สวัสดีครับ...วันนี้ผมจะมาเล่าสู่เรื่องราวของเชียงใหม่ในบางมุมของผมให้เพื่อนพี่น้องสมาชิกพันทิพได้รับฟังกัน
ก่อนอื่น.....
กระทู้นี้เป็นการบันทึกการเดินทางที่เชียงใหม่ของผม จึงTAG"บันทึกการเดินทาง"
กระทู้นี้เป็นการเดินทางท่องเที่ยวด้วยมอเตอร์ไซค์ จึงTAG"มอเตอร์ไซค์"
สองTAGพอละเนอะ นึกไม่ออก อิอิ
โดยย่อ...ผมเกิดและเติบโตที่กรุงเทพมหานครจนถึงจบมัธยมต้น หลังจากนั้นผมก็ตามคุณแม่ไปอยู่เชียงใหม่ และเรียน ปวช. ที่นั่น
หลังจากเรียนจบ ปวช ก็ทำงานช่วยกิจการกงสีของครอบครัวฝั่งคุณแม่อยู่หลายปี หรือไม่ก็มาทำงานกรุงเทพบ้าง กลับมาทำงานที่เชียงใหม่บ้าง จากนั้นก็ผกผันกลับมาเรียนต่อที่กรุงเทพ หลังจากเรียนจบที่กรุงเทพก็ทำงานที่กรุงเทพมาตลอดจนถึงตอนนี้
ผมจะเล่าทำไม....ก็นั่นแหละ ทำไมผมถึงบอกว่าผมเป็นคนเชียงใหม่ เป๋นบ่าวเจียงใหม่ เพราะทุกวันนี้ถ้าเจอใครถามว่าเป็นคนที่ไหน ผมมักจะบอกอย่างมั่นใจว่า"ผมเป็นคนเชียงใหม่ครับ" เหตุเพราะช่วงเวลาที่ผมใช้ชีวิตอยู่ที่เชียงใหม่ผมได้ซึบซับวิถีแห่งพื้นเมืองล้านนาหลากหลาย เทียบกับสิ่งที่ผมได้ซึบซับจากการเกิดและเติบโตที่กรุงเทพแล้ว ช่วงเวลาที่ผมใช้ชีวิตอยู่ที่เชียงใหม่ถือเป็นความทรงจำที่ล้ำค่าที่สุดของชีวิตผม จะมีสักกี่เมืองในประเทศไทยที่มีทั้งความเจริญหลายอย่างเท่าที่กรุงเทพมี แต่ในอีกหลายอย่างก็ผสมกลมกลืนไปด้วยวัฒนธรรม วิถีของผู้คนที่มีเอกลักษณ์เฉพาะ ที่สุดแล้ว ผมได้แต่หวังว่าสักวันผมคงได้กลับไปถือเชียงใหม่เป็นเรือนตาย
เล่าซะดิบดี เหมือนจะมีรูปสวยๆ มุมมองเด็ดๆเยอะแยะมากมายมาประกอบเรื่องราว...เปล่าเลยครับ ก็มีแต่รูปที่ถ่ายด้วย Galaxy Tab 7.7 ที่กล้องหลังกากๆ แถมยังปรับความละเอียดให้ต่ำพอจะอัพขึ้นเฟซได้ง่ายๆเท่านั้นเอง(ก่อนหน้านี้มีถ่ายทอดสดทางเฟซไปก่อนแล้วจ้า) พูดง่ายๆ...ผมว่ารูปไม่สวยครับ ไปดูด้วยตาตัวเองเถอะ สวยกว่าเยอะ ๕๕๕
เริ่มกันเลย....
