เรื่องเกิดขึ้นเมื่อตอนเข้าปี1 ฉันมีรหัสนักศึกษาข้างกับไปร์คือ 23-24 เวลาเรียนเขียนเเบบก็ต้องนั่งข้างกัน ตอนนั้นฉันไม่ได้คิดอะไรมากก็เพื่อนกันมาตลอดหยอกล้อกันเล่นบ้าง เเต่พอนานเข้าไปร์ทำเหมือนสนิทกับฉันไปทุกวันแต่มันมากไปกว่านั้นคือเหมือนมีใจให้กันเขินกัน เพื่อนๆในห้องก็เเซว ช่วงนั้นคุยเเชทกันเเทบจะทุกวัน ตอนนั้นเองฉันก็มีเเฟนอยู่เเล้วคือมีรุ่นพี่มาจีบเขาเองก็มีแฟนอยู๋เเล้วตั้งเเต่มัธยมแต่อยู่คนล่ะมอ คุยกันเเบบนี้จนเกือบปีก็มีงานของมหาลัยต้องไปดูงานที่เชียงรายคืนนั้นเองฉันเห็นเขานั่งโอบกับเพื่อนผู้หญิงอีกคนเเละบังเอิญเข้าไปเห็นก็รีบออกมาร้องไห้เขาก็เห็นว่าฉันเห็นจึงตามออกมาคุยกันว่าไม่ได้มีอะไรเป็นเเค่เพื่อนกัน ฉันกับไปร์จึงเข้าใจกันก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม แต่เวลานั่งรถก็ไม่ได้นั่งข้างกันนะ เวลาคุยกันจะส่งข้อความคุยกัน ไม่คุยต่อหน้าให้เพื่อนๆคนอื่นเห็น เเต่เพื่อนในห้องก็รู้ดีอ่ะ ว่าสองคนนี้ปิ้งกันอยู่ เราก็เฉยๆ คุยๆมีความสุขไป
จนกระทั่งวันหนึ่งเพื่อนสนิทของฉัน ตาลมาคุยกับฉันเรื่องไปร์ว่ามันมีเเฟนเเล้วนะ ไปคุยกับมันทำไม ถ้าจะคุยกันก็ไปเคลียร์กับเเฟนมันให้จบก่อน ฉันจึงนึกขึ้นได้ว่าทุกวันนี้ฉันคุยกับไปร์ในฐานะอะไรกัน ฉันจึงถามเขาว่าตกลงเราเป็นอะไรกัน(คุยในเเชทนะ)เขาก็ตอบมาว่าเป็นเพื่อนกันไง เราก็อึ้งไปชั่วขณะ ถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ช่วงนั้นฉันเลิกกับแฟนเลยนะเพื่อจะมาคบกับไปร์ และคิดว่าไปร์ก็จะเลิกกับเเฟนเช่นกัน แต่ไม่เลยฉันได้เเต่ร้องไห้ที่เขาบอกว่าเป็นเเค่เพื่อนกัน หลังจากนั้นเราก็มีเส้นกั้นไว้ไม่มองหน้า ไม่ทักทายไม่พูดคุยกันเลย ประมาณว่าเพลงของเต้น ฉันอุตสาห์ไม่รักเขาเพื่อที่จะรักเธอ อะไรประมาณนั้น จนกระทั่งไปร์ทักแชทมาขอโทษไม่รู้ว่าขอโทษอะไรแต่อยากกลับมาคุยมาสนิทกันเหมือนเดิม ฉันก็ได้เเต่... คุยๆไปงั้นพยายามคุยให้เหมือนเดิมเเต่จริงฝืนใจมาก จนเราห่างกันไปไม่สนิทใจกันเหมือนเดิมคือได้เเต่มองหน้ากันเวลาเรียนอยู่ในห้อง เวลาคุยกันต่อหน้าเพื่อนๆไม่เคยมีเลยตั้งเเต่นั้นมา..
