ปี 16 เป็นชัยชนะของฝ่ายประชาธิปไตย หลังจากวันนั้น ฝ่ายเผด็จการทำทุกวิถีทาง
เพื่อยึดอำนาจกลับคืนมา เริ่มต้นด้วยการ สร้างมวลชนฝ่ายต่อต้านพร้อมกับใส่ร้ายป้ายสีฝ่ายประชาธิปไตย
จนมีมวลชนส่วนหนึ่งหลงเชื่อ ก็เกิดการล้อมปราบเข่นฆ่านักศึกษาประชาชนในวันที่ 6 ตุลา 19
นับเป็นวันสิ้นสุดของระบอบประชาธิปไตยที่มีอายุสามปี
.
ปี 49 เป็นการรัฐประหารของฝ่ายเผด็จการและกลุ่มผู้เสียผลประโยชน์อื่นๆ
หลังจากนั้นก็ทำทุกวิถีทางเพื่อทำลายฝ่ายตรงข้าม แต่พลังของประชาธิปไตยไม่ยินยอมอีกแล้ว
จึงเกิดการขัดขืนต่อสู้เรื่อยมา จนในที่สุดก็เกิดการปราบปรามเช่นฆ่าประชาชนขึ้นอีกครั้งในเดือนพฤษภา 53
..
จากเหตุการณ์ทั้งสองครั้งนี้ น่าจะให้บทเรียนกับเราได้บ้างว่า การรัฐประหารไม่ใช่ทางออก แต่ยังไงเสีย
ผู้สูญเสียอำนาจและผลประโยชน์ ก็จะไม่มีวันเข้าใจและยอมแพ้ จะสูญเสียชีวิตผู้คนสักแค่ไหน พวกเขาก็ยอม
ในขณะที่ประชาชนส่วนใหญ่ที่ต้องการความเสมอภาคและความยุติธรรมก็มีกำลังกล้าแข็งพอที่จะต่อสู้
เพราะฉะนั้นความรุนแรงจนกระทั่งกลายเป็นสงครามกลางเมืองมีโอกาสที่จะเป็นไปได้สูง
..
ท่านทั้งหลายในห้องนี้ก็คงต่อสู้ด่าทอกันต่อไป มันเป็นประจักษ์พยานอย่างหนึ่งว่าไม่มีใครฟังใคร
ไม่มีใครยอมรับความคิดเห็นของใคร ต่างคนต่างก็คิดแต่ว่าตัวเองถูกอีกฝ่ายผิด ความเกลียดชังได้ถูกสะสมเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ
รอจนสถานการณ์สุกงอม ก็จะเกิดเป็นสงครามกลางเมืองที่ผู้คนที่คิดต่างกันออกมาต่อสู้ฆ่าฟันกัน
ในที่สุดกว่าผลจะออกมาว่าใครแพ้ใครชนะ ประเทศนี้ก็คงย่อยยับด้วยน้ำมือของคนไทยเราด้วยกันเองไม่ใช่ใครที่ไหน
14 ตุลา 16 ถึง 6 ตุลา 19 กับ กันยา 49 ถึง พฤษภา 53 ความเหมือนที่แตกต่างกับอนาคตของประเทศไทย
เพื่อยึดอำนาจกลับคืนมา เริ่มต้นด้วยการ สร้างมวลชนฝ่ายต่อต้านพร้อมกับใส่ร้ายป้ายสีฝ่ายประชาธิปไตย
จนมีมวลชนส่วนหนึ่งหลงเชื่อ ก็เกิดการล้อมปราบเข่นฆ่านักศึกษาประชาชนในวันที่ 6 ตุลา 19
นับเป็นวันสิ้นสุดของระบอบประชาธิปไตยที่มีอายุสามปี
.
ปี 49 เป็นการรัฐประหารของฝ่ายเผด็จการและกลุ่มผู้เสียผลประโยชน์อื่นๆ
หลังจากนั้นก็ทำทุกวิถีทางเพื่อทำลายฝ่ายตรงข้าม แต่พลังของประชาธิปไตยไม่ยินยอมอีกแล้ว
จึงเกิดการขัดขืนต่อสู้เรื่อยมา จนในที่สุดก็เกิดการปราบปรามเช่นฆ่าประชาชนขึ้นอีกครั้งในเดือนพฤษภา 53
..
จากเหตุการณ์ทั้งสองครั้งนี้ น่าจะให้บทเรียนกับเราได้บ้างว่า การรัฐประหารไม่ใช่ทางออก แต่ยังไงเสีย
ผู้สูญเสียอำนาจและผลประโยชน์ ก็จะไม่มีวันเข้าใจและยอมแพ้ จะสูญเสียชีวิตผู้คนสักแค่ไหน พวกเขาก็ยอม
ในขณะที่ประชาชนส่วนใหญ่ที่ต้องการความเสมอภาคและความยุติธรรมก็มีกำลังกล้าแข็งพอที่จะต่อสู้
เพราะฉะนั้นความรุนแรงจนกระทั่งกลายเป็นสงครามกลางเมืองมีโอกาสที่จะเป็นไปได้สูง
..
ท่านทั้งหลายในห้องนี้ก็คงต่อสู้ด่าทอกันต่อไป มันเป็นประจักษ์พยานอย่างหนึ่งว่าไม่มีใครฟังใคร
ไม่มีใครยอมรับความคิดเห็นของใคร ต่างคนต่างก็คิดแต่ว่าตัวเองถูกอีกฝ่ายผิด ความเกลียดชังได้ถูกสะสมเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ
รอจนสถานการณ์สุกงอม ก็จะเกิดเป็นสงครามกลางเมืองที่ผู้คนที่คิดต่างกันออกมาต่อสู้ฆ่าฟันกัน
ในที่สุดกว่าผลจะออกมาว่าใครแพ้ใครชนะ ประเทศนี้ก็คงย่อยยับด้วยน้ำมือของคนไทยเราด้วยกันเองไม่ใช่ใครที่ไหน