อยากไปก็ไป =_="

สวัสดีครับ น้าๆห้องมอเตอร์ไซค์

  หลายๆครั้งคนเรามักจะตั้งโจทย์ให้ตัวเองเสมอว่าจะไปไหน ไปทำไม ไปกะใคร ??
  และก็ได้คำตอบที่สวยหรูสำหรับตัวเองเสมอ ผมก็เช่นกันครับ ^^
    แต่ในความเป็นจริงแล้ว การวางแผนของเรามักจะผิดเพี้ยนไปจากความคิดเสมอ
  เมื่อวันก่อน ผมตั้งใจกับตัวเองว่าจะออกไปแทร่ดๆๆที่ภูทับเบิก ออกจากออฟฟิศตอนเที่ยงๆกลับห้องเก็บกระเป๋า
  โทรไปสอบถามห้องพัก คืออารมณ์ประมาณว่า เฮ้ยยย!! ทับเบิกเสร็จช้านแน่ๆ  วันธรรมดาอันแสนสุขของช้านนน
     ขับรถออกจากซอยมาได้ประมาณสามกิโลเมตร beep beep beep !! ตรืดดดดด ตรืดดดดดด
   เสียโทรศัพท์ดังพร้อมสั่นสะเทือนไปถึงรังไข่ เพราะเก็บไว้ในกระเป๋าข้าง -*- ปล่อยให้สั่นไปก่อนถือว่าสปาไปในตัว
   แลดูเหมือนจะโรคจิตนิดๆ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้แต่จริงๆๆแล้วผมโรคจิตมากกก เหตุผลคือหาที่จอดเพื่อรับยังไม่ได้ครับ
   จะรับแล้วสอดเข้าหมวกก็กะไรอยู่ เลยปล่อยให้สั่นสร้างความหรหรรษให้ช่วงล่างสักหน่อย
      ปรากฏว่า ต้นทางที่โทรหาผม มีงานเร่งด่วนครับ อ้าววววว !!! ซวยละตรู เลยต้องม้วนลำกลับ มาทำงานชดใช้หนี้กรรมกันต่อ
    จนวันต่อมา หรือเรียกง่ายๆว่าเมื่อวาน รู้สึกอารมณ์ค้างคาครับ เหมือนคนทำอะไรสักอย่างแล้วมันไม่เสร็จ
    เราต้องหาทางทำอะไรสักอย่างให้มันเสร็จแล้วล่ะ ว่าแล้วก็ออกเดินทางครับ จุดมุ่งหมายวันนี้คือพัทยา ไปเอาหน้ากากที่เพื่อนรับปาก
    ว่าจะให้ตั้งแต่ปีที่แล้ว พร้อมกับเกี๋ยวซ่าบะหมี่ดำ หุหุ แค่คิดก็คุ้ม ไปก็ไปฟระ ว่าแล้วก็จะช้าอยู่ใย ออกเดินทางที่เราอยากจะไปกันดีกว่าครับ
      ปล.นี่ขับรถเล่นนะครับผมไม่นับว่าเป็นทริป เพราะฉนั้นจะยังไม่เห็น ตัวตออีกคนนั่งอยู่ข้างหลังนะครับ เพราะSheนั่งอยู่ในใจอยู่แล้ว หุหุ

  ว่าแล้วก็หนีความวุ่นวายจากเมืองกรุงกันครับ

  
  แดดเปรี้ยงตลอดเส้นทาง แอบจินตนาการบรรเจิดว่าอาจจะได้เห็นบิกินี่เล่นน้ำบ้างล่ะน้าาา
  ขับแบบบเรื่อยๆชิวๆๆครับ อยากจอดก็จอด [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เหมือนที่เจอใครในนี้แล้วผมต้องจอด


   เดินทางโดยใช้เส้นบางนา และ[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้คิดถึงตลอดเวลาโดยเฉพาะใครบางคน
เหนื่อยก็พัก รักก็บอก ^^
ถนนเส้นนี้หลุมบ่อค่อนข้างเยอะครับถือว่าฝักทักษะในการขับมอเตอร์ครอสไปในตัว ตกหลุมตกบ่อยังขึ้นได้[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้แต่เวลาที่ตกหลุมรักใครทำไมมันขึ้นยากจัง



   ก่อนถึงพัทยาแวะเลี้ยวมาหาเจ้านายเก่าครับ แถวเส้นกระทิงลาย-ระยอง
คนคนนี้เป็นคนที่ทำให้ผมเห็นการเปลี่ยนแปลงของคนๆนึงได้อย่างมากมาย ทั้งการใช้ชีวิตและนิสัย
เมื่อก่อนพี่ท่านเกลียดธรรมชาติ เกลียดการปลูกต้นไม้ บ้าพลังอำนาจอย่างมากมาย แต่ทุกวันนี้ก็กลับกลายเป็นคนละคน
มันทำให้ผมรู้อย่างนึงครับว่า สุดท้ายแล้วคนเราก็ไม่ได้ต้องการอะไรมากกว่าความสุขในชีวิตบั้นปลายที่แทบจะไม่เหลือใครเลย
   จุดอิ่มตัวของความสุขแต่ละคนมันไม่มีทางเห็นได้เลยจนกว่าจะถถึงเวลาอันควรจริงๆ
มาดูบริเวณบ้านของคนที่เกลียดการปลูกต้นไม้มากๆๆมาก่อนกันครับ ^^








จากคนที่เคยเกลียดการปลูกต้นไม้ ปัจจุบันแทบจะสิงร่างในต้นไม้แหล่วววว