เราเป็นคนนึงนะ ที่เคยคิดว่าตัวเองดี ดีพอ จะให้ใครซักคนอยู่กับเราไปตลอดโดยที่เค้าก็พร้อมจะอยู่กับเราไปตลอด
แต่พอถึงเวลา มีเรื่องราวต่างๆเข้ามา เหตุการณ์นั้นถึงเค้าจะเป็นฝ่ายทิ้งเราไป แต่พอมานั่งนึกย้อนดู เราเองก็ไม่ได้ดีขนาดนั้นนี่นา
คบกันใหม่ๆ ต่างคนต่างเอาใจ นานๆไป ก็เหมือนเป็นเรื่องปกติ ใช้ชีวิตแบบไม่ค่อยเกรงใจกัน ต่างคนต่างทำตามนิสัยแท้ของตัวเอง
        พอมาคบกับแฟนคนปัจจุบัน ก็พยายาม ทำทุกอย่างให้เหมือนวันแรก ปรับแก้นิสัยเสียต่างๆ อาจจะมีหลุดไปบ้าง
แต่ก็ถนอมน้ำใจกันมากกว่าเดิม ไม่ต้องเจอกันทุกวัน ไม่ต้องตัวติดกันตลอดเวลา ให้ช่องว่างสำหรับกันและกัน และตกลงกันไว้ว่า
เราจะสร้างทุกอย่างไปด้วยกัน ^^ มันก็ดูสวยงามดี กับความรักครั้งนี้ แล้วก็เหมือนทุกคน เจอรักดีๆ ก็อยากให้มันดีตลอดไป และเป็นรักสุดท้าย
        จนมีวันนึง เราได้คุยกับพี่สาวที่พึ่งมาสนิทกัน แกเล่าเรื่องความรักของแก ฟังแล้วหดหู่น่าดู พี่สาวคบกับแฟนมา 8 ปี แล้วก็สร้างเนื้อสร้างตัวมาด้วยกัน จากคนที่ไม่เคยมีอะไร กลายเป็นนักธุรกิจมีกิจการใหญ่โต เงินทองไหลเข้าไม่ขาดสาย จากแฟนที่แสนดี กลายเป็นคลาสโนวา มีผู้หญิงบางคนโทรมาระรานพี่สาว แรกๆพี่สาวก็รับไม่ได้ แต่เนื่องจากธุรกิจที่ทำร่วมกัน ทำให้ทุกอย่างมันยังคาราคาซังกันอยู่ พี่ผู้ชายก็ไม่ยอมเลิก กลับมาง้อขอคืนดี พี่สาวก็ใจอ่อนตลอด จนเวลาผ่านมา พี่สาวกลายเป็นชินชากับเรื่องที่เกิดขึ้น หลายครั้งที่ถามกลับไปว่า "พี่ทนทำไม" แกก็คงเจ็บกับคำถามนี้ เราไม่รู้จะปลอบยังไง เพราะคำตอบมันอยู่ในคำถามของเราเอง ก็ได้แต่รับฟัง
        มันเลยทำให้กลับมาคิด ถ้าเป็นเรา คบกันจนถึงจุดนั้น แล้วเกิดเค้าเปลี่ยนไปกะทันหันแบบนั้น เราจะทำใจยอมรับมันยังไง ถ้าผ่านไปได้ คงจะเป็นคนที่เข้มแข็งมากๆ แต่ในระหว่างที่มันยังผ่านไม่ได้ล่ะ ขนาดคนที่สร้างทุกอย่างมาด้วยกัน ลำบากมาด้วยกัน ยังทำกันได้ขนาดนี้ แล้วยังจะเชื่ออะไรในความรักได้อีก เข้าใจว่าแต่ละคนไม่เหมือนกัน งั้นความรักมันก็เหมือนการเสี่ยงโชคใช่ไม๊


***เพื่อนๆพี่ๆในพันทิปล่ะ เคยมีประสบการณ์ยืดเยื้อคาราคาซังแบบนี้บ้างไม๊ แล้วมันจบลงยังไงคะ***