.....ขอรถเมล์ทุกคัน ฉันขึ้นได้ ดังใจปอง

ไหนคนไหน  เหมือนกันไป ในทุกสิ่ง                       ความเป็นจริง  คนต่างกัน  ทุกสิ่งสรรพ์
จะอ้วนผอม  สูงต่ำ  ดำขาว  ยาวสั้น                             ธรรมชาติสรรค์  เสกสร้าง แตกต่างไป
หลากพิการ  สติปัญญา  หู  ตา  จิต                               แขนขาติด  อ่อนแรง  เดินไม่ไหว
มือขาด  ออทิสติก  สมองพิการไป                               อ่านไม่ได้  เลขไม่ดี  มีมากมาย
เป็นความต่าง  ใช่ความต่ำ โปรดจำไว้                         ความเป็นคน  บนความต่าง  ไม่ห่างหาย
ธรรมชาติ  ให้เอกลักษณ์  ใช่ทำลาย                             ศักดิ์ศรีกายใจคือมนุษย์ นิรันดร
ความลำบาก  มากมี  ทั้งชีวิต                                      อ่านเขียนคิด ไม่สมหวัง ดั่งครูสอน
กิน นอน พูด  ต้องบากบั่น  ทุกขั้นตอน                           เรื่องพักผ่อน  เที่ยวเล่น  ยากเต็มที
สู้อุตสาหะ  มานะทน  ทุกก้าวย่าง                             อยู่กับความ  แตกต่าง  ด้วยศักดิ์ศรี
หวังทำงาน “พอเพียง” เลี้ยงชีวี                                 โอกาสมี   กำลังใจ  ส่งให้กัน
ไม่ต้องการ  ความเวทนา  น่าสงสาร                            ไม่ต้องการ  เศษเงินใส่  ให้ในขัน
ไม่ต้องการ  สร้างปัญหาให้  ใครทั้งนั้น                       ขอรถเมล์ทุกคัน  ฉันขึ้นได้ ดั่งใจปอง
( สุภรธรรม มงคลสวัสดิ์,พวงแก้ว กิจธรรม / มูลนิธิพัฒนาคนพิการไทย ๑๘ ต.ค.๒๕๕๖)
http://www.tddf.or.th/news/detail.php?contentid=0072&postid=0006220¤tpage=1