เมื่อ 2 เดือนก่อน เจอผู้ชายคนหนึ่งใส่ชุดนักกีฬากำลังจะเดินสวนกันที่ประตูหน้ามหาวิทยาลัยรามคำแหง แต่แล้วผู้ชายคนนั้นก็หยุดเดินตรงหน้าเราพร้อมกับบอกว่า
ผู้ชาย: พี่ครับ ผมขอเงินค่ารถกลับบ้านหน่อยครับ ผมเพิ่งไปเล่นกีฬากับเพื่อนมา ผมไม่ใช่โจร ไม่ใช่มิจฉาชีพ ถ้าถึงบ้านแล้วผมโอนคืนให้ก็ได้ครับ
เขาพูดเร็วมากจนเราไม่ทันยั้งคิด ควักเงินแบ้งค์ยี่สิบให้เขาไป แล้วสักพักก็เหมือนเริ่มคิดได้ว่าถ้าเขาเพิ่งไปเล่นกีฬามาจริงๆแล้วทำไมเขาไม่ขอกับเพื่อนๆเขาจะมาตายเอาดาบหน้าเดินขอเงินคนแปลกหน้าทำไม แล้วเราก็โง่ให้ไปตั้งยี่สิบบาทปกติให้ขอทานยังให้แค่ห้าบาททำบุญตามวัดยังหยอดแค่ห้าบาทสิบบาท แต่ทำไมไปให้คนแปลกหน้าถึงยี่สิบบาท
ได้แต่คิด ไม่ทันจะเดินกลับไปทวงคืนแล้วล่ะ ถือซะว่าเสียโง่
จนกระทั่งวันนี้ตอนเย็นบริเวณถนนหลังม.ราม ครั้งแรกเจอในรั้วมหาลัยเลยตรงบริเวณโซนด้านหน้าประตูที่มีหอนาฬิกา แต่ครั้งนี้เจอถนนหลังรามตรงซอยที่มีคนขายอาหารเยอะๆมีปลาเผาด้วย เดินๆอยู่เจอผู้ชายคนหนึ่งกำลังจะเดินสวน เราสายตาสั้นไม่ทันได้สังเกตหน้า แต่พอเดินมาถึงเราเขาก็หยุดเดินแล้วก็หันมาพูดกับเราว่า
ผู้ชาย: น้องครับ(ครั้งก่อนเรียกพี่ครั้งนี้เรียกน้อง) พี่ขอเงินค่ารถกลับบ้านหน่อย พี่ไม่ใช่โจร ไม่ใช่มิจฉาชีพ พี่เพิ่งไปเล่นกีฬามาแล้วไม่มีเงินค่ารถกลับบ้าน
เรามองหน้า มองชุด ลักษณะการพูด คนเดียวกันกับที่เคยเห็นที่หน้ามหาวิทยาลัยเมื่อสองเดือนก่อน เราจึงตอบเขาไปว่า
เรา: เคยให้แล้วนะครั้งหนึ่งที่ม.รามไงจำได้ไหม?
แล้วเขาก็ทำหน้าเหวอ แล้วก็เดินหนีไปเลย
เราค่อนข้างมั่นใจว่าเขาเป็นมิจฉาชีพ ตอนนั้นอยากจะทำอะไรสักอย่างแต่คิดไม่ออกจริงๆว่าจะทำอะไร คิดว่าทำได้เพียงอย่างเดียวคือมาเตือนเพื่อนๆและคนทั่วๆไปแทน
ระวัง! คนใส่ชุดนักกีฬาเดินขอเงินกลับบ้านแถวๆรามคำแหง
ผู้ชาย: พี่ครับ ผมขอเงินค่ารถกลับบ้านหน่อยครับ ผมเพิ่งไปเล่นกีฬากับเพื่อนมา ผมไม่ใช่โจร ไม่ใช่มิจฉาชีพ ถ้าถึงบ้านแล้วผมโอนคืนให้ก็ได้ครับ
เขาพูดเร็วมากจนเราไม่ทันยั้งคิด ควักเงินแบ้งค์ยี่สิบให้เขาไป แล้วสักพักก็เหมือนเริ่มคิดได้ว่าถ้าเขาเพิ่งไปเล่นกีฬามาจริงๆแล้วทำไมเขาไม่ขอกับเพื่อนๆเขาจะมาตายเอาดาบหน้าเดินขอเงินคนแปลกหน้าทำไม แล้วเราก็โง่ให้ไปตั้งยี่สิบบาทปกติให้ขอทานยังให้แค่ห้าบาททำบุญตามวัดยังหยอดแค่ห้าบาทสิบบาท แต่ทำไมไปให้คนแปลกหน้าถึงยี่สิบบาท
ได้แต่คิด ไม่ทันจะเดินกลับไปทวงคืนแล้วล่ะ ถือซะว่าเสียโง่
จนกระทั่งวันนี้ตอนเย็นบริเวณถนนหลังม.ราม ครั้งแรกเจอในรั้วมหาลัยเลยตรงบริเวณโซนด้านหน้าประตูที่มีหอนาฬิกา แต่ครั้งนี้เจอถนนหลังรามตรงซอยที่มีคนขายอาหารเยอะๆมีปลาเผาด้วย เดินๆอยู่เจอผู้ชายคนหนึ่งกำลังจะเดินสวน เราสายตาสั้นไม่ทันได้สังเกตหน้า แต่พอเดินมาถึงเราเขาก็หยุดเดินแล้วก็หันมาพูดกับเราว่า
ผู้ชาย: น้องครับ(ครั้งก่อนเรียกพี่ครั้งนี้เรียกน้อง) พี่ขอเงินค่ารถกลับบ้านหน่อย พี่ไม่ใช่โจร ไม่ใช่มิจฉาชีพ พี่เพิ่งไปเล่นกีฬามาแล้วไม่มีเงินค่ารถกลับบ้าน
เรามองหน้า มองชุด ลักษณะการพูด คนเดียวกันกับที่เคยเห็นที่หน้ามหาวิทยาลัยเมื่อสองเดือนก่อน เราจึงตอบเขาไปว่า
เรา: เคยให้แล้วนะครั้งหนึ่งที่ม.รามไงจำได้ไหม?
แล้วเขาก็ทำหน้าเหวอ แล้วก็เดินหนีไปเลย
เราค่อนข้างมั่นใจว่าเขาเป็นมิจฉาชีพ ตอนนั้นอยากจะทำอะไรสักอย่างแต่คิดไม่ออกจริงๆว่าจะทำอะไร คิดว่าทำได้เพียงอย่างเดียวคือมาเตือนเพื่อนๆและคนทั่วๆไปแทน