เริ่มจากสมัยเด็กครอบครัวมีเงินพอสมควร พ่อแม่แยกทางกัน หนูอยู่กับแม่..แม่ไม่ได้ทำงาน รู้สึกเหมอืนแม่ยังสาวด้วยล่ะมั้ง แม่มีแฟนใหม่ สนุกสนานตามประสาท่าน หนูมักจะถูกทิ้งให้อยู่บ้านคนเดียวตลอดตั้งแต่จำความได้ สิ่งที่จำได้ตอนเด็กคือ ตื่น ไป รร กลับบ้าน ห้องมืดๆ ทุกอย่างคือ ต้องอยุ่คนเดียว กินข้าวคนเดียว นอนคนเดียว ร้องไห้คนเดียว สมัยเด็ก จนมันทำให้ชิน เหมอืนเป็นกิจวัตรไปแล้ว สิ่งที่หนูได้มากกว่าคนอื่ีนอาจจะเป็นค่าขนม...หรือถ้าอยากได้อะไรก็บอกแม่...อืม..รู้สึกเหมอืนจะได้ทุกอย่างที่เงินซื้อได้นะ สมัยเด็ก หนูไม่เคยคิดว่าหนูมีปัญหาครอบครัวเลย อาจเพราะทำใจได้ แต่กว่าจะทำใจได้ก้ร้องไห้ทุกวัน 555+ พอ ม ต้น มีเพือน มากขึ้น รักเพื่อนมาก .. รู้สึกว่าเพื่อนคือโลกของเรา มีความสุข ถึงจะกลับบ้านมาแล้วเจอแต่บ้านมืดๆ ก็ไม่เป็นไร สุดท้ายโดนเพื่อนรักหักหลัก รู้สึกเหมอืนทำใจไมไม่ได้ ยิ่งกว่าอกหักซะอีกรอบนั้น 555+ ไม่คิดว่าเหตุการณ์นั้นจะทำให้ ชีวิตเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ หนูกลายเป็นคนจิตตกไปเลย ขึ้นม ปลาย เก็บตัว ไม่สู่สิงกับใคร นอนร้องไห้ทุกคืนตลอด 3 ปี ช่วงม ปลาย ตอนนั้นพยายามคิดว่า ไม่เป็นไร เราเองก็สามารถอยู่คนเดียวในโลกได้ไม่เห็นเป็นไร หลังจากนั้นก็ยิ่งไม่สู่สิงกับใครอีก แต่การที่ไม่สู่สิงกับใคร มันเลยกลายเป็นเหมอืนพวก แกะดำ มีหลายเหตุการ์ณช่วง ม ปลาย ที่ ทำให้ใจสลาย ตัวอย่างเช่น วันหนึ่ง อาจาร์ย สังคม (อ คนนี้ปกติก็ไม่คอ่ยจะชอบสอนอยู่แล้ว) พูดถึงว่า ..... นี่ เมื่อวานครูเห็นเธอเดินควงกับผู้ชาย ที่ .... (และคำพูดอีกมากมาย ที่พูดประมาณว่าเรามันเด็ก ... ) ณ เวลานั้น งง อึ้ง รับไม่ได้กับการพูดถากถางจากคนซึ่งเป็น อาจาร์ย หนุตอบปฏิเสธไปว่าไม่ใช่หนู แต่กลับยิ่งได้รับฟัง อะไรหลายอย่างที่ไม่สมควรออกมาจากปากผู้ซึ่งเป็นครู ณ เวลานั้นน้ำตาไหลมากจากไหนไม่รู้ - - มากมาย หนูเดินออกจากห้องเรียนโดยไม่ฟังอะไรเลย ... เข้าไป ร้องไห้ในห้องน้ำ สุดท้าย หนูกลับถูกเพื่อนๆ เขม่น กดดัน ท้ายสุด เหมอืนถูกบีบ คือถ้าไม่ทำ ก็จะไม่สามารถ ใช้ชีวิตปกติได้ หนู จำเป็นต้อง เอาดอกไม้ ไปกราบ ขอโทษ อาจาร์ยคนนั้น ทั้งๆที่หนูไม่ได้ทำอะไรผิดเลย มันเลยยิ่งทำให้หนูมองคนรอบตัวว่าเลวร้าย .. ต่อจากนั้นก็มีอีกหลายเหตุการ์ณ แต่ตอ้งบอกก่อนว่า แต่ละเหตุการ์ณ น่าจะเป็นความเข้าใจผิดของผุ้พูดทั้งนั้น โดยที่ไม่ใช่หนู เพราะส่วนใหญ่หนูจะใช้เวลา อยุ่ในห้องมืดๆในบ้าน คนเดียว ไม่ได้ออกไปไหนเลยนอกจาก รร
พอถึงมหาลัย แม่โดนผู้ชายคนหนึ่งหลอก จนหมดตัว - -* แถมทั้งซ้อม ทั้งทำร้าย แต่ก็ไม่ยอมเลิกกัน - -* อ่ะนะ ไม่เข้าใจจริงๆ จากครอบครัวมีเงิน จนตอนนี้ ไม่มีตัง - -* ปกติแม่ก็ไม่คอ่ยจะดูแลหนูอยู่แล้ว แต่ตอนนี้หันมากดดันหนูแทน - -* หนูคงไม่ใช่ลูกที่ดีนักบอกตรงๆ ตอนนี้นะ แต่สมัยก่อนหนูรักแม่มากทำทุกอย่างได้เพื่อแม่ แม่หนูเป็นประเภท ถ้าหนูมีเงินเยอะๆ แม่ก็จะพูดดีด้วย แต่ถ้าช่วงไหนหนูไม่มีเงินหรือเงินน้อยหนูก็จะโดนด่า โดนกดดันต่อว่าสารพัด สุดท้ายก็โดนไล่ออกจากบ้าน 555+ สมบัตชิ้นสุดท้าย แต่หนูก็ยังหน้าด้านอยู่ เพราะคิดว่า ไหนจะเงินส่งแม่รายเดือน ไหนจะเงินค่าเช่าบ้าน ไม่ไหวแน่ กับรายได้ ป ตรี เล็กๆ โดนไล่แค่ไหนก็หน้าด้านอยู่ แต่ก็เสียใจนะ หนูรู้สึกกดดันมาก นับวันยิ่งมากขึ้น แม่มักจะพูดแต่เรือ่งเงินๆทองๆ กรอกหูทุกวัน สุดท้ายแล้วถ้าหนูไม่อยากถูกกดกัดมากๆหนูก็ตอ้งหาเงินให้ได้เยอะๆ ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหน หนูรับงานทุกอย่าง - -* ไม่ว่างานนั้นจะถูกดูถูกขนาดไหน ทุกวันต้องถูก คนอื่นดูถูก กดดัน ไม่ว่าตัวเองจะพอใจหรือไม่พอใจ ก็จำเป็นต้องเก็บความรู้สึกนั้นไว้ และยิ้มตลอด 10 ปีนั้น รู้สึกว่าตัวเอง เครียดมากถึงขีดสุด จริงๆก็คิดว่าตัวเองปลงได้แล้ว แต่บางทีก็อดร้องไห้ด้วยความโมโหไม่ได้ คิดว่า ทำไมตัวเองต้องยอม คนอื่น ถึงขั้นไร้ศักดิ์ศรีขนาดนั้น เราเองก็คนเหมอืนกัน แต่ทำไมตอ้งยอม (เงินไงล่ะ...อยากได้ก็ต้องทน) ต้องบอกว่าสมเพศตัวเอง หาความเป็นคนในตัวเองไม่เจอ
