สวัสดีครับ ผมชื่อ aof อาย 29 ปี
นานมาเเล้วผมรู้จักผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งเธอหน้าตาธรรมดาๆคนหนึ่ง เเรกๆเราก็คุยกันเเบบปกติธรรมดา ด้วยความที่เรานิสัยเราคล้ายๆ กัน
เราจึงคุยกันรู้เรื่องในทุกๆเรื่องเราโทรหากัน ผมโทรไปบ้าง เธอโทรมาบ้าง เราไปเที่ยวด้วยกัน,กินข้าวด้วยกัน,ดูหนังด้วยกัน,ทำบุญด้วยกัน ปรึกษาในเรื่องต่างๆ เรารู้จักกันมาหลายปี ผมรู้สึกดีๆที่ได้รู้จักเธอ เเละผมจะไม่ลืมเลย
จนเมื่อเราได้ใกล้ชิดกัน จนผมได้อยู่กับเธอ 2 ต่อสอง เเละผมได้ไปมีอะไรกับเธอเข้า โดยที่เธอก็ไม่เต็มใจเท่าไรนัก เเต่ผมก็ชั่วช้าเพราะผมหน้ามืด เห็นเเก่ตัวเกินไปเเละผมก็ส่งเธอกลับบ้านจากนั้นเราก็ห่างกันไปพักใหญ่ๆ เเต่ผมก็ยังคิดถึงเธอเสมอมา ผมโทรไปหาเธอ เธอไม่รับโทรศัพท์
เเต่หลังจากนั้นเธอก็โทรกับมา เราก็คุยกันเหมือนเดิม ผมรู้สึกเสียใจที่ได้ทำสิ่งที่ไม่ดีกับเธอไป เเรกๆที่ผมรุ้ว่าเธอไม่มีเเฟน เเต่ตอนนี้ที่คุยกันใหม่
เธอบอกว่าเธอมีเเฟนเเล้ว เเต่เรายังคุยกันได้เหมือนเดิม,ไปเที่ยว,กินข้าว,ดูหนัง ทุกอย่างเหมือนเดิม เเต่เธอมีเเฟนเเล้วมันทำให้ผมใจสลาย ผมถ้าว่าเธอรักเเฟนเธอรึเปล่า เธอตอบว่าเธอไม่ได้รัก ผมถามว่าไม่ได้รักเเล้วพาเค้าเข้าบ้านเธอไปหาพ่อเเม่เธอทำไม เธอตอบว่าเเฟนเธอมีทุกอย่างเเละให้ทุกอย่างที่เธอต้องการได้ เข้ากับครอบครัวเธอได้เอาใจเธอเเละตามใจเธอ เงินเดือนเเฟนเธอเยอะมากๆ ผมอึ่งไปพักนึ่งเเล้วผมละไม่มีความหมายเลยในสิ่งที่ผมได้ทำลงไป เวลาไปเที่ยวด้วยกันผมรู้สึกดีมากๆเเละมีความสุขที่สุด ผมทำดีกับเธอทุกอย่างเอาใจเธอผมเเสดงความรับผิดชอบในสิ่งที่ผมได้ทำลงไป เเละตอนนี้เราก็ยังคุยกันอยู่ เพื่อหวังว่าผมจะซื้อใจเธอได้เเละเปลี่ยนใจเธอ
จนความรู้สึกว่าผมได้รักเธอเข้าเต็มๆ หัวใจ เเละได้บอกเธอไป แต่เธอตอบกลับมาแค่ว่าเราเป็นเพื่อนกันดีที่สุด aof เป็นเพื่อนที่ดีที่สุด เเละดีกับเราเสมอมา เเต่ความคิดถึงของผมมันห้ามไม่ไหว ผมพยายามโทรหาเธอตลอด ติดบ้างไม่ติดบ้าง บ้างก็อยู่กับเเฟนของเธอผมรู้สึกว่าโลกนี้มันจะเเตกออกเป็นเสี่ยงๆ ผมรู้สึกน้อยใจ เพราะเวลาที่เธอมาเที่ยวกับผม เธอเหมือนมีใจให้ผมเเละเเคร์ผมมากๆมันทำให้ผมคิดเกินเลยออกไปไกล เกินไปไกลกว่าคำว่าเพื่อน ที่เธอบอกว่า "เธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด" ผมเข้าใจดี เเต่ทำไม่ได้ ในเมื่อความคิดของผมมันยังทำงานคิดถึงเธอตลอดเวลา ผมเคยพยายามลืมเธอให้หมดจากหัวใจ โดยการลบเบอร์เธอทิ้ง เเละไม่โทรหาเธอ เเต่เวลาเธอโทรมาผมก็อดไม่รับโทรศัพท์เธอไม่ได้เพราะผมรักเธอ จนมาไม่นานนักผมได้ไปเที่ยวกับเธอที่วัดเเห่งหนึ่ง มันทำให้ผมมีความสุขมากๆที่ได้เจอเธออีกครั้ง เเละเราร่วมทำบุญด้วยกัน มันจะมีกระดาษให้เขียนอุทิศส่วนกุศลปกติต้องเขียนร่วมกัน เเต่เธอขอเขียนเเยกเเละผมเเอบไปเห็นว่าเธอไม่ได้เขียนชื่อผม เเต่เธอเขียนชื่อเเฟนเธอกับเธอ มันทำให้ผมรู้สึกน้อยใจ เเละเสียใจมากๆที่ได้เห็น ผมอยากตัดใจจากเธอมากๆเเต่ทำไม่ได้ สักที เธอเเกล้งรักผมรึเปล่า ผมควรทำใจเเบบไหน เเละควรทำตัวอย่างไรดี ครับ อยากลืมเธอใจจะขาด....เเต่ผมรักเธอจนหมดหัวใจ
เเค่เพื่อนเท่านั้น ทำอย่างไรเพื่อลืมเธอ(เเค่นี้เองหรือที่จะบอก)
นานมาเเล้วผมรู้จักผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งเธอหน้าตาธรรมดาๆคนหนึ่ง เเรกๆเราก็คุยกันเเบบปกติธรรมดา ด้วยความที่เรานิสัยเราคล้ายๆ กัน
เราจึงคุยกันรู้เรื่องในทุกๆเรื่องเราโทรหากัน ผมโทรไปบ้าง เธอโทรมาบ้าง เราไปเที่ยวด้วยกัน,กินข้าวด้วยกัน,ดูหนังด้วยกัน,ทำบุญด้วยกัน ปรึกษาในเรื่องต่างๆ เรารู้จักกันมาหลายปี ผมรู้สึกดีๆที่ได้รู้จักเธอ เเละผมจะไม่ลืมเลย
จนเมื่อเราได้ใกล้ชิดกัน จนผมได้อยู่กับเธอ 2 ต่อสอง เเละผมได้ไปมีอะไรกับเธอเข้า โดยที่เธอก็ไม่เต็มใจเท่าไรนัก เเต่ผมก็ชั่วช้าเพราะผมหน้ามืด เห็นเเก่ตัวเกินไปเเละผมก็ส่งเธอกลับบ้านจากนั้นเราก็ห่างกันไปพักใหญ่ๆ เเต่ผมก็ยังคิดถึงเธอเสมอมา ผมโทรไปหาเธอ เธอไม่รับโทรศัพท์
เเต่หลังจากนั้นเธอก็โทรกับมา เราก็คุยกันเหมือนเดิม ผมรู้สึกเสียใจที่ได้ทำสิ่งที่ไม่ดีกับเธอไป เเรกๆที่ผมรุ้ว่าเธอไม่มีเเฟน เเต่ตอนนี้ที่คุยกันใหม่
