เรื่องย่อจากปก

  นับแต่วันที่เห็น ‘ลภัสรดา’ นอนสลบอยู่ข้างรถเขา กามเทพก็แผลงศรรักเข้าปักอกหนุ่มใหญ่เจ้าของไร่ชาไออรุณบนดอยสูง..เขาไม่เคยคิดที่จะ ‘กินเด็ก’ หากเธอคือข้อยกเว้น และเมื่อมั่นใจ หนุ่มใหญ่อย่างเขาก็ ‘รุก’ ทันทีโดยไม่ให้เธอได้ตั้งตัว
“นับจากนี้ไป...ฉันเป็นของเธอ จากนาทีนี้ไป
จนชั่วนิรันดร์นะหนูริน”
คํากระซิบนั้นก่อเกิดสายใยเส้นเล็กบางผูกมัดหัวใจของคนทั้งสอง สายใยที่เรียกขานกันว่า...ใยรักแต่ด้วยความมีอายุของเขา ทำให้เธอถอยห่างด้วยความกลัวประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยทว่า...ยิ่งถอยเท่าไหร่ เธอกลับหนีหัวใจตัวเองไม่พ้น



“เอื้องแซะงามดอกนี้แทนความรักของฉันทั้งหมดนะ.. คนเหนือเราเชื่อว่า ชายใดที่เอาเอื้องแซะแซมผมให้คนรัก จะเป็นสิ่งที่ทำให้คนรักรู้ว่า..เขารักเธอจริง..ยกย่องเธอเสมอเหมือนที่เอื้องแซะเป็นของสูงล้ำค่า”

แต่ความรักครั้งนี้จะเป็นไปได้อย่างไร เพราะเขาเองรู้อยู่เต็มอก..ว่าเธอคือลูกสาวของศัตรู!!
...คํารักของเขา...จะเป็นแค่คําลวงหรือมาจากหัวใจ
ก็สุดจะคาดเดา...
แล้วถ้าหากเขาพูดจริงจากหัวใจ เธอยังจะเชื่อเขาอยู่มั้ย
ในเมื่อสถาณการณ์มันชัดเจนว่า
เธออาจจะเป็นเพียงแค่ "เหยื่อแค้นแสนหวาน" ของเขาเท่านั้น!!



ความรู้สึกหลังอ่านของเดี๊ยน : เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่อ่านเพลินดีค่ะ พล๊อตแนวโคแก่กินหญ้า พระเอกฉลาดกินปลาเป็นอาหารหลัก ถึงจะมีปมประเด็นกับพ่อของนางเอกที่มาสอยคนรัก ซึ่งผู้หญิงที่พระเอกเคยรักก็คือแม่เลี้ยงที่นางเอกแสนจะไม่ชอบนั่นเอง แต่พระเอกก็ไม่งี่เง่าเอามาลงกับนางเอก แต่ตรงกันข้ามคือเขารู้ตัวว่าเขาหลงรักนางเอก เขาก็เดินหน้าไม่มีถอย ส่วนนางเอกก็ง๊องแง๊งบ้างตามประสาวัยรุ่น น่าเอ็นดูในสายตาพระเอก


ป.ล.  ตอนอ่านจิ้นเป็น ตุ้ย + ขวัญ แบบสบายๆเลย ตรงคาแรคเตอร์มาก