สุดท้ายแม่ขายบ้านเพื่อจะเอาเงินไปอยู่กับผู้ชายคนนั้น และไล่ หนูออกจากบ้านเหมอืนหมา... ช่วงนั้นหนูพยายามจะเปลี่ยนตัวเองและทำให้ชีวิตดีขึ้น หนูไม่มีเงินเลยสักบาท หอบข้าวของมาอาศัยพ่ออยู่ แต่แม่เลี้ยงก็ดูเหมอืนจะไม่พอใจเท่าไร แต่ต่อหน้าพ่อเค้าก็ทำเป็นดี ลับหลังก็กดดันเราแบบไม่ให้อยุ่เช่นกัน ตัวอย่าง สักผ้า - -* ก็บอกว่าเปลืองน้ำ 555+ กินขนมปังก็ทำท่าไม่พอใจ 5555+ สุดท้ายหนูก็จำใจต้องย้อนกลับทางเดิม ทางที่ ถูกคนอื่นดูถูกและเหยียบย่ำ หนูแยกตัวจากบ้านพ่อ เพราะไม่อยากให้เค้ามีปัญหากับภรรยา
ไม่นาน ได้ข่าวว่าแม่ติดคุก เพราะ คดีฆ่าคนตาย - - ก็แฟนเค้านั้นแระ ไม่แปลกใจหรอก ปกติแม่เองก็โดนซ้อมอยู่เป็นนิจ คงจะพลั้งมือถึงขั้นเสียชิวิต สรุปคือ แม่โดนภาคทัน และ กลับมาอยู่กับหนู ห้องพักเล็กๆ - - จริงๆ หนูคิดว่า แม่ผ่านเหตุการ์ณและประสบการ์ณหลายอย่าง คงจะเป็นบทเรียนให้กับตัวเองได้บ้าง แต่เป่าเลย หนูกลับถูกกดดันมากขึ้น สมองไม่มีอะไรมีแต่คำว่า เงิน เงิน เงิน แม่ใช้ถอยคำที่หยาบ คายมากกว่าเมื่อก่อนเป็น 100 เท่า มันไม่สมควรที่จะเป็นคำพูดทีแม่ด่าลูกตัวเองเลย เช้า เย็น โดนทุกวัน หนูรู้สึกเครียดจัด จนเหมอืนตัวเองจะบ้า บางทีก็สั่นไปทั้งตัว .. แต่ไม่ร้องไห้นะ สั่นอย่างเดียว ปกติ ก็ รู้สึกไม่ดีกับคนอื่นอยู่แล้ว สมัยก่อน ไม่พอใจใครยังไง ก็ยังฟื้นยิ้มได้ แต่มันเริ่มตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ ที่รู้สึกว่า ไม่ว่าจะมองใคร ก็รู้สึกเหมอืนคนอื่นกำลังดูถูก เหยียดหยาบเราตลอดเวลา เวลาไปซื้อของ แค่มองหน้ากัน ตัวเองก็รู้สึกเหมอืน คนๆนั้นมองเราตั้งแต่ หัวจรดเท้า รู้สึกเหมอืนเค้ากำลัง ด่าและดูถูกเราอยู่ จากเมื่อกอ่นเป็นคนเก็บอารมณ์ ได้พอสมควร จนเพือนร่วมงานบอกว่า วันไหนถ้าเห็น ... โมโหหรือโกรธใครซิแปลก เพราะไม่เคยแสดงอาการไม่พอใจให้ เพื่อนร่วมงานเห็ฯเลยสักครั้ง แต่ ณ ปัจจุบันคือ ทำไม่ได้ รู้สึกเก็บอารมณ์ตัวเองไม่ได้ และรู้สึกเหมอืนมีสายตาที่ดูแคลนตัวเราอยุ่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะเดินไปไหนหรือทำอะไร
ต่อมาโชคช่วย ได้รับงานพิเศษ ดีขึ้น ถือว่าช่วยชีวิตได้มากมาย เงินตอบแทนค่อนข้างดี ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป คงจะเก้บเงินก้อนสร้างฝันให้ตัวเองได้ ไม่ยาก แต่ ... มันควรจะดีซิ แต่กลับรู้ึกเหมือนตัวเอง เข้ากับเพือนร่วมงานไม่ได้ ทั้งๆที่ทุกคน ก็ดีนะ บอสเองก้ยิ่งดี ช่วงที่หนูมีปัญหาการเงินแบบสุดๆ บอส เองก็ช่วยเหลือหนูมากมาย จนรู้สึกเหมือนไม่รู้จะตอบแทนเค้าได้ยังไง ตอนนี้ก็พยายามทำงานของตัวเองให้เต็มที่ เวลาติดต่อพูดคุยกับเพือนร่วมงาน รู้สึเหมอืนตัวเองโกรธอยู่ตลอดเวลา รู้สึกเหมอืนเค้า ไม่ชอบเรา เค้าไม่พอใจเรา - - แต่การทำงานมันก็ต้องมีความคิดที่ไม่ตรงกัน อันนี้เข้าใจคะ แต่... ทำไมกลับรู้สึกว่า ชาวบ้านเค้าเกลียจขี้หน้าเราขนาดนี้ ทุกวันนี้ แทบไม่คุยกับเพือนร่วมงานเลย ถ้าไม่จำเป็น บางที พวกเค้าอาจจะเกลียนหนูจริงๆก็ได้ - -*
ตอนที่ไม่คอ่ยมีเงิน หรือมีเงินน้อย แม่ดักจะด่าด้วยถ้อยคำที่ รับไม่ได้ - - แบบเหมอืนเราไม่ใช่คน หรือเป็นตัว ... อะไรสักอย่าง ตอนนี้พอมีเงินก็ด่านอ้ยลง แต่ก็ยังด่าอยู่ เพราะมีแต่ยังมีไม่มากถึงขั้นสร้างเนื้อสร้างตัวนสำเร็จ หนูเองก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองมีปัญหา หรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ ประมาณ 2 ปีได้แลว้ แต่พักนี้รู้สึก มันจะยิ่งรุนแรงขึ้นทุกที กับการที่ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ตัวเองได้เลย
ในหัวไม่มีอะไรเลยนอกจากคำว่า เงิน เงิน เงิน ทำอะไรก็ได้ให้ได้เงิน เงิน เงิน ตอนนี้เริ่มรู้สึกว่าตัวเอง เห็นแก่ตัวแบบสุดๆ และมักจะรู้สึกเหมอืนคน อื่นดุถูกดูแคลนตัวเองตลอดเวลา แม้แต่คนไม่รู้จัก หรือ แม้แต่ คนที่นอนข้างถนน
ล่าสุด โดนแม่ด่าอีก ... แต่ มันไม่ใช่ปัญหาใหญ่หรือ อะไรหรอก เป็นแค่เรือ่งเล็กๆ แต่กลับควบคุมตัวเองไม่ได้เลย แม่ด่ามาว่า ......... หนูตอบกลับทันทีว่า น่ะซิ ......... (เป็นสิ่งที่ทำเกินกว่าเหตุ และ เป็นสิ่งที่ลูกไม่ควรทำกับแม่ ไม่ว่าแม่จะเป็นแบบไหน แต่ที่สำคัญ หนูไม่เคยพูดแบบนี้กับแม่เลยในชีวิต)
หนูกลัวที่จะเดินไปข้างหน้า เพราะ รู้สึกเหมือนตัวเองรู้จักแต่ห้องสี่เหลี่ยมมืดๆ ตอนนี้รู้สึกตัวเองไม่ไหวแล้ว ความอดทนต่อเรื่องต่างๆมันหมดไป ตอนนี้หนูขนของออกจากบ้าน และกำลังคิดว่า จะเริ่มเดินทาง ไปที่ต่างๆ คนเดียว เดือนหน้า กะว่าจะย้ายไปอยู่ เขาหลัก พังงา ไม่รู้ว่าการตัดสินใจทิ้งทุกอย่างจริงๆ และ ออกไปโลกกว้างครั้งนี้จะถูกหรอืผิด และควรจะไปหาหมอ กอ่นลงใต้ไหม กับสิ่งที่หนูเป็นอยู่ หนูควรไปหาจิตแพทย์ไหมคะ สิ่งที่หนูกำลังเป็น มันแค่เครียด หรือว่า โรคจิตไปแล้ว
