เรื่องที่เกิดขึ้น เป็นเรื่องของคนใกล้ตัวมาก บางครั้งเรารู้เหตุการณ์ทุกอย่าง
แต่เราพูดอะไรไม่ได้สักอย่าง เพียงเพราะว่าไม่ใช่เรื่องของเรา
แต่เราแค่สงสารคนเป็นแม่คนหนึ่ง ที่โดนลูกตัวเองโกหกและหลอกลวงเสมอมา
นุ่น(นามสมมุติ) ชีวิตของนุ่น จะติดเพื่อนและติดแฟนมาก
แม่มีแต่ทำงานหาเงินส่งไปให้ลูก พอนุ่นไม่พอใช้ ก็จะโทรขอน้าสาว ชีวิตติดหรู
ทุกอย่างต้องอินเทรน ส่วนแม่นุ่นไม่ว่าลูกจะพูดอะไรก็เชื่อและไว้ใจลูกเสมอ
นุ่นขอเงินเมื่อไหร่ ถึงต้องหายืม แม่ก็จะทำ ให้ จนมาเมื่อต้นเดือน
นุ่นพาแฟนมาและพาพ่อแม่แฟนมาด้วย และบอกว่าอยากแต่งงาน เพื่อเอาเงินที่แต่งมาทำทุน และเรียนต่อ
แม่นุ่นก็เชื่อ และคาดหวังว่าถ้าลูกได้ดี แม่คงจะได้สบายด้วยสักที
นุ่นก็กลับไปกรุงเทพ 4 เดือนต่อมา นุ่นคลอดลูก นุ่นทุ่มเท ให้ฝั่งแฟนมากๆ
แต่กับแม่ตัวเอง นุ่นไม่ค่อยจะสนใจเท่าที่ควรส่วนแม่นุ่นยังไม่รู้ตัวเลยว่าเป็นคุณยาย
ยังคงก้มหน้าก้มตาทำงาน ซ่อมแซมบ้าน ทำโน่นทำนี่เตรียมงานแต่งลูก
ส่วนลูกไปเสวยสุขกับแฟน ที่คบกันได้ 4 ปี รักและทุ่มเทชีวิตให้กับฝั่งผู้ชาย
แต่กลับลืมแม่ที่ทุ่มเทให้ตัวเองมาทั้งชีวิต โกหกผู้มีพระคุณ
ว่าลงเรียนโทมาขอเงินเพื่อไปคลอดลูกที่โรงบาลเอกชน
ดูมีความสุขเป็นครอบครัวหรรษากับทางพ่อแม่ผู้ชาย ทางโน้นก็เคยมาถึงบ้าน เคยมาเจรจาพูดคุยขอลูกสาวเขา
แต่กลับร่วมมือกันโกหกแม่เขา ไม่ยอมแม้แต่จะบอกว่า เรามีหลานแล้วนะ ชีวิตช่างสุขีจริงๆ
(เป็นถึงครูบาอาจาร์)
ระยะเวลาที่นุ่นเรียนอยู่ในกรุงเทพ แม่นุ่นไม่ค่อยได้ไปหาเลยเพราะนุ่นไม่ยอมให้แม่ไปบอกแต่ว่า
เรียนหนัก ไม่มีเวลา แต่สิ่งที่นุ่นยังทำให้แม่ภิมใจคือ เรียนจบ แต่วันรับปริญญา
นุ่นไม่ยอมให้ครอบครัวไปเลย บอกแต่เพียงว่า รับเสร็จแล้วมีกิจกรรมมหาลัยต่อ
แม่ก็เชื่อ และไว้ใจลูกตัวเองอีกเสมอมา
เราอยากเดินเข้าไปบอกแม่นุ่นว่า เลิกทำเลิกหวังเลิกสร้างรอเหอะ เขามีความสุขกันจะตายอยู่แล้ว
ตัวเองไม่รู้อะไรเลย โง่อยู่คนเดียว จะมาเหนื่อยเตรียมงานแต่งรอเพื่ออะไร มันจะไม่มีแล้วงานแต่งนะ
แต่พอเราเห็นรอยยิ้มที่มีความหวังของแก ที่หวังว่าลูกจะมีงานมงคล เป็นหน้าเป็นตาให้ครอบครัวแล้ว
จุกในลำคอซะจริงๆ เรารู้ว่าพอถึงเวลาที่จะรู้ความจริง แกก็คงแค่ ยิ้มพูดคุยกลบเกลื่อนความเสียใจ
แล้วแอบไปร้องให้คนเดียวอีกตามเคย