เธอบอกว่าเธอมีเเฟนเเล้ว เเต่เรายังคุยกันได้เหมือนเดิม,ไปเที่ยว,กินข้าว,ดูหนัง ทุกอย่างเหมือนเดิม เเต่เธอมีเเฟนเเล้วมันทำให้ผมใจสลาย ผมถ้าว่าเธอรักเเฟนเธอรึเปล่า เธอตอบว่าเธอไม่ได้รัก ผมถามว่าไม่ได้รักเเล้วพาเค้าเข้าบ้านเธอไปหาพ่อเเม่เธอทำไม เธอตอบว่าเเฟนเธอมีทุกอย่างเเละให้ทุกอย่างที่เธอต้องการได้ เข้ากับครอบครัวเธอได้เอาใจเธอเเละตามใจเธอ เงินเดือนเเฟนเธอเยอะมากๆ ผมอึ่งไปพักนึ่งเเล้วผมละไม่มีความหมายเลยในสิ่งที่ผมได้ทำลงไป เวลาไปเที่ยวด้วยกันผมรู้สึกดีมากๆเเละมีความสุขที่สุด ผมทำดีกับเธอทุกอย่างเอาใจเธอผมเเสดงความรับผิดชอบในสิ่งที่ผมได้ทำลงไป เเละตอนนี้เราก็ยังคุยกันอยู่ เพื่อหวังว่าผมจะซื้อใจเธอได้เเละเปลี่ยนใจเธอ
จนความรู้สึกว่าผมได้รักเธอเข้าเต็มๆ หัวใจ เเละได้บอกเธอไป แต่เธอตอบกลับมาแค่ว่าเราเป็นเพื่อนกันดีที่สุด aof เป็นเพื่อนที่ดีที่สุด เเละดีกับเราเสมอมา เเต่ความคิดถึงของผมมันห้ามไม่ไหว ผมพยายามโทรหาเธอตลอด ติดบ้างไม่ติดบ้าง บ้างก็อยู่กับเเฟนของเธอผมรู้สึกว่าโลกนี้มันจะเเตกออกเป็นเสี่ยงๆ ผมรู้สึกน้อยใจ เพราะเวลาที่เธอมาเที่ยวกับผม เธอเหมือนมีใจให้ผมเเละเเคร์ผมมากๆมันทำให้ผมคิดเกินเลยออกไปไกล เกินไปไกลกว่าคำว่าเพื่อน ที่เธอบอกว่า "เธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด" ผมเข้าใจดี เเต่ทำไม่ได้ ในเมื่อความคิดของผมมันยังทำงานคิดถึงเธอตลอดเวลา ผมเคยพยายามลืมเธอให้หมดจากหัวใจ โดยการลบเบอร์เธอทิ้ง เเละไม่โทรหาเธอ เเต่เวลาเธอโทรมาผมก็อดไม่รับโทรศัพท์เธอไม่ได้เพราะผมรักเธอ จนมาไม่นานนักผมได้ไปเที่ยวกับเธอที่วัดเเห่งหนึ่ง มันทำให้ผมมีความสุขมากๆที่ได้เจอเธออีกครั้ง เเละเราร่วมทำบุญด้วยกัน มันจะมีกระดาษให้เขียนอุทิศส่วนกุศลปกติต้องเขียนร่วมกัน เเต่เธอขอเขียนเเยกเเละผมเเอบไปเห็นว่าเธอไม่ได้เขียนชื่อผม เเต่เธอเขียนชื่อเเฟนเธอกับเธอ มันทำให้ผมรู้สึกน้อยใจ เเละเสียใจมากๆที่ได้เห็น ผมอยากตัดใจจากเธอมากๆเเต่ทำไม่ได้ สักที เธอเเกล้งรักผมรึเปล่า ผมควรทำใจเเบบไหน เเละควรทำตัวอย่างไรดี ครับ อยากลืมเธอใจจะขาด....เเต่ผมรักเธอจนหมดหัวใจ