เข้าปีที่2 ฉันเข้าใจว่าไปร์กับฉันจะกลับมาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ และกำลังไปได้ดีเพราะก็คุยเเชทกันเกือบเหมือนเดิมคุยเรื่องเเฟนของกันเเละกัน(ฉันกลับไปคบกลับรุ่นพี่คนนั้นและไปร์ก็ยังคบกับเเฟนของเขาอยู่) ถามไถ่เรื่องทั่วไปบางครั้งไปร์ชอบปรึกษาเรื่องหัวใจของเขาว่าชอบทะเลาะกับเเฟนบ่อย เเล้วเธอเป็นยังไงบ้างอะไรประมาณนี้ เรื่องก็เหมือนจะไปด้วยดี แต่ไม่เลยฉันสังเกตเห็นอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเพื่อนสนิทของฉันชื่อว่าฝ้าย ช่วงนั้นเราไปเที่ยวกลางคืนด้วยกันบ่อยมากเกือบทั้งห้องประมาณ 10 กว่าคนได้ และก็เห็นฝ้ายคุยไลน์กับไปร์ ฉันก็ไม่เอ๊ะใจอะไร จนกระทั้งวันหนึ่งเพื่อนๆพากันไปที่หอฝ้ายเพื่อรอไปเที่ยวกัน ช่วงนั้นฝ้ายเเต่งหน้าอยู่เเละพวกเราก็เล่นมือถือของฝ้าย พอดีมีไลน์เข้ามาเเละทุกคนก็เห็นว่าเป็นไปร์ที่ทักมาประมาณว่า ถึงบ้านเเล้วครับ แล้วไอ่เพื่อนคนนนั้นก็เเอบเปิดไปดูไลน์ที่ไปร์กับฝ้ายคุยกัน ปรากฎว่ามี something จริงๆด้วย ฉันอึ้งไปชั่วขณะ เมื่อมาถึงร้านเพื่อนก็มากันครบและก็มีไปร์ที่บอกในไลน์ฝ้ายว่าถึงบ้านเเล้วก็นั่งอยู่ในร้านนั้นด้วย บรรยากาศเเบบรักสามเศร้ามาก ฉันเพิ่งรู้วันนี้ว่าไปร์กับฝ้ายคุยกันและไปร์ก็โกหกฝ้ายว่ากลับบ้านแล้ว แต่ไหงมานั่งอยู่ในร้านฉันรู้สึกว่าอยากจะลุกออกจากโต๊ะมากกกกก เวลาฉันหันไปทางไหนก็เห็นว่าไปร์มันก็มองฉันอยู่ เห้อออออออ ฉันก็เหลือบมองว่ามันมองฉันใช่ไหม มองจริงๆด้วยนี่ไม่ได้โม้น่ะ เรื่องมันเป็นเเบบนั้นจริงๆ ไปร์ชอบเหลือบมามองเราตลอดเลยทั้งในห้องหรือว่าไปเที่ยว หลังจากนั้นฉันไม่รู้ว่าเขาจะคุยอะไรกันฉันก็ยังเป็นปริศนาคาใจอยู่จนเข้าปีที่ 3