รักคนที่เจอกัน 4 ปี มากกว่าคนที่ทุ่มเทให้ เธอทั้งชีวิต เธอใจร้ายจริงๆ
แต่เราพูดอะไรไม่ได้สักอย่าง เพียงเพราะว่าไม่ใช่เรื่องของเรา
แต่เราแค่สงสารคนเป็นแม่คนหนึ่ง ที่โดนลูกตัวเองโกหกและหลอกลวงเสมอมา
นุ่น(นามสมมุติ) ชีวิตของนุ่น จะติดเพื่อนและติดแฟนมาก
แม่มีแต่ทำงานหาเงินส่งไปให้ลูก พอนุ่นไม่พอใช้ ก็จะโทรขอน้าสาว ชีวิตติดหรู
ทุกอย่างต้องอินเทรน ส่วนแม่นุ่นไม่ว่าลูกจะพูดอะไรก็เชื่อและไว้ใจลูกเสมอ
นุ่นขอเงินเมื่อไหร่ ถึงต้องหายืม แม่ก็จะทำ ให้ จนมาเมื่อต้นเดือน
นุ่นพาแฟนมาและพาพ่อแม่แฟนมาด้วย และบอกว่าอยากแต่งงาน เพื่อเอาเงินที่แต่งมาทำทุน และเรียนต่อ
แม่นุ่นก็เชื่อ และคาดหวังว่าถ้าลูกได้ดี แม่คงจะได้สบายด้วยสักที
นุ่นก็กลับไปกรุงเทพ 4 เดือนต่อมา นุ่นคลอดลูก นุ่นทุ่มเท ให้ฝั่งแฟนมากๆ
แต่กับแม่ตัวเอง นุ่นไม่ค่อยจะสนใจเท่าที่ควรส่วนแม่นุ่นยังไม่รู้ตัวเลยว่าเป็นคุณยาย
ยังคงก้มหน้าก้มตาทำงาน ซ่อมแซมบ้าน ทำโน่นทำนี่เตรียมงานแต่งลูก
ส่วนลูกไปเสวยสุขกับแฟน ที่คบกันได้ 4 ปี รักและทุ่มเทชีวิตให้กับฝั่งผู้ชาย
แต่กลับลืมแม่ที่ทุ่มเทให้ตัวเองมาทั้งชีวิต โกหกผู้มีพระคุณ
ว่าลงเรียนโทมาขอเงินเพื่อไปคลอดลูกที่โรงบาลเอกชน
ดูมีความสุขเป็นครอบครัวหรรษากับทางพ่อแม่ผู้ชาย ทางโน้นก็เคยมาถึงบ้าน เคยมาเจรจาพูดคุยขอลูกสาวเขา
แต่กลับร่วมมือกันโกหกแม่เขา ไม่ยอมแม้แต่จะบอกว่า เรามีหลานแล้วนะ ชีวิตช่างสุขีจริงๆ
(เป็นถึงครูบาอาจาร์)
ระยะเวลาที่นุ่นเรียนอยู่ในกรุงเทพ แม่นุ่นไม่ค่อยได้ไปหาเลยเพราะนุ่นไม่ยอมให้แม่ไปบอกแต่ว่า
เรียนหนัก ไม่มีเวลา แต่สิ่งที่นุ่นยังทำให้แม่ภิมใจคือ เรียนจบ แต่วันรับปริญญา
นุ่นไม่ยอมให้ครอบครัวไปเลย บอกแต่เพียงว่า รับเสร็จแล้วมีกิจกรรมมหาลัยต่อ
แม่ก็เชื่อ และไว้ใจลูกตัวเองอีกเสมอมา
เราอยากเดินเข้าไปบอกแม่นุ่นว่า เลิกทำเลิกหวังเลิกสร้างรอเหอะ เขามีความสุขกันจะตายอยู่แล้ว
ตัวเองไม่รู้อะไรเลย โง่อยู่คนเดียว จะมาเหนื่อยเตรียมงานแต่งรอเพื่ออะไร มันจะไม่มีแล้วงานแต่งนะ
แต่พอเราเห็นรอยยิ้มที่มีความหวังของแก ที่หวังว่าลูกจะมีงานมงคล เป็นหน้าเป็นตาให้ครอบครัวแล้ว
จุกในลำคอซะจริงๆ เรารู้ว่าพอถึงเวลาที่จะรู้ความจริง แกก็คงแค่ ยิ้มพูดคุยกลบเกลื่อนความเสียใจ
แล้วแอบไปร้องให้คนเดียวอีกตามเคย