สมัยก่อน เราคิดถึงกัน จะสื่อสาร พูดคุย ใช้วิธีเขียนจดหมาย
ต่อมา แปรเปลี่ยนเป็น ส่งผ่านกันทางเพจเจอร์
เมื่อเพจเจอร์ล่มสลาย กลายเป็น โทรศัพท์มือถือ
ที่แม้โทรได้ แต่เราก็ยังส่งผ่านกันทาง sms
ณ ปัจจุบัน เราส่งผ่านกันทาง แอปพิเคชั่น
แต่...ทุกช่วงเวลาที่แปรเปลี่ยนทางวัตถุ
สิ่งที่ยังเหมือนเดิมคือ เรายังใช้ "ตัวอักษร" ในการสื่อสารส่งความรู้สึกบอกหากัน...
แม้มีเทคโนโลยี วีดีโอคอล
แต่เป็นกันไหมที่ เรารู้สึกดีและยิ้ม ทุกครั้ง..เมื่อได้รับข้อความให้กำลังใจ ความคิดถึง ห่วงใย จากคนที่เรารัก
...บางที การได้เห็นและอ่าน ทางสายตา คงซึมซาบ เข้าสู่หัวใจ ได้ดีกว่าได้ยินทางหู..
วันนี้ ได้ส่งหา คนที่คุณรัก และ คนที่รักคุณแล้วหรือยัง...
~เราไม่ได้เปลี่ยน โลกต่างหากที่เปลี่ยนไป~
ต่อมา แปรเปลี่ยนเป็น ส่งผ่านกันทางเพจเจอร์
เมื่อเพจเจอร์ล่มสลาย กลายเป็น โทรศัพท์มือถือ
ที่แม้โทรได้ แต่เราก็ยังส่งผ่านกันทาง sms
ณ ปัจจุบัน เราส่งผ่านกันทาง แอปพิเคชั่น
แต่...ทุกช่วงเวลาที่แปรเปลี่ยนทางวัตถุ
สิ่งที่ยังเหมือนเดิมคือ เรายังใช้ "ตัวอักษร" ในการสื่อสารส่งความรู้สึกบอกหากัน...
แม้มีเทคโนโลยี วีดีโอคอล
แต่เป็นกันไหมที่ เรารู้สึกดีและยิ้ม ทุกครั้ง..เมื่อได้รับข้อความให้กำลังใจ ความคิดถึง ห่วงใย จากคนที่เรารัก
...บางที การได้เห็นและอ่าน ทางสายตา คงซึมซาบ เข้าสู่หัวใจ ได้ดีกว่าได้ยินทางหู..
วันนี้ ได้ส่งหา คนที่คุณรัก และ คนที่รักคุณแล้วหรือยัง...