คุณตั้ว ศรัณยู-คุณทำได้ยังไงนอกจากเขียนบทและกำกับได้ครบทุกมิติแล้ว คุณยังทำให้นักแสดง "เล่นเหมือนไม่ได้เล่น"

กระทู้และประเด็นที่ชื่นชมผลงานละคร สุภาพบุรุษลูกผู้ชาย ของคุณตั้ว ศรัณยู มีมาเรื่อยๆไม่ขาดสาย ทั้งในเรื่องของการถ่ายภาพ การเขียนบทละคร การกำกับของคุณ ล้วนมีคนชื่นชมมามากแล้ว และนี่ก็จะเป็นการตอกย้ำความสามารถและคุณภาพผลงานของคุณอีกครั้ง

ประเด็นของเรื่องบทละคร แทบจะเรียกได้ว่า คุณคือ One man show ล้วนๆ เพราะคุณตั้ว ทั้งเขียนบทเอง ทั้งกำกับเอง และที่สำคัญละครเรื่องนี้ก็เป้นผลงานการรีเมคของเดิมที่คุณทำไว้ได้ดีแล้ว แต่ด้วยความที่คุณไม่หยิบโหย่ง มักง่าย คุณเขียนบทและตีความใหม่ในหลายๆประเด็นหลายมิติ พอดีเวอร์ชั่นเก่าป้บุญรอดไม่เคยดูมาก่อน แต่เท่าที่อ่านในพันทิฟ พอจะอนุมานได้ว่าคุณไม่ได้ Copy ของเก่ามาทั้งดุ้นแน่นอน มีการใส่ตัวละครใหม่เข้ามา มีการสร้างมิติใหม่ๆของตัวละคร ซึ่งต่างกรรม ต่างวาระจากของเก่า คุณทำออกมาได้ดีแล้วค่ะ

ประเด็นเล็กๆน้อยๆ ที่งานละครในเมืองไทยส่วนใหญ่ที่มักจะมองผ่าน หรือให้น้ำหนักน้อย อาจจะเนื่องจากผู้เขียนบทละคร ผู้กำกับเหล่านั้นไม่มีความสันทัด แต่คุณศรัณยู คุณเก็บรายละเอียดครบแทบจะทุกประเด็น เช่น ประเด็นเรื่องของการแพทย์ ข้อมูลการแพทย์ จรรยาบรรณ กฏระเบียบๆต่างๆในแวดวงการแพทย์คุณไม่ยอมปล่อยผ่าน  ประเด็นเรื่องของวงการธุรกิจ ประเด็นเรื่องของงานบริหาร ประเด็นในเรื่องของปรัชญา คำคม วาทะ ต่างๆที่คุณสอดแทรกมาให้เป้นสีสันได้อย่างพอดีและลงตัว เหล่านี้ล้วนมีคนชื่นชมมาแล้วทั้งนั้น

ประเด็นในเรื่องของมิติของตัวละคร คุณเขียนและสร้างตัวละครแต่ละตัวขึ้นมาอย่างมีชั้นเชิง ตัวละครของคุณทุกตัวจึงมีมิติ มี Conflict มีส่วนสำคัญต่อการดำเนินเรื่องทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป้นตัวละครหลัก ตัวละครรอง ตัวละครย่อยๆ ทุกตัวลั้นมีที่มา มีที่ไป มีเหตุผลรองรับ ไม่ได้กล่าวขึ้นมาเพียงลอยๆ ซึ่งหายากมากในงานวรรณกรรมและงานละครของเมืองไทย ที่จะมีความครบถ้วนลงตัวแบบนี้ ส่วนมากป้ามักจะเจอแต่ในนิยายกำลังภายในของกิมย้ง โกวเล้ง หรือแม้แต่ในซีรีย์ญี่ปุ่น และฮ่องกง ที่โด่งดังหลายๆเรื่อง