เนื่องจากการขึ้นเชียงใหม่คราวนี้ ผมไปด้วยภารกิจเกี่ยวกับครอบครัวโดยกระทันหัน มีเวลาเตรียมตัววันเดียว แล้วก็ต้องเดินทาง แถมวันก่อนเดินทางยังเป็นวันที่ผมต้องเคลียร์งานเร่งด่วนที่ต้องส่งในสัปดาห์ต่อไปหลายชิ้น เรียกได้ว่าฉุกละหุกมากทีเดียว ก็ยังพอมีโชคครับ ยังสามารถซื้อตั๋วรถทัวร์เจ้าประจำที่ผมใช้บริการมาตลอดกว่ายี่สิบปี นั่นคือสมบัติทัวร์มิตรแท้เพื่อนเดินทางนั่นเอง ผมออกจากกรุงเทพประมาณ 19:00 ของวันศุกร์ที่ 11 ตุลาคม ที่ผ่านมาด้วยรถคันนี้ครับ
ค่าโดยสารเที่ยวเดียวในราคาแปดร้อยกว่าบาท ได้เบาะสามแถวนั่งสบาย มีจอทีวีแยกเฉพาะแต่ละเบาะ มีรายการต่างๆให้เลือกดูได้ตามใจชอบ พร้อมหูฟังชนิดครอบหู เรียกได้ว่าดูกันให้ตาแฉะ แทบจะหลับคาจอ แถมยังเป็นเก้าอี้นวดไฟฟ้า มีเข็มขัดนิรภัยให้ทุกเบาะ(คาดเถอะครับ) แต่ที่กล่าวมาทั้งหมด สำคัญที่....
แหะๆ สำหรับชีวิตสายแข็งอย่างผม ไลน์บุฟเฟต์นี่แหละครับที่ทำให้ยอมจ่ายแพง
เพื่อให้คุ้มค่าที่จ่ายไป ก็จ้วงมาเสียสองจาน รสชาติอร่อยใช้ได้ครับ อิ่มหนำสำราญพุงแล้วก็หลับสบายยันเชียงใหม่กันเลยล่ะ
รถเดินทางถึงที่หมายประมาณ 04:00 น. ลงจากรถผมก็เรียกรถสามล้อเครื่องไปส่งที่บ้านน้า (บ้านผมที่เชียงใหม่ให้เขาเช่าไปแล้วครับ เนื่องจากคุณแม่ก็ลงมาอยู่บ้านผมที่กรุงเทพ พี่สาวก็ไปซื้อบ้านอีกหลังอยู่กรุงเทพเช่นเดียวกัน เพราะหน้าที่การงานมันจำให้เป็นเช่นนั้น)
หลังจากถึงบ้านน้าก็หลับไปอีกสักพัก ตื่นมาสายๆก็อาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะไปทำภารกิจ...แต่ก่อนไป ขอสักหน่อยเถอะน่า
ร้านที่กินมาประจำตั้งแต่เด็กๆ ข้าวซอยศรีพรรณ แถวหนองหอย รสชาติก็ไม่ได้อร่อยล้ำอะไรมากมาย แต่สำหรับผมมันเป็นรสที่คุ้นลิ้นมาแต่วัยเยาว์ก็เท่านั้นแหละ แต่ผมชอบมากกว่าร้านข้าวซอยที่ว่ากันว่าอร่อยและนักท่องเทียวชอบไปชิมกันหลายๆร้านในเชียงใหม่นะ
พาหนะที่นำพาผมไปไหนมาไหนในวันนี้คือ...Wave100 ของน้าสาว สภาพเดิมๆทุกประการ ยางก็ธรรมด๊าธรรมดาาาาาายี่ห้ออะไรลายอะไรก็ไม่รู้ แม้จะปีค่อนข้างเก่า แต่เครื่องยังแน่นอึ่ก...ชุดสีเหรอ...รู้ๆกันน่า