เป็นช่วงซัมเมอร์ก่อนจะเปิดเทอมปี3ทั้งห้องเราไปเที่ยวทะเลกันเราก็นั้นชวนกันไป ก่อนหน้านั้นมีรูปคู่ที่ไปร์กับฝ้ายถ่ายด้วยกันออกมา1รูปในเฟส เหมือนจะเปิดตัวคือคบกันละนะคือ ไอ่ไปร์อะเลิกกับเเฟนเก่าเพื่อมาคบกับฝ้าย เราก็ทำเป็นเหมือนเชียร์ให้ได้กันไปทะเลด้วยกัน จนมาถึงวันนั้นฉันก็เห็นภาพเลยว่าไปร์กับฝ้ายเขาคบกันจริงๆ เราก็ทำอะไรไม่ได้ ได้เเต่ยืนมอง(หยั่งก่ะนางเอก) ไปทะเลเขาก็ถือกระเป๋าให้กัน กลางคืนเพื่อนปาตี้เขาก็หายไปด้วยกัน ถ่ายรูปคู่เราก็ยังถ่ายให้เขา เห้ออออน่อชีวิตอึดอัดแท้ !! เราก็ทำอะไรไม่ได้นะนั่นฝ้ายก็เพื่อนเรา พอกลับมาจากทะเลก็เข้าโหมดเรียนปกติไปร์กับฝ้ายตัวติดกันมากยิ่งขึ้น และไปร์ก็ไม่ค่อยทักเเชทมาคุยกับฉันเหมือนเมื่อก่อน รึกษาหารืออะไรไม่มี้ คือเหมือนคนที่รู้จักกันมาสนิทกันมากแต่ตอนนี้แค่คำว่าคนรู้จักยังไม่มีเลย !! และไปร์เหมือนพยายามให้ฉันเห็นว่าเขารักกันเเค่ไหน ฉันคิดในใจมันประชดกูรึป่าวว่ะ จึงไปดูดวง หมอดูบอกว่าคนเนี่ยประชดเราอยู่มันอยากกลับมาคบกับเราแต่ตอนนี้ฉันก็มีเเฟนอยู่เเล้ว เขาก็มีเเฟนอยู่เเล้ว อย่ากลับมาคบกันเลยไม่ดี ณ ตอนนี้ฉันก็ได้เเต่ทำใจยอมรับ นี่พูดเลยนะว่าไม่ได้ไปร์ชอบเเล้วแค่อยากกลับมาคุยเป็นเพื่อนกันหยอกล้อกันเหมือนแต่ก่อน ไม่ใช่ว่าห้ามคบใครแต่ ทำไมต้องเป็นเพื่อนสนิทในห้องเดียวกันด้วย บอกตรงๆฉันยังทำใจไม่ได้ ไม่อยากรับรู้อะไรเลย ถ้าไปร์มันไปคบกับคนอื่นที่ไม่ใช่ฝ้ายนะหรือคนอื่นนอกคณะไรงี้ก็ยังคงรับได้อยู่หรอกเห้ออออ อย่างน้อยก็ยังได้เป็นเพื่อนกันยังมองหน้ากันได้ ทุกวันนี้พูดเลยว่าไม่อยากมองหน้าเพื่อนชื่อไปร์ด้วยซ้ำ ทุกวันนี้ยังคงต้องเรียนห้องเดียวกันตลอดเวลาคุยงานกลุ่มหรืองานห้องก็พยายามจะไม่คุยนอกจากเรื่องงานคือแทบจะไม่มองหน้า แต่ฉันก็ยังเหลือบเห็นสายตาคู่เดิมที่มองมาที่ฉันอยู่เหมือนเดิม ....
_____________________________ ขอบคุณที่อ่านนะคะ ยาวไปหน่อย 555 ><____________________________
ขอเเชร์ประสบการณ์เพื่อนสนิท กลับกลายเป็นคนไม่รู้จักเลย !!
จนกระทั่งวันหนึ่งเพื่อนสนิทของฉัน ตาลมาคุยกับฉันเรื่องไปร์ว่ามันมีเเฟนเเล้วนะ ไปคุยกับมันทำไม ถ้าจะคุยกันก็ไปเคลียร์กับเเฟนมันให้จบก่อน ฉันจึงนึกขึ้นได้ว่าทุกวันนี้ฉันคุยกับไปร์ในฐานะอะไรกัน ฉันจึงถามเขาว่าตกลงเราเป็นอะไรกัน(คุยในเเชทนะ)เขาก็ตอบมาว่าเป็นเพื่อนกันไง เราก็อึ้งไปชั่วขณะ ถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ช่วงนั้นฉันเลิกกับแฟนเลยนะเพื่อจะมาคบกับไปร์ และคิดว่าไปร์ก็จะเลิกกับเเฟนเช่นกัน แต่ไม่เลยฉันได้เเต่ร้องไห้ที่เขาบอกว่าเป็นเเค่เพื่อนกัน หลังจากนั้นเราก็มีเส้นกั้นไว้ไม่มองหน้า ไม่ทักทายไม่พูดคุยกันเลย ประมาณว่าเพลงของเต้น ฉันอุตสาห์ไม่รักเขาเพื่อที่จะรักเธอ อะไรประมาณนั้น จนกระทั่งไปร์ทักแชทมาขอโทษไม่รู้ว่าขอโทษอะไรแต่อยากกลับมาคุยมาสนิทกันเหมือนเดิม ฉันก็ได้เเต่... คุยๆไปงั้นพยายามคุยให้เหมือนเดิมเเต่จริงฝืนใจมาก จนเราห่างกันไปไม่สนิทใจกันเหมือนเดิมคือได้เเต่มองหน้ากันเวลาเรียนอยู่ในห้อง เวลาคุยกันต่อหน้าเพื่อนๆไม่เคยมีเลยตั้งเเต่นั้นมา..
เข้าปีที่2 ฉันเข้าใจว่าไปร์กับฉันจะกลับมาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ และกำลังไปได้ดีเพราะก็คุยเเชทกันเกือบเหมือนเดิมคุยเรื่องเเฟนของกันเเละกัน(ฉันกลับไปคบกลับรุ่นพี่คนนั้นและไปร์ก็ยังคบกับเเฟนของเขาอยู่) ถามไถ่เรื่องทั่วไปบางครั้งไปร์ชอบปรึกษาเรื่องหัวใจของเขาว่าชอบทะเลาะกับเเฟนบ่อย เเล้วเธอเป็นยังไงบ้างอะไรประมาณนี้ เรื่องก็เหมือนจะไปด้วยดี แต่ไม่เลยฉันสังเกตเห็นอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเพื่อนสนิทของฉันชื่อว่าฝ้าย ช่วงนั้นเราไปเที่ยวกลางคืนด้วยกันบ่อยมากเกือบทั้งห้องประมาณ 10 กว่าคนได้ และก็เห็นฝ้ายคุยไลน์กับไปร์ ฉันก็ไม่เอ๊ะใจอะไร จนกระทั้งวันหนึ่งเพื่อนๆพากันไปที่หอฝ้ายเพื่อรอไปเที่ยวกัน ช่วงนั้นฝ้ายเเต่งหน้าอยู่เเละพวกเราก็เล่นมือถือของฝ้าย พอดีมีไลน์เข้ามาเเละทุกคนก็เห็นว่าเป็นไปร์ที่ทักมาประมาณว่า ถึงบ้านเเล้วครับ แล้วไอ่เพื่อนคนนนั้นก็เเอบเปิดไปดูไลน์ที่ไปร์กับฝ้ายคุยกัน ปรากฎว่ามี something จริงๆด้วย ฉันอึ้งไปชั่วขณะ เมื่อมาถึงร้านเพื่อนก็มากันครบและก็มีไปร์ที่บอกในไลน์ฝ้ายว่าถึงบ้านเเล้วก็นั่งอยู่ในร้านนั้นด้วย บรรยากาศเเบบรักสามเศร้ามาก ฉันเพิ่งรู้วันนี้ว่าไปร์กับฝ้ายคุยกันและไปร์ก็โกหกฝ้ายว่ากลับบ้านแล้ว