หนูรู้สึก ไม่สนใจ คนรอบตัว ไม่แคร์เลยล่ะ แต่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร ขออยู่คนเดียว แต่ไม่รู้ว่าตายแล้วใครจะทำศพให้ - -* ทำพินัยกรรมได้ปะ ฝากทนายจัดการ 555+ ตอนนี้ไม่มีเพือนเลยสักคน อยากมีเพือนไหม อยาก แต่เพือนจำเป็นไม่ไม่จำเป็น ไม่มีก็ไม่ตาย แต่สิ่งที่ ไม่เข้าใจคือทำไมถึงได้รู้สึก ว่าถูกคอื่นดูถูกตลอดเวลา หนูมันแย่ หนูมันเลว ขนาดนั้นเชียวหรอ ถึงได้มีแต่คนเกลียจขี้หน้า ทั้งๆที่หนู ไม่เคยทำอะไรให้ใคร หนูผิดตรงไหน ทุกวันนี้ก็รู้สึกเหมือนตัวเองปลง คือทำใจได้กับทุกเรือ่ง แต่ไม่รู้ว่ามันปลงจริงไหม เพราะ บางทีก็ สั่น - - สั่น บางทีก็ปวดหัวแบบสุดๆ แต่สมองก็ไม่ได้คิดอะไรนะคะ .. ที่แย่สุด คือตอนนี้เวลาที่รู้สึกตัวเองถูกกดดันอารมณ์ตอบสนองจะรุนแรง ชนิดที่ว่า อาจจะถือมืดมาแทงใครสักคนก็เป็นได้ - - หนูไม่มีนิสัยใช้กำลังตัดสิน แต่ ณ เวลานี้ รู้สึกเหมือน ตัวเองทำได้ เวลา ที่ถูกกดดันถึงแม้เรือ่งนั้นจะเล็กๆ น้อยๆ หรือเข้าข่ายไร้สาระก็ตาม
สงสัยว่าตัวเองมีปัญหาทางจิตหรือเป่าควรไปหาจิตแพทย์ไหม อาการเข้าค่ายเป็นโรคจิต อยู่ประมาณไหนคะ
พอถึงมหาลัย แม่โดนผู้ชายคนหนึ่งหลอก จนหมดตัว - -* แถมทั้งซ้อม ทั้งทำร้าย แต่ก็ไม่ยอมเลิกกัน - -* อ่ะนะ ไม่เข้าใจจริงๆ จากครอบครัวมีเงิน จนตอนนี้ ไม่มีตัง - -* ปกติแม่ก็ไม่คอ่ยจะดูแลหนูอยู่แล้ว แต่ตอนนี้หันมากดดันหนูแทน - -* หนูคงไม่ใช่ลูกที่ดีนักบอกตรงๆ ตอนนี้นะ แต่สมัยก่อนหนูรักแม่มากทำทุกอย่างได้เพื่อแม่ แม่หนูเป็นประเภท ถ้าหนูมีเงินเยอะๆ แม่ก็จะพูดดีด้วย แต่ถ้าช่วงไหนหนูไม่มีเงินหรือเงินน้อยหนูก็จะโดนด่า โดนกดดันต่อว่าสารพัด สุดท้ายก็โดนไล่ออกจากบ้าน 555+ สมบัตชิ้นสุดท้าย แต่หนูก็ยังหน้าด้านอยู่ เพราะคิดว่า ไหนจะเงินส่งแม่รายเดือน ไหนจะเงินค่าเช่าบ้าน ไม่ไหวแน่ กับรายได้ ป ตรี เล็กๆ โดนไล่แค่ไหนก็หน้าด้านอยู่ แต่ก็เสียใจนะ หนูรู้สึกกดดันมาก นับวันยิ่งมากขึ้น แม่มักจะพูดแต่เรือ่งเงินๆทองๆ กรอกหูทุกวัน สุดท้ายแล้วถ้าหนูไม่อยากถูกกดกัดมากๆหนูก็ตอ้งหาเงินให้ได้เยอะๆ ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหน หนูรับงานทุกอย่าง - -* ไม่ว่างานนั้นจะถูกดูถูกขนาดไหน ทุกวันต้องถูก คนอื่นดูถูก กดดัน ไม่ว่าตัวเองจะพอใจหรือไม่พอใจ ก็จำเป็นต้องเก็บความรู้สึกนั้นไว้ และยิ้มตลอด 10 ปีนั้น รู้สึกว่าตัวเอง เครียดมากถึงขีดสุด จริงๆก็คิดว่าตัวเองปลงได้แล้ว แต่บางทีก็อดร้องไห้ด้วยความโมโหไม่ได้ คิดว่า ทำไมตัวเองต้องยอม คนอื่น ถึงขั้นไร้ศักดิ์ศรีขนาดนั้น เราเองก็คนเหมอืนกัน แต่ทำไมตอ้งยอม (เงินไงล่ะ...อยากได้ก็ต้องทน) ต้องบอกว่าสมเพศตัวเอง หาความเป็นคนในตัวเองไม่เจอ
สุดท้ายแม่ขายบ้านเพื่อจะเอาเงินไปอยู่กับผู้ชายคนนั้น และไล่ หนูออกจากบ้านเหมอืนหมา... ช่วงนั้นหนูพยายามจะเปลี่ยนตัวเองและทำให้ชีวิตดีขึ้น หนูไม่มีเงินเลยสักบาท หอบข้าวของมาอาศัยพ่ออยู่ แต่แม่เลี้ยงก็ดูเหมอืนจะไม่พอใจเท่าไร แต่ต่อหน้าพ่อเค้าก็ทำเป็นดี ลับหลังก็กดดันเราแบบไม่ให้อยุ่เช่นกัน ตัวอย่าง สักผ้า - -* ก็บอกว่าเปลืองน้ำ 555+ กินขนมปังก็ทำท่าไม่พอใจ 5555+ สุดท้ายหนูก็จำใจต้องย้อนกลับทางเดิม ทางที่ ถูกคนอื่นดูถูกและเหยียบย่ำ หนูแยกตัวจากบ้านพ่อ เพราะไม่อยากให้เค้ามีปัญหากับภรรยา
ไม่นาน ได้ข่าวว่าแม่ติดคุก เพราะ คดีฆ่าคนตาย - - ก็แฟนเค้านั้นแระ ไม่แปลกใจหรอก ปกติแม่เองก็โดนซ้อมอยู่เป็นนิจ คงจะพลั้งมือถึงขั้นเสียชิวิต สรุปคือ แม่โดนภาคทัน และ กลับมาอยู่กับหนู ห้องพักเล็กๆ - - จริงๆ หนูคิดว่า แม่ผ่านเหตุการ์ณและประสบการ์ณหลายอย่าง คงจะเป็นบทเรียนให้กับตัวเองได้บ้าง แต่เป่าเลย หนูกลับถูกกดดันมากขึ้น สมองไม่มีอะไรมีแต่คำว่า เงิน เงิน เงิน แม่ใช้ถอยคำที่หยาบ คายมากกว่าเมื่อก่อนเป็น 100 เท่า มันไม่สมควรที่จะเป็นคำพูดทีแม่ด่าลูกตัวเองเลย เช้า เย็น โดนทุกวัน หนูรู้สึกเครียดจัด จนเหมอืนตัวเองจะบ้า บางทีก็สั่นไปทั้งตัว .. แต่ไม่ร้องไห้นะ สั่นอย่างเดียว ปกติ ก็ รู้สึกไม่ดีกับคนอื่นอยู่แล้ว สมัยก่อน ไม่พอใจใครยังไง ก็ยังฟื้นยิ้มได้ แต่มันเริ่มตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ ที่รู้สึกว่า