อิ่มจากข้าวซอยแล้ว จึงไปทำภารกิจสักครู่ใหญ่ ทีนี้พออัพรูปหม่ำข้าวซอยไป เพื่อนเก่าเพื่อนซี้ที่เชียงใหม่ก็ อ่าววววเฮ้ย ขึ้นมาตั้งเมื่อใด มาๆๆ มาหาฮา และมีเพื่อนคนนึงเป็นเจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยวเรือที่เพิ่งเปิดใหม่ได้ไม่นาน แต่คนเชียงใหม่ที่นิยมการกินก็เริ่มรู้จักกันบ้างแล้ว คือ "ก๋วยเตี๋ยวเรือตี๋หมวย" ถนนวงแหวนแม้โจ้-ดอยสะเก็ด ก็ชวนไปกินที่ร้าน ...ไม่ให้เสียน้ำใจครับ อิอิ (แต่ไปถึงมันดันไม่อยู่ร้านซะงั้น ๕๕) รสชาติจัดว่าอร่อยใช้ได้เลย (เคยกินมาตั้งแต่สมัยยังเป็นร้านตี๋น้อยประตูวิศว)
หนังท้องตึง ก็ต้องหาอะไรเผาผลาญสารอาหาร เหลือเวลาอีกหลายชั่วโมงก่อนภารกิจในช่วงเย็น ไปขี่รถเล่นกันดีกว่า ไปตี้ไหนดี...กึ๊ดบ่ออก คนเจียงใหม่ก็ต้องขึ้นดอยก่ะเนอะ
หลายคนผ่านป้ายนี้ไปโดยไม่ทราบว่าดอยสุเทพอยู่ในเขตของอุทยานแห่งชาติดอยสุเทพ-ปุย (ป้ายไม่เด่นอย่างแรง)
คนเชียงใหม่ก่อนขึ้นดอยก็ต้อง....ไหว้ครูบาก่อนเน้อ
ขี่ขึ้นดอยมาเรื่อยๆสักพักก็แวะจุดชมวิวต่างๆนิดนึง แวะเสพโค้งอีกนิดนึง
จุดชมวิวโค้งขุนกรรณ
โค้งวัดใจของลูกช้าง
เมื่อมาถึงวัดพระธาตุดอยสุเทพ เนื่องจากผมมีเวลาจำกัด จึงเลือกที่จะใช้บริการกระเช้า(จริงๆผมว่ามันเข้าข่ายลิฟท์มากกว่านะ)
ใครไม่ได้กดเงินมา ข้างๆจุดจำหน่ายตั๋วขึ้นกระเช้ามีตู้ให้กดเพียบเลย
ต่อคิวๆ
กระเช้าหรือลิฟท์???
อ่ะ...กลัวกดอัพแล้วกระทู้ด๋อย ขอกดตั้งกระทู้ก่อนนะครับ
วันแรกก็เชียงใหม่....วันที่สองก็....เชียงใหม่ ก่อเปิ้นมันบ่าวเชียงใหม่ลุ๊!!
ก่อนอื่น.....
กระทู้นี้เป็นการบันทึกการเดินทางที่เชียงใหม่ของผม จึงTAG"บันทึกการเดินทาง"
กระทู้นี้เป็นการเดินทางท่องเที่ยวด้วยมอเตอร์ไซค์ จึงTAG"มอเตอร์ไซค์"
สองTAGพอละเนอะ นึกไม่ออก อิอิ
โดยย่อ...ผมเกิดและเติบโตที่กรุงเทพมหานครจนถึงจบมัธยมต้น หลังจากนั้นผมก็ตามคุณแม่ไปอยู่เชียงใหม่ และเรียน ปวช. ที่นั่น
หลังจากเรียนจบ ปวช ก็ทำงานช่วยกิจการกงสีของครอบครัวฝั่งคุณแม่อยู่หลายปี หรือไม่ก็มาทำงานกรุงเทพบ้าง กลับมาทำงานที่เชียงใหม่บ้าง จากนั้นก็ผกผันกลับมาเรียนต่อที่กรุงเทพ หลังจากเรียนจบที่กรุงเทพก็ทำงานที่กรุงเทพมาตลอดจนถึงตอนนี้
