สวัสดีค่ะ พอดีมีเรื่องที่ไม่สบายใจตอนนี้มาก ไม่รู้จะตัดสินใจเดินต่อไปทางไหนดีคะ เลยอยากระบายพร้อมทั้งอยากขอความคิดเห็น...
ขอเริ่มเลยแล้วกันคะ คือเมื่อต้นปีที่ผ่านมาเพิ่งเลิกกับแฟนคนแรกมาคะ ซึ่งเราคบกันตั้งแต่อยู่ม.ปลาย จนถึง มหาลัย (เราอยู่โรงเรียนเดียวกัน รวมถึงมหาลัยด้วย) ซึ่งเป็นระยะเวลาหกปีได้ แล้วเราก็เลิกกันเพราะ เมื่อเรียนจบเค้าเลือกที่จะกลับบ้านไปใช้ชีวิตทำงานที่บ้าน แต่สายงานที่เราเรียนมาถ้าทำงานที่กรุงเทพจะมีความก้าวหน้ามากกว่าเราจึงบอกเค้าว่าเราอยากทำงานที่นี้ แต่ถ้าเค้าเลือกไปเราก็ไม่ขัดใจแต่เพราะความห่างไกล จึงทำให้เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น และรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ รวมถึงเมื่อเค้าดันไปคุยกับคนอื่น คนที่เป็นแฟนเก่าของเค้ ามันเหมือนโดนหักหลัง เจ็บสุดๆคะ เหมือนตายทั้งเป็นเพราะว่ารักเค้ามากและเชื่อใจเค้ามากเหมือนกัน แต่มันก็เป็นจุดหักที่ทำให้ตัดสินใจเลิกเด็ดขาด แม้จะรู้จะต้องเสียใจมากแค่ไหนก็ตาม (เราระหองระแหงมาตั้งแต่ตุลาปีที่แล้ว) ช่วงที่เฮิร์ทนั้น บอกตรงๆว่ามีคนเข้ามาคุยมาจีบอยู่บ้าง แต่ตอนนั้นคือรู้สึกเข็ดและผิดหวังจากรักครั้งก่อนจึง ไม่ยอมเปิดใจ
แต่แล้ววันนึง เราก็คุยกับเพื่อนสนิทที่เรียนมาด้วยกันตอนมหาลัย แรกๆเราก็คุยเชิงหยอกล้อกัน แล้วด้วยความที่เป็นเพื่อนที่ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ช่วงที่ไม่มีใครเราจึงมีแต่เค้าตลอดมา เราจึงเริ่มชอบเค้าแบบไม่รู้ตัว พอเรารู้สึกว่าใช่เราจึงรวบรวมความกล้าพูดกันตรงๆ เค้าก็โอเคบอกลองคบกัน ถ้าวันนึงมันใช่ก็คือใช่ ถ้าวันนึงมันไม่ใช่เราก็จะกลับไปเป็นเพื่อนที่ดีของกันและกันเหมือนเดิม แต่มีเงื่อนไขคือห้ามบอกใครว่าเราคบกัน (ตอนนั้นฉันเห็นด้วยเพราะฉันคงทำตัวไม่ถูกหากเพื่อนๆในกลุ่มรู้ และกลัวว่าวันนึงจบกันไปเพื่อนๆในกลุ่มจะอึดอัดเพราะเราได้)
เราคบกันมาได้สักพัก อยู่ด้วยกันเรื่อยมา ตอนนั้นใครๆก็คิดว่าฉันยังโสด เค้าก็ยังโสด จึงมีคนเข้ามาคุยเรื่อยๆตลอดมา แต่เราตกลงกันว่าจะบอกทุกเรื่องถ้ามีคนเข้ามาหรือคุยกับใครอยู่ ซึ่งเราก็ทำตามข้อตกลงนั้นมาตลอด จนมาเมื่อเร็วๆนี้ เค้ามีรุ่นน้องมาชื่นชอบ แล้วเค้าทั้งสองแอบคุยกันซึ่งท่าทีที่แสดงมันเกินคำว่าพี่น้องกัน ซึ่งฉันก็จับได้ในที่สุด ฉันเลือกจะหันหน้าแล้วถามเค้าตรงๆว่าชอบน้องเค้ารึป่าว เค้าก็บอกว่าก็ปลื้มน้องเค้าเพราะน้องเค้าน่ารักดี (ตอนนั้นก็โกรธนิดหน่อยแต่ด้วยความที่เค้าพูดความจริงจึงปล่อยผ่านไป) แต่แล้วครั้งล่าสุดนี้ เค้าโกหกฉันแทบจะเรียกว่าหักหลังกันได้เลยทีเดียว คือวันนั้นเรานัดจะไปกินข้าวกันแต่เค้าอ้างว่าต้องไปกินกับเพื่อนร่วมงานเลิกดึกๆ เสร็จแล้วจะแวะมารับไปกินข้าว ฉันก็ตอบตกลงไปด้วยความเชื่อใจ และไว้ใจ แต่วันนั้นเหมือนมีอะไรมาดลใจให้โทหาเพื่อนร่วมงานของเค้า เมื่อรู้ว่าเค้าโกหกฉันแทบช็อก
อารมณ์ตอนนั้นทั้งโกรธและเกลียดเค้ามาก มากจนไม่รู้ว่าจะอภัยให้ได้ยังไง ถึงขั้นจะตัดขาดจากการเป็นเพื่อนเลยด้วยซ้ำ ฉันจึงตามไปที่ห้องน้องเค้า (นาทีนั้นแอบสืบมาจนรู้ แล้วความที่อยากให้เค้าดิ้นไม่หลุดไม่ให้มีข้อแก้ตัวจึงไป) เมื่อเค้าเห็นเราก็ตกใจมาก พอไปถึงไม่ได้โวยวายอะไรตามละครไทยนะคะ เราก็บอกขอคุยให้จบแบบเคลียร์ เค้าจึงพาฉันไปคุยที่ห้องเค้า เค้าไม่อธิบายอะไรเลย นั่งฟังเราด่าว่าสารพัด
ตอนนั้นรู้สึกเสียหน้าเสียศักดิ์ศรี ผิดหวังและเสียใจมาก เราเลยตัดสินใจบอกเลิกเค้า แล้วยื่นคำขาดขอเลิกคบเค้า
เป็นเพื่อนอย่างถาวร ขอร้องเค้าให้ลืมเรื่องของเราที่รู้จักกัน4-5 ปีให้หมด เจอหน้าอย่าได้ทักทาย แล้วขอให้เค้าอย่าได้สำนึกผิด จงภูมิใจในสิ่งที่ตัวเองทำ ทำมันแล้วขอให้ทำถึงที่สุด และขอให้มีความสุขกับการกระทำ บอกเค้าจะอวยพรให้แต่ขออย่าได้พบเจอกันอีกเลย เค้าอึ้งพูดไม่ออก บอกได้แต่ว่าตัวเองมันเลวเอง บอกจะไม่โทษถ้าเราจะเกลียดเค้า เราเลยถามเค้าตรงๆว่าที่ผ่านมามีเราแล้วไม่มีความสุขหรอ หรือเราไม่ดีตรงไหน ไม่เคยชอบเราเลยใช่หรือป่าว เค้าตอบว่ามีความสุขมากที่อยู่กับเรา เราเข้าใจเค้าทุกๆอย่าง เค้าบอกเราดีทุกๆอย่างเลย เค้าบอกว่าเคยชอบเราจริงๆ แต่ตอนนี้ชอบน้องเค้า ต้องขอโทษด้วย...พร้อมกับร้องไห้ออกมา ตอนนั้นเราใจแทบขาดรู้สึกเหมือนตายทั้งเป็นอีกครั้ง พอฟังจบเราก็กลับไป โดยไม่พูดอะไรอีก ตอนนี้เรารู้สึกชาตั้งแต่หัวจรดเท้า อัดอั้นตันใจเพื่อนๆถามด้วยความห่วงใยแต่ก็พูดไม่ได้ กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ได้แต่ทุกข์ใจอยู่คนเดียว ต้องฝืนหัวเราะยิ้มแย้มบ้างบางครั้งเพื่อให้คนรอบข้างไม่ผิดสักเกตุ แต่ลึกๆในใจตอนนี้ อยากร้องไห้ดังๆอยากที่จะระบายกับใครสักคน จริงๆ ....
เลยอยากจะถามความคิดเห็นว่าเราควรทำอย่างไรต่อไปดี ถ้าให้ตัดใจลึกๆมันก็ยังมีความหวังว่าเค้าจะเลือกเรา
แต่ถ้าจะให้คบกันต่อไป เราคงต้องระแวงเค้าตลอดเวลาคบกันไปคงไม่มีความสุข
ทั้งสับสนทั้งสิ้นหวังมากตอนนี้ จนคิดว่าการมีความรักมันไม่ใช่สิ่งสวยงามอย่างที่ใครๆว่าไว้เลย...
อัดอั้นตันใจ กับเรื่องราวความรัก...อยากขอคำปรึกษาค่ะ
ขอเริ่มเลยแล้วกันคะ คือเมื่อต้นปีที่ผ่านมาเพิ่งเลิกกับแฟนคนแรกมาคะ ซึ่งเราคบกันตั้งแต่อยู่ม.ปลาย จนถึง มหาลัย (เราอยู่โรงเรียนเดียวกัน รวมถึงมหาลัยด้วย) ซึ่งเป็นระยะเวลาหกปีได้ แล้วเราก็เลิกกันเพราะ เมื่อเรียนจบเค้าเลือกที่จะกลับบ้านไปใช้ชีวิตทำงานที่บ้าน แต่สายงานที่เราเรียนมาถ้าทำงานที่กรุงเทพจะมีความก้าวหน้ามากกว่าเราจึงบอกเค้าว่าเราอยากทำงานที่นี้ แต่ถ้าเค้าเลือกไปเราก็ไม่ขัดใจแต่เพราะความห่างไกล จึงทำให้เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น และรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ รวมถึงเมื่อเค้าดันไปคุยกับคนอื่น คนที่เป็นแฟนเก่าของเค้ ามันเหมือนโดนหักหลัง เจ็บสุดๆคะ เหมือนตายทั้งเป็นเพราะว่ารักเค้ามากและเชื่อใจเค้ามากเหมือนกัน แต่มันก็เป็นจุดหักที่ทำให้ตัดสินใจเลิกเด็ดขาด แม้จะรู้จะต้องเสียใจมากแค่ไหนก็ตาม (เราระหองระแหงมาตั้งแต่ตุลาปีที่แล้ว) ช่วงที่เฮิร์ทนั้น บอกตรงๆว่ามีคนเข้ามาคุยมาจีบอยู่บ้าง แต่ตอนนั้นคือรู้สึกเข็ดและผิดหวังจากรักครั้งก่อนจึง ไม่ยอมเปิดใจ
แต่แล้ววันนึง เราก็คุยกับเพื่อนสนิทที่เรียนมาด้วยกันตอนมหาลัย แรกๆเราก็คุยเชิงหยอกล้อกัน แล้วด้วยความที่เป็นเพื่อนที่ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ช่วงที่ไม่มีใครเราจึงมีแต่เค้าตลอดมา เราจึงเริ่มชอบเค้าแบบไม่รู้ตัว พอเรารู้สึกว่าใช่เราจึงรวบรวมความกล้าพูดกันตรงๆ เค้าก็โอเคบอกลองคบกัน ถ้าวันนึงมันใช่ก็คือใช่ ถ้าวันนึงมันไม่ใช่เราก็จะกลับไปเป็นเพื่อนที่ดีของกันและกันเหมือนเดิม แต่มีเงื่อนไขคือห้ามบอกใครว่าเราคบกัน (ตอนนั้นฉันเห็นด้วยเพราะฉันคงทำตัวไม่ถูกหากเพื่อนๆในกลุ่มรู้ และกลัวว่าวันนึงจบกันไปเพื่อนๆในกลุ่มจะอึดอัดเพราะเราได้)
เราคบกันมาได้สักพัก อยู่ด้วยกันเรื่อยมา ตอนนั้นใครๆก็คิดว่าฉันยังโสด เค้าก็ยังโสด จึงมีคนเข้ามาคุยเรื่อยๆตลอดมา แต่เราตกลงกันว่าจะบอกทุกเรื่องถ้ามีคนเข้ามาหรือคุยกับใครอยู่ ซึ่งเราก็ทำตามข้อตกลงนั้นมาตลอด จนมาเมื่อเร็วๆนี้ เค้ามีรุ่นน้องมาชื่นชอบ แล้วเค้าทั้งสองแอบคุยกันซึ่งท่าทีที่แสดงมันเกินคำว่าพี่น้องกัน ซึ่งฉันก็จับได้ในที่สุด ฉันเลือกจะหันหน้าแล้วถามเค้าตรงๆว่าชอบน้องเค้ารึป่าว เค้าก็บอกว่าก็ปลื้มน้องเค้าเพราะน้องเค้าน่ารักดี (ตอนนั้นก็โกรธนิดหน่อยแต่ด้วยความที่เค้าพูดความจริงจึงปล่อยผ่านไป) แต่แล้วครั้งล่าสุดนี้ เค้าโกหกฉันแทบจะเรียกว่าหักหลังกันได้เลยทีเดียว คือวันนั้นเรานัดจะไปกินข้าวกันแต่เค้าอ้างว่าต้องไปกินกับเพื่อนร่วมงานเลิกดึกๆ เสร็จแล้วจะแวะมารับไปกินข้าว ฉันก็ตอบตกลงไปด้วยความเชื่อใจ และไว้ใจ แต่วันนั้นเหมือนมีอะไรมาดลใจให้โทหาเพื่อนร่วมงานของเค้า เมื่อรู้ว่าเค้าโกหกฉันแทบช็อก
อารมณ์ตอนนั้นทั้งโกรธและเกลียดเค้ามาก มากจนไม่รู้ว่าจะอภัยให้ได้ยังไง ถึงขั้นจะตัดขาดจากการเป็นเพื่อนเลยด้วยซ้ำ ฉันจึงตามไปที่ห้องน้องเค้า (นาทีนั้นแอบสืบมาจนรู้ แล้วความที่อยากให้เค้าดิ้นไม่หลุดไม่ให้มีข้อแก้ตัวจึงไป) เมื่อเค้าเห็นเราก็ตกใจมาก พอไปถึงไม่ได้โวยวายอะไรตามละครไทยนะคะ เราก็บอกขอคุยให้จบแบบเคลียร์ เค้าจึงพาฉันไปคุยที่ห้องเค้า เค้าไม่อธิบายอะไรเลย นั่งฟังเราด่าว่าสารพัด
ตอนนั้นรู้สึกเสียหน้าเสียศักดิ์ศรี ผิดหวังและเสียใจมาก เราเลยตัดสินใจบอกเลิกเค้า แล้วยื่นคำขาดขอเลิกคบเค้า
เป็นเพื่อนอย่างถาวร ขอร้องเค้าให้ลืมเรื่องของเราที่รู้จักกัน4-5 ปีให้หมด เจอหน้าอย่าได้ทักทาย แล้วขอให้เค้าอย่าได้สำนึกผิด จงภูมิใจในสิ่งที่ตัวเองทำ ทำมันแล้วขอให้ทำถึงที่สุด และขอให้มีความสุขกับการกระทำ บอกเค้าจะอวยพรให้แต่ขออย่าได้พบเจอกันอีกเลย เค้าอึ้งพูดไม่ออก บอกได้แต่ว่าตัวเองมันเลวเอง บอกจะไม่โทษถ้าเราจะเกลียดเค้า เราเลยถามเค้าตรงๆว่าที่ผ่านมามีเราแล้วไม่มีความสุขหรอ หรือเราไม่ดีตรงไหน ไม่เคยชอบเราเลยใช่หรือป่าว เค้าตอบว่ามีความสุขมากที่อยู่กับเรา เราเข้าใจเค้าทุกๆอย่าง เค้าบอกเราดีทุกๆอย่างเลย เค้าบอกว่าเคยชอบเราจริงๆ แต่ตอนนี้ชอบน้องเค้า ต้องขอโทษด้วย...พร้อมกับร้องไห้ออกมา ตอนนั้นเราใจแทบขาดรู้สึกเหมือนตายทั้งเป็นอีกครั้ง พอฟังจบเราก็กลับไป โดยไม่พูดอะไรอีก ตอนนี้เรารู้สึกชาตั้งแต่หัวจรดเท้า อัดอั้นตันใจเพื่อนๆถามด้วยความห่วงใยแต่ก็พูดไม่ได้ กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ได้แต่ทุกข์ใจอยู่คนเดียว ต้องฝืนหัวเราะยิ้มแย้มบ้างบางครั้งเพื่อให้คนรอบข้างไม่ผิดสักเกตุ แต่ลึกๆในใจตอนนี้ อยากร้องไห้ดังๆอยากที่จะระบายกับใครสักคน จริงๆ ....
เลยอยากจะถามความคิดเห็นว่าเราควรทำอย่างไรต่อไปดี ถ้าให้ตัดใจลึกๆมันก็ยังมีความหวังว่าเค้าจะเลือกเรา
แต่ถ้าจะให้คบกันต่อไป เราคงต้องระแวงเค้าตลอดเวลาคบกันไปคงไม่มีความสุข
ทั้งสับสนทั้งสิ้นหวังมากตอนนี้ จนคิดว่าการมีความรักมันไม่ใช่สิ่งสวยงามอย่างที่ใครๆว่าไว้เลย...