช่วยหน่อยค่ะ ทรมานนนนนนน น้ำตาก็จะไหล เป็นอะไรที่ทรมานที่สุดในชีวิตแล้วค่ะ เค้าก็ถามเราว่าฝากท้องที่ไหน เราบอกพระนั่งเกล้านี้แร่ะค่ะ เค้าเลยถามหาสมุดสีชมพู แต่ว่าตอนที่เราลงจากรถน่ะค่ะ เราลืมหยิบมาเลยต้องรอแฟนให้เอาขึ้นมา แล้วกว่าแฟนจะขึ้นมาก็เกือบครึ่งชั่วโมงเรานี้บิดไปมา ร้องอย่างดังทรมานมากไม่ไหวแล้ว เราเลยบอกว่า ช่วยหนูก่อนพี่ ไม่ไหวแล้ว สมุดอ่ะมีเดี๊ยวแฟนตามเอาขึ้นมาให้ ที่นี้เต็มเตียงเลยค่ะช่วยกันสอนเราเบ่ง สอนวิธีหายใจ พวกพี่ๆ นักศึกษาแพทย์น่ารักมาก คอยอยู่ข้างเราตลอด สักพักแฟนเรามาเค้าก้สวนก้นให้เราไปอึค่ะ แล้วเลือดเรานี้ไหลเยอะมากค่ะ ต้องเปลี่ยนผ้าใหม่ตลอด แฟนเราก็รออยู่ข้างนอก ไม่ต่อยรู้เรื่องแต่ดีที่เราโทหาน้าให้มาทำเรื่องด้วยนะ เด๊ียวเราจะไปคลอดแล้ว
12.00 น. - รู้สึกว่าหมอใหญ่จะเข้ามาค่ะ มาถึงถามพวกพี่ๆนักศึกษาแพทย์ แล้วก็เดินตรงมาเจาะถุงน้ำคล่ำเราเลยค่ะ มดลูกเปิด 4 เซนแล้ว อาจารย์พยาบาลก็มาเจาะๆสายน้ำเกลือ และบอกกับเราว่าเดี๊ยวจะปวดถี่ขึ้นเรื่อยๆนะ ชม.หนึ่งมดลูกจะเปิดถี่ระเซนนี้ 4 เซนแล้วคงอิก 6-7 ชม.แร่ะ เราฟังๆอยู่เท่านั้นแร่ะ ตัวเราชา มือหงิกสติไม่รุเรื่องจนพวกพี่ๆ นศ.แพทย์ต้องมารุม 5-6 คนกลัวเราช็อก เพราะเลือดจางค่ะ เสียเลือดเยอะจะช็อก ยาบำรุงที่หมอให้เรานี้นานๆ กินทีค่ะ พวกพี่ๆนศ.แพทย์นิสัยดีสุดๆไม่ดุเราเลยแถมให้กำลังใจเราเต็มที่ เราปลื้มมากเลยค่ะถ้าไม่เจอชุดพวกพี่เค้าจะเป็นยังไงก็ไม่รู้ 55555 พวกพี่ๆเค้าคอยเรียกเราตอยถามคอยสอนเราหายใจค่ะ เราหายใจไม่ค่อยเป็นจะตายให้ได้เลยวินาที และความรู้สึกตอนนั้นเราอึนไปหมดค่ะ
13.00 น. - อาจารณ์พยาบาลเดินมาดูถามเรามีแรงเบ่งยัง ลมเบ่งมารึยัง เราก็ยังตัวชาอยู่ได้แต่พยักน่าหงึกๆ เค้าเลยลองตรวจปากมดลูกดูอิก ที่นี้วุ่นวายเลย บอกว่าเราคลอดง่ายนะเนี้ยชม.เด่วเปิดเพิ่มมาอิก 5เซนค่ะเป็น 9 เซนแล้วจ้า เตรียมเข็นเข้าห้องคลอดเลย เราแอบเห็นเตียงข้างๆมานอน 2 วันแล้วยังไม่คลอดเลย แต่เรานี้มาถคงคลอดเลยรอแปปเดียวเอง
13.30 น. - หมอบอกเปิด 9 เซนอยู่รออิกแปปนะคุนแม่จะได้คลอดแล้วอย่าพึ่งเบ่งนะเก็บแรงไว้ก่อน แต่ไม่ทันแล้วค่ะเราเบ่งใหญ่เลย อั้นไม่เป็น พวกพี่ๆนศ.แพทย์ก็ชวนเราคุยให้เรามีสติตลอดเวลา เราเลยถาม 9 เซนแล้วตัดเลยไม่ได้หร๋อค่ะ ที่นี้หัวเราะกันใหญ่เลยบอกอิกนิดเดียวเองคุณแม่ จะเปิดหมดแล้วค่ะ มาๆหัดเบ่งกัน เราก้เบ่งใหญ่เลยค่ะ ปวดตุงๆที่ตรงนั้น เหมือนจะมีอะไรไหลออกมาแต่ออกไม่ได้อ่ะค่ะ
14.00 น. - หมอบอกมาคุณแม่เบ่งจิงแล้วนะ ช่วยกันหน่อยเร็วลูกจะได้ออกแล้ว แต่เรานี้กลับตอบไปว่าไม่มีแรงเบ่งแล้วค่ะ พยาบาลเลยมาช่วยเชียร์กันใหญ่เลย เราก็นะ ฮึ๊บบ.....เพื่อลูกๆ จะได้ออกมาแล้ว ลมเฮือกสุดท้ายเรานะเบ่งสุดกำลังแอบหยุดเลยหนีบหัวลูกไปหน่อยแต่รีบเบ่งต่อค่ะ
14.13 น. - หมอขานเวลาคลอด...ออกมาแล้วววววนร๊า ^^ หมอบอกหยุดเบ่งได้แล้วคุณแม่ลูกออกมาแล้วค่ะ... เรานี้หมดแรงเลยตัวซีดเหลือง แต่ยังถามหมอต่ออยู่นะว่า ผู้ชายรึเปล่าค่ะ ครบ 32 ไหม ? หมอเอาลูกเช็ดตัวแล้วมาวางให้เราดู โอโห....ตัวสีชมพูเลยนะ หน้าถอดพ่อมาเลยเจรงๆ... หนัก 3045 กก.ทั้งที่เราคิดว่าไม่เกิน 2500 กก.หร่อกเราท้องเล็กจนแทบมองไม่เห็นสรุปคือเราได้หอมไปทีนึงก่อนแล้วก้นอน คลอดรก ทำแผลต่อเลย เรางี้ถามแต่ว่าเอาลูกเราไปไหน เอามาให้ตอนไหน ถามหาแต่ลูกค่ะ ตื่นเต้นสุดๆ
15.00 น. - เข็นเรามาไว้ห้องรอคลอด แต่รอบนี้รอดูอาการเพื่อเราจะตกเลือด ซักพักก็อุ้มลูกมาให้เรา มีแต่คนบอกน่าเกลียดน่าชัง ตัวสีชมพูเลยนะ 5555 เรานี้กอดไม่ปล่อยเลย กลัวไปสลับกับคนอื่น ตอนนั้นแฟนรู้แค่ว่าคลอดแล้วแต่ยังไม่เห็นลูกเพราะเข้ามาไม่ได้ เราเลยรีบทำเรื่องห้องพิเศษ กินข้าว เรียบร้อยกะว่าอยากให้พ่อเห็นน่าลูกเร็วๆ
16.00 น. - ได้เจอน่ากันแล้วพอหมอเข็นรถเราออกมารีบวิ่งมาดูลูกเลย คุ้มค่าที่รอคอยมาตั้งแต่ เมื่อคืน วิ่งเรื่องคนเดียวเพราะน้าเรามาไม่ทัน เดินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ตามรถเข็นเรากับลูกมา 5555 เอาไว้เด้วเราจะมาเล่าต่อนะลูกตื่นแล้ว ^^