ไม่ว่าจะมองใคร ก็รู้สึกเหมอืนคนอื่นกำลังดูถูก เหยียดหยาบเราตลอดเวลา เวลาไปซื้อของ แค่มองหน้ากัน ตัวเองก็รู้สึกเหมอืน คนๆนั้นมองเราตั้งแต่ หัวจรดเท้า รู้สึกเหมอืนเค้ากำลัง ด่าและดูถูกเราอยู่ จากเมื่อกอ่นเป็นคนเก็บอารมณ์ ได้พอสมควร จนเพือนร่วมงานบอกว่า วันไหนถ้าเห็น ... โมโหหรือโกรธใครซิแปลก เพราะไม่เคยแสดงอาการไม่พอใจให้ เพื่อนร่วมงานเห็ฯเลยสักครั้ง แต่ ณ ปัจจุบันคือ ทำไม่ได้ รู้สึกเก็บอารมณ์ตัวเองไม่ได้ และรู้สึกเหมอืนมีสายตาที่ดูแคลนตัวเราอยุ่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะเดินไปไหนหรือทำอะไร
ต่อมาโชคช่วย ได้รับงานพิเศษ ดีขึ้น ถือว่าช่วยชีวิตได้มากมาย เงินตอบแทนค่อนข้างดี ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป คงจะเก้บเงินก้อนสร้างฝันให้ตัวเองได้ ไม่ยาก แต่ ... มันควรจะดีซิ แต่กลับรู้ึกเหมือนตัวเอง เข้ากับเพือนร่วมงานไม่ได้ ทั้งๆที่ทุกคน ก็ดีนะ บอสเองก้ยิ่งดี ช่วงที่หนูมีปัญหาการเงินแบบสุดๆ บอส เองก็ช่วยเหลือหนูมากมาย จนรู้สึกเหมือนไม่รู้จะตอบแทนเค้าได้ยังไง ตอนนี้ก็พยายามทำงานของตัวเองให้เต็มที่ เวลาติดต่อพูดคุยกับเพือนร่วมงาน รู้สึเหมอืนตัวเองโกรธอยู่ตลอดเวลา รู้สึกเหมอืนเค้า ไม่ชอบเรา เค้าไม่พอใจเรา - - แต่การทำงานมันก็ต้องมีความคิดที่ไม่ตรงกัน อันนี้เข้าใจคะ แต่... ทำไมกลับรู้สึกว่า ชาวบ้านเค้าเกลียจขี้หน้าเราขนาดนี้ ทุกวันนี้ แทบไม่คุยกับเพือนร่วมงานเลย ถ้าไม่จำเป็น บางที พวกเค้าอาจจะเกลียนหนูจริงๆก็ได้ - -*
ตอนที่ไม่คอ่ยมีเงิน หรือมีเงินน้อย แม่ดักจะด่าด้วยถ้อยคำที่ รับไม่ได้ - - แบบเหมอืนเราไม่ใช่คน หรือเป็นตัว ... อะไรสักอย่าง ตอนนี้พอมีเงินก็ด่านอ้ยลง แต่ก็ยังด่าอยู่ เพราะมีแต่ยังมีไม่มากถึงขั้นสร้างเนื้อสร้างตัวนสำเร็จ หนูเองก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองมีปัญหา หรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ ประมาณ 2 ปีได้แลว้ แต่พักนี้รู้สึก มันจะยิ่งรุนแรงขึ้นทุกที กับการที่ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ตัวเองได้เลย