อีกประเด็นหนึ่งที่อยากจะชื่นชมเป็นพิเศษคือ คุณคือผู้กำกับที่สามารถดึงเอาความสามารถภายในของนักแสดงแต่ละคนออกมาได้อย่างเป้นธรรมชาติและลงตัว มันจึงทำให้ละครของคุณดูสมจริง ดู Real ดูเหมือนคนดูสามารถสัมผัสกับตัวละครเหล่านั้นได้ในชีวิตประจำวัน นักแสดงของคุณทั้งหน้าเก่า หน้าใหม่ ล้วนถ่ายทอดออกมาแบบเสมือนว่า "เล่นเหมือนกับไม่ได้เล่น แสดงเหมื่อนกับว่าไม่ได้แสดง ดูแล้วพวกเขาไม่ได้พยายามที่จะเป้นตัวละครตัวนั้น แต่พวกเขาคือตัวละครตัวนั้นจริงๆ" มันจึงทำให้คนดูอย่างป้า เหมือนไม่ได้นั่งดูละคร แต่เสมือนกำลังนั่งสังเกตพฤติการณ์ของตัวละครนั้นๆที่ถ่ายทอดออกมาอย่างเป็นธรรชาติ อารมณ์ที่นักแสดงเขาทำให้เรารู้สึกเหมือนเป็นคสสังเกตการณ์และเป็นส่วนหนึ่งในหนัง มันเคยเกิดขึ้นไม่บ่อยนัก เท่าที่จำได้หลักๆก็ตอนที่ป้าบุญรอด นั่งดูหนังเรื่อง เถียนมี่มี่ , ปู้เหลี่ยวฉิง รักนี้ชั่วนิรันดร์ , Song 's sisiters , In the mood of love , Farewell my comcubine , Not one less , Judo , Nobody knows , Love letters , Be with you , Amagi pass เป็นต้น  เหมือนข้อความที่คุณเคยเขียนไว้ว่า

มันใช่เลย...คุณทำออกมาได้อย่างน่าทึ่ง

คุณตั้ว ทำให้ป้าได้เห็นพัฒนาการของนักแสดงทั้งหน้าเก่า หน้าใหม่ ได้อย่างน่าทึ่ง เช่น

- แนท ณัชชา ในตอนแรกที่ออนแอร์ น้องแนทออกฉากมา ฉันอึ้งเลย...คุณทำได้อย่างไร ฉันเคยติดตามผลงานของน้องแนทมาก่อนหน้านี้ตลอดน้องต้องผ่านกระแสด่าทอ ติติงมาไม่น้อย ล้มลุกคลุกคลานมาไม่น้อย จนกว่าน้องจะสำแดงให้คนยอมรับในฝีมือทางการแสดงของน้อง จากบทของ ก้อย ป้าบอกได้เต็มปากเลยว่า น้องแนท ในบทของ ก้อย สาวตาบอด มันใช่เลย ดูแล้วน่าสงสาร ดูมีเรื่องราวในใจ ให้คิดอยู่ตลอดเวลา ดูแล้วก็เชื่อน้องตาบอดจริงๆ ดูแล้วเข้าใจเลยว่าทำไม หรั่ง และทุกคนในชุมชนจานเดียว ถึงให้ความรักและคอยปกป้องดูแลก้อย

- โบ ธัญญสุภางค์ จากกระแสด้านลบในช่วงก่อนละครออนแอร์ และ 1-2 ตอนแรก แต่พอมาถึงตอนที่ 3 เท่านั้นแหละ ตอนที่แพรวาทะเลาะกับแฟน นับจากตอนนั้นมา ฉันอึ้ง ฉันตะลึง คุณดึงศักยภาพของเด็กใหม่คนนี้ออกมาได้ในชั่วเวลาเพียงไม่นาน บวกกับความมุ่งมั่นและความพยายามของน้องโบด้วย ทำให้คนดูหนังดูละครมามากอย่างป้าบุญรอด ยอมรับในพัฒนาการของน้องเลยค่ะ ยิ่งตอนวันนี้น้องโบ ทำให้ฉันน้ำตาซึมและไหลพรากในหลายๆฉาก เช่น ฉากที่แพรวาเรียกประชุมพนักงาน ฉากที่แพรวาคุยกับพ่อที่นอนไม่มีสติในโรงพยาบาล ฉากที่แพรวาโดนบอกเลิกรัก ฉากที่แพรวาเล่าเรื่องความหลังให้หรั่งฟังและเต้นบนดวงจันทร์ด้วยกัน...น้องโบ ถ่ายทอดออกมาได้แบบพอดี ไม่บีบ ไม่เค้น ไม่มาก ไม่น้อย ไม่ล้น ไม่แรง แต่มันตรึงใจ น้ำตาคนดูจะไหลพรากๆออกมาเอง...แบบนี้แหละ ที่ป้าบุญรอดอยากเห้นน้องโบในแบบที่ป้าอยากเห็น เหมือนที่ป้าเคยเห็นและชื่นชมแนวทางการแสดงของนักแสดงชั้นนำของเอเชียหลายๆคนมาแล้ว เช่น จางมั่นอวี้ เยี่ยถง หยวนหย่งอวี้ เจิ้งอวี้หลิง คาเรน ม๊อก มิโฮ นากายาม่า ยูโกะ ทานากะ เป็นต้น

- น้องพอร์ช ด้วยฝีมือและประสบการณ์ บวกกับพรสวรรค์และพรแสวงที่มีอยู่ในตัวน้องพอร์ช เชื่อแล้วว่าคุณตั้ว เลือกคนมาเป้นหรั่ง ไม่ผิดจริงๆ พอร์ช ทำให้ละครเรื่องนี้ดูอบอุ่น feel good ดูสมกับที่นิยามของเรื่องไว้ว่า สุภาพบุรุษลูกผู้ชาย จริงๆ...พอร์ช ทำให้คนดูเชื่อว่าและมีความหวังว่า ในสังคมยุคปัจจุบันนี้ ยังมีคนอย่าง หรั่ง นาคำ หลงเหลืออยู่...เพราะสิ่งที่พอร์ช ถ่ายทอดออกมาก มันดูเหมือนไม่ใช่การแสดง แต่เหมือนคนจริงๆ ชีวิตจริงๆ ที่มีอยู่จริง...ละครเรื่องนี้จึงเป้นละครที่เต้มเปี่ยนด้วยความหวัง หวังว่าเราจะได้เจอคนอย่างหรั่ง นาคำ เข้าสักวันหนึ่ง

- คุณตฤณ เศรษฐโชค ไม่แปลกใจและไม่เสียใจที่คุณตฤณ ไม่ปฏิเสธ บทเฮียตง เสาหลักแห่งครอบครัวและวงษ์ตระกูล ทั้งๆที่คุณตฤณ ก็ใช่จะมีเวลาว่างมากพอ เพราะช่วงนี้คุณตฤณเองก็ยังมีละคร ยมบาลเจ้าขา ที่เป็นละครเรื่องแรกของค่ายคุณตฤณเอง แต่การมารับบทนี้ของคุณตฤณ มันทำให้เราเห็นพลังของตัวละครตัวนี้ เห็นมิติ เห็นฝีมือ ซึ่งคุณตฤณถ่ายทอดออกมาได้เป็นอย่างดีในทุกมิติ ทั้งบทบาทของการเป็นพ่อ เป็นสามี เป็นพี่ของน้องๆ เป็นนายจ้าง เป็นเสาหลักของวงษ์ตระกูล เป้นคนที่อยู่แวดล้อมและกดดันจากปัญหารอบด้านที่ล้วนเกิดจากคนใกล้ตัวทั้งสิ้น ดูตัวละครตัวนี้ทีไร มันขนลุกทุกทีซิ

- คุณอุ๋ม อาภาศิริ ที่ดูเหมือนจะเป็นตัวละครที่ดูเรียบๆ ง่ายๆ อบอุ่น ไม่มีอะไรที่ต้องให้เล่นยาก ค่อยๆเป็น ค่อยๆไป เหมือนที่คุณกบ สุวนันท์ เคยกล่าวไว้ว่า "การเป็นนักแสดงที่เล่นเป็นตัวประกอบที่ดูเรียบง่าย ไม่มีบทร้อนแรงอะไร ถือเป็นงานยาก เพราะตัวละครตัวนั้นต้องคอยส่งเสริมให้ตัวละครอื่นๆดูโดดเด่นขึ้นมา เปรียบเสมือนตัวละครตัวนั้นเป็นเพียงเสียงกระซิบ ที่จะคอยกระซิบให้ตัวละครอีกตัวได้เปล่งเสียงตะโกน" ซึ่งคุณอุ๋ม ทำได้ และทำได้ดีด้วย จากตอนแรกๆมาจนถึงตอนนี้ คุณอุ๋ม ทำให้เราเชื่อว่าเราไม่ได้ดูเธอแสดง หากแต่เรากำลังสังเกตพฤติการณ์และบทบาทการดำเนินไปของตัวละครตัวนี้ และวันนี้เธอก็ได้ปล่อยของออกมาแบบเชือด เชือด นิ่มๆ แต่กินใจ...ตีบทแตก ประทับใจสุดๆ

นอกจากนักแสดงที่พูดมาทั้งหมดข้างบนนี้ ต้องขอชื่นชมนักแสดงทุกคนของ "สุภาพบุรุษลูกผู้ชาย" ที่ถ่ายทอดออกมาได้อย่างเป็นธรรมชาติ และลงตัว จนทำให้ละครเรื่องนี้กลายเป็นงานละครในความทรงจำดีๆของใครหลายๆคนแล้วนะคะ...ขอบคุณทีมงานทุกคน ขอบคุณคุณศรัณยู วงษ์กระจ่าง และขอบคุณช่อง 7 สี ทีวีเพื่อคุณ ด้วยนะคะ

ปล. มีอีกหนึ่งกระทู้ดีๆที่อยากจะแนะนำ เป็นกระทู้รวบรวม "วาทะและคำคม" จากละคร อยากให้หลายๆคนได้อ่านแล้วเกิดความรู้สึกดีๆ http://pantip.com/topic/31145332
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่