นี่คือนึงบทความของนักวิชาการศาสนาอิสลาม อีกท่านนึงในชมรมมุสลิมเพื่อสันติภาพไม่นิยมความรุนแรง ที่เผยแพร่กล่อมเกลา จิตใจสมาชิกในชมรมฯ เป็นประจำ  บทความมีดั่งนี้คือ

ลูกรักของพ่อ...

คนเราเมื่ออยู่ร่วมกันไม่ว่าจะในสังคมใดหรือที่ไหน ย่อมต้องมีการกระทบกระทั่งกันบ้าง และผลของการกระทบกันนี้ย่อมทำให้คู่กรณีเกิดความไม่พอใจ โกรธเคืองและอาจกลายเป็นศัตรูกันในที่สุด

หากเป็นเช่นนี้แล้ว ทั้งสองฝ่ายย่อมเกิดการอาฆาต พยาบาทกันแน่นอน แต่หากทั้งสองฝ่ายรู้จัก ขอโทษและให้อภัยกันและกัน ความโกรธเกลียด เหล่านี้ย่อมหมดไป...

การขอโทษและให้อภัย เป็นเรื่องที่ทำยาก เพราะมันต้องมาจากการให้อภัย โดยไม่มีเงื่อนไขหรือข้อแม้ใดๆน่ะลูก บางคนอาจบอกว่า หากเป็นฝ่ายที่ต้องขอโทษและให้อภัยก่อน จะเป็นการเสียศักดิ์ศรีหรือการเป็นผู้แพ้ แต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่

ถ้าลูกรู้จักให้อภัยและขอโทษก่อน ลูกจะเป็นผู้ชนะต่างหาก ชนะใจตนเอง และเป็นผู้กล้าหาญ ที่ลูกยอมรับความผิดนั้นได้ แล้วก็ยอมขอโทษในสิ่งที่ได้กระทำลงไปน่ะลูก ....

สือลามัตฮารีรายอ ฮายี น่ะทุกท่าน ที่ผ่านมา..หากมีข้อความหรือคอมเม้น ที่ทำให้กระทบกระทั่ง จิตใจผู้อ่าน เยาะห์มาอัฟทั้งซอเฮรและบาเตน สุดท้ายนี้ ขออัลเลาะฮ์ทรงตอบรับบรรดาอะมัลต่างๆ ที่ผ่านมาของเราและพี่น้องทั้งหลายด้วยเถิด...

อาเยาะมัย