ในหัวไม่มีอะไรเลยนอกจากคำว่า เงิน เงิน เงิน ทำอะไรก็ได้ให้ได้เงิน เงิน เงิน ตอนนี้เริ่มรู้สึกว่าตัวเอง เห็นแก่ตัวแบบสุดๆ และมักจะรู้สึกเหมอืนคน อื่นดุถูกดูแคลนตัวเองตลอดเวลา แม้แต่คนไม่รู้จัก หรือ แม้แต่ คนที่นอนข้างถนน
ล่าสุด โดนแม่ด่าอีก ... แต่ มันไม่ใช่ปัญหาใหญ่หรือ อะไรหรอก เป็นแค่เรือ่งเล็กๆ แต่กลับควบคุมตัวเองไม่ได้เลย แม่ด่ามาว่า ......... หนูตอบกลับทันทีว่า น่ะซิ ......... (เป็นสิ่งที่ทำเกินกว่าเหตุ และ เป็นสิ่งที่ลูกไม่ควรทำกับแม่ ไม่ว่าแม่จะเป็นแบบไหน แต่ที่สำคัญ หนูไม่เคยพูดแบบนี้กับแม่เลยในชีวิต)
หนูกลัวที่จะเดินไปข้างหน้า เพราะ รู้สึกเหมือนตัวเองรู้จักแต่ห้องสี่เหลี่ยมมืดๆ ตอนนี้รู้สึกตัวเองไม่ไหวแล้ว ความอดทนต่อเรื่องต่างๆมันหมดไป ตอนนี้หนูขนของออกจากบ้าน และกำลังคิดว่า จะเริ่มเดินทาง ไปที่ต่างๆ คนเดียว เดือนหน้า กะว่าจะย้ายไปอยู่ เขาหลัก พังงา ไม่รู้ว่าการตัดสินใจทิ้งทุกอย่างจริงๆ และ ออกไปโลกกว้างครั้งนี้จะถูกหรอืผิด และควรจะไปหาหมอ กอ่นลงใต้ไหม กับสิ่งที่หนูเป็นอยู่ หนูควรไปหาจิตแพทย์ไหมคะ สิ่งที่หนูกำลังเป็น มันแค่เครียด หรือว่า โรคจิตไปแล้ว
หนูรู้สึก ไม่สนใจ คนรอบตัว ไม่แคร์เลยล่ะ แต่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร ขออยู่คนเดียว แต่ไม่รู้ว่าตายแล้วใครจะทำศพให้ - -* ทำพินัยกรรมได้ปะ ฝากทนายจัดการ 555+ ตอนนี้ไม่มีเพือนเลยสักคน อยากมีเพือนไหม อยาก แต่เพือนจำเป็นไม่ไม่จำเป็น ไม่มีก็ไม่ตาย แต่สิ่งที่ ไม่เข้าใจคือทำไมถึงได้รู้สึก ว่าถูกคอื่นดูถูกตลอดเวลา หนูมันแย่ หนูมันเลว ขนาดนั้นเชียวหรอ ถึงได้มีแต่คนเกลียจขี้หน้า ทั้งๆที่หนู ไม่เคยทำอะไรให้ใคร หนูผิดตรงไหน ทุกวันนี้ก็รู้สึกเหมือนตัวเองปลง คือทำใจได้กับทุกเรือ่ง แต่ไม่รู้ว่ามันปลงจริงไหม เพราะ บางทีก็ สั่น - - สั่น บางทีก็ปวดหัวแบบสุดๆ แต่สมองก็ไม่ได้คิดอะไรนะคะ .. ที่แย่สุด คือตอนนี้เวลาที่รู้สึกตัวเองถูกกดดันอารมณ์ตอบสนองจะรุนแรง ชนิดที่ว่า อาจจะถือมืดมาแทงใครสักคนก็เป็นได้ - - หนูไม่มีนิสัยใช้กำลังตัดสิน แต่ ณ เวลานี้ รู้สึกเหมือน ตัวเองทำได้ เวลา ที่ถูกกดดันถึงแม้เรือ่งนั้นจะเล็กๆ น้อยๆ หรือเข้าข่ายไร้สาระก็ตาม