สวัสดีครับ พอดีผมต้องเดินทางมาทำธุระส่วนตัว(แฟนเป็นคนญี่ปุ่น) ที่ซัปโปโร เปลี่ยนเครื่องที่นาริตะ
ตอนเข้า ตม ที่นาริตะก็เสียวๆอยู่ พาสปอร์ตเป็นเล่มใหม่ ว่างโจ๋งโหลงเลย แถมรูปที่ถ่ายติดพาสปอร์ตกับตัวจริงก็แทบไม่เหมือนกันซะอีก (ต้องขอบคุณหน่วยงานที่ดูแลครับ ไหนจะบัตรประชาชน ไหนจะพาสปอร์ต ถ่ายมาไม่เคยเหมือนตัวจริง ทำเอาเราลุ้นระทึกตลอด) ยืนตัวเกร็งมากเลย
คุณลุง ตม ทำเสียงเข้มๆ แล้วพลิกพาสปอร์ตหน้าหลังบนล่างทุกตลบ จบแล้วก็พยายามเปิดดูไล่เช็คทีละหน้า(ที่ว่างเปล่า) จนเราบอกแกไปว่า "โนริไกเดส" ... ทุกสิ่งจบเลยครับ แกร้องเสียงดังมาก แล้วรีบแปะแสตมป์ Landing Permission ให้ทันที อิอิ
ส่วนอีกเรื่อง ขอตำหนิ
"คนไทยบางส่วนที่ทำตัวไม่เหมาะสมและไม่รักษามารยาท"ด้วยครับ
ที่สนามบิน เขามีเครื่องคอมตั้งไว้ให้ลูกค้าไว้ใช้งานชั่วคราว ผมและคนอื่นๆกำลังต่อคิวรออยู่ คนที่ใช้งานรอบแรกคือคุณผู้หญิงกับลูกชาย ยึดกันไปคนละเครื่อง คนแม่เล่นเฟสบุค เข้าไปแชทคุยกับคนอื่น ส่วนลูกชาย(จากบทสนทนา น่าจะมอต้น) เปิดเว็บแทงบอล เช็คอัตราต่อรอง เปิดอ่านวิเคราะห์ผลบอล นานมากๆครับ ไม่สนใจเลยว่ามีคนต่อคิวอย่างผมและคนญี่ปุ่นที่รออยู่ต้องการเช็คอีเมล์เรื่องธุระ ซึ่งแต่ละคนไม่เกินสามนาทีก็เสร็จแล้ว ตรงนี้เค้ามีคอมไว้ให้บริการก็จริง แต่แชทเฟสบุคนี่ขอเถอะครับ สงสารคนต่อคิวบ้าง นึกย้อนไปถึงสมัยต่อคิวหน้าตู้โทรศัพท์เพื่อแจ้งข่าวให้ที่บ้านทราบ แต่มาเจอพวกคุยโทรศัพท์ทีละสามชั่วโมงยังไงยังงั้นเลย
ความเกรงใจ เป็นสมบัติของผู้ดี ...
เคสต่อมา มาถึงสนามบินนาริตะ สามีภรรยาชาวไทยคู่หนึ่ง ใช้บันไดเลื่อนแบบขวางทางเขา ที่ญี่ปุ่นเวลาใช้บันไดเลื่อน กรุณาชิดซ้ายครับ(เมืองไทยให้ชิดขวา) นี่สองคนแกยืนขวางหน้ากระดานเลย คนเดินมาออด้านหลัง จะขอแทรกไปก็ไม่ให้ผ่านเสียนี่ แถมพอไปถึงทางเข้า ตม (ที่ต้องต่อคิว) คนสามีควักโทรศัพท์ออกมาคุยเสียงดังมากกกกก ในตม เขาห้ามใช้กล้องกับโทรศัพท์นะครับ เห็นใจคนไทยคนอื่นเถอะครับ
ต่อมา ไฟล์ทเดียวกันนี่แหละ ตรงทางเข้า ตม อีกเช่นกัน มีผู้หญิงคนหนึ่งเม้ามอยส์กับเพื่อนอย่างมันปากมาก เรื่องหลบหนีเข้าประเทศ... เธอพูดอย่างภาคภูมิใจมาก ว่าที่มาเนี่ย แฟนออกค่าเครื่องบินให้ เธอติดต่อนายหน้าแล้วจะมีคนพาไปทำงาน คนที่เธอคุยด้วยก็ถามเรื่องทำงานผ่านกรมแรงงานหรือไม่ เธอตอบอย่างหน้าตาเฉยว่าไม่รู้เรื่อง เธอไม่ใช่แรงงาน(เอ่อ เข้าใจผิดแล้วครับ เขาหมายถึงมาทำงานอย่างถูกกฏหมายหรือเปล่าต่างหาก) เธอซื้อตั๋ว จ่ายค่านายหน้ามาแล้วเธอจะหางานสบายๆทำ เธอบอกว่าเธอเลือกได้ งานลำบากๆไม่เลือกหรอก ต้องได้งานสบายๆเงินดีๆเท่านั้น ...
เหนื่อยใจจัง ผมเห็นคนไทยดีๆเยอะมากเลยนะครับ บางคนมาคนเดียว บางท่านพาพ่อแม่มาเที่ยว บ้างก็พาครอบครัวมาเที่ยว คนส่วนใหญ่เหล่านี้ประพฤติตัวดีมาก มีมารยาทและทำทุกสิ่งอย่างถูกต้อง เตรียมแผนท่องเที่ยวมาอย่างดี ทำการบ้านดีมาก แต่พอมาเจอ
"คนแค่ไม่กี่คน" กลับทำให้ภาพลักษณ์ของคนไทยส่วนใหญ่เสียหายไปด้วย
ปล การหลบหนีเข้าไปทำงานในบ้านเมืองคนอื่นอย่างผิดกฏหมาย มันกลายเป็นเรื่องภาคภูมิใจในสายตาคนบางคนไปได้ยังไงกันเนี่ย
ตมญี่ปุ่น บทจะผ่านก็ผ่านง่ายๆเลย (ขอแอบบ่นเรื่องคนไทยนิด)
ตอนเข้า ตม ที่นาริตะก็เสียวๆอยู่ พาสปอร์ตเป็นเล่มใหม่ ว่างโจ๋งโหลงเลย แถมรูปที่ถ่ายติดพาสปอร์ตกับตัวจริงก็แทบไม่เหมือนกันซะอีก (ต้องขอบคุณหน่วยงานที่ดูแลครับ ไหนจะบัตรประชาชน ไหนจะพาสปอร์ต ถ่ายมาไม่เคยเหมือนตัวจริง ทำเอาเราลุ้นระทึกตลอด) ยืนตัวเกร็งมากเลย
คุณลุง ตม ทำเสียงเข้มๆ แล้วพลิกพาสปอร์ตหน้าหลังบนล่างทุกตลบ จบแล้วก็พยายามเปิดดูไล่เช็คทีละหน้า(ที่ว่างเปล่า) จนเราบอกแกไปว่า "โนริไกเดส" ... ทุกสิ่งจบเลยครับ แกร้องเสียงดังมาก แล้วรีบแปะแสตมป์ Landing Permission ให้ทันที อิอิ
ส่วนอีกเรื่อง ขอตำหนิ"คนไทยบางส่วนที่ทำตัวไม่เหมาะสมและไม่รักษามารยาท"ด้วยครับ
ที่สนามบิน เขามีเครื่องคอมตั้งไว้ให้ลูกค้าไว้ใช้งานชั่วคราว ผมและคนอื่นๆกำลังต่อคิวรออยู่ คนที่ใช้งานรอบแรกคือคุณผู้หญิงกับลูกชาย ยึดกันไปคนละเครื่อง คนแม่เล่นเฟสบุค เข้าไปแชทคุยกับคนอื่น ส่วนลูกชาย(จากบทสนทนา น่าจะมอต้น) เปิดเว็บแทงบอล เช็คอัตราต่อรอง เปิดอ่านวิเคราะห์ผลบอล นานมากๆครับ ไม่สนใจเลยว่ามีคนต่อคิวอย่างผมและคนญี่ปุ่นที่รออยู่ต้องการเช็คอีเมล์เรื่องธุระ ซึ่งแต่ละคนไม่เกินสามนาทีก็เสร็จแล้ว ตรงนี้เค้ามีคอมไว้ให้บริการก็จริง แต่แชทเฟสบุคนี่ขอเถอะครับ สงสารคนต่อคิวบ้าง นึกย้อนไปถึงสมัยต่อคิวหน้าตู้โทรศัพท์เพื่อแจ้งข่าวให้ที่บ้านทราบ แต่มาเจอพวกคุยโทรศัพท์ทีละสามชั่วโมงยังไงยังงั้นเลย
ความเกรงใจ เป็นสมบัติของผู้ดี ...
เคสต่อมา มาถึงสนามบินนาริตะ สามีภรรยาชาวไทยคู่หนึ่ง ใช้บันไดเลื่อนแบบขวางทางเขา ที่ญี่ปุ่นเวลาใช้บันไดเลื่อน กรุณาชิดซ้ายครับ(เมืองไทยให้ชิดขวา) นี่สองคนแกยืนขวางหน้ากระดานเลย คนเดินมาออด้านหลัง จะขอแทรกไปก็ไม่ให้ผ่านเสียนี่ แถมพอไปถึงทางเข้า ตม (ที่ต้องต่อคิว) คนสามีควักโทรศัพท์ออกมาคุยเสียงดังมากกกกก ในตม เขาห้ามใช้กล้องกับโทรศัพท์นะครับ เห็นใจคนไทยคนอื่นเถอะครับ
ต่อมา ไฟล์ทเดียวกันนี่แหละ ตรงทางเข้า ตม อีกเช่นกัน มีผู้หญิงคนหนึ่งเม้ามอยส์กับเพื่อนอย่างมันปากมาก เรื่องหลบหนีเข้าประเทศ... เธอพูดอย่างภาคภูมิใจมาก ว่าที่มาเนี่ย แฟนออกค่าเครื่องบินให้ เธอติดต่อนายหน้าแล้วจะมีคนพาไปทำงาน คนที่เธอคุยด้วยก็ถามเรื่องทำงานผ่านกรมแรงงานหรือไม่ เธอตอบอย่างหน้าตาเฉยว่าไม่รู้เรื่อง เธอไม่ใช่แรงงาน(เอ่อ เข้าใจผิดแล้วครับ เขาหมายถึงมาทำงานอย่างถูกกฏหมายหรือเปล่าต่างหาก) เธอซื้อตั๋ว จ่ายค่านายหน้ามาแล้วเธอจะหางานสบายๆทำ เธอบอกว่าเธอเลือกได้ งานลำบากๆไม่เลือกหรอก ต้องได้งานสบายๆเงินดีๆเท่านั้น ...
เหนื่อยใจจัง ผมเห็นคนไทยดีๆเยอะมากเลยนะครับ บางคนมาคนเดียว บางท่านพาพ่อแม่มาเที่ยว บ้างก็พาครอบครัวมาเที่ยว คนส่วนใหญ่เหล่านี้ประพฤติตัวดีมาก มีมารยาทและทำทุกสิ่งอย่างถูกต้อง เตรียมแผนท่องเที่ยวมาอย่างดี ทำการบ้านดีมาก แต่พอมาเจอ"คนแค่ไม่กี่คน" กลับทำให้ภาพลักษณ์ของคนไทยส่วนใหญ่เสียหายไปด้วย
ปล การหลบหนีเข้าไปทำงานในบ้านเมืองคนอื่นอย่างผิดกฏหมาย มันกลายเป็นเรื่องภาคภูมิใจในสายตาคนบางคนไปได้ยังไงกันเนี่ย