ผมจะเล่าทำไม....ก็นั่นแหละ ทำไมผมถึงบอกว่าผมเป็นคนเชียงใหม่ เป๋นบ่าวเจียงใหม่ เพราะทุกวันนี้ถ้าเจอใครถามว่าเป็นคนที่ไหน ผมมักจะบอกอย่างมั่นใจว่า"ผมเป็นคนเชียงใหม่ครับ" เหตุเพราะช่วงเวลาที่ผมใช้ชีวิตอยู่ที่เชียงใหม่ผมได้ซึบซับวิถีแห่งพื้นเมืองล้านนาหลากหลาย เทียบกับสิ่งที่ผมได้ซึบซับจากการเกิดและเติบโตที่กรุงเทพแล้ว ช่วงเวลาที่ผมใช้ชีวิตอยู่ที่เชียงใหม่ถือเป็นความทรงจำที่ล้ำค่าที่สุดของชีวิตผม จะมีสักกี่เมืองในประเทศไทยที่มีทั้งความเจริญหลายอย่างเท่าที่กรุงเทพมี แต่ในอีกหลายอย่างก็ผสมกลมกลืนไปด้วยวัฒนธรรม วิถีของผู้คนที่มีเอกลักษณ์เฉพาะ ที่สุดแล้ว ผมได้แต่หวังว่าสักวันผมคงได้กลับไปถือเชียงใหม่เป็นเรือนตาย
เล่าซะดิบดี เหมือนจะมีรูปสวยๆ มุมมองเด็ดๆเยอะแยะมากมายมาประกอบเรื่องราว...เปล่าเลยครับ ก็มีแต่รูปที่ถ่ายด้วย Galaxy Tab 7.7 ที่กล้องหลังกากๆ แถมยังปรับความละเอียดให้ต่ำพอจะอัพขึ้นเฟซได้ง่ายๆเท่านั้นเอง(ก่อนหน้านี้มีถ่ายทอดสดทางเฟซไปก่อนแล้วจ้า) พูดง่ายๆ...ผมว่ารูปไม่สวยครับ ไปดูด้วยตาตัวเองเถอะ สวยกว่าเยอะ ๕๕๕
เริ่มกันเลย....
เนื่องจากการขึ้นเชียงใหม่คราวนี้ ผมไปด้วยภารกิจเกี่ยวกับครอบครัวโดยกระทันหัน มีเวลาเตรียมตัววันเดียว แล้วก็ต้องเดินทาง แถมวันก่อนเดินทางยังเป็นวันที่ผมต้องเคลียร์งานเร่งด่วนที่ต้องส่งในสัปดาห์ต่อไปหลายชิ้น เรียกได้ว่าฉุกละหุกมากทีเดียว ก็ยังพอมีโชคครับ ยังสามารถซื้อตั๋วรถทัวร์เจ้าประจำที่ผมใช้บริการมาตลอดกว่ายี่สิบปี นั่นคือสมบัติทัวร์มิตรแท้เพื่อนเดินทางนั่นเอง ผมออกจากกรุงเทพประมาณ 19:00 ของวันศุกร์ที่ 11 ตุลาคม ที่ผ่านมาด้วยรถคันนี้ครับ
ค่าโดยสารเที่ยวเดียวในราคาแปดร้อยกว่าบาท ได้เบาะสามแถวนั่งสบาย มีจอทีวีแยกเฉพาะแต่ละเบาะ มีรายการต่างๆให้เลือกดูได้ตามใจชอบ พร้อมหูฟังชนิดครอบหู เรียกได้ว่าดูกันให้ตาแฉะ แทบจะหลับคาจอ แถมยังเป็นเก้าอี้นวดไฟฟ้า มีเข็มขัดนิรภัยให้ทุกเบาะ(คาดเถอะครับ) แต่ที่กล่าวมาทั้งหมด สำคัญที่....
แหะๆ สำหรับชีวิตสายแข็งอย่างผม ไลน์บุฟเฟต์นี่แหละครับที่ทำให้ยอมจ่ายแพง
เพื่อให้คุ้มค่าที่จ่ายไป ก็จ้วงมาเสียสองจาน รสชาติอร่อยใช้ได้ครับ อิ่มหนำสำราญพุงแล้วก็หลับสบายยันเชียงใหม่กันเลยล่ะ
รถเดินทางถึงที่หมายประมาณ 04:00 น. ลงจากรถผมก็เรียกรถสามล้อเครื่องไปส่งที่บ้านน้า (บ้านผมที่เชียงใหม่ให้เขาเช่าไปแล้วครับ เนื่องจากคุณแม่ก็ลงมาอยู่บ้านผมที่กรุงเทพ พี่สาวก็ไปซื้อบ้านอีกหลังอยู่กรุงเทพเช่นเดียวกัน เพราะหน้าที่การงานมันจำให้เป็นเช่นนั้น)
หลังจากถึงบ้านน้าก็หลับไปอีกสักพัก ตื่นมาสายๆก็อาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะไปทำภารกิจ...แต่ก่อนไป ขอสักหน่อยเถอะน่า
ร้านที่กินมาประจำตั้งแต่เด็กๆ ข้าวซอยศรีพรรณ แถวหนองหอย รสชาติก็ไม่ได้อร่อยล้ำอะไรมากมาย แต่สำหรับผมมันเป็นรสที่คุ้นลิ้นมาแต่วัยเยาว์ก็เท่านั้นแหละ แต่ผมชอบมากกว่าร้านข้าวซอยที่ว่ากันว่าอร่อยและนักท่องเทียวชอบไปชิมกันหลายๆร้านในเชียงใหม่นะ
พาหนะที่นำพาผมไปไหนมาไหนในวันนี้คือ...Wave100 ของน้าสาว สภาพเดิมๆทุกประการ ยางก็ธรรมด๊าธรรมดาาาาาายี่ห้ออะไรลายอะไรก็ไม่รู้ แม้จะปีค่อนข้างเก่า แต่เครื่องยังแน่นอึ่ก...ชุดสีเหรอ...รู้ๆกันน่า
อิ่มจากข้าวซอยแล้ว จึงไปทำภารกิจสักครู่ใหญ่ ทีนี้พออัพรูปหม่ำข้าวซอยไป เพื่อนเก่าเพื่อนซี้ที่เชียงใหม่ก็ อ่าววววเฮ้ย ขึ้นมาตั้งเมื่อใด มาๆๆ มาหาฮา และมีเพื่อนคนนึงเป็นเจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยวเรือที่เพิ่งเปิดใหม่ได้ไม่นาน แต่คนเชียงใหม่ที่นิยมการกินก็เริ่มรู้จักกันบ้างแล้ว คือ "ก๋วยเตี๋ยวเรือตี๋หมวย" ถนนวงแหวนแม้โจ้-ดอยสะเก็ด ก็ชวนไปกินที่ร้าน ...ไม่ให้เสียน้ำใจครับ อิอิ (แต่ไปถึงมันดันไม่อยู่ร้านซะงั้น ๕๕) รสชาติจัดว่าอร่อยใช้ได้เลย (เคยกินมาตั้งแต่สมัยยังเป็นร้านตี๋น้อยประตูวิศว)
หนังท้องตึง ก็ต้องหาอะไรเผาผลาญสารอาหาร เหลือเวลาอีกหลายชั่วโมงก่อนภารกิจในช่วงเย็น ไปขี่รถเล่นกันดีกว่า ไปตี้ไหนดี...กึ๊ดบ่ออก คนเจียงใหม่ก็ต้องขึ้นดอยก่ะเนอะ
หลายคนผ่านป้ายนี้ไปโดยไม่ทราบว่าดอยสุเทพอยู่ในเขตของอุทยานแห่งชาติดอยสุเทพ-ปุย (ป้ายไม่เด่นอย่างแรง)
คนเชียงใหม่ก่อนขึ้นดอยก็ต้อง....ไหว้ครูบาก่อนเน้อ
ขี่ขึ้นดอยมาเรื่อยๆสักพักก็แวะจุดชมวิวต่างๆนิดนึง แวะเสพโค้งอีกนิดนึง
จุดชมวิวโค้งขุนกรรณ
โค้งวัดใจของลูกช้าง
เมื่อมาถึงวัดพระธาตุดอยสุเทพ เนื่องจากผมมีเวลาจำกัด จึงเลือกที่จะใช้บริการกระเช้า(จริงๆผมว่ามันเข้าข่ายลิฟท์มากกว่านะ)
ใครไม่ได้กดเงินมา ข้างๆจุดจำหน่ายตั๋วขึ้นกระเช้ามีตู้ให้กดเพียบเลย
ต่อคิวๆ
กระเช้าหรือลิฟท์???
อ่ะ...กลัวกดอัพแล้วกระทู้ด๋อย ขอกดตั้งกระทู้ก่อนนะครับ