กลับมาทักทายหลังจากที่หายไปนานค่ะ

สวัสดีท่าสมาชิกทุกคนค่ะ  ดิฉันไม่ได้เข้ามาที่นี่นานมากก  อ่อบางท่านอาจจะลืมดิฉันไปแล้ว  ดิฉันเป็นหญิงพิการ ไม่สามารเดินได้ตลอดชีวิต เป็นแผลกดทับขนาดใหญ่ มีลูกสาว 1 คน ตอนนี้ใช้ชีวิตค่อนข้างลำบาก(แต่ก็อยู่ได้) เวลาที่ผ่านเลยไปทำให้ได้พบเจออะไรมากมาย ซึ่งตอนที่ประสบอุบัติเหตุใหม่ๆ (เมื่อ 7 ปีที่แล้ว)  คิดว่าตัวเองคงมีชีวิตอีกไม่นาน เผลอแป๊บเดียวเวลาล่วงเลยมา 7 ปีกว่าแล้ว  จากลูกสาวที่ตอนนั้นอายุเพียง 9 ขวบ เรียนอยู่ ป.3 ตอนนี้อยู่ ม.4 แล้ว  ทุกวันตั้งแต่ตอน ป.3 ถึงตอนนี้ก็ยังดูแลแม่ ทำแผล เช็ดตัว ทำความสะอาดของเสียให้แม่ โดยไม่มีท่าทีที่รังเกียจ ส่วนพ่อของลูกก็ยังเหมือนเดิม คือไม่ได้มาดูแล ไม่ได้ส่งเสีย แม้ว่าตอนนี้จะได้ทำงานประจำ(รับราชการ) เขาเคยบอกจะจดรับรองบุตรลูกสาว  แต่ดิฉันปฏิเสธไปครั้งแรก  วันหนึ่งเลยคุยกับลูกสาวว่าลูกอยากให้พ่อจดรับรองบุตรไหม รู้ไหมคะลูกสาวบอกว่า ไม่ต้องหรอกแม่ถึงจะจดไปพ่อก็ไม่ส่งเสียเราเหมือนเดิม เราก็ยังต้องหากินของเราเหมือนเดิม  ดิฉันก็เลยลองถามลูกว่า ถ้าวันหนึ่งแม่ตายไปล่ะ ลูกสาวบอกว่าก็อยู่กับยายกับตาเพราะว่าอยู่มาตั้งแต่เกิด ไม่เป็นไร     ...      ตอนนี้ดิฉันและลูกสาวก็มีความสุขตามอัตภาพแต่ก็ไม่รู้ว่าตัวดิฉันเองจะอยู่ได้อีกนานแค่ไหน  แต่จะอดทนอยู่ให้นานที่สุด  อ่อ ตอนนี้ก็ยังไม่มีงานทำอีกเหมือนเดิม แต่ยังรับทำรายงาน ซ่อมคอมพิวเตอร์(เท่าที่ซ่อมได้) ช่วงนี้ปิดเทอมรายได้ไม่ค่อยมี บางวันไม่ได้เงินสักบาทก็มี  ใครก็ได้ช่วยทีค่ะ