แต่ไหงมานั่งอยู่ในร้านฉันรู้สึกว่าอยากจะลุกออกจากโต๊ะมากกกกก เวลาฉันหันไปทางไหนก็เห็นว่าไปร์มันก็มองฉันอยู่ เห้อออออออ ฉันก็เหลือบมองว่ามันมองฉันใช่ไหม มองจริงๆด้วยนี่ไม่ได้โม้น่ะ เรื่องมันเป็นเเบบนั้นจริงๆ ไปร์ชอบเหลือบมามองเราตลอดเลยทั้งในห้องหรือว่าไปเที่ยว หลังจากนั้นฉันไม่รู้ว่าเขาจะคุยอะไรกันฉันก็ยังเป็นปริศนาคาใจอยู่จนเข้าปีที่ 3
เป็นช่วงซัมเมอร์ก่อนจะเปิดเทอมปี3ทั้งห้องเราไปเที่ยวทะเลกันเราก็นั้นชวนกันไป ก่อนหน้านั้นมีรูปคู่ที่ไปร์กับฝ้ายถ่ายด้วยกันออกมา1รูปในเฟส เหมือนจะเปิดตัวคือคบกันละนะคือ ไอ่ไปร์อะเลิกกับเเฟนเก่าเพื่อมาคบกับฝ้าย เราก็ทำเป็นเหมือนเชียร์ให้ได้กันไปทะเลด้วยกัน จนมาถึงวันนั้นฉันก็เห็นภาพเลยว่าไปร์กับฝ้ายเขาคบกันจริงๆ เราก็ทำอะไรไม่ได้ ได้เเต่ยืนมอง(หยั่งก่ะนางเอก) ไปทะเลเขาก็ถือกระเป๋าให้กัน กลางคืนเพื่อนปาตี้เขาก็หายไปด้วยกัน ถ่ายรูปคู่เราก็ยังถ่ายให้เขา เห้ออออน่อชีวิตอึดอัดแท้ !! เราก็ทำอะไรไม่ได้นะนั่นฝ้ายก็เพื่อนเรา พอกลับมาจากทะเลก็เข้าโหมดเรียนปกติไปร์กับฝ้ายตัวติดกันมากยิ่งขึ้น และไปร์ก็ไม่ค่อยทักเเชทมาคุยกับฉันเหมือนเมื่อก่อน รึกษาหารืออะไรไม่มี้ คือเหมือนคนที่รู้จักกันมาสนิทกันมากแต่ตอนนี้แค่คำว่าคนรู้จักยังไม่มีเลย !! และไปร์เหมือนพยายามให้ฉันเห็นว่าเขารักกันเเค่ไหน ฉันคิดในใจมันประชดกูรึป่าวว่ะ จึงไปดูดวง หมอดูบอกว่าคนเนี่ยประชดเราอยู่มันอยากกลับมาคบกับเราแต่ตอนนี้ฉันก็มีเเฟนอยู่เเล้ว เขาก็มีเเฟนอยู่เเล้ว อย่ากลับมาคบกันเลยไม่ดี ณ ตอนนี้ฉันก็ได้เเต่ทำใจยอมรับ นี่พูดเลยนะว่าไม่ได้ไปร์ชอบเเล้วแค่อยากกลับมาคุยเป็นเพื่อนกันหยอกล้อกันเหมือนแต่ก่อน ไม่ใช่ว่าห้ามคบใครแต่ ทำไมต้องเป็นเพื่อนสนิทในห้องเดียวกันด้วย บอกตรงๆฉันยังทำใจไม่ได้ ไม่อยากรับรู้อะไรเลย ถ้าไปร์มันไปคบกับคนอื่นที่ไม่ใช่ฝ้ายนะหรือคนอื่นนอกคณะไรงี้ก็ยังคงรับได้อยู่หรอกเห้ออออ อย่างน้อยก็ยังได้เป็นเพื่อนกันยังมองหน้ากันได้ ทุกวันนี้พูดเลยว่าไม่อยากมองหน้าเพื่อนชื่อไปร์ด้วยซ้ำ ทุกวันนี้ยังคงต้องเรียนห้องเดียวกันตลอดเวลาคุยงานกลุ่มหรืองานห้องก็พยายามจะไม่คุยนอกจากเรื่องงานคือแทบจะไม่มองหน้า แต่ฉันก็ยังเหลือบเห็นสายตาคู่เดิมที่มองมาที่ฉันอยู่เหมือนเดิม ....
_____________________________ ขอบคุณที่อ่านนะคะ ยาวไปหน่อย 